Ćandragupta II
Ćandragupta II, Czandragupta II - indyjski król z dynastii Guptów, syn Samudragupty. Rządy sprawował od ok. 375 do 415 roku. Jego panowanie jest często określane jako złoty wiek w historii Indii. Słynął ze swojego męstwa i rycerskości. W latach 388-409 stoczył długą wojnę z Śakami w wyniku której podbił Gudźarat oraz wyżynę Malwa. Rozszerzył swe panowanie w północnych Indiach poprzez działania wojenne, a na wyżynie Dekan dzięki małżeństwu przybrał tytuł Wikramaditja - (Słońca Waleczności). W celu zabezpieczenia od najazdów z południa zawarł sojusz z Wakatakami, potwierdzony małżeństwem jego córki Prabhawati z królem Wakataków Rudraseną II.
W okresie jego panowania do Indii przybył chiński mnich buddyjski Faxian.
Władzę przekazał swojemu synowi Kumaragupcie.