Dhruva - gwiazda polarna, precesja, a pozycja drzewa

1. Gwiazda Polarna wśród praktyków na Wschodzie zwana jest Dhruva i jest to aktualna Polaris, gdyż biegun magnetyczny Ziemi wędruje na tle gwiazd zataczając koło na nieboskłonie w rytmie precesji. Aktualny system Gwiazdy Polarnej to w istocie układ przynajmniej trzech gwiazd, z których dwie większe stanowią jądro, a trzecia to obiekt wielkości Słońca obiegający całość w oddali. Centralny obiekt będący jądrem aktualnego układu Gwiazdy Polarnej znajduje się w odległości około 430 lat świetlnych od Ziemi i Słońca mając jasność około 2 stopni magnitudo, co nie jest zbyt rzucającą się w oczy wielkością gwiazdową! Zasadnicza podwójność układu Dhruva to oczywisty wpływ na Ziemię energii dualnej, dwoistej, którą zdominowana jest ta planeta poprzez subtelną energię polarnego nadolbrzyma jak naukowo określa się ten rodzaj gwiazdy. Kiedy pojawia się główna siła kierownicza, nagle jak odkrycie nowej gwiazdy, pojawia się druga siła jako opozycja, czy konkurencja, a potem jakby z oddali zabłyska trzecia siła, zupełnie jak obraz polarnej Dhruva! Masa Gwiazdy Polarnej, najjaśniejszej w gwiazdozbiorze Małej Niedźwiedzicy szacowana jest na przynajmniej sześć mas Słońca, co pokazuje obiekt znacznie większy niż serce systemu słonecznego, w którego blasku rozwija się cała ludzkość.

2. Obiekt na wprost bieguna magnetycznego jest bardzo istotny, gdyż jest to rodzaj bramy do innych światów, takie wrota magnetyczne wchłaniające subtelne, eteryczne fluidy przez magnetyczny biegun! Ziemia jest wielkim magnesem, a ludzkość musi się nauczyć czerpać energię z tego wielkiego geomagnesu, o czym wspominają co światlejsi naukowcy. W naukach tajemnej jogi kultywowanej przez nieśmiertelnych mistrzów mądrości w Himalayach medytacja ze Światłem Dhruva jakie płynie od biegunowej gwiazdy jest fundamentem praktyki dla wszystkich osób nauczających jogi czy tantry! Trzeba sobie uświadomić jakie to jest światło, jaki kolor blasku dominuje, chociaż z powodu podwójności, a nawet potrójności układu jest to pewna mieszanka wibracji i energii. Drugi składnik znajduje się w odległości zaledwie dwadzieścia razy większej niż odległość Ziemi od Słońca, jednak widoczne jest to przez większe teleskopy, a dla oka medytujących niemożliwe do odróżnienia! Jogini stojąc w pełnej pozycji Drzewa na jednej nodze wpatrują się w biegun północy i całymi nocami wchłaniają Światło i Moc Gwiazdy Dhruva, która jest symbolem stałości praktyki. Przez tysiąclecia, na skutek precesji, wirowanie osi ziemskiej na tle gwiazd, zmieniają się gwiazdy będące polarnymi, najbliżej północnego bieguna, jednak praca joginów w pozycji Vrkshasana-Drzewa się nie zmienia. W czasie cyklu precesyjnego biegun krąży, znaki Zodiaku krążą, zmieniają się energie oddziałujące na ludzkość, jednak istotne metody praktyki duchowego rozwoju nie ulegają zmianie. Kto nie zna uroku stania w pozycji Drzewa na prawej nodze i wpatrywania się w skupieniu w Gwiazdę Polarną nie powinien nawet myśleć, że ma coś wspólnego z Jogą, a już szczególnie z Hatha Jogą! Na początek mistrzowie radzą muhurtę przed i po północy kiedy niebo jest najbardziej ugwieżdżone. W każdą pogodną noc! Przed północą można stać na lewej nodze, a po północy na prawej nodze, chociaż instruktorzy muszą przejść test pozycji Drzewa w staniu na jednej nodze i wielkim skupieniu na biegunowej gwieździe i jej mocy!

3. Alfa Małej Niedźwiedzicy, ostatnia z gwiazd dyszla Małego Wozu, Hinayana, posyła Światło Niebiańskiej Woli i Zamiaru, Światło kosmicznej energii ducha i jaźni. Ludzie wrażliwi na tak zwaną energię kosmosu czy ducha wszechrzeczy powinni pamiętać o tej stałej mocy duchowej jaka steruje przez długie okresy czasu ewolucją planety, co inne obiekty jedynie modyfikują! Popularność białej energii, białego światła jako podstawy duchowego rozwoju, wynika stąd, że cała planeta jest przesiąknięta białym blaskiem aktualnej Gwiazdy Polarnej będącej tak zwanym Białym Nadolbrzymem (ang. Supergiant). Stąd i praca joginów polegająca na asymilacji subtelnej, jasnej, białej energii kosmicznej, którą ziemska magnetosfera jest całodobowo zasilana, chociaż energia ta lekko pulsuje i troszeczkę zmienia się w cefeidycznym okresie czterech dni. Biały nadolbrzym polarny pulsuje w rytmie czterodobowym, choć jest to niewielka zmiana natężenia tej eterycznej energii, niewielkie ale odczuwalne dla ludzi uduchowionych, którzy swoje niże i wyże mogą skonfrontować z minimami i maksimami jasności gwiazdy Dhruva, która jest teraz Bramą Niebios. W skali bezwzględnej, Gwiazda Polarna, Alfa Małego Wozu świeci z mocą 2200 razy większą niźli Słońce, a jej średnica to prawie 42 mln. kilometrów, co daje obraz nadolbrzyma w świecie gwiazd i przy okazji zdolność subtelnego wpływu z tak wielkiej odległości!

4. Polaris jako najbliższa gwiazda zmienna należąca do Cefeid jest bardzo interesująca dla astronomów i astrologów, którzy powinni dokładniej analizować aktualny wpływ Dhruva na epokę i ludzką cywilizację, jako że w ciągu kilkuset lat biegun przeniesie się do gwiazdozbioru Cefeusza, a gwiazda o imieniu Alrai przejmie rolę polarnego fokusu energii. Zanim skończy się trzecie tysiąclecie zachodniej cywilizacji, będzie wielka zmiana energii i można powiedzieć, że siła gwiazdy Alrai będzie już podstawą dla pełnego rozwoju Ery Wodnika. Na razie przez 500-700 lat trzeciego tysiąclecia Alfa Małego Wozu jest białawą Wolą Niebios będącą kosmiczną energią dla duchowego rozwoju i ewolucji wszystkich stworzeń. W przeszłości gwiazdy takie jak Thuban i Kochab (β UMi) pełniły funkcję biegunowej gwiazdy polarnej i podstawy energetycznej dla cywilizacyjnych przemian! Drugi składnik aktualnego podwójnego układu polarnego, ten najbliższy posiada lekko żółtawy odcień światła, który dodaje się do Białej Energii głównego energetycznego składnika, a żółtawa energia to moc egzorcyzmowania i usuwania złych duchów, co jest ludzkości bardzo potrzebne dla poszerzenia świadomości. Gautama Buddha z oświecającym Białym Światłem i żółtą szatą charakteryzującą buddystów trafił w rytm aktualnie panującej przez wieki i tysiąclecia Gwiazdy Polarnej.

5. Pozycja Drzewa jako Asana typowo medytacyjna służy do odbierania i wchłaniania świetlistej energii gwiazdy polarnej aktualnie panującej, będzie aktualna i za 5000 lat, kiedy kolejną po Alrai piękną Polaris będzie gwiazda Alderamin także w gwiazdozbiorze Cefeusza. Medytacja Joginów na gwieździe Vega w gwiazdozbiorze Lutni będzie też robiona już za 12 tysięcy lat, kiedy biegun zatoczy połowę okresu precesyjnego prawie, a jogini kolejnych pokoleń będa znów stać na jednej nodze w pozycji Drzewa, całą siłą Trzeciego Oka wchłaniając zbawcze promienie kosmicznej energii. Pewne praktyki dobrze służa ludzkości od milionów lat istnienia tego czwartego królestwa życia w przyrodzie! Gwiazdy biegunowe się zmieniają, ale praktyki joginów stałe pozostają synchronizując awangardę ludzkości, duchową inteligencję z kosmicznym Duchem czasu, z Kosmicznym Ładem i Porządkiem planety. Tak jak pewną jest odmienność istot ludzkich od zwierzęcych małp, choćby z powodu odmiennej liczby chromosomów tak pewna jest stałość ambitniejszych metod duchowej praktyki!

6. Mistrz Patańjali (Patańdźali) w Księdze Jogi wspomina kontemplację aktualnej Gwiazdy Biegunowej jako jedną z podstawowych metod praktyki wiodącej do osiągnięcia kosmicznych siddhi. Obok skupienia umysłu na Słońcu i Księżycu, Dhruva jest trzecim obiektem udzielającym cudownych władz i mocy poznawczych, a trzeba też wiedzieć, że nie jest astrologiem ktoś, kto wielu setek godzin nie spędził na medytacjach z tymi trzema obiektami. Odbieranie jakości subtelnej energii z układu Gwiazdy Polarnej to jedna kwestia, a wsłuchiwanie się w głos wyższych istot duchowych mieszkających na planetach wokół tych w sumie trzech gwiazd to druga sprawa. Telepatia duchowa, jest jak przejmowanie zrozumienia olśnień w wieloaspektowy sposób, w niczym nie przypominając zwykłej telepatii, będącej słyszeniem czyjegoś głosu, mowy, myśli we własnym umyśle. Skupienie się w świetle białego nadolbrzyma Dhruva i jego gwiezdnych okrążających go słońc – towarzyszek pozwala nie tylko uzyskać wiedzę paranormalną o ruchu w przestrzeni, o ruchach gwiazd i zasadach kosmicznych podróży, ale co ważniejsze pozwala uzyskać z czasem dobre podstawy dla duchowego Oświecenia, dla przebudzenia duszy z mroku ku Światłu.

7. Długowieczni mistrzowie jogi i tantry w himalajskich pustelniach potrafią stać nago w śnieżnym klimacie himalajskich wysokości nie tylko przez całą noc, ale i przez wiele dni, a ich odosobnienia poświęcone kontemplacji Bhagavan Dhruva mogą trwać przykładowo 12 tygodni, czyli 84 dni i noce! Jeśli ktoś myśli, że opanował Asanę Drzewa, Vrkshasana, Wrykszę, to niech się zdrowo zastanowi, czy będzie w stanie choć jedną noc stać nieporuszenie na prawej nodze wpatrując się w północny biegun, w eteryczny blask kosmicznej energii jaka z gwiazdy Dhruva obmywa i przepełnia całą magnetyczną sferę Ziemi. Niewielkie zwykle umiejętności tak zwanych instruktorów jogi w Europie i Ameryce łatwo wychodzą na jaw, gdy są konfrontowane z wiedzą i umiejętnościami prawdziwych adeptów i adeptek jogi w tej oryginalnej formie! Wielka moc przychodzi przez wielką praktykę wymagającą wielkiego wysiłku, a instruktorzy jogicznych Asan muszą się nauczyć ich właściwego zastosowania, a nie udawać, że pożarli wszystkie rozumy, choć w istocie bywają marnymi gimnastykami bez wiedzy i praktyki w tym, czym w swej istocie JOGA naprawdę jest!

(Udana)

Mistrz Himalaya Swami

Linki zewnętrzne

PMH - Przekazy Mistrza Himalaja znajdują się na portalu Lajów