Perkun: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Perkun''' (lit. Perkūnas, Perkuns, fiń. Perkele, łot Perkonos, Perkons, prus. Perkunis; możliwe że od praindoeuropejskiego rdzenia perk- - "dąb") – naczelne,…”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Perkun''' (lit. Perkūnas, Perkuns, fiń. Perkele, łot Perkonos, Perkons, prus. Perkunis; możliwe że od praindoeuropejskiego rdzenia perk- - "dąb") – naczelne, suwerenne bóstwo panteonu bałtyjskiego, gromowładca, bóg niebios, ognia i płodności, odpowiednik słowiańskiego [[Perun]]a. Ogólnobałtyjski bóg burzy i wojny, strażnik moralności oraz sprawca biokosmicznej płodności w lettolitewskich mitach nieba. Jego świętym drzewem i symbolem był dąb. Jako bóstwo, które można było oglądać i o zdefiniowanej funkcji mitologicznej zastępował [[Dievs]] - deus otiosus panteonu bałtyjskiego. Wspominany był m.in. w pismach Jana Długosza. | '''Perkun''' (lit. Perkūnas, Perkuns, fiń. Perkele, łot Perkonos, Perkons, prus. Perkunis; możliwe że od praindoeuropejskiego rdzenia perk- - "dąb") – naczelne, suwerenne bóstwo panteonu bałtyjskiego, gromowładca, bóg niebios, ognia i płodności, odpowiednik słowiańskiego [[Perun]]a. Ogólnobałtyjski bóg burzy i wojny, strażnik moralności oraz sprawca biokosmicznej płodności w lettolitewskich mitach nieba. Jego świętym drzewem i symbolem był dąb. Jako bóstwo, które można było oglądać i o zdefiniowanej funkcji mitologicznej zastępował [[Dievs]] - deus otiosus panteonu bałtyjskiego. Wspominany był m.in. w pismach Jana Długosza. | ||
[[Category:Hasło]][[Category:Bóstwa]][[Category:Bóstwa | [[Category:Hasło]][[Category:Bóstwa]][[Category:Bóstwa bałtyckie]] | ||
Wersja z 20:54, 17 paź 2009
Perkun (lit. Perkūnas, Perkuns, fiń. Perkele, łot Perkonos, Perkons, prus. Perkunis; możliwe że od praindoeuropejskiego rdzenia perk- - "dąb") – naczelne, suwerenne bóstwo panteonu bałtyjskiego, gromowładca, bóg niebios, ognia i płodności, odpowiednik słowiańskiego Peruna. Ogólnobałtyjski bóg burzy i wojny, strażnik moralności oraz sprawca biokosmicznej płodności w lettolitewskich mitach nieba. Jego świętym drzewem i symbolem był dąb. Jako bóstwo, które można było oglądać i o zdefiniowanej funkcji mitologicznej zastępował Dievs - deus otiosus panteonu bałtyjskiego. Wspominany był m.in. w pismach Jana Długosza.