Tekst źródłowy strony Praktyka Duchowa a Związek z Sadhu

1. Właściwie prowadzona praktyka rozwoju duchowego, medytacja, oddychanie, wizualizacja nigdy nie jest szkodliwa, nigdy nie może człowiekowi w żaden sposób zaszkodzić. Sādhana, to w swej istocie coś dobrego, a sama nazwa Sādhana (Praktyka Duchowa) pochodzi od słowa Sādhu, oznaczającego zarówno Dobro jak i żywą, świętą osobę, ucieleśnienie dobroci. Przypisywanie szkodliwości duchowym praktykom robionym zgodnie z danymi do nich, sprawdzonymi przez wieki instrukcjami, jest zwykle bezczelnym nadużyciem czynionym przez złe, niegodziwe osoby, którym do Oświecenia nie jest po drodze, a które chciałyby świat i ludzkość utrzymać w ciemnocie. Przypisywanie dobru czegoś złego a złu czegoś dobrego jest w jodze i tantrach nazywane największą ciemnotą i głupotą, jest pomieszaniem umysłu i pomyleniem zmysłów. Sādhu to Dobro najwyższego rodzaju i świętość zarazem, a Sādhana to wszelkie pożyteczne środki i sposoby wiodące do Dobra i Świętości. Osoby podejmujące duchowe praktyki powinny zacząć od przyjęcia błogosławieństwa i schronień w Trzech Drogocennych Klejnotach, w Bogu, Guru i Wielkiej Drodze Niebios, co zwykle jest warunkiem wstępnym do Sādhany! Sādhu to stan bezwzględnego Dobra i Świętości, a Sādhana to zbiór metod, sposobów, reguł i środków osiągania stanu Sādhu. Ludzkość od początku swego istnienia ma zalecane, aby słuchać zaleceń Sādhu i postępować za wskazaniami Sādhu w każdej dziedzinie życia społecznego. A Święte Pisma ludzkości powiadają, że zawsze na Ziemi jest pewna stała liczba 144 tysięcy Sādhu podzielonych na wewnętrzne kręgi zaawansowania w Świętości i Dobroci. Uważa się, że 4 tysiące Sādhu to krąg mistrzów najwyższego rodzaju, krąg udzielający wtajemniczeń tym, którzy zostają przyłączani tak do grona ścisłych uczniów duchowych, jak i do grona samej liczby Sādhu, kiedy jedna z osób tego niewidzialnego duchowego rządu planetarnego odchodzi z fizycznego planu pracy.


[[image:kwiatuszek.png|center]]


2. Normalnie, każdy z żyjących na tej planecie Sādhu gromadzi wokół siebie licznych uczniów i wielbicieli, którzy poprzez praktykę, naukę, służbę duchową i samo przebywanie w Obecności Sādhu czynią duchowe postępy i rozwijają się duchowo, wzrastają tak jak drzewo wzrasta dzięki deszczom i słońcu w przeciągu swego życia. Uczniów dzieli się na kilka kategorii, gdzie najważniejszym jest fakt przez ile wcieleń z oddaniem i determinacją aspirują ku coraz większej jedności myślą, mową i działaniem z kolejną manifestacją Świętej Osoby Bożej, Ucieleśnieniem Dobroci, jakim jest Sādhu w swym ziemskim życiu, pełnym medytacji i prawdy. Jednym z najpotworniejszych błędów jest porzucanie czy złośliwe obgadywanie Sādhu. A jest tak za sprawą karmana, które powoduje, że zło skierowane do istoty wzorcowo Dobrej i Czystej ze zwielokrotnioną siłą wraca i uderza w tych, którzy je wytwarzają. Ludzie zwyczajni, nawykli do ciągłych życiowych pomyłek, swarów i kłótni muszą nauczyć się, aby do Świętych Istot żyjących na Ziemi podchodzić zawsze z całkowitą szczerością, uczciwością i oddaniem, gdyż relacja z żyjącym Sādhu jest czymś odmiennym niż z pozostałymi ludzkimi istotami, będąc związkiem, relacją z Przedstawicielem Boga i Niebios na Ziemi. Słusznie, Sādhu są w nowoczesny sposób nazywani ambasadorami Boga na Ziemi, tak też powinni być jako ambasadorowie traktowani. Ile popularne media czy politycy szkodzą Sādhu posłanym do ludzkości, ile Sādhu cierpią z ust czy rąk ludzkich, tyle cierpienia spada na ludzkość mocą karmicznej przeciw-reakcji jako skutek zła czynionego tym, co są prawdziwym Dobrem ludzkości. Każdy może i nawet powinien próbować praktykować dla duchowego rozwoju, dla podniesienia świadomości Duszy/Jaźni pamiętając, że wszystko to, co odwodzi od praktyki i przeszkadza w praktykowaniu jest w istocie złem i niegodziwością. Wszyscy, którzy kochają –  inspirują i zachęcają do duchowej praktyki, bo miłość esencjonalnie pochodzi od Boga. Jeśli miłość jest z Boga, to ci którzy się kochają będą się wzajemnie zachęcać i inspirować do duchowej praktyki i ich związki oparte na wspólnej medytacji i modlitwie będą należeć do najtrwalszych. Kto zniechęca lub odwodzi ciebie od duchowych ćwiczeń i praktyk, ten wyraża swą postawą brak miłości a nawet nienawiść do Ciebie, gdyż odbiera ci to, co prowadzi do wyższego, wielkiego Dobra, Sādhu!


[[image:kwiatuszek.png|center]]


3. Praktyka czyni Mistrzem. Należy praktykować, aby osiągnąć wyższe cele. Trzeba o tym pamiętać, aby nie dać się zwodzić różnym oszustom twierdzącym, że dla Oświecenia czy Zbawienia nie jest potrzebna praktyka medytacji, modlitwy czy sztuki oddychania i wizualizacji. Praktyki z siedmioma Ćakramami należą do ekskluzywnych, uporządkowanych, wręcz naukowych metod rozwoju duchowego na różnych stopniach ewolucji Duszy, metod przepisanych ludzkości przez Mistrzów Ducha przed wieloma milionami lat, metod które są ciągle dobre i skuteczne. Trzeba się ćwiczyć w pokonywaniu przeszkód i trudności w praktykowaniu, trzeba usuwać przeszkody wewnętrzne i zewnętrzne, co stanowi część oczyszczania swych życiowych uwarunkowań. Lenistwo czy zniechęcenie to przeszkody wewnętrzne, których trzeba się pozbyć, aby skutecznie podążać Ścieżką Duchową, która zawsze opiera się na naukach, praktykach i pracy służebnej. Zdarzenia i osoby odwodzące od praktyki, uporczywie przeszkadzające w praktykowaniu – to przeszkody zewnętrzne, które mają taką naturę, jak wrzód na pośladku utrudniający Siedzenie. Prawidłowa postawa psychiczna i prawidłowa pozycja ciała idą w parze i zawsze są wymagane, dlatego należy zwrócić uwagę na właściwy sposób ułożenia ciała i psychiczną relaksację oraz skupienie nad odpowiednią uduchowiającą aktywnością. Interesem wszystkich praktykujących rozwój duchowy jest dbanie o to, aby istniała między nimi współpraca i życzliwe wsparcie oraz rozpowszechnianie wiedzy o podstawach Sādhany w całym społeczeństwie, które przez to awansuje się i czyni postęp w Duchu. Każdy wtajemniczony  w ezoteryczne nauki, praktyki i prace jest współodpowiedzialnym za szerzenie tego Dobra tak, aby było dostępnym dla całej ludzkości, aby zgromadzało coraz więcej uczniów i sympatyków wokół osoby własnego Mistrza! Błędem egoizmu jest myślenie, że praktyka rozwoju duchowego służy samemu sobie, gdyż to wszystko, co dąży do wyższego Dobra służy całej ludzkości. Rozwinięcie postaw bezegoistycznych, rozwinięcie zachowań ponad egoistycznymi ksobnościami jest ważnym elementem potrzebnym dla skutecznego podążania duchową Drogą Niebios. Dakszina – datki za rzecz Mistrza, Aśramu czy biedniejszych osób we Wspólnocie, to jeden z koniecznych rodzajów duchowego treningu. Jednakże nie jest Daksziną datek dla pijaka, który go przepije zatruwając siebie alkoholem ani sponsorowanie zawodowych żebraków żyjących nawykowo w sposób pasożytniczy. Właściwa Dakszina zawsze w jakiś sposób służy wzrostowi duchowemu całej ludzkości, przynosi pożytek innym kierując ich ku rozwojowi wewnętrznemu.


[[image:kwiatuszek.png|center]]


4. Szkodliwym jest ludzkie neurotyczne, niewłaściwe i chorobliwe krytyczne myślenie, które próbuje medytacji czy modlitwie jogicznej przypisywać złe czy szkodliwe działanie albo szkodząco znieważa różnych Sādhu. Ci, którzy publicznie znieważają czy oskarżają wielkich Świętych Sādhu, ci są z powodu tego złego działania winnymi następujących później kataklizmów, nieszczęść, epidemii czy katastrof, gdyż przyczynowo, każde wielkie wyładowane zbiorowe cierpienie jest powiązane ze szkodliwym działaniem przeciw jakiemuś Sādhu. Jest tak dlatego, że Sādhu jest filarem, fundamentem ludzkości i każdy atak na Sādhu powoduje wielkie trzęsienie w subtelnych wymiarach ziemskiego istnienia a później fizyczne reperkusje. Trzeba się bardzo wystrzegać wszystkich szkodników, którzy odwodzą od medytacji czy inaczej krytykują szkaradnie duchowe praktyki, szczególnie te ezoteryczne i orientalne, bo tacy właśnie krytykanci czynią największą szkodę nie tylko poszukującym, ale i całej ludzkości. Ludzie bardzo wiele tracą, kiedy idą do Mistrza Życia Duchowego, a potem ciągle wzbudzają powątpiewania co do metod i nauk, albo krytykują ascetyczne życie Guru (Przewodnika), od którego biorą błogosławieństwa czy duchowe inicjacje. Jest to częsty rodzaj błędu wiodący do izolacji od duchowych wspólnot i nauczycieli, a w konsekwencji do chorobliwego autyzmu w następnych wcieleniach. Ludzie Wschodu są uczeni, aby w Sādhu czy w Guruh widzieć samo dobro i nie przypisywać Świętej Istocie żadnego osobistego karmana, co zapobiega negatywnym skutkom błędnej percepcji Absolutnego Dobra w ludzkim wcieleniu, które wygląda po ludzku, choć jest Boskie. Bez czystego przywiązania do Wielkiej Drogi (Marga), do Guru (Mistrz, Przewodnik) i do Boga (Brahman, Śiwa, Jahwah, Allāh) nie jest możliwe ani Oświecenie, ani Zbawienie, dlatego też nigdy nie zrywa się duchowej więzi, przynależności do Trzech Klejnotów. Prawidłowa więź z Sādhu i Aśramem jest fundamentem skutecznej Praktyki.


[[image:kwiatuszek.png|center]]


5. Pomimo tego, że duchowe praktyki są bardzo ezoteryczne, ekskluzywne czy mistyczne nikogo nie wolno ani zniechęcać, ani odwodzić od praktyk wewnętrznego rozwoju, podjęcia inicjacji czy nauki u Sādhu. Skutkiem karmicznym odwodzenia innych będzie zawsze utrata możliwości praktyki i rozwoju w jakiś sposób, chociażby poprzez popadnięcie lub odrodzenie w bardzo niesprzyjające warunki. Devata to anielska osobowość w ludzkim ciele, Sadhu, Guruh, istota, która wskazuje Drogę, daje ludziom naukę i praktykę. Złe siły, Asury i rakszasy szkodzące ludzkości są źródłem ideii, wedle których praktyki duchowe są czymś szkodliwym lub wręcz niebezpiecznym albo dla odmiany niepotrzebnym i takich błędnych szkodliwych poglądów trzeba się wystrzegać pamiętając, że to praktyka duchowa czyni Mistrzem, a ludzie powinni zachęcać się wzajemnie do usilnego medytowania, szczególnie jak mieszkają razem tworząc związki czy rodziny. Zresztą rozpad związków par i małżeństw spowodowany jest głównie ignorowaniem lub zwalczaniem duchowych potrzeb bliskich osób, a wiadomo, że racja leży zawsze po stronie Ducha, Boga i Boskości, a nie po stronie ignorancji, mroku i ksobnego egoizmu! Pary, które chcą zbudować trwałą miłość i stały, rodzinny związek powinny często wspólnie praktykować i inspirować się wzajem do medytacji, afirmowania, modlitwy czy harmonizowania z Przyrodą, ale też do pracy na rzecz Guru, Aśramu Mistrza czy Wspólnoty Brackiej. Istnieje dużo programów duchowych otwartych na poziomie zapoznawczym, w których każda osoba może wziąć udział i należy zachęcać ludzi, aby jak najwięcej osób uczęszczało do Sadhu lub ich Uczniów na naukę i praktykę stając się Służebnikami Drogi!


Himalaya Swami L. M.
[[Category:Przekazy Mistrza Himalaya]]