Tekst źródłowy strony Mohana Tantra - Nauka o Wyzwoleniu

'''1.''' Ludzie są najbardziej rozwiniętymi istotami pośród zwierząt, ssaków żyjących na Ziemi. Posiadają wyraźnie odzwierciedloną świadomość i to stawia ich ponad zwierzętami. Żadne inne istoty nie posiadają takiego wyrazistego poczucia świadomości. Ludzie przy pomocy świadomości potrafią rozróżniać dobro i zło, dzięki świadomości potrafią również poradzić sobie z wieloma problemami. Nikt nie lubi żyć w niedoli i cierpieniu, zwłaszcza ludzie, których świadomość potrafi znaleźć sposoby ulżenia tym cierpieniom. Życie bez smutku i cierpienia jest życiem szczęśliwym i błogim, tego właśnie pragną ludzie. Każdy poszukuje szczęścia, błogości i zadowolenia. Prawdziwą naturą ludzi jest poszukiwanie szczęścia, zadowolenia, rozkoszy, błogości. Teraz zobaczmy co mogą ludzie robić, praktycznie, aby osiągnąć szczęście, co wytrwałym i gorliwym w dążeniu zawsze się to udaje. Tantra, uważana czasem z system Magii Wschodu, daje praktyczne odpowiedzi, chociaż faktycznie magia (Abhićara) jest jedynie jednym z wielu fakultetów całej Tantry, podobnie jak arytmetyka jest częścią całej matematyki. Tantra składa się z wielu części, z metod Prawej (Dakshina) i Lewej (Vama) ręki czy z fakultetów Białej, Czerwonej (purpurowej) i Czarnej (Indygo) Tantry. Kaula-Marga jako droga środkowa uważana jest za najbardziej syntetyczną i zrównoważoną, a w istocie Tantra jest Całością i trzeba przyjmować całą naukę, a nie jakiś mały fragmencik, aby osiągnąć dobre rezultaty w postaci duchowego Przebudzenia!

 
'''2.''' Tantra jest oryginalną duchową wiedzą pochodzącą z Indii i Himalajów, z Hindukuszu przynajmniej sprzed 7-9 czy 12 tysięcy lat. W istocie najstarsze teksty nauk Tantry pochodzą sprzed 15-17 tysięcy lat. Odnosimy się jednak do najlepiej udokumentowanej w faktach historycznych inkarnacji Sadashiva, a te zdarzają się średnio co 3 tysiące lat. Pochodzące z sanskrytu słowo "Tan" oznacza "rozszerzenie", "ekspansja", a "tra" to "uwolnienie", “wyzwolenie". Tantra to praktyka, która uwzniośla ludzkie istoty i wyzwala, zbawia poprzez proces, w którym ich umysły rozszerzają się i rozprzestrzeniają. Prowadzi ludzi od niedoskonałości ku doskonałości, od prymitywności do subtelności, od więzów do wyzwolenia. Tantra jest nauką intuicyjną mającą na celu urzeczywistnienie nieskończonej świadomości, a medytacja jest jej kluczową praktyką. W medytacji próbujesz skoncentrować swój umysł na idei nieskończonego i wszechobecnego. Ostatecznie rozwijasz "silny intelekt" oraz "intuicję": bezpośrednią ponadświadomą wiedzę.


'''3.''' Nauki Jogi i Tantry Laya Margi oparte są na systemie Jogatantry, którego twórcą, a raczej odnowicielem około 7-9 lat p.e.ch. był Sadashiva Yogeśvara. "Tantra" dosłownie oznacza: "to, co wyzwala z mroku". Techniki Tantry poprzez rozwój świadomości stopniowo uwalniają od fizycznych, psychicznych i pseudoduchowych (mentalnych) więzów. Idee i praktyki Tantra Jogi zainspirowały niezliczoną ilość ludzi do osiągnięcia samorealizacji być może również dlatego, iż nie popierają żadnej ślepej wiary, mrocznych czy sekciarskich doktryn religijnych, bezmyślnych rytuałów czy dogmatów. Tantra kieruje się subiektywnym podejściem, jednocześnie pozostając zdolną do przystosowania się do zmiennej rzeczywistości. Tantry możesz nauczyć się tylko poprzez swoje osobiste praktyki i związek z Guru oraz Wspólnotą Drogi, Tantra polega w 99% na praktyce i tylko w 1% opiera się na filozofii. Sztuka chińskich taoistów wywodzi się w istocie z indyjskiej Tantry, a ściślej jest północną szkołą tantrycznej alchemii i magii obszaru Himalajów!


'''4.''' Rozwój nauki Tantry przeplatał się z rozwojem wyższej duchowej cywilizacji w starożytnych Indiach i Himalajach. W czasach, kiedy Tantra pojawiła się, jako ważna odnowa duchowa, Indie przeżywały okres dla nich przełomowy. Od północnego wschodu, ze stepów środkowej Azji zaczęli wkraczać na teren kraju nomadowie zwani Arianami (Aryan). Oni sami nazywali Indie Bharata Varsha (kraj, który karmi i rozwija ludzi). Pomimo, że plemiona Arian były wojownikami-nomadami, pomiędzy nimi żyło wielu mędrców nazywanych Rishi (Ryszi). To właśnie Arjanie (Arjowie) zaczęli nauczać o szukaniu podstawowych odpowiedzi dotyczących pochodzenia i przeznaczenia wszechświata oraz człowieka. Cywilizacje Mohendżodaro i kultura Harappy w obszarze obecnego Pakistanu (Indii Zachodnich) to ważne obszary występowania typowej kultury tantrycznej!


'''5.''' Mędrcy przekazywali swoją wiedzę tak ustnie jak i pisemnie, później zebrano ją w księgach znanych dzisiaj jako Wedy (Veda-Vidyam). W swoich naukach wysunęli ideę Najwyższej Świadomości, ideę Brahmana, rozszerzającą wcześniejsze koncepcje świata, które tłumaczyły jego pochodzenie istnieniem wielu bóstw władających siłami natury. Rozwinęli oni również system modlitw i kult mający na celu zbliżenie się do Najwyższej Świadomości, a ich praktyki najczęściej były w swej naturze magiczno-rytualistyczne, dostępne zewnętrznie dla każdego człowieka. Ogniowa alchemia magicznych rytuałów tantrycznych takich jak Ofiara Agnihotry" jest bardzo integralną częścią praktyki Tantry, znaną dość powszechnie w uproszczonej wersji agrokulturalnej. Zresztą praktycznie każde zajęcia autentycznej Tantry zawierają palenie ognia w jakiejś formie, duchowe tańce i śpiewy czy recytacje świętych tekstów.


'''6.''' W Indiach i Tybecie Arianie zetknęli się z plemionami Mongołów i Drawidów oraz wielu innych okolicznych i doszło z nimi do walk. Uznali te plemiona za niższe od własnego, w epickich opowieściach starożytnych Indii takich jak "Ramajana", te rasy są określane mianem małp lub demonów. Nieważne, jak bardzo uznawane za gorsze, rasy te posiadały rozwinięty system praktyk duchowych, które zainteresowały Arian. Duchowe podejście nie-Arian to była właśnie Tantra, która znacznie różniła się od ukierunkowanych na zewnątrz religijnych rytuałów ariańskich, ponieważ była introwertywna, ezoteryczna. Wielu Arian zaczęło uczyć się tantrycznego systemu rozwoju duchowego, tantra miała również wpływ na późniejsze Wedy. Podstawą duchowości Tantry jest wielopoziomowe pojęcie Boskości, Brahmana w postaci Bóstwa i Bogini oraz Świadomość Ogromu jakim w swej istocie jest Wszechświat, Kosmos (Brahmanda). Tantra rozwija równoległe zarówno aspekt męski jak i żeński Boskości, budzi pierwiastek Boga jak i Bogini, sprawuje kult Śiva (Śhiva)jak i Śakti (Śhakti), Boga i Bogini. W istocie Boska Para Rodzicielska (Śiva-Śakti) jest nierozdzielna tak jak Blasku Światła nie można oddzielić od Płomienia Ognia.


'''7.''' W czasie tej epoki walk pomiędzy Arianami i nie-Arianami narodził się wielki boski człowiek. Nazywał się Sadashiva Yogeśhvara, co oznacza: "ten, który zawsze jest zatopiony w świadomości i którego jedynym celem istnienia jest doprowadzić do powszechnego dobrobytu istot żywych". Sadashiva znany również jako Shivavatara, był wielkim duchowym nauczycielem nazywanym Maha-Guru. Chociaż Tantra była praktykowana przed jego narodzinami, to właśnie on, jako pierwszy, dał ludzkości usystematyzowaną wiedzę o duchowości, wiedzę, która zachowała się w sukcesji uczniów aż po dzisiejsze czasy. Duchowa wiedza Tantry zawiera wszystko to, co dzisiaj zupełnie niesłusznie oddziela się od siebie, jak alchemię, astrologię, numerologię, wiedzę znaków, szamański taniec, ofiarne rytualne ceremonie, sztukę architektury Vastu, chiromancję, grafologię, ziołolecznictwo, bioterapię, systemy magii, całą ezoteryczno-okultną wiedzę hermetyczną.


'''8.''' Sadashiva w każdej swojej inkarnacji był nie tylko wielkim duchowym nauczycielem, był on również twórcą indyjskiego systemu muzyki i tańca, dlatego często nazywa się go Nataraja (Pan Tańca). Shiva Yogeśhvara był również twórcą indyjskiej medycyny, zapoczątkował system nazywany Vaidyak Śhastra. Dużą rolę odegrał również na polu społecznym, jako że mistrzowie są wielkimi społecznikami i bohaterami swoich czasów. Zapoczątkował system małżeństwa, w którym obydwoje partnerzy akceptują swoją jednakową odpowiedzialność za sukces małżeństwa, niezależnie od kasty, rasy czy społeczności. Shiva Yogeśvara sam pochodził z mieszanej rodziny, żeniąc się z Arianką pomagał w pogodzeniu różnic społecznych Indii. Jako Mistrz duchowy dawał ludziom bardziej uniwersalny sposób postrzegania różnic rasowych, narodowych i kultowych. Dzięki tym wszystkich społecznym innowacjom Mistrz SadaShiva jest nazywany Ojcem ludzkiej cywilizacji, co ma odzwierciedlenie w modlitwach, nawet chrześcijańskich.


'''9.''' Największym jednak wkładem Shivavatara w narodziny cywilizacji było przedstawienie koncepcji dharmy. Dharma w sanskrycie oznacza "wrodzona właściwość", “religia serca”, “przeznaczenie” czegoś, a także “obowiązek”. Dharma ukazuje jaka jest wrodzona cecha charakterystyczna ludzi. Shiva Yogeśvara wyjaśnia, że ludzie pragną więcej przyjemności dostarczanej przez czuciowe organy. Wyjaśnia, że istoty ludzkie różnią się od zwierząt i roślin, ponieważ to, do czego dążą, to absolutny spokój i szczęście. Taki jest właśnie cel ludzkiej egzystencji, a nauki duchowe Shivavatara mają na celu umożliwienie ludziom osiągnięcia tego celu. Dharma to ostatecznie cały zespół wyższych dążeń i celów, dla realizacji których człowiek odradza się w ludzkiej formie bytu. Obowiązki wobec rodziny, bliskich, przyjaciół i Guru to niejako PODSTAWA!


'''10.''' Podobnie, jak większość starożytnej wiedzy, również nauki Shivavatara z początku były przekazywane ustnie, aby potem zostać spisane w wielu księgach. Mistrz dawał wykłady, kazania, a te były spisywane i rozprzestrzeniane tak ustnie jak i pisemnie dla tych, co potrafili trzymać i godni byli przechowywać święte księgi. Żona Shivy, Parvati, często zadawała mu różne pytania dotyczące duchowości. Shiva odpowiadał na nie i powstały z tych pytań i odpowiedzi Tantryczne pisma - Tantra Shastra. Mamy dwa rodzaje Tantrycznych pism. Zasady Tantry spisano w księdze Nigama, natomiast praktyki Tantry w księdze Agama. Nigamy to księgi nauk o zasadach i prawach wszechrzeczy, a Agamy to ezoteryczno-magiczne praktyki duchowe Tantry. Niektóre z pierwowzorów tych antycznych ksiąg zostały zniszczone, inne są trudne do odczytania dla profanów, ponieważ napisano je szyfrem tak zaprojektowanym, aby utrzymać sekrety Tantry z dala od niewtajemniczonych. Idee tantry nigdy nie zostały precyzyjnie wyjaśnione w szerokim zewnętrznym forum, a ciągle utrzymywane są jako ezoteryczny, okultny przekaz dla wybranych.


'''11.''' W swoich komentarzach do Tantra Śhastra i w swoich książkach o życiu, i naukach Shivavatara każdy Guru indyjski czy tybetański przedstawia pewne podstawowe koncepcje znalezione w antycznych naukach. Jednym z najbardziej istotnych elementów tantry jest związek z Guru i jego Uczniem (Śiśya). Słowo Guru znaczy "ten, kto rozprasza ciemności". Pan Shiva wyjaśniał, że aby osiągnąć duchowy sukces potrzebny jest dobry uczeń i dobry nauczyciel. Shiva powiedział, że są trzy podstawowe kategorie Guru. Pierwszy to nauczyciel, który nauczy trochę wiedzy, ale sam nie stosuje się do wykładanych lekcji. Gdy on odejdzie, uczeń pozostaje sam, bez przewodnika. Drugi rodzaj nauczyciela to taki, który naucza a później prowadzi ucznia jakiś czas, ale nie wystarczająco długo, aby uczeń osiągnął ostateczny cel. Najlepszy nauczyciel, Guru według Tantry to taki, który naucza a później wciąż obserwuje, sprawdza i testuje czy uczeń przestrzega nauk i ostatecznie osiąga stan ludzkiej perfekcji. W kraju o jednym języku/kulturze jest w jednym pokoleniu zwykle nie więcej niż jedna ludzka osoba odpowiednia jako Najwyższy Nauczyciel Duchowy, Guru trzeciego rodzaju.


'''12.''' Cechy takiego boskiego nauczyciela są wyliczone w Tantra Śhastra. Guru jest w normalnych warunkach spokojny, kontroluje swój umysł, jest pełen pokory i skromności, pełen odwagi i bohaterstwa. Gniew nauczyciela jest rzadki, ale jest zwykle przekleństwem dla deprawatorów i wrogów Ścieżki. Guru prowadzi swoje życie w sposób właściwy, posiada rodzinę, choć może żyć w Pustelni (Asramie) jak mnich. Jest obeznany z filozofią metafizyczną i praktykuje konsekwentnie medytację, mudry, mantry i yantry (znaki mocy). Guru to osoba, która potrafi w teorii i praktyce nauczać tajników medytacji, duchowości, ezoteryki. Guru pamięta, kocha i prowadzi wszystkich swoich pobłogosławionych własnymi dłońmi uczniów, acz potępia tych, co niewłaściwie używają zdobytą wiedzę i praktykę. Taki Guru nazywany jest Mahakaula albo MahaGuru.


'''13.''' Jeśli nawet istnieje wielki nauczyciel, musi być jeszcze ktoś, kto będzie chciał się od niego uczyć. Tantra Śhastra opisuje trzy kategorie Uczniów (Śiśya). Pierwszy rodzaj uczniów porównywany jest do naczynia, które wsadzono do wody otworem w dół. Gdy naczynie jest w wodzie, wydaje się pełne; gdy je wyciągniemy pozostaje puste. Tacy są uczniowie, którzy w obecności mistrza praktykują, ale gdy nauczyciel odchodzi, nie są w stanie kontynuować nauczonych praktyk w życiu codziennym i je porzucają. Drugi rodzaj uczniów porównano do naczynia, które umieszczono w wodzie pod jakimś kątem. Takie naczynie, dopóki zanurzone, również wydaje się być pełne, ale gdy je wyciągniemy, większość wody się wyleje. Tacy uczniowie praktykują w obecności mistrza, później robią to coraz rzadziej, aby w końcu zaprzestać praktyk. Trzeci rodzaj uczniów symbolizuje naczynie zanurzone w wodzie otworem do góry. Będąc w wodzie naczynie jest pełne, gdy wyciągnięte, pozostaje pełne. Ten rodzaj uczniów praktykuje w obecności mistrza i kontynuuje praktykę, kiedy są odseparowani od niego fizycznie i nigdy nie opuszcza swego Guru.


'''14.''' Związek pomiędzy Guru i Uczniem (Śiśya) jest bardzo ważny, jest kluczowy w Tantrze. Ścieżka duchowa została opisana jako znajdująca się na ostrzu brzytwy. Upadek z niej jest możliwy w każdym momencie i jest bardzo trudno dotrzeć do jej końca - osiągnąć wyzwolenie, zbawienie duszy. Ale Guru duchowo zawsze jest obecny, aby wesprzeć swoich uczniów miłością i przewodnictwem na wszystkich etapach praktyki. Złe duchy, demony i źli ludzie krążą wokół każdego Guru i próbują możliwie jak najwięcej inicjowanych Uczniów oderwać od Drogi i zniechęcić do Nauczyciela, dlatego wierność Guru jest podstawą udanej praktyki, a mocna wieź z Guru jest podstawą duchowego Przebudzenia i Oświecenia. Nie ma wyzwolenia bez ofiarnego oddania i służby dla Nauczyciela!


'''15.''' Shivavatara był Mahakaula, acz po jego fizycznym odejściu, wniebowzięciu, było wielu nauczycieli o podobnie wysokim statusie, chociaż wielu innych obniżyło loty i Tantra po tysiącleciach zaczęła podupadać. Wielu nauczycieli zagubiło się, wielu zostało zdeformowanych poprzez błędne koncepcje dogadzające własnym żądzom. Tantra nie jest jedynie sztuką erotyczną ani egoistyczną magią jak się ludziom chorym na duszy i ograniczonym wydaje. Współcześnie, kiedy minęło już ponad 5 tysięcy lat Kali Yugi, Tantra jest spowita tajemnicą i często jest błędnie pojmowana. Aby zrozumieć źródło tych nieporozumień, należy rozpatrzyć bardziej znane praktyki 5 M . Są to praktyki duchowe zaczynające się na literę M. Gdy Shivavatara zaczął nauczać, dawał różne lekcje w zależności od poziomu swoich uczniów, spostrzegł, że niektórzy z nich są zdominowani przez zwierzęce pragnienia, inni są bardziej rozwinięci. Naucza więc różnych praktyk, w zależności od cech poszczególnych uczniów, na różnych stopniach ich duchowej realizacji.



== Kwiat Pięciu Płatków – 5 M ==


'''16.''' Pierwsza M to Madya. Posiada ona dwa znaczenia. Pierwsze z nich to "wino". Ludziom, którzy byli zdominowani przez fizyczne instynkty, Shiva Yogeśvara nie zabraniał picia wina, jednak pokazywał im, jak tę skłonność kontrolować i w końcu ją porzucić. Dla uczniów bardziej rozwinie tych Madya posiada inne znaczenie; odnosi się nie do wina, tylko do świętego nektaru, Makaranda. Każdego miesiąca szyszynka wydziela płyn znany jako Amrta. Tantryczny Jogi, który oczyścił swój umysł i praktykuje posty, może zasmakować tego płynu i doświadczyć na sobie jego skutków, co opisane jest jako stan błogości. Tak więc istnieje zarówno prymitywna - fizyczna, jak i subtelne - duchowa interpretacja terminu Madya, jednak duchowe wino to Makaranda. Madya odnosi się mocno do Mohana Tantry, gdyż to Makaranda pomaga zapanować nad światem iluzji, omamień, złudzeń i oszustw jakie wytwarza zwierzęco-ludzka cywilizacja. Madya (Madira) jest symbolem Sury, księgi nauki danej przez Naturę, a mistrzowie głoszą, że w duchowej wiedzy trzeba się rozkochać, rozmiłować aż do upojenia, tak jak pijak upaja się winem. Jest to tantryczna, ezoteryczna metafora, a nie zachęta to pijaństwa. Pierwszy Krąg Uczniostwa to krąg wyzwalania z winopilstwa na rzecz duchowego nektaru duchowej łaski i miłości, na rzecz wiedzy przyjmowanej z miłością.


'''17.''' Kolejne M to Mamsa. Jedno ze znaczeń tego słowa to mięso lub ciało. Tym, którzy jedli dużo mięsa, Shiva Yogeśvara zalecał kontynuować jego spożywanie wraz z nastawienie duchowym, aż ostatecznie będą mogli kontrolować ten zwyczaj i w końcu go porzucić. Jeżeli chodzi o wysubtelnionych praktykantów Tantr Mamsa odnosiła się do języka i duchowej praktyki kontrolującej mowę. Termin Mamsa odnosi się do Marana Tantry, gdyż mięso jest tym co zabite, a Marana oznacza unicestwianie wszelkiego zła, usuwanie przeszkód i trudności, zabijanie zwierzęcych demonów własnego umysłu i czasem realną walkę taką jak Ardźuna i Kryszna stoczyli na Polu Bitewnym Kurukshetra z wrogami duchowości i prawdy! Mamsa oznacza także ciało i odnosi się do symbolu spożywania ciała, poprzez konsumowanie Prasadam, pobłogosławionego pokarmu w rytualnej Tantrika Puja! Drugi Krąg Uczniostwa to krąg rozstawania się z zewnętrznym rzeźniczym mięsożerstwemi prymitywnym zabijaniem stworzeń posiadających ciała, za wyjątkiem jakiś szczególnie uzasadnionych konieczności obronnych.


'''18.''' Matsya - trzecie M - odnosi się do ryb. Uczniów bardziej fizycznych Shivavatara nauczał podobnie, jak to było w przypadku mięsa i wina. Duchowa, subtelna Tantra słowo Matsya odnosi do dwóch subtelnych nerwów, które biegną wzdłuż ciała, zaczynając się u podstawy kręgosłupa, krzyżując ze sobą i kończąc w dwóch nozdrzach. Te nerwy to ida i pingala. Dzięki sztuce kontrolowania oddechu - Pranayamie - kontrolowane jest natężenie w nerwach i umysł uspokaja się przed medytacją. To jest Matsya duchowej praktyki, oczywiście w połączeniu z magiczną pozycją położenia się w lotosie na plecach co jest pełną Matsya-Asaną, w istocie tantryczną Mudrą. Kobiety posiadające tantrycznych partnerów kultywują pozycję Matsya-Mudry w połączeniu będącym kontemplacją! Partnerka obejmuje partnera nogami w siedzącej pozycji Yab-Yum, lotosowo, a potem się kładzie do pozycji rybiej. Znak Ryby, Matsya był symbolem pierwotnego chrześcijaństwa i z jego powodu zarzucano wczesnemu kościołowi chrystusowemu rozwiązłość oraz orgie. Trzeci Krąg Uczniostwa to harmonia wewnętrznego i zewnętrznego, prawo analogii i zdolność poruszania w subtelnym świecie tak jak ryba pływa w wodzie.


'''19.''' Kolejne M to Mudra. Mudra ma znaczenie zarówno zewnętrzne jak i głęboko duchowe. Praktykuje się przynajmniej 25 specyficznych technik z Mudrami, a pełny przekaz zawiera 84 tajemne Mudry. Mudra tantrycznych par jest połączeniem mężczyzny i kobiety, Yab-Yum w pozycjach lotosu, ale nie ma odpowiednika tej praktyki w wymiarze prymitywnym, stąd taką kulturę erotyczną uprawiają bardziej duchowe pary w połączeniu z medytacją. Mudra Yab-Yum symbolicznie oznacza pozostawanie w kontakcie z tymi, którzy pomagają nam w rozwoju duchowym i zaniechanie towarzystwa tych, jacy mogą spowolnić nasz rozwój. Mudra Yab-Yum jest symbolem wiecznotrwałej więzi inicjacyjnej duszy ucznia z Guru. Mudra w postaci prażonego ziarna to symbol wchłaniania nasienia, esencji życia przetworzonej przez element ognia. Czwarty Krąg Uczniostwa to subtelna postawa energetyczna, pozycja i ciała i umysłu, niczym wewnętrzna Puja, Rytuał Magiczny!


'''20.''' Ostatnie M to Maithuna. Te właśnie praktyki są źródłem wielu nieporozumień, jeżeli chodzi o dzisiejsze rozumienie Tantry. Maithuna oznacza zjednoczenie. W wymiarze prymitywnym oznacza to zjednoczenie seksualne. Tym, którzy byli zdominowani przez instynkt seksualny, Shivavatar tłumaczy, że akt seksualny powinien być wykonywany z duchową ideacją, co w rezultacie pomoże kontrolować instynkt. Tych bardziej zaawansowanych aspirantów, którzy praktykowali subtelną, duchową Tantrę, Shivavatara nauczał innej praktyki Maithuna. Przy tym podejściu słowo "zjednoczenie" oznaczało zjednoczenie indywidualnej świadomości ze Świadomością Kosmiczną. W tym wypadku energia duchowa, która pozostaje uśpiona u podstawy kręgosłupa, zaczyna wznosić się ku górze, dopóki nie osiągnie najwyższego punktu energetycznego (położonego w okolicach szyszynki), powodując u duchowego aspiranta nie tylko chwilowe poczucie jedności i ekstazy, ale trwałą łączność z Najwyższym. Piąty Krąg Uczniostwa i Płatek Lotosu Duszy, Atmana to wszystko, co dotyczy Zjednoczenia i Jedności w najwyższym stopniu. Im bardziej zaawansowana duchowo osoba, tym bardziej zjednoczona z Bogiem, z Guru, Dharmą i Sanghą!


'''21.''' Joga i Tantra nauczana dzisiaj przez Laya Margę jest oparta na subtelnej i duchowej interpretacji pięciu M. Jednym z najważniejszych aspektów subtelnej Mohana Tantry jest introwertywna metoda medytacji. Wnikanie do wnętrza Duszy i rozszerzanie w nieskończoność powoduje doświadczenie Absolutu, Wszechducha, Brahmana! W praktyce od początku, koncepcja intonowania mantr jest kluczowa w tantrycznych założeniach medytacji. "Man" znaczy "umysł" a "tra" - "to, co wyzwala". Słowo "mantra" oznacza więc "indywidualną wibracja, która wyzwala umysł". Każdy uczeń otrzymuje od prawdziwego GURU indywidualne Mantramy w procesie przekazu inicjacyjnego typu! Mantram jest doskonałą ochroną dla umysłu i duszy przed wpływem złych sił i szkodliwych duchów.


'''22.''' Starożytni jogini praktycy eksperymentowali z dźwiękowymi wibracjami, które otrzymali od Niebian, Devas, i wyodrębniali specjalne dźwięki, odkrywając ich przydatność w procesie rozszerzania umysłu. Odkryli oni w ludzkim ciele siedem głównych psychiczno-duchowych centrów, Ćakramów. Z tych centrów emanowane są dźwięki, jest ich pięćdziesiąt. Te podstawowe dźwięki znajdziemy w alfabecie sanskryckim, a kombinacji tych dźwięków zaczęto używać w starożytnych procesach koncentracji i medytacji znanymi jako medytacje transcendentalne, uwznioślające. Podczas medytacji tantrycznej medytujący koncentruje się na mantrze i stara się utrzymać tylko jej wibrację dźwiękową (wraz z konkretną ideacją) w swoim umyśle. Ciągłe, codzienne powtarzanie mantry prowadzi ku wyższym stanom świadomości. Nie ma Jogi ani Tantry bez praktyki Mantry jako podstawy w rozwoju duchowym. Mantramy oczyszczają tak mowę, serce jak i duszę, jaźń.


'''23.''' Dźwięków używanych w medytacji nie można używać przypadkowo. Mantra, aby dała zamierzony efekt, powinna posiadać ściśle określone cechy. Przede wszystkim mantra powinna być pulsacyjna. Oznacza to, że musi ona posiadać dwie sylaby (lub części), których powtarzanie synchronizuje się z rytmem oddechów i wydechów. Mantra musi posiadać ideację, wyobrażenie z nią powiązaną. Najczęściej używana wstępna ideacja to: "Jam jestem jednym/ą z Brahmanam, z Najwyższą Świadomością." Dzięki temu Mantra pomaga jednostce związać jej indywidualną świadomość ze świadomością całego Wszechświata (Brahmandam). Warto zauważyć, że w sanskrycie, Brahman to Wszechduch, Najwyższa Istota, Dusza Wszechświata, a Brahmanda to Wszechświat, Kosmos! Stąd Brahman jest tym, co stwarza i wypełnia Wszechświat, Brahmandę!


'''24.''' Mantram musi wytwarzać odpowiednią wibrację, która będzie tworzyć więź pomiędzy wibracją indywidualnej świadomości medytującego i wibracją Najwyższej Świadomości, Ducha Kosmosu. Ponieważ ludzie różnią się jeden od drugiego, również mantry używane podczas medytacji nie są takie same dla wszystkich. Nauczyciel medytacji wybiera zwykle mantrę, która jest dostosowana do aktualnej wibracji danej osoby i może być ogniwem łączącym jej wibrację z uniwersalnym rytmem Świadomości Kosmicznej. Tantra to coś więcej, niż tylko medytacja i techniki jogiczne. Jest z nią związany szczególny sposób spojrzenia na świat. Według Tantry istotą życia jest bohaterska walka. Wysiłek, jaki wkładamy w zmaganie się z przeciwnościami, poruszanie się od niedoskonałości ku doskonałości - to jest prawdziwa idea walki Tantry. Uczeń duchowej drogi nigdy nie odmawia walki, szczególnie takiej, którą wskazuje Guru jako konieczną dla postępu ludzkości czy społecznej przemiany w danym czasie!


'''25.''' W naszym ruchu od niedoskonałości ku doskonałości musimy przejść przez trzy główne etapy. W pierwszy z nich człowiek jest zdominowany przez instynkty zwierzęce (Rakszasa), jednak w kolejnym etapie potrafi on już kontrolować te instynkty. Osiąga on wtedy stan prawdziwego ludzkiego rozwoju (Manusha). Ostatecznie, poprzez wysiłek i zmagania człowiek osiąga stan boskości (Devata). Tantryczne spojrzenie na świat jest więc zasadniczo radosne i optymistyczne. Pokazuje ono, że wszystkie jednostki poruszają się w kosmicznych cyklach, poprzez reinkarnacje dusz w kolejnych formach bytu rozwijając się od stanów słabo rozwiniętej świadomości, aż ku najbardziej wyewoluowanycm jej formom. Devata oznacza Anioła, Bóstwo, Istotę Niebiańską, Bogu podobną istotę, która wyczerpała swoją ziemską Dharmę i Karman PRZEZNACZENIA, Losu!



== Czym jest Dharma i Karman? ==


'''26.''' Słowo Dharma oznacza "właściwość", "naturę", "cechę charakterystyczną". Karman to los, przeznaczenie, uwarunkowania egzystencji. Naturą ognia jest płonąć lub wytwarzać ciepło. To jest cecha charakterystyczna albo właściwość ognia, ale również jego określona natura. Podobnie dharmą, czyli naturą istoty ludzkiej, jest poszukiwanie Kosmicznego Bytu. Stopień boskości w ludziach objawia się poprzez ich wyraźnie odczuwaną świadomość. W zasadzie każdy człowiek poprzez rozliczne wcielenia swej duszy wyewoluował od zwierząt, dlatego też cechują go dwie natury - aspekt zwierzęcy i świadomość, która człowieka od zwierząt odróżnia. Zwierzęta działają przeważnie instynktownie, podczas gdy ludzie dzięki rozwiniętej świadomości potrafią również myśleć racjonalnie. Karman (los, uwarunkowanie, predystynacje) jest tym gorszy i ciemniejszy im bardziej człowiek rozmija się ze swoją Dharmą zapisaną na tablicy Duszy głęboko w Sercu. Karman jest tym lepszy i jaśniejszy dla człowieka im bardziej człowiek rzeczywiście realizuje dane mu lekcje Dharmy!


'''27.''' Instynkt w ludziach skłania ich w kierunku życia zwierzęcego lub fizycznym przyjemnościom. Pod wpływem instynktu, cieszą się jedzeniem, piciem i satysfakcją z innych fizycznych żądz. Są przyciągani przez te żądze i gonią za nimi pod wpływem własnej zwierzęcości, ale te nie dostarczają ludziom pełni szczęścia, gdyż ich tęsknota za szczęściem jest nieskończona. Zwierzęta zaspokajają swoje ograniczone przyjemności, gdyż ich popędy nie są nieskończone. Nieważne, jak wielka byłaby obfitość rzeczy ofiarowanych zwierzęciu, weźmie ono tylko tyle, ile potrzebuje i nie będzie się przejmować resztą. Ale człowiek z pewnością w tych warunkach uczyni inaczej. To dowodzi, że zwierzęta zaspokoją się czymś ograniczonym, podczas gdy pragnienie ludzi jest nieograniczone, chociaż pragnienie przyjemności u jednych i drugich jest wynikiem działania zwierzęcej części natury. Różnica tkwi w fakcie posiadania przez człowieka wyraźnie zobrazowanej świadomości - czegoś, czego brak zwierzętom. Nieskończona natura ludzkiego pragnienia absolutnego szczęścia wynika tylko i wyłącznie z ich poczucia świadomości. To właśnie ta świadomość nie może być zaspokojona przez fizyczną przyjemność posiadania, władzy i pozycji - rzeczy, które są same w sobie czymś przemijającym. To świadomość jest odpowiedzialna za tęsknotę za Kosmicznym Bytem.


'''28.''' W pogoni za szczęściem, ludzi przede wszystkim pociągają fizyczne przyjemności. Gromadzą bogactwa, próbują zdobyć władzę i pozycję, by zaspokajać pragnienia. Ten, kto ma tysiąc złotych, nie czuje zadowolenia: walczy o kolejne tysiące, lecz nawet posiadanie dziesiątek tysięcy złotych nie daje pełni satysfakcji. Dana osoba pragnie coraz więcej. Widzimy, że osoba mająca wpływy w okręgu chce rozciągnąć je na większy obszar, prowincjonalni liderzy chcą stać się narodowymi liderami i kiedy to osiągną, gdzieś głęboko czai się pragnienie władzy nad światem. Zwykłe gromadzenie bogactwa, władza i pozycja nie satysfakcjonują człowieka. Zdobywanie ograniczonych zasobów potęguje tylko pragnienie posiadania i poszukiwanie szczęścia nie ma końca. Żądza posiadania jest nieskończona. Takie poszukiwanie szczęścia jest bezgraniczne i nieskończone. Drogę naturalnego dążenia człowieka z głębi serca do Szczęścia nazywamy Ananda Margą, tak jak to Mistrz SadaŚhiva Yogeśvara ujął przed tysiącami lat!


'''29.''' Jak bardzo dostojne czy wzniosłe by te dokonania nie były, nie zdołają powstrzymać nieskończonego poszukiwania szczęścia i błogości, Anandy. Ci, którzy pragną bogactwa, nie będą zaspokojeni, dopóki nie zdobędą nieskończonego majątku. Również poszukujący władzy, pozycji i prestiżu nie zaspokoją swych pragnień, dopóki nie osiągną swych pragnień w bezgranicznych proporcjach, ponieważ wszystkie te pragnienia są częścią tego świata. Sam świat jest skończony i nie może dostarczyć nieskończonych celów. Dlatego też, nawet zdobycie dorobku całego świata, nawet gdyby miała to być cała kula ziemska, nie da gwarancji zdobycia czegoś nieskończonego i trwałego. Czym jest nieskończony, wieczny cel, który przyniesie wieczne szczęście musi człowiek poszukać wewnętrznymi, duchowymi metodami? Trzeba zdobyć Królestwo Niebieskie (Devaczan), aby dostać Wieczną Błogość, Szczęście i prawdziwe duchowe zadowolenie!


'''30.''' Tylko Kosmiczny Byt Wszechświata jest nieskończony i wieczny. Tylko On, Tat Sat jest nieograniczony. Wieczna tęsknota ludzi za szczęściem i błogością może zostać zaspokojona przez zrozumienie Nieskończonego, Ananta Brahmana. Efemeryczna natura własności doczesnej, władzy i pozycji może tylko zaprowadzić nas do wniosku, że żadna z rzeczy należących do skończonego i ograniczonego świata nie pozwoli nam odpocząć w tej wyprawie w poszukiwaniu wiecznego szczęścia. Tylko uprzytomnienie sobie Nieskończonego może tego dokonać. Nieskończone może być tylko jednym i jest to Kosmiczny Byt. W związku z tym tylko Kosmiczny Byt może dostarczyć wiecznego szczęścia - celu poszukiwań każdego człowieka. W rzeczywistości za tym ludzkim pragnieniem jest ukryte pragnienie, tęsknota za osiągnięciem Kosmicznego Bytu, Boga i Bogini. To jest prawdziwa natura każdej żywej istoty. To jest ostateczna Dharma każdej ludzkiej osoby.


'''31.''' Obiekty świata - cielesne uciechy - nie gaszą ludzkiego serca żądzy szczęścia. Pomimo to widzimy, że te przyjemności przyciągają ludzi. Zwierzęcość (rakszasizm) w ludziach popycha ich do zaspokajania zwierzęcych pragnień, ale racjonalność ich świadomości pozostaje niezaspokojona, ponieważ wszystkie te przyjemności są przemijające i krótkotrwałe. I nie wystarcza tej satysfakcji, by uśmierzyć wieczny i nieograniczony głód ludzkiej świadomości, dlatego też w ludziach istnieje ciągły konflikt pomiędzy ich zwierzęcością i racjonalnością. Zwierzęca natura wzywa ich do chwilowych ziemskich radości, podczas gdy ich świadomość, nie będąc zaspokojoną, rwie się w kierunku Kosmicznego Bytu – Nieskończonego, ku Bogu i Bogini. Kończy się to walką pomiędzy instynktami a świadomością, walką która często ma podtekst psychicznej choroby lub zmysłowych dewiacji inspirowanej przez mroczne i chaotyczne siły planety. Gdyby zmysłowe przyjemności mające swe źródło we władzy i pozycji były nieskończone i bezkresne, ludzie osiągnęliby kres wiecznego dążenia ich świadomości do szczęścia. Lecz tak się nie stanie i właśnie dlatego przelotna sława doczesnych uciech nie może nigdy zapewnić trwałego spokoju w umyśle ludzkim i poprowadzić ludzi ku ekstazie.


'''32.''' Jedynie rozbudowana świadomość odróżnia ludzi od zwierząt. Czy zatem wykorzystanie świadomości nie powinno być dla ludzi celem nadrzędnym? Gdy świadomość spoczywa przygnieciona zwierzęcością, ludzie z pewnością będą zachowywać się jak zwierzęta. W zasadzie staną się gorsi niż zwierzęta, ponieważ, chociaż obdarzeni doskonale rozwiniętą świadomością, nie wykorzystują jej. Tacy ludzie nie zasługują na to, by nazywać ich ludźmi. Oni są tak naprawdę zwierzętami (rakszasami) w ludzkiej postaci. Naturą świadomości jest szukać Nieskończonego (Ananta), czyli osiągnąć Kosmiczny Byt. Tylko ci, którzy wykorzystują swoją świadomośc i idą za jej wołaniem, zasługują na miano ludzi (Nara). Dlatego każda osoba wykorzystująca w pełni swoją świadomość, zasługuje na to, by być nazywaną ludzką istotą i odkrywa swoją dharmę, czyli naturę, którą jest poszukiwanie Nieskończonego, czyli Kosmicznego Bytu. Ta tęsknota za Nieskończonym Duchem jest wrodzoną cechą, czyli Dharmą, która charakteryzuje ludzką część natury człowieka.


'''33.''' Szczęście i błogość osiąga się poprzez zdobycie tego, czego się pragnie. Gdy nie możesz dostać tego, czego pragniesz, nie możesz być szczęśliwą osobą. Stajesz się smutny i przygnębiony. Przejrzyście odzwierciedlona w ludziach świadomość, która odróżnia ich od zwierząt, poszukuje Kosmicznego Bytu lub Nieskończonego, Świętego Ducha. Dlatego prawdziwe szczęście ludzie mogą osiągnąć wtedy, gdy dotrą do Kosmicznego Bytu, do Boga i Bogini albo postawią pierwsze kroki na drodze do Jego osiągnięcia. Świadomość nie chce ziemskich radości, ponieważ, będąc skończonymi, żadna z nich nie zaspokoi jej. Wniosek, do którego dochodzimy, jest następujący: Dharmą ludzkości jest osiągnąć Nieskończoność, czyli Kosmiczny Byt. Sanathana Dharma to jedyna droga, dzięki której ludzie mają szansę cieszyć się wiecznym szczęściem i błogością.



== Mądrość Jogi ==


'''34.''' Jeśli chcesz wiedzieć wszystko, poznaj Jednię. Oto jedna z wielu mądrości pochodzących ze starożytnej jogi. Głębokie uświadomienie sobie czegoś jest rezultatem Syntezy, często pobudzanej przez eksperymenty praktyczne. Joga dobrze sprawdza się w tego typu rzeczywistości, w której wiedza książkowa ma stosunkowo niskie znaczenie. W dzisiejszych czasach wielu ludzi jest rozwiniętych intelektualnie dzięki swojej edukacji i złożoności współczesnego życia, jednak ta cenna wiedza pozostaje ulotną, dokładnie tak, jak to było tysiące lat temu. Czym jest ta "jedyna" perła, o której mówi joga? To jest twoje własne wewnętrzne "JAM". W jaki sposób rozpoznajesz to, że istniejesz? Gdy myślisz, "Wiem, że JA istnieję." Tym wewnętrznym "JAM", które potrafi rozpoznać fakt istnienia, jest tkwiąca w tobie świadomość, Ćitta będąca czymś wiecznym i nieograniczonym. Aham Asmi to praktyka Jam Jest, głębiej Aham Brahma-Asmi – Jam Boskością Jest!


'''35.''' Poprzez intensywne koncentrowanie (Satkaram) umysłu (Manas) jesteśmy w stanie wyjść poza normalny stan świadomości i docieramy do głębszych jej poziomów. To podróż, na końcu której osiągamy zrozumienie, iż nasza własna świadomość jest dzięki pojednaniu i rozszerzeniu tą samą Nieskończoną Świadomością (Brahmanam), która przenika cały Wszechświat (Brahmandam). To uczucie kompletnej jedności z tworzeniem jest ostatecznym celem jogi i jest to stan niewyobrażalnej radości i błogości, którą w Sanskrycie - starożytnym języku Indii nazwano "Ananda". Słowo "Marga", oznacza: "Ścieżka", "Droga". "Ścieżka błogości" jest przede wszystkim filozofią, praktyką i ruchem spontanicznego postępu duchowego, który oferuje fizyczne, umysłowe i duchowe praktyki utworzone po to, by poprowadzić szczerych poszukiwaczy ku głębokiej wewnętrznej realizacji. Jest to również ruch ukierunkowany na służenie innym, poświęcony dobrobytowi ludzkości, zwierząt i roślin. Tylko wtedy, gdy potrafimy zrównoważyć natężenie pomiędzy samorealizacją i służbą, powoli wypełniamy naszą największą powinność, Dharmę.


'''36.''' Najważniejsza cecha Tantry to ciągła bohaterska walka z naszymi własnymi słabościami. Dzieje się tak, ponieważ niemożliwością jest, aby prymitywne idee zastąpić subtelnymi bez walki z naszymi ograniczeniami, słabościami i przeciwnościami. Ludzie egzystują na trzech poziomach: fizycznym, umysłowym i mentalno-duchowym i aby wypełnić cel swego istnienia, potrzebują ciągłego rozwoju na wszystkich tych trzech poziomach egzystencji. Joga i Tantra Marga (droga duchowa) zawiera praktyki i ćwiczenia mające za zadanie rozwijanie wszystkich trzech poziomów i tym samym jest uważana za najbardziej kompletne podejście jakie istnieje. Walka Tantry rozgrywa się zarówno w sferze wewnętrznej, emocjonalno-mentalnej jak i ostatecznie na planie fizycznym! Widać to w żywotach wszystkich wielkich i bohaterskich świętych, mistrzów czy proroków, jacy przybyli w inkarnacjach na tę planetę. Im większe widać siły oporu zwalczające duchowe dzieło jakiegoś Nauczyciela, tym większa to postać Świętego Mistrza wielkiego formatu Ducha!



== Joga i Bioenergetyka ==


'''37.''' Podobnie, jak wszystko, co rozwija się przez długi okres czasu, Joga również została podzielona na wiele odłamów lub sposobów osiągnięcia Celu. Podziały następują za sprawką ludzi ograniczonego pojmowania, których umysły są jeszcze zbyt ciasne i wąskie aby pomieścić w sobie całą Mądrość Jogi czy Tantry. W rzeczywistości Joga w całości jest jedną Jogą, a nie fragmentarycznymi systemami uczonymi przez ograniczonych nauczycieli, samorodków bez realizacji Boga w swej istocie! Najbardziej znane i praktykowane na Zachodzie są jej ćwiczenia, nazywane z Sanskrytu “Asanami”. Praktykowanie samych Asan nie oznacza jeszcze praktykowania Jogi, do której potrzeba wielu innych ćwiczeń wewnętrznych, a także dobrego Duchowego nauczyciela. Zwykły instruktor, nawet dobrze wygimnastykowany nie jest jeszcze ani Joginem, ani znawcą Jogi, choć Asany może potrafić efektownie wykonywać. Zapytaj instruktora, kto jest jego GURU, czy otrzymał inicjację, to podstawa weryfikacji nauczyciela.


'''38.''' Postawy jogi poprzez swój subtelny wpływ na system gruczołów i ośrodków energii są w stanie pomóc ci w kontrolowaniu wielu skłonności umysłu. Jest tak, ponieważ ludzkie umysły, ludzkie myśli i ludzkie emocje są niewątpliwie powiązane z ludzkimi ciałami, organami, mową i działaniami. Jest to przedmiotem badań biopsychologii - starożytnej w swej istocie nauki, która stanowi integralną część nauk i praktyk Jogi. O psychologii Jogi i praktykach z energią mówi w zasadzie każde klasyczne dzieło tyczące Jogi czy Tantry. Nie ma Jogi czy Tantry bez regulacji oddechu i pracy nad krążeniem energii życia (Prany) w kanałach (Nadi) subtelnych ciał. Zobaczmy co to za nauka i dlaczego regularne praktykowanie Asan może sprawić, że staniesz się bardziej zrównoważonym i szczęśliwym człowiekiem o aspiracjach duchowych.


Wiedza o Ćakramach

39. W naszym ciele istnieje siedem centrów energii, które są punktami kontrolnymi pięćdziesięciu najważniejszych ludzkich emocji. Te duchowe centra energetyczne to Ćakramy, Kręgi, Lotosy, a ich lokalizacja to okolica rdzenia kręgowego, pionowej osi ciała, osi tao. Rdzeń kręgowy wydaje się być czymś pojedynczym, ale w rzeczywistości oprócz niego istnieją trzy połączone z nim Nadi - kanały zawierające trzy subtelne nerwy. Główny nerw wychodzi z mózgu, przechodząc bezpośrednio przez rdzeń kręgowy aż do podstawy kręgosłupa. Dwa pozostałe mają swój początek odpowiednio w dwóch nasadach nozdrzy, a dalej biegną wijąc się dookoła centralnego nerwu, krzyżują się ze sobą w pięciu punktach wewnątrz tułowia, docierając również do podstawy kręgosłupa. Tam, gdzie w rdzeniu kręgowym krzyżują się ze sobą te trzy nerwy, zlokalizowanych jest pierwszych pięć ćakr i dookoła każdej z nich znajduje się pewna liczba gruczołów. Największe sploty to obszar podbrzusza, serca i centrum głowy, zwane odpowiednio Brahma, Wishnu i Rudra Granthi.


'''40.''' Pierwsza Ćakra znajduje się dwa palce pod odbytnicą u podstawy narządów rozrodczych, druga ponad kością ogonową i łonową w podbrzuszu, trzecia w okolicy pępka i splotu słonecznego, czwarta umiejscowiona jest w centrum klatki piersiowej (serce), a piąta w okolicach strun głosowych w gardle. Pozostałe dwie ćakry znajdują się: szósta w gruczole przysadki mózgowej, a siódma - koronna - od szczytu czaszki, tam, gdzie kości były miękkie, gdy byliśmy niemowlętami. Istnieje pięćdziesiąt grup gruczołów produkujących pięćdziesiąt głównych hormonów czyli substancji chemicznych organizmu. Każdy hormon, lub substancja chemiczna aktywuje w naszym umyśle pewne unikalne uczucie, emocję lub tendencję. Chemiczne pobudzenie ciała ma wpływ na nasz umysł. Dlatego też ćakry mają charakter fizyczno-psychiczny - ciało oddziałuje na umysł, a umysł na ciało w sprzężeniu zwrotnym.


'''41.''' Trzy subtelne nerwy działają jako przedłużenie mózgu. Gdy pojedyncza myśl, wspomnienie, wyobrażenie czy emocja powstaje w umyśle, zgodnie z tym reaguje gruczoł: wydzielany jest odpowiedni hormon aktywujący zgodną z daną myślą emocję lub skłonność. A zatem czakry mają również charakter psycho-fizyczny, ponieważ umysł pobudza chemiczną reakcję organizmu, doprowadzającą do zachowań emocjonalnych. W ten sposób Ćakramy, wraz z powiązanymi gruczołami, hormonami i nerwami, działają jak anteny zdolne do odbierania subtelnych wibracji, które stale docierają do nas ze wszystkich stron, od każdego obiektu, z którym się zetkniemy i przesyłają poprzez nerwy stymulujący sygnał, który aktywuje produkcję substancji chemicznej w danym gruczole pobudzając umysł, by doświadczył emocji, uczucia lub pragnienia.



== Bhakti - Joga służby ==


'''42.''' Joga służenia (Bhakti, Seva) daje ci możliwość zastosowania doświadczeń, które nabywasz przez medytację i modlitwę. Służąc innym w życiu codziennym pomagasz urzeczywistniać prawdziwą esencję tego rozległego Kosmosu. Służenie Guru i innym duchowym istotom, a także bliźnim jest zasadniczą częścią duchowego rozwoju. Bez takiego nastawienia, nauczywszy się medytacji, mógłbyś rozwinąć w sobie tendencję do skupiania się tylko na swoim własnym rozwoju zamiast dążyć do osiągnięcia nieskończonego potencjału. Ludzie skupieni głównie na sobie stają się egotycznymi sobkami i autystykami, taki jest koniec twórców własnych ścieżek, którzy nie mają nad sobą rzeczywistego mistrza duchowego. Nie powinieneś zadowalać się osobistym postępem, który może zostać osiągnięty w samotności, gdyż lepiej, żeby ekspansja umysłu spowodowana przez medytację wywołała naturalne pragnienie ujrzenia rozwoju innych. Wtedy możesz doświadczyć maksymalnego szczęścia, aktywnie realizując się w życiu społecznym i pomagając innym, aż twoje spojrzenie na świat stanie się uniwersalne.



== Joga Poznania (Jńana Yoga) ==


'''43.''' Joga poznania to przede wszystkim medytacja (Dhyanam). Rozwija ona poczucie jedności z Kosmiczną Jaźnią. Pojęcie, które jest jak gdyby synonimem medytacji, to "Sadhana", co oznacza "wysiłek zmierzający do samorealizacji". Każdy wysiłek uczyniony w celu wyrażenia potencjału twojego życia składa się na Sadhanę. Najważniejszym aspektem Sadhany jest rozwój psycho-duchowy. Odpowiedzią na wyzwanie jak praktykować Jogę jest "Mantram". "Man"" oznacza "umysł", a "tra" znaczy "wyzwalać". A zatem "Mantra" znaczy, "coś, co wyzwala umysł". Mantra jest ważną częścią, podstawą medytacji i modlitwy. Przez regularne umysłowe powtarzanie jej akustycznej formy i kontemplację jej znaczenia możesz stopniowo rozwinąć dostateczną intuicję, by zrozumieć prawdziwą naturę twój wewnętrznej Jaźni, Duszy. Oprócz mantr istnieją inne techniki, mogące pomóc twojemu umysłowi wycofywać się z tego, co utrzymuje go w roztargnieniu. O ile jesteś osobą zainteresową zgłębianiem niezbadanych warstw twojego umysłu, możesz nauczyć się prostej techniki medytacji. Ponieważ ciągle nabywasz nowe doświadczenia, uczyń medytację swoim narzędziem. Powinieneś nauczyć się jej od wykwalifikowanego nauczyciela, który będzie wiedział kiedy nadszedł czas, by przekazać ci kolejne techniki.


'''44.''' Na Zachodzie słowo "Inicjacja", "Dikshan" jest często rozumiane jako coś złowieszczego, jednakże w Tantrze oznacza to po prostu pierwszy krok w podróży duchowej. Podczas Inicjacji uczysz się osobistej techniki medytacji i mantry, która będzie w stanie obudzić twój ukryty psycho-duchowy potencjał i sukcesywnie wprawiać w drganie właściwe Ćakry. Wyjaśniając pojęcie Inicjacji, nie można pominąć tego, kto sprawia, że wszystko to jest możliwe. To Oświecony Nauczyciel, w Sanskrycie "Guru" znaczy "ten, który wyzwala innych z niewiedzy". Życie Guru i przykład, jaki sobą daje, powinny być bez uprzedzeń przyjmowane jako wielkie lekcje przez wszystkich uczniów. Czyny i słowa Guru należy odbierać pozytywnie i traktować jako rodzaj boskiego Objawienia! Kandydat na Guru musi posiadać kompletną i bezpośrednią świętą wiedzę (Śri Vidyam) o ostatecznym celu ludzkiego życia. Bez przewodnictwa takiego Oświeconego Nauczyciela pokonanie tak wielu przeszkód stojących na drodze do poznania swego wewnętrznego Ja byłoby niemożliwością.


Nauka Sadashiva Yogeśvara


Himalya Swami
[[Category:Artykuły]]