Tekst źródłowy strony Księżycowy Rytm Zdrowia, Postu i Oczyszczenia

Wiele można powiedzieć o pradawnej tradycji kultywowania postu, modlitwy i medytacji w całej indoeuropejskiej kulturze duchowej ogólnie zwanej ŚAIVITĄ! Jest to kultura aryjska, hinduistyczno-wedyjska, grecka, słowiańska, gdyż większość narodów Europy i Azji przynależy do obszaru kultury Śiwaickiej! Posty i modlitwy oraz medytacje były i są kultywowane w rytmie miesięcznego cyklu księżycowego, którego początek wyznacza nam każdy Nów Księżyca, Święto Nowiu, Amavasya! Jest to pradawne święto ludzi uduchowionych, uroczyście celebrowane we wszystkich praktycznie kulturach społecznych i religijnych Azji oraz Europy, a także starożytnego Egiptu. Każdy człowiek powinien być zapoznany z duchową tradycją jego przodków, ze swoją duchową genezą, która drzemie w podświadomych zasobach zbiorowej pamięci. Rytm funkcjonowania w cyklu księżycowym podobnie jak tydzień siedmiodniowy wpisany jest w świadomość człowieka jako naturalne prawo, zasada przyrody. Post, pewne ograniczenia pokarmowe są bardzo ważne dla ludzkiego zdrowia, dla długości życia, dla sprawnego funkcjonowania całej ludzkiej istoty. Zachęcamy ludzi do przestrzegania pradawnych obyczajów zdrowia w całej Europie i Azji. Rytm księżycowego miesiąca najlepiej wyznaczają kardynalne fazy jak Święto Nowiu (Amavasya), Święto Pełni (Purnima) oraz Kwadry (Aşţamî) kiedy kształt tarczy Księżyca przypomina dokładnie półkole, co ma miejsce w ósmym dniu po nowiu  i w ósmym dniu po Pełni Księżyca. Dzień pierwszej oraz ostatniej Kwadry Księżyca jest zwany tradycyjnie Ósmym Dniem (Aşţamî) odpowiednio cyklu przybierającego lub odbierającego Księżyca!


[[image:kwiatuszek.png|center]]


Starożytna nauka o zdrowiu powiada, że cały dzień w Pierwszą i Ostatnią Kwadrę Księżyca dobrze jest powstrzymać się od jedzenia, aż do zmierzchu, a można zjeść jeden skromny posiłek wieczorem. Zalecenie to dyktowane funkcjonowaniem w rytmie księżycowym, słabszym trawieniem w czasie Kwadr, urosło do rangi ważnych zaleceń religijno-duchowych dla ludzi, którzy pragną żyć w bardziej światły i oświecony sposób. Ekadaśî to jedenasty dzień po Nowiu i jedenasty dzień po Pełni Księżyca, a w oba te dni księżycowego miesiąca post, powstrzymanie od jedzenia jest bardzo korzystne i dobroczynne. W czasie Ekadaśî jasnej połowy Księżyca, przed Pełnią, poleca się bardziej intensywny post, nawet bez picia, całodobowy, a w ciemnej połowie księżyca, po Pełni dozwala się w Ekadaśî  jeden skromny posiłek po zapadnięciu zmroku, wieczorem. Podobnie dobrym dniem postu i modlitwy jest trzynasty dzień po Nowiu i trzynasty dzień po Pełni księżyca, tyle że rygor powstrzymania od jedzenia jest odwrotny niźli w dniach Ekadaśî. Trzynasty dzień po nowiu wymaga poszczenia przez cały dzień, acz zaleca jeden posiłek na wieczór po zmierzchu, zaś w trzynasty dzień po Pełni zaleca się całkowity post, głodówkę obejmującą także noc. Intensywny post w trzynastym dniu po Pełni, przed Amavasya szczególnie polecane jest duchowym liderom, kapłanom Boga, szamanom i wszelkim rytualistom sprawującym ceremonię i nabożeństwa w tradycyjnych religiach. Przygotowanie do Święta Nowiu i do Święta Pełni jest zatem dobrym zdrowotnym oczyszczaniem, acz dla tych, którym byłoby to za trudne poleca się chociaż utrzymywanie albo dnia Ekadaśi, albo dnia Trayodaśi (trzynastego) odpowiednio jasnej oraz ciemnej połowy miesiąca księżycowego. Wśród wielu narodów i kultur zwyczajowo dzień Ekadaśî  jest  utrzymywany i przestrzegany jako pewna naturalna postawa prozdrowotna. Post jest jednym z najlepszych leków profilaktycznych, a w czasie długich wielogodzinnych przerw między posiłkami wzmacnia się system immunologiczny, niszczone są komórki nowotworowe, usuwane złogi i resztki pokarmowe z organizmu.


[[image:kwiatuszek.png|center]]


Starożytna kultura duchowa Euro-Azji zalecała też i zaleca trochę ascezy w każdy poniedziałek, który jest dniem księżycowym, a to dla lepszego funkcjonowania podświadomej, księżycowej natury. Polecane jest poszczenie każdego poniedziałku, acz z posiłkiem wieczornym, spożywanym wieczorem, po zapadnięciu nocy. Poleca się poniedziałek jako dni postne oraz jako dni milczenia i innych praktyk duchowo ascetycznych oraz zdrowotnych. W szczególności ludzie uduchowieni, osoby duchowo rozwinięte i zaawansowane w całe Eurazji, często spontanicznie zachowują wspomniane dni wstrzemięźliwości, postu poświęcając więcej czasu modlitwom, medytacji i innym ćwiczeniom rozwoju wewnętrznego. Poznać duszę osoby szlachetnej, duszę udoskonaloną, bramińską po regularnym przestrzeganiu postów często od dzieciństwa. Inkarnacje ludzi uduchowionych, wielkich mędrców i braminów rozpoznaje się między innym po naturalnej skłonności do praktykowania postów i medytacji w naturalnie odpowiednie do tego dni i okresy! Bardzo ciekawymi energetyczno–duchowymi dniami dla praktyki przebłagania, pojednania czy wyjednania czegoś są poniedziałki, w które wypada Kwadra Księżyca (Aşţamî) oraz czternasty dzień po Pełni, w istocie dzień przed Nowiem Księżyca, co zwane jest tradycyjnie jako Ćaturdaśî lub Dniem Pojednania i Przebłagania. Dzień czternasty ciemnej połowy Księżyca, po Pełni, kiedy Księżyca ubywa i zbliża się święto Nowiu oraz noc następująca po tym dniu zwane są Świętem Śiwarātri, co tłumaczymy jako Noc Czuwania, Boska Noc, czy Duchowy Wieczór Łaski (Przebaczenia). Starożytni dobrze znali tak zdrowotną jak i duchową wartość ofiary przebłagania, pojednania, odpuszczenia i przebaczenia! Śiwarātri oraz dzień poprzedzający, Ćaturdaśî  jest bardzo dobry dla kultywowania ślubowań, afirmacji, wzmacniania postanowień, postu o samej wodzie i dla głębszego, żarliwego kultu oddania, wielbienia i uświęcenia. Tradycyjnie jest to mocno szamańskie święto duchowo-mistyczne, gdzie śpiewa się dużo wzniosłych pieśni, słucha subtelniejszej muzyki, zanosi śpiewne modlitwy, ćwiczy medytacje, jogę i w pełni religijną, rytualną służbę oddania Bogu poprzez ceremonie. Duchowe, święte, tańce śiwaickie czy sufickie są wtedy szczególnie kultywowane, podobnie różne szamańskie ryty. Noc Śiwarātri podzielona jest na cztery okresy trwające po trzy godziny, które zawierają rozmaite misteryjne praktyki, ćwiczenia, rytuały, tańce, śpiewy i medytacje. Mniej wytrwali kultywują zwykle Ćaturdaśî  aż do północy wśród intensywnych ślubowań, modlitw intencyjnych, afirmacji i przebłagalnych, rozpuszczających nasiona złego losu rytuałów!


[[image:kwiatuszek.png|center]]


Śiwaicka kultura duchowa Euro-Azji poleca proste modlitwy i medytacje z pięciosylabową frazą „NAMAH ŚIVÃYA”, która jest powszechnie znana wszędzie pod słońcem, a oznacza po prostu uwielbienie Boga, Chwałę Boga! Śpiewy, tańce i medytacje z pięciosylabową frazą są postawą modlitwy i życia duchowego w ogóle, podstawą rozwoju duchowego człowieka, a każda sylaba reprezentuje pięć aspektów Duszy. Dzień przeznaczony na modlitwy, medytacje czy posty należy zacząć od gruntownej kąpieli, obmycia ciała wodą i podobnie wejście w intensywne ćwiczenia jogi, ryty czy modły! Imię Boga, Śiwa, Jahwah, Mahādewa jest uwielbiane dla ożywienia i obudzenia zdolności poznawczych duszy, bez czego nie jest możliwe osiągniecie duchowej wiedzy ani mądrości. Celem głębszego pojednania duchowego stosuje się specjalne symbole i znaki (Mandala, Yantra) oraz gesty i pozycje (Mudrā) często opisywane jako cudowne bądź magiczne. Recytacje zbiorów 108 Imion Boga, podobnie jak święte duchowe tańce należą do najpiękniejszych części całej duchowej kultury Euro-Azji, opartej w podstawach na oczyszczających i zawsze dobrych dla zdrowia dniach postów i głodówek!


[[image:kwiatuszek.png|center]]


Starożytni polecali rozważanie 14-letnich cyklów intensywnego praktykowania Śivarātrîvrata, Ślubowań Nocy Czuwania, co zwane jest cyklem Lākinî lub Rudranî, cyklem porządku w przyrodzie i kosmosie. W Trayodasî, tylko jeden posiłek jest przyjmowany wieczorem, a w Ćaturdasî cały dzień objęty jest całkowitym postem, gdzie wieczór i noc poświęcone są maksymalnie intensywnym ćwiczeniom, rytuałom i tańcom pełnym żarliwej modlitwy i medytacji. Wiele pożytku może odnieść człowiek wiodąc taki uregulowany, rytmiczny sposób zdrowego i uduchawiającego życia, na wzór oświeconych Mistrzów, Świętych i Proroków, jakich wydała duchowa kultura Eurazji. Czternaście lat intensywnego praktykowania na pewno przynosi głębsze owoce pojednania, oczyszczenia i uzdrowienia. Każdy kto zdolny jest ku temu, aby pomagać innym powinien to robić, inaczej jego dobro ulega zaprzepaszczeniu, a wedle tradycyjnych legend po śmierci wędruje do piekieł za grzech zaniechania. Dlatego uduchowieni ludzie wiele pomagają innym, żyją dla innych, żyją służeniem i pomaganiem potrzebującym, co naturalnie wynika z każdego oświecenia. Utrzymywanie zdrowego trybu życia, postu i medytacji przez czternastolecie w księżycowym rytmie, na pewno spowoduje przekształcenie organizmu ku zdrowiu i długowieczności. Często Śivarātrî lub dzień postu utrzymywany jest niejako w charakterze intencji-modlitwy dla spełnienia jakichś pragnień, dążeń czy życiowych celów człowieka. Post w każdej sprawie wyzwala ukryte siły i mobilizuje tak ciało jak i psychikę. Czyń dobro innym ludziom, rozpowszechniaj oświeconą wiedzę o zdrowiu i rozwoju wewnętrznym innym ludziom, a w ten sposób uczynisz wiele dobrego wedle poglądu wyższych istot. Bez samodyscypliny przez bardzo długi czas nikt jeszcze nie osiągnął wiedzy ani oświecenia. Wiele Błogosławieństw!


Himalaya Swami
[[Category:Przekazy Mistrza Himalaya]]