Tekst źródłowy strony Śri Hans Ji Maharaj

'''Hans Ram Singh Rawat''' znany jako '''Śri Hans Ji Maharaj''' urodził się 8 listopada 1900 roku w  Gadh-ki-Sedhia, na północny wschód od [[Haridwar]], w stanie Uttarakhand, w Indii, a zmarł 19 lipca 1966 roku w Alwar o świcie, około 3-ciej nad ranem. Jego rodzicami byli Ranjit Singh Rawat and Kalindi [[Dewi|Devi]]. Uważany jest za [[Satguru|SATGURU]] przez swoich bardzo licznych uczniów duchowych, którzy z głębokim oddaniem zwali go per "Shri Maharaji" lub po prostu "[[Guru]] Maharaji". 

Z pierwszego małżeństwa ze swą żoną Sinduri Devi posiadał jedną córkę o imieniu Savithri, a z drugiego małżeństwa z drugą żoną Rajeshwari [[Dewi|Devi]] zwaną później przez wielbicieli Mataji (Matadżi) czterech synów: Sat Pal, Mahi Pal, Dharam Pal, Prem Pal. Dwóch synów, najmłodszy Prem Rawat i najstarszy SatPal Rawat są najbardziej zaangażowani w kierowanie organizacjami duchowymi oferującymi nauki i praktyki przekazane im przez ich ojca i Guru Shri Hans/a Ji Maharaj zarazem. Należy podkreślić, że znacząca część uczniów mistrza Shri Hans Ji Maharaj nie do końca akceptuje organizacje kierowane przez obu głównych synów swego Guru, czyli nie zgadzają się ani na uproszczenia oferowane dla ludzi Zachodu przez Prem Rawat Maharaji ani na zbytnio radykalną hinduizację starożytnej praktyki Wiedzy oferowaną przez SatPal Ji Maharaj.


==Życie Wielkiego Mistrza Duchowego==

Od 1923 jako cudowne dziecko duchowości został uczniem mistrza Śri Swarupanand/a Ji w okolicach Lahore w ówczesnej Zachodniej Indii. Mistrz Śri Swarupanand/a Ji nauczył Hansa Technik Wiedzy czyli specjalnych metod Kriya dla połączenia się ze źródłem najwyższej wiedzy i mądrości. W 1926 roku, Śri Swarupanand/a Ji powierzył młodemu Guru Maharaji misję nauczania Technik Wiedzy, co Hans Ram Singh Rawat gorliwie wypełniał przez kolejne dziesięć lat podróżując po północnej Indii oraz całym Pakistanie. 

Swami Swarupanand/a Ji zmarł w 1936 roku w małej wiosce Nangli Sahib na północ koło miasta Meerut. Część uczniów, tak zwanych mahatmów Swami Swarupananda Ji nie zaakceptowała Guru Maharaj jako wyznaczonego sukcesora z powodu poślubienia Sinduri Devi, jako że Mahatma Swarupananda Ji należał do celibatowego zakonu Mistrzów Mądrości. Mistrz jednak przepowiedział wcześniej, że Maharaj będzie miał dzieci i sukcesora spośród synów z własnej rodziny. Mistrz przyjmował uczniów ze wszystkich kast indyjskich, co też wywoływało kontrowersjo pośród fundamentalistów. Inspirował się filozofią Arya Samaj z Haridwaru, bliski mu był neohinduzim. 

W 1944 roku powstała misyjna osada, aśrama koło Haridwaru, znana jako Prem Nagar, Osada Miłości, gdzie przebywali liczni starsi już uczniowie Swarupananda Ji oraz Guru Hansa Maharaj. W 1946 roku zgodnie z brahmańską tradycją poślubił drugą żonę, Rajeshwari Devi, gdyż pierwsza żona po urodzeniu córki nie mogła mieć więcej dzieci. Indyjskie prawo lokalne zezwala na posiadanie więcej niż jednej żony w wypadku np. bezpłodności pierwszej ślubnej. W 1951, urodził się jego pierwszy syn (Satpal), po którym przyszli na świat jeszcze trzej kolejni, w 1953 (Bhole, MahiPal), 1955 (Raja, DharamPal), and 1957 (Prem Pal), uczuciowo nazywany przez Sri Hans imieniem "Sant Ji", czyli Święty Dżi. W 1951 roku rozpoczął dla wspierania orędzia duchowego wydawanie miesięcznego magazynu pt. "Hansadesh", który zdobył licznych czytelników. Przez ponad 34 lata, bo od 1926 do 1960 roku prowadził duchowe nauczanie w sukcesji Śri Guru Swami Swarupananda Ji bez jakiejkolwiek organizacji czy kościoła.

W początku lat 60-tych XX wieku ruch miał zwolenników i ośrodki Misji Boskiego Światła w większości miast, miasteczek i wsi w takich stanach jak Uttar Pradesh, Bihar, Haryana, Punjab, and Rajastan, podobnie jak i wśród hinduskiej społeczności w Republice Południowej Afryki. Stał się bardzo silną i wpływową organizacją duchową oraz społeczną w tych regionach Indii. I to pomimo faktu, że Guru Maharaj Ji prowadził spotkania wielbicieli w małych grupach i w warunkach prywatnych kontaktów. 

Pierwsze wielkie zgromadzenie uczniów i uczennic duchowych Guru Maharaj odbyło się w New Delhi w 1963 roku w Ram Lila Grounds przyciągając ponad 15 tysięcy uczestników. Na podobne spotkanie w 1964 roku w Gandhi Maidan w sercu Starego Delhi przybyło już jednak znacznie więcej uczestników. W tych latach otwarto też wiele nowych asramów, w tym małą świątynię w Radżastanie oraz duży aśram Satlok, "Siedziba Prawdy" pomiędzy Hardwar a Delhi. 

W 1965 roku uczestniczył w konferencji indyjskich przywódców religijnych pod auspicjami Parlamentu Indii w Delhi, która była poświęcona ratowaniu ludzkości upadającej w mroki ciemności i areligijnego, światowego życia. W 1965 odbył też  swoją pierwszą podróż samolotem odwiedzając wielbicieli praktykujących w Jammu w Kaszmirze. 

Przez ostatnie 3 lata życia w czasie Satsangów bardzo dużo śpiewał i tańczył grając przy tym na tamburze, na podobieństwo swego dawnego mistrza Chaitanya Mahaprabhu w linii którego praktykował. Niektórzy powiadają, że zmarł nagle po prostu z przepracowania, gdyż podróżował i prowadził nauczanie w bardzo wyczerpujący sposób, zbyt dużo pracując. Inni przypominają, że miał wielu wrogów z powodu popularności, zawistnych o silną wzrastającą ciągle działalność i że dopomogli mu zejść z tego świata z pomocą zabiegów stricte magicznych, czyli marana tantry, praktyk uśmiercania mocami umysłu. 

Fakt, że wielcy duchowi liderzy zwykle dbają o to, aby się zabezpieczać przed magicznym szkodzeniem którym parają się często głupcy zawistni o uznanie i chwałę odbieraną przez boskich Guru. Istnieją też głosy wspominające, że mistrz mógł zostać otruty, gdyż był wielkim zwolennikiem Mahatma Mohandas Gandhi i jego pozytywnych reform o socjalistycznym charakterze, a także występował przeciwko tradycyjnym rygorystycznym zasadom kastowego podziału społeczeństwa. Zatem trucizna a nie sama magia uśmiercania mogła być powodem bardzo nagłej śmierci.

==Linki Zewnętrzne==

[http://www.eioba.pl/a77577/misja_boskiego_swiatla_w_polsce_fakty_mity_ciekawostki | Misja Boskiego Światła w Polsce]

[[Category:Nazwiska]]