Świt astronomiczny

Świt astronomiczny - pora doby, kiedy w danym miejscu Słońce znajduje się od 18° do 12° pod horyzontem po stronie wschodniej czyli pod ascendentem. Osoba urodzona z takim Słońcem, to człowiek świtu, człowiek kosmiczny!

Świt astronomiczny – to okres przed wschodem Słońca, gdy promienie Słońca (brzask) na tyle rozświetlają niebo, że najsłabsze gwiazdy przestają być widoczne. Niebo przestaje być czarne, a instrumenty astronomiczne zaczynają rejestrować znaczący wzrost jasności tła nieba. Świt astronomiczny ma miejsce, kiedy środek tarczy Słońca znajduje się już wyżej niż 18° poniżej linii horyzontu (stopnia ascendentu) i trwa do momentu, gdy środek tarczy Słońca przekroczy wysokość 12° poniżej linii horyzontu. Świt astronomiczny kończy okres nocy astronomicznej, a po nim (gdy środek tarczy słonecznej znajdzie się powyżej 12° poniżej linii horyzontu) zaczyna się świt żeglarski.

W Polsce w miesiącach wiosenno-letnich, przez pewien okres nie ma nocy astronomicznej, gdyż po zmierzchu astronomicznym następuje bezpośrednio świt astronomiczny (Słońce nie schodzi poniżej 18-tego stopnia pod horyzont). W zależności od szerokości geograficznej trwa to od 23 do 88 dni w pobliżu momentu przesilenia letniego czyli wejścia Słońca w znak Raka.