Alicja A. Bailey

Alicja A. Bailey, ang. Alice A. Bailey, AAB, pierwotnie Alice Ann Le Trobe-Bateman urodzona 16 czerwca 1880 w Manchester w Anglii, o godz. 7.32 rano czasu GMT, zmarła 15 grudnia 1949 w Nowym Jorku. Ezoteryczka i okultystka angielska, adepta indyjskiej królewskiej Radża Jogi, uczennica Heleny Bławatskiej i mistrza, założycielki ruchu teozoficznego oraz mistrza Radża Jogi znanego powszechnie jako Djwal Khul Khan lub Mohan Baba. Astrolodzy w jej horoskopie urodzeniowym znajdują wiele cech mistrzyni duchowej, boskiej inkarnacji, żeńskiej awatary.

Urodziła się w brytyjskiej rodzinie arystokratycznej i była wychowana zgodnie z zasadami Kościoła Anglikańskiego. Kiedy miała 15 lat, 30 czerwca 1895, Alice Bailey została odwiedzona przez obcego, wysokiego człowieka ubranego po Europejsku, ale z turbanem na głowie, który powiedział jej, że powinna rozwinąć samokontrolę nad swoimi myślami i emocjami, gdyż powinna się w ten sposób przygotować do wyższej duchowej pracy jaka została dla niej zaplanowana. Jak sama wspomina, ów człowiek był z wyglądu podobny do Jezusa lub mistrza Kuthumi. W rzeczywistości był to mistrz D.K., który przebywał w tym czasie w Anglii jak student, a w wolnym czasie zajmował się na żądanie arystokratycznych rodzin uzdrawianiem ich dzieci, często cierpiących jak A. Bailey z powodu horroru wiktoriańskiego wychowania.

W wieku lat 22, w roku 1902 brała udział w chrześcijańskiej kampanii ewangelizacyjnej organizowanej przez YMCA i armię brytyjską, co przywiodło ją do Indii, gdzie poznała swojego przyszłego męża, którym został Walter Evans. W 1907 roku przeniosła się razem z mężem z Anglii do USA. Jej mąż został tam księdzem kościoła episkopalnego. Miał jednak jak to ksiądz, brutalny i poniżający stosunek do kobiet oraz parszywy charakter. Kiedy Alicja protestowała przeciwko nadużyciom na trójce małych dzieci, ich biciu i molestowaniu, została przez męża wielokrotnie pobita. Wtedy zrozumiała, że chrześcijaństwo tradycyjne zawiera wiele błędów i szkodliwych wierzeń. Uzyskała formalną separację w 1915 roku, pracowała na trójkę małych dzieci sama w katorżniczych warunkach, aby wychować swoje dzieci,o które ojciec ksiądz nie dbał wcale. W tym samym 1915 roku uzyskała pomoc i wsparcie Towarzystwa Teozoficznego w jej walce o bezpieczeństwo dzieci i zniesienie poniżającego i brutalnego stosunku do kobiet w chrześcijańskich rodzinach.

W USA większość życia spędziła na pisarstwie i nauczaniu duchowym. Pisała na tematy duchowe, ezoteryczne, astrologiczne, okultystyczne, teozoficzne, a także propagowała mistykę chrześcijańska. Uznawana jest powszechnie za wizjonerkę i ekumenicznie natchnioną mistyczkę chrześcijańską, pokazującą, że prawdziwi chrześcijanie mogą mieć otwarty umysł i swobodnie czerpać wiedzę z inspiracji orientalnych.

W latach 1919 - 1949 napisała bardzo wiele publikacji wprowadzających kompletny system wiedzy ezoterycznej, trudny do przestudiowania i ogarnięcia dla gazetowych umysłów. Jej publikacje to m.in. "Duchowa Hierarchia", "Powrót Chrystusa", "Leczenie ezoteryczne", "Traktat białej magii" oraz "Traktat o ogniu kosmicznym" choć rzeczywistym ich autorem jest tajemny kaszmirski Mistrz Djwal Khul, czyli "Tybetańczyk". Mistrz D.K., Tybetańczyk był jednym z ezoterycznych przewodników dużej grupy lamów tybetańskich, "adeptem odwiecznej mądrości". Niektórzy ezoterycy i okultyści widzą w nim wcielenie Konfucjusza. Mistrz Djhwal Khul należał do linii ezoterycznych siddhów i guru kaszmirskiego śiwaizmu, zajmował się nauczaniem królewskiej radża jogi na bazie której powstała cała teozofia. Alice Bailey uważana jest za jedną z czołowych prekursorek tzw. "Ruchu New Age".

"Leczenie ezoteryczne" (Wydawnictwo "Interart", wcześniej edycje klubowe) opisuje przedmiot, metodę, aspekt i cel tego, co niekiedy nazywa się "medycyną alternatywną". Publikacja traktuje o ciałach subtelnych (eterycznym, astralnym i mentalnym), siedmiu tzw. czakrach głównych oraz przedstawia pięć zasad i siedem praw sztuki duchowego leczenia. Z "Leczenia ezoterycznego" dowiadujemy się, iż każdy chory organ odzwierciedla się w najbliżej położonej mu czakrze, i że oddziałując na czakrę możemy powodować w nim zmiany lecznicze. Praca stanowi instruktaż dla osób chcących rozwinąć zdolności uzdrowicielskie, choć nie zamyka się w samych tylko naukowych informacjach, i jest to jej "okultystyczna" zaleta.

"Traktat białej magii" (opublikowany w Polsce powielaczowo już w latach 70-tych XX wieku) wskazuje na zasady życia aspirującego do wtajemniczenia w tzw. hierarchii planetarnej. Można sądzić, iż dotyczy on właściwie pierwszego wtajemniczenia, przekazując wiedzę tajemną o sposobach zachowania się kandydata. Uczy o rozpoznawaniu "eterów" (ciał eterycznych) czterech królestw natury, podaje porę, o której należy łączyć się w istotami wyższymi, wspomina o ciele astralnym ujmując je w filozoficznym aspekcie, nawiązuje do czakr i ich ezoterycznego znaczenia.

Treści zawarte w książkach Alice Bailey są bardzo głębokie i ciekawe, prowokują do poszukiwania poważnej i zaawansowanej ezoteryki, czyli takiej, która wykraczając poza ludzkie doświadczenie próbuje osiągnąć wypełnienie ludzkiej natury. Osoba chcąca praktykować wiedzę Bailey nic nie musi przyjąć bez dowodu, na wiarę, a przez rzetelną praktykę może samodzielnie sprawdzić głęboką rzetelność i prawdziwość wykładanej wiedzy duchowej, królewskiej.

Nauki filozoficzne i mistyczne które przekazała Alicja Bailey, AAB, są ciągle studiowane w organizacjach które założyła i rozpowszechniła, jak Arcane School (Szkoła Arkanum), the New Group of World Servers (Nowa Grupa Służebników Świata), and the Full Moon Meditation Groups (Grupy Medytacji w Pełnię Księżyca), Triangles (Trójkąty) i inne.