Tekst źródłowy strony Plejady, Astrologia i Gwiazdy Stałe

'''PLEJADY I GWIAZDY STAŁE W ASTROLOGII'''

'''(HRIDAYA 100)'''
[[Plik:Plejady.jpg|thumb|Plejady - Gromada Otwarta]]
'''[[Plejady]]''', ang.pleiades, sanskr. Kṛttikā, Bahulika, arab. Al Thurayya to młoda, otwarta gromada gwiazd w gwiazdozbiorze Byka. Najjaśniejszą, główną gwiazdą jest Alcyone, Eta (η) Taurus w sanskrycie znana jako [[Amba]] oraz Arundhati. Plejady w dawnej astrologii uważane były za Strażników Nieba, pierwszy obiekt na jaki należy zwrócić uwagę w opracowywaniu horoskopu urodzeniowego. Alcyone, Amba to jedna z piętnastu podstawowych Gwiazd Stałych, jakie oznacza się w kosmogramie i od jakich zaczyna się budować obraz człowieka do badania jego losu, skłonności i uwarunkowań. Prognozowanie z użyciem horoskopu urodzeniowego bez uwzględniania Gwiazd Stałych, w tym Plejad powoduje częste zasadnicze pomyłki i błędne interpretacje. Gwiazdy Stałe są czymś takim dla kosmogramu jak szkielet dla struktury ciała. Prognozowanie bez Gwiazd Stałych daje obraz taki jak kształt człowieka po wyjęciu wszystkich kości. Można powiedzieć, że słodki wpływ Plejad wspominany nawet w Biblii jest czymś takim w horoskopie jak kręgosłup w ciele człowieka. 

W Babilonii astrologowie nazywali [[Plejady]] terminem Temmenu, co oznacza Kamień Węgielny, inaczej mówiąc Fundament całego Horoskopu. Można powiedzieć, że wróżenie z samego położenia Plejad jest bardziej wartościowym niźli z urodzenia pod konkretnym znakiem zodiaku. W astrologii Wschodu najjaśniejsza gwiazda Plejad, Amba to po prostu Matka, Macierz, istota która daje prawidłowe macierzyństwo, wzorzec bycia dobrą matką ale także ujawnia dewiacje macierzyństwa, zależnie od aspektów ruchomymi obiektami nieba, Światłami i Planetami. [[Arundhati]] to żona mędrca [[Waśisztha|Vasishtha]] (Wasiszta), istota, która pozostaje wierna swemu mężowi z uwagi na jego wiedzę i mądrość oraz uduchowienie. W okresie około 4,5 tysiąca lat p.e.ch do około 2 tysiące lat p.e.ch. Plejady były zarówno w astrologii Babilonii, Persji jak i Indii wspominane jako Punkt Równonocy, czyli znajdowały się w punkcie zerowym Znaku Barana. W astrologii indyjskiej uważane są za osobną, jedną z 27-miu konstelacji nazywanych [[Nakszatra]] albo żonami Księżyca. 

W astrologii arabskiej w której zaznaczają się wpływy perskie i indyjskie Alcyone to al-Wasat, Istota Centralna, Środek Wszechrzeczy. Od al-Wasat wyszła idea tak zwanego Wielkiego Centralnego Słońca, które wszystkim rządzi mając wielki wpływ nie tylko na na układ słoneczny, ale cały okoliczny kosmos, lokalną Brahmandam. Inna nazwa al-Nair oznacza obiekt, który jest Jaśniejący, Świetlisty, Promienny, podsyca skłonności ku Światłu (hebr. [[Or]]r, sanskr. Jyoti), a tym, którzy boską Światłość Bożą negują wzmaga ciemnotę, wypadki i ślepotę, także organiczną. Jest to w astrologii gwiazda kierująca, gwiazda przewodnictwa, gwiazda dobra dla ludzi mających żywych duchowych przewodników ze Światłości, a niepomyślna dla ludzi odrzucających Przewodnictwo Światła i autorytety w postaci [[Guru]] oparte na prawdzie oraz sprawiedliwości. 

Jako wpływy dodatnie, pozytywne opisuje się wzmaganie takich dążeń i tendencji jak pragnienie ciszy oraz spokoju, wewnętrzne wyciszenie, pokojowe nastawienie, optymizm, dobroduszność, ambicję w jej pozytywnym sensie ku realizacji marzeń, sukces i powodzenie w zawodach agrokulturalnych, w ogrodnictwie, sadownictwie i rolnictwie oraz wzrost tendencji do podróży i podróżniczych odkryć. Plejady dają także sławę, wspomagają ludzi wybitnych i wzniosłych. Dają także sławę i wzmagają poczucie honoru. Jest to dobra energia ludzi honorowych i wzniosłych. 

Jako wpływy negatywne, ujemne i fatalne opisuje się wypadki, tendencje do częstych urazów w drobnych oraz poważnych wypadkach, ślepota zarówno jako choroba oczu jak i w postaci fanatyzmu czy ideologicznego zaślepienia, skłonności do przemocy oraz pederastia, chorobliwy feminizm i inne szkodliwej natury, przesadne emancypacje, wszelkie zakłócenia umysłu czy zmysłów. Fatalne wpływy szczególnie dotyczą osób zbuntowanych przeciwko autorytetom wskazującym prawdę lub sprawiedliwość, a także osób odrzucających światłe duchowe przewodnictwo, nie mających żywego przewodnika duchowego. Zapewne fakty te wymownie wpływają na odrzucanie przez poszukujących chorobliwie rzekomej własnej ścieżki współczesnych astrologów metod badania i interpretacji Plejad oraz Alcyone w horoskopie klientów, z wielką szkodą dla klientów zainteresowanych astrologiczną pomocą naukową i astropsychologią. 

Dla astrologa z prawdziwego zdarzenia, czyli dla profesjonalisty od badania wpływów gwiazd, a nie jakiegoś tam astropsychologa, wątpliwej specjalności naprędce utworzonej przez marne szkółki pseudoezoteryczne z naciskiem na pseudo, tworzenie kosmogramu rozpoczyna się od naniesienia położenia Gwiazd Stałych, ze szczególnym uwzględnieniem położenia Plejad. Do tego dodaje się Światła, czyli Słońce i Księżyc, a dopiero potem dodaje Planety. Starożytni nie zajmowali się obiektami niewidocznymi, takimi jak Pluton, gdyż mizerny jest wpływ światła tego, czego całkiem nie widać na losy ludzkie. Rzeczywiście astrologia starożytna badała wpływ gwiazd, co zresztą widać po aforyzmach typu: „urodził się pod szczęśliwą gwiazdą”, „urodziła się pod fatalną gwiazdą”, „gwiazdy rządzą głupcami, a mędrcy rządzą gwiazdami”. Współcześni skoro pomijają Gwiazdy w astrologii, na pewno zaliczają się bardziej do głupców niż do astrologów. Za to zajmują się małymi odłamkami skalnymi w postaci planetoid, których wpływ na pewno jest zaniedbywalny z uwagi na mizerną wielkość i niewielką ilość światła jakie dają. 

'''Plejady''' są od zawsze centralną postacią mitologiczną astrologii syderycznej, gwiazdozbiorowej, ale i babilońskiej, egipskiej czy greckiej. Plejady to punkt centralny kosmogramu, podstawa do interpretowania horoskopu, niejako baza interpretacyjna. Gwiazda Amba, pięknie świecąca Alcyone to równowaga Ognia i Wody, to jasność Słońca i piękno Księżyca. Tak opisuje wiedza astrologiczna ów tajemniczy i mało znany współcześnie młodym astrologom obiekt Nieba. Amba nazywa jest Agnibhuva jako zrodzona z Agni, Ognia Bożego, a także Gangaputra czyli urodzona z Rzeki [[Ganga|Gangi]]. Niesie cechy Władcy Płomieni i Władcy Wód, idealnej harmonii pomiędzy żywiołami Ognia i Wody. Na Wschodzie harmonia pomiędzy Ogniem i Wodą jest opiewana jako stan doskonałej, idealnie zharmonizowanej osoby boskiej. Gwiazda Amba czyli Alcyone działa zatem harmonizująco, jest jakby kosmicznym Promieniem Harmonii oczyszczającym ze złej karmy, ze złych uwarunkowań i tendencji które można nazwać dysharmonijnymi czy wprost diskordią – jako źródłem wypadków, kolizji, zaburzeń wszelkiego rodzaju. 

'''Plejady''' to sześć gwiazd powyżej piątej wielkości gwiazdowej, czyli dobrze widocznych gołym okiem oraz cztery małe gwiazdki pomiędzy 5-6 wielkością gwiazdową, widoczne tylko w dobrych warunkach atmosferycznych o które coraz trudniej w zurbanizowanych aglomeracjach miejskich. W Polsce Plejady dobrze są widoczne na wieczornym niebie od listopada do marca, przez cztery miesiące w roku. Sanskrycka nazwa Krttikas (Krittikas) wywodzi się od sześciu matek bóstwa [[Skanda]] (Kartikeya, Sanatkumara), które uratowało świat przed inwazją bardzo złych demonów, a sama Amba (Matka, Macierz) znana także jako [[Durga]] (Durgādevī) jest w mitologii utożsamiana z Kobietą Pogromczynią Demonów, pogromczynią wszelkich istot złych, złośliwych i szkodliwych. Matka Amba jako Bogini Durga także ratuje świat przed inwazją demonicznych sił zła używając dziesięciu mitycznych niebiańskich broni, usuwając zło i ratując ludzkość przed zniewoleniem i masowym opętaniem przez złośliwe siły demoniczne. Gwiazda Matka Amba jako główna gwiazda Plejad czyli Alcyone jest zatem siłą uwalniająca i ratującą od wszelkiego złego w horoskopie człowieka, siłą usuwającą iluzje i opętania, zwiedzenia i pokuszenia. 


== Sześć Magicznych Świateł z Plejad ==

'''Shatkrti, Shatshas Śakti''' oraz Saptamātaras to w sanskrycie często używane nazwy określające Bahulikā czyli Plejady. Shatshas (Szatszas) Śakti to Poszóstna Moc albo Sześcioraka Potęga, Magicznych Sześć Mocy Poznawczych Umysłu. Saptamātaras to Siedem Gwiazd, a właściwie Siedem Rzek czy Strumieni Mocy płynącej z tych gwiazd. Tradycyjna astrologia indyjska nazywa po imieniu w sumie dziewięć gwiazd w Plejadach obrazując w ten sposób doskonałość, jednak często używa się sześciu lub siedmiu głównych, najjaśniejszych dla celów mistycznych. Plejady w kulturze astrologicznej Wschodu to sześć mocy oświeconego umysłu Bogini Durga Devi, Matki Wojowniczki. Wielkość otwartej gromady Plejad to około 12 lat świetlnych. Plejady na niebie widoczne są w kwadracie o wymiarach 60' x 60' minut łuku. Ściślej rzecz ujmując jądro gromady ma średnicę około 8 lat światła, a obrzeże około 43 lat światła. Jasność Plejad jako całości, widzialna z Ziemi jasność całej gromady to około 1,4 magnitudo. Czyni to z Plejad jasny i ciekawy obiekt do obserwowania, tym bardziej, że związany z budzeniem sześciu mocy poznawczych Trzeciego Oka. Rektascensja (ra) to 03h 47m 00s, a deklinacja (dec) – +24st 07m 00s. 

1. '''Amba''' (Matka), Arundhati, Alkione (Alcyone), eta (25) Tauri, jasność 2,86m, Rektascensja 03h 47m 29,1s Deklinacja 24° 06′ 18″, błękitny olbrzym, gwiazda poczwórna o kilku składnikach, sam składnik Alkione A emituje około 1400 razy więcej energii niż Słońce, posiada masę 6 razy większą niż Słońce! Joginom służy do budzenia Kundalini jaśniejącej jak tysiąc Słońc! 

2. '''Dulā, Dolā''' (Płynąca, Fluktująca), Atlas, 27 Tauri, jasność 3,62m, Rektascensja 03h 49m 09.7s Deklinacja +24° 03′ 12″, gwiazda jest biało-błękitnym olbrzymem w systemie gwiazdy potrójnej, promieniuje 940 razy mocniej od Słońca, dając dużo energii w nadfiolecie, masa jest około 5 razy większa od Słońca. 

3. '''Nitatni''', Electra, 17 Tauri, jasność 3,70m, Rektascensja 03h 44m 52.5s Deklinacja +24° 06′ 48″, biało-błękitny olbrzym, gwiazda podwójna, świeci 1225 razy mocniej niż Słońce, mając masę około 5 mas Słońca. 

4. '''Abhrayantī''' (Biała Chmura), Maia, 20 Tauri, jasność 3,86m, Rektascensja 03h 45m 49,60s Deklinacja 24° 22′ 04″, olbrzym 5,5 raza większy od Słońca, biało-niebieska gwiazda emitująca 660 razy więcej światła niż Słońce. 

5. '''Meghayantī''' (Burzowa), Merope, 23 Tauri, jasność 4,17m, Rektascensja 03h 46m 19.6s Deklinacja +23° 56' 54", biało-błękitny olbrzym, opisuje się jego blask jako jaśniejąco biały z domieszką fioletu, masą 4,5 raza większy od Słońca, jaśnieje 630 razy mocniej niż Słońce. 

6. '''Varshayantī''' (Deszczowa), Taygeta, 19 Tauri, jasność 4,29m, Rektascensja 03h 45m 12.5s Deklinacja +24° 28' 02", biało-błękitny olbrzym, gwiazda potrójna, jaśniejszy składnik świeci 600 razy mocniej niż Słońce, a słabszy jakieś 150 razy, razem układ daje 750 razy więcej energii niż Słońce, Taygeta A ma masę 4,5 mas Słońca, a Taygeta B to 3,2 masy Słońca, okres obiegu 3,6 roku. 

Pozostałe z widzialnych jeszcze Plejad to '''Ćupuńikā''' (Śupunikā) czyli Pleione 28 Tauri o jasności 5.09m, '''Ashadha''' (Aszadha) czyli Celaeno 16 Tauri o jasności 5.44m oraz '''Ukhā''' czyli Asterope 22 Tauri o jasności 5.64 dla jaśniejszego składnika. Dziesiąta gwiazdka Sterope 21 Tauri ma jasność 5.65m. Ćupunika znaczy „Wspaniała, Cnotliwa”; Ashadha to „Sosnowa, Piniowa”; Ukhā znaczy po prostu „Kocioł”. 

Około drugiej połowy maja Słońce jest pomiędzy Ziemią a Plejadami dając na nieboskłonie koniunkcję Plejad ze Słońcem, w 2009 roku było to około 20/21 maja. Z początkiem czerwca o świcie widać już heliakalny wschód Plejad. Jest to w wielu ludzkich kulturach święty kosmiczny moment, wydarzenie godne świętowania. Taki plejadański Nowy Rok. W listopadzie Ziemia jest pomiędzy Słońcem i Plejadami co daje opozycję Słońca do Plejad, a także zaraz po tym wieczorny, wesperalny wschód Plejad. Rozpoczyna się półrocze gdy Plejady znajdują się na nocnym niebie pojawiając się najpierw z zachodem Słońca. Koniunkcja Słońca i gromady Plejad to jedno z najważniejszych wydarzeń w astrologicznym roku podobnie jak opozycja Słońca i Plejad. 

Heliakalny wschód to moment gdy dany obiekt (gwiazda, planeta lub księżyc) staje się po raz pierwszy widoczny na wschodzie o świcie, po okresie gdy był zakryty przez horyzont lub niewidoczny z powodu jasno świecącego Słońca. Po swoim heliakalnym wschodzie każdego następnego dnia gwiazda pojawia się nieco wcześniej i widoczna jest przez dłuższy okres zanim jej światło przestanie być widoczne. Słońce przesuwa się na wschód względem gwiazd po ekliptyce. W końcu gwiazda przestaje być widoczna na niebie o świcie, gdyż znika pod zachodnim horyzontem – jest to heliakalny zachód. Po około roku astronomicznym gwiazda będzie miała ponownie swój heliakalny wschód jak to jest grupowo w przypadku otwartej gromady Plejad. 

Nie wszystkie gwiazdy mają wschód helikalny, w zależności od położenia obserwatora na Ziemi niektóre widoczne są bez przerwy ponad horyzontem o świcie zanim ich światło nie przestanie być widoczne z powodu jasności Słońca. Gwiazdozbiory z gwiazdami mającymi heliakalne wschody były wykorzystywane w starożytności do budowy kalendarzy i rachuby czasu. W starożytnym Egipcie początek roku przypadał na heliakalny wschód Syriusza (15 czerwca) i zbiegał się z początkiem przyboru wód Nilu. Heliakalne wschody gwiazd wykorzystywane były również przez Sumerów, Babilończyków i Greków jako sygnał do rozpoczęcia określonych prac rolnych. 


== Ekliptyka i Zodiak ==

Ekliptyka to wielkie koło na sferze niebieskiej, po którym w ciągu roku pozornie porusza się Słońce obserwowane z Ziemi. Płaszczyzna ekliptyki zawiera w sobie orbitę Ziemi. Orbity wszystkich planet Układu Słonecznego leżą bardzo blisko tej płaszczyzny. Wzdłuż niej usytuowane są konstelacje zodiakalne. Nachylenie płaszczyzny równika niebieskiego względem ekliptyki czyli inklinacja powoli zmienia się w czasie i aktualnie wynosi 23° 26', zatem jest to około ~23,5°,co jest następstwem nachylenia osi Ziemi. Kąt ten wyznaczono już w dawnych Chinach około 1100 roku p.e.ch., a także w Indii w czasach [[Kryszna|Kryszny]] czyli 3000 p.e.ch., czyli jeszcze dawniej. Dokonano tego na podstawie obserwacji długości cienia rzucanego przez gnomon. Inklinacja czyli nachylenie płaszczyzny orbity księżyca względem ekliptyki wynosi ~5°. Najważniejszym w tym wszystkim jest fakt, że Plejady bardzo dawno temu były znane w różnych systemach astrologicznych, zatem dziwi pomijanie ich przez współczesnych astrologów.

Ponieważ nasz Układ Słoneczny jest dość płaski, orbity planet również znajdują się w pobliżu płaszczyzny ekliptyki. Dodatkowo, wzdłuż ekliptyki umiejscowione są gwiazdozbiory zodiakalne. Czyni to ekliptykę bardzo użytecznym punktem odniesienia do lokalizowania planet i gwiazdozbiorów zodiakalnych, gdyż one dosłownie „podążają za Słońcem”.

Ponieważ mamy ~365,25 dni w roku oraz 360° w kole, Słońce zdaje się przesuwać około 1° dziennie wzdłuż linii ekliptyki. Ruch ten odbywa się z zachodu na wschód przeciwstawnie do dobowego ruchu sfery niebieskiej ze wschodu na zachód. Ekliptyka oraz równik niebieski przecinają się w dwóch punktach zwanych punktem Barana i punktem Wagi. Gdy Słońce pojawia się w tych punktach następuje zrównanie dnia z nocą, tzn. noc i dzień trwają około 12 godzin w każdym punkcie na Ziemi. Każda z planet (poza Plutonem) okrąża Słońce praktycznie na tej samej płaszczyźnie, więc zawsze znajduje się gdzieś niedaleko ekliptyki. 

Ze względu na około 23,5-stopniowe odchylenie od ekliptyki, wysokość Słońca w południe zmienia się w trakcie roku wraz z podążaniem po ścieżce ekliptyki. Powoduje to pory roku. W lecie słońce znajduje się w południe wysoko na niebie i pozostaje ponad horyzontem przez ponad dwanaście godzin. Natomiast w zimie, Słońce znajduje się w południe nisko na niebie i pozostaje nad horyzontem mniej niż 12 godzin. Dodatkowo, w lecie otrzymujemy światło słoneczne pod kątem bardziej zbliżonym do prostego, co oznacza, że dany obszar otrzymuje w lecie więcej energii na sekundę niż w zimie. Różnice w długości trwania dnia i ilości otrzymanej energii na jednostkę powierzchni prowadzą do różnicy temperatur między zimą a latem.

Gdy Słońce osiąga najdalej oddalony na północ od równika niebieskiego punkt, na półkuli północnej mamy do czynienia z letnim przesileniem, natomiast na półkuli południowej z przesileniem zimowym. Gdy Słońce znajdzie się w punkcie najdalej oddalonym na południe, sytuacja jest odwrotna. Pozorny ruch Słońca wzdłuż linii ekliptyki – rezultat ruchu Ziemi wokół Słońca oraz jej pochylenia osiowego pokazany jest na poniższej animacji. Oś odciętych jest to rektascensja Słońca, natomiast oś rzędnych to deklinacja. 
[Rysunek]

Gdy Księżyc w pełni (Purnima) lub nowiu (Amavasya) znajduje się w dostatecznie blisko przecięcia swej orbity z ekliptyką (węzła orbity) na części Ziemi można zaobserwować zjawisko zaćmienia. W przypadku pełni będzie to zaćmienie Księżyca związane z jego przejściem przez półcień lub cień Ziemi, w nowiu będzie to zaćmienie Słońca związane z rzucaniem cienia lub półcienia Księżyca na Ziemię. 

Z ekliptyką wiąże się układ współrzędnych sferycznych, zwany ekliptycznym (długość ekliptyczna λ i szerokość ekliptyczna β). Szerokość ekliptyki β danego punktu położonego na sferze niebieskiej jest kątem pomiędzy kierunkiem od obserwatora do tego punktu a płaszczyzną ekliptyki. 

Szerokość ekliptyczna liczona jest od ekliptyki, na północ jest dodatnia, na południe ujemna. Koła wielkie prostopadłe do płaszczyzny ekliptyki noszą nazwę półkoli szerokości. Długość ekliptyczna jest kątem dwuściennym pomiędzy półkolem szerokości przechodzącym przez punkt Barana a półkolem szerokości przechodzącym przez dany punkt na niebie. Kierunek liczenia kąta jest zgodny z ruchem rocznym Słońca. 

Ekliptyka to tor, który rysuje na niebie Słońce w czasie jednego roku, a Zodiak to 12 równych odcinków, na które symbolicznie podzielono tę ekliptykę. Zodiaku nie da się zobaczyć na niebie, ponieważ nie składa się on z gwiazd ani gwiazdozbiorów, lecz jest tworem abstrakcyjnym, jest to koło wielkie służące do obliczeń i pomiarów astrometrycznych.

Ekliptyka wraz z zodiakiem jest niejako na stałe "przywiązana" do Ziemi i dlatego zodiak (w przeciwieństwie do gwiazdozbiorów) nie podlega precesji. Ekliptyka jest tworem matematycznym służącym do opisu nieba w roku solarnym, ponieważ jak wiadomo to nie Słońce porusza się wokół Ziemi, lecz Ziemia krąży wokół Słońca - jednak dla obserwatora patrzącego z powierzchni naszej planety wygląda to tak, jakby poruszało się Słońce.

Ten pozorny tor Słońca, zwany ekliptyką, podzielono na 12 równie pozornych, jednakowych, 30-stopniowych odcinków, nazwanych znakami zodiaku, żeby mieć punkty odniesienia dla wydarzeń, które obserwuje się na niebie. Łatwiej jest określić gdzie zachodzi dane zjawisko, gdy opisze się je na tle konkretnego wycinka ekliptyki, noszącego nazwę konkretnego znaku Zodiaku. Stopień znaku zodiaku to w swej istocie pewien sposób podawania długości ekliptycznej położenia danego obiektu. W wyniku precesji długość ekliptyczna zmienia się rocznie o około 50" sekund łuku. 

Starożytni astrolodzy używali pojęcia stopień znaku zodiaku, który w sumie przekłada się na jeden stopień długości ekliptycznej i rozróżniali 360 punktów położenia Słońca oraz innych ruchomych obiektów oraz gwiazd wzdłuż ekliptyki, inaczej je interpretując. Jest to bardzo szczegółowa wiedza astrologiczna, znacznie bardziej dogłębna niż klasyfikacje z dwunastu znaków zodiaku czy z 27 siedmiu konstelacji gwiazd często używanych w Indii i Persji oraz Tybecie. 


== Księżyc Zakrywa Plejady ==

Koniunkcja Księżyca i Plejad to astrologiczne wydarzenie mające miejsce każdego miesiąca księżycowego, podobnie jak i opozycja czy kwadratury Księżyca do Plejad, ale najistotniejsze i najbardziej widowiskowe są okultacje, zakrycia czy zaćmienia Plejad przez Księżyc. Przykładowo dnia 29 grudnia 2009 pomiędzy 1-5 rano będzie można obserwować częściowe zakrycie Plejad przez Księżyc, chociaż końcówka wypadnie nisko nad zachodnim horyzontem. 

Jednym z najciekawszych obiektów znajdujących się na niebie na drodze Księżyca jest jasna i efektowna gromada otwarta gwiazd o nazwie Plejady. Jest ona doskonale widoczna gołym okiem i leży na granicy konstelacji Perseusza i Byka, przypominając swym kształtem miniaturkę Wielkiego Wozu. W dniu 7 stycznia 2009, w godzinach 17-19:30, Księżyc znalazł się na tle gromady Plejady, kolejno zakrywając i odkrywając kilka z najjaśniejszych gwiazd tej najbardziej znanej gromady otwartej. Księżyc w swoim ruchu po niebie trafił właśnie na gromadę Plejad, przechodząc na tle jej górnej połowy. Była to więc okazja do obserwacji zakrywania kolejnych gwiazd przez ciemną krawędź Księżyca i ich ponownego pojawiania się zza oświetlonej krawędzi. Obserwować takie zjawiska można gołym okiem, ale znacznie bardziej spektakularnie będzie to wyglądać w najprostszej choćby lornetce. W grudniowe wieczory i na początku stycznia Plejady widoczne są na południowym wschodzie, dość wysoko na niebie. Następna okazja na obserwacje zakryć Plejad przez Księżyc wypada dnia 18 lipca 2009 roku. Ezoteryka uważa taki czas zakrywania Plejad przez Księżyc jako dogodny dla wzmożonej aktywności sił ciemnych oraz inwazji demonów.

Niedzielna koniunkcja. W niedzielę dnia 26 kwietnia 2009 wieczorem około godziny 21 można było zobaczyć na niebie koniunkcję młodego Księżyca, Merkurego i gromady otwartej Plejady. Do spotkania doszło nisko tylko około 10 stopni nad północno-zachodnim horyzontem. Wąski rogal będącego dwa dni po nowiu Księżyca świecił w bardzo niewielkiej odległości bo tylko 1.4 stopnia od Merkurego, którego blask był porównywalny do najjaśniejszych gwiazd na niebie, oraz 1.2 stopnia od Plejad. Każde z tych ciał samo w sobie jest warte obserwacji. Młody Księżyc po Nowiu zawsze wygląda efektownie. Okazja do obserwacji Merkurego nie zdarza się często, bo planeta ta przebywa blisko Słońca i często ginie w jego blasku. Plejady są natomiast jedną z najbliższych nam otwartych gromad gwiazdowych - bez problemu widoczną gołym okiem. 

W dniach 23-25 kwietnia 2010 można będzie przy sprzyjających warunkach atmosferycznych tuż po zachodzie Słońca obserwować koniunkcję Plejad z Wenus nad zachodnim horyzontem. Wcześniej w dniach od 30 marca 2010 do 9 kwietnia 2010 można próbować zaobserwować koniunkcję Merkurego i Wenus nisko nad zachodnim horyzontem tuż po zachodzie Słońca. Od 13 maja 2010 najpierw mamy koniunkcję Księżyca i Słońca, potem około 14-tego koniunkcję Księżyca i Plejad, a około 20 maja koniunkcję Plejad i Słońca dającą nowy rok słoneczno-plejadański. Nad ranem około 11 czerwca 2010 można próbować obserwować koniunkcję Merkurego, Księżyca i Plejad, jednak Merkury w takich warunkach będzie raczej trudny do zaobserwowania. Warto ten czas pamiętać jako specjalny moment dla celów astrologicznych. W takich kosmicznych chwilach rodzą się bowiem bardzo ciekawe dusze. 

W czasie od 1 kwietnia 2012 do 4 kwietnia 2012 można po zachodzie Słońca obserwować wyjątkowo piękną koniunkcję Wenus z Plejadami, gdzie planeta Wenus przejdzie przez część Plejad dając nawet bliską koniunkcję z Alcyone czyli Ambą. Wzmacniają się w tym czasie właściwości wspólne Wenus i Plejad, jako harmonizujący wpływ wylewu piękna i boskości władców Nieba. Poniżej widoczny będzie bardzo wyraźnie Jowisz, astrologiczny guru czy kapłan pośród planet. Wenus będzie w tym czasie wyjątkowo jasno świecić, osiągając około – 4,33 stopnia magnitudo czyli wielkości gwiazdowej. Jowisz tylko -1,63 magnitudo. Wcześniej od 10 do 15 marca można śledzić koniunkcję Wenus z Jowiszem na wieczornym niebie po zachodzie Słońca. W dniach 9-10 luty 2012 można także z użyciem lornetki obserwować koniunkcję Urana i Wenus po zachodzie Słońca, jednak warto wcześniej nauczyć się rozpoznawać planetę Uran przez lornetkę na niebie, gdyż jest to już słabo świecący obiekt około 6,1 magnitudo, w zasadzie nie widoczny gołym okiem. Nie jest to zatem widowiskowe zjawisko, chociaż Uran jest dużą planetą w systemie słonecznym uważaną za Wrota Kosmicznej Świadomości. Astrologia starożytna kładzie nacisk na analizowanie obiektów widocznych na nieboskłonie, obiektów o dużej mocy świecenia, co jest prawdziwe nawet w odniesieniu do Plejad, jako że ta otwarta gromada gwiazd mając więcej niż tysiąc gwiazd w sobie jest rzeczywiście obiektem o niesamowitej promienności i przykuwa uwagę. 

Dnia 20 maja 2012 Plejady mijają się ze Słońcem w ramach koniunkcji dającej kolejny rok solarno-plejadański, a z 21 na 22 maja Jowisz znajdzie się w koniunkcji z Merkurym, w pobliżu Plejad jednak z uwagi na bliskość Słońca nie będzie to koniunkcja dobra do obserwacji amatorskich chociaż można próbować z rana przed wschodem Słońca. W końcu czerwca 2012 i na początku lipca 2012 można obserwować przez około 2 tygodnie poranne zbliżenie Wenus z Plejadami ale jest ono dosyć dalekie i nie takie spektakularne, gdyż Wenus w swym ruchu tylko przybliża się w stronę Plejad a potem gwałtownie oddala, acz piękna będzie koniunkcja Wenus i Aldebarana pomiędzy 8-11 lipca 2012 roku. Przełom czerwca i początek lipca to także koniunkcja Wenus z Jowiszem na porannym niebie tuż przed wschodem Słońca czyli około 3 nad ranem. 


== Koniunkcja Jowisza i Plejad - Guruwara ==

Od 5 do 15 czerwca można próbować obserwować koniunkcję Jowisza i Plejad, z maksymalnym zbliżeniem około 11 czerwca 2012 roku. Zjawisko warto zacząć obserwować około 3 rano nad wschodnim horyzontem wypatrując najpierw wschodu Plejad, a potem Jowisza. Jeszcze około 20 czerwca będzie widać rozbieżną już pozostałość zbliżenia tych dwóch ważnych astrologicznych obiektów. Jak łatwo skojarzyć, koniunkcja Jowisza i Plejad zdarza się raz na dwanaście lat, bo tyle czasu zajmuje Jowiszowi jedno pełne okrążenie ekliptyki. Koniunkcja Jowisza i Plejad nazywana jest początkiem Nowego Roku Jowiszowego w astrologii, a w Oriencie początkiem nowego cyklu Guru, Roku Guru, Guruwara czyli okres ten jest bardzo dobry na dokonywanie tajemnych rytów inicjacyjnych, przyjmowanie nowych uczniów, przy czym ryt musi być wykonany najlepiej w porze wschodu kiedy Plejady i Jowisz są już widoczne. Kosmiczny cykl czy rok jowiszowy trwa od jednej koniunkcji z Plejadami do następnej, jeśli chodzi o dwunastolecia. Czas tej koniunkcji, bardzo wąski, jak to czas narodzin w astrologii, to dobry termin dla narodzin znamienitych przywódców duchowych lub politycznych, najlepiej łączących jedno i drugie zajęcie. Jowisz jako Guru będzie jeszcze przez cały rok dobrze widoczny w pobliżu Plejad także na zimowym niebie 2012/2013, a nawet w ramach ruchu wstecznego będzie się do Plejad ponownie przybliżał. 

Około 26-27 maja 2013 kilka dni po koniunkcji Plejad i Słońca będzie fascynujące zjawisko potrójnej koniunkcji Wenus, Jowisza i Merkurego, widoczne w godzinach 20-22 nisko nad zachodnim horyzontem, tuż po zachodzie Słońca. Wcześniej 24 maja 2012 będzie koniunkcja Merkurego i Wenus, które potem razem zbliżają się szybko do Jowisza. W dniach 29 maja do 3 czerwca można spróbować tuż przed wschodem Słońca obserwować koniunkcję Plejad z Marsem, która z uwagi na bliskość Słońca nie będzie należeć do łatwo obserwowalnych. 

Piękne wieczorne koniunkcje Plejad i Wenus jako Wespery występują co około osiem lat. Pamiętamy koniunkcję z 
3 kwietnia 1972 roku razem z koniunkcją z Saturnem jednocześnie i kilka dni później z Marsem, z
3 kwietnia 1980 roku
3 kwietnia 1988 roku 
2 kwietnia 1996 roku, obserwowaną w sumie od 1 do 4 kwietnia. Także z 
3 kwietnia 2004 roku (od 1-5 kwietnia widoczna), a także przypominamy o zjawisku jakie będzie miało miejsce w dniu 
3 kwietnia 2012 (od 1-5 kwietnia 2012) i 
3 kwietnia 2020 roku, a także 
3 kwietnia 2028 roku... 
Dnia 28 marca 1972 roku Saturn, Mars i Plejady znalazły się w jednej linii tworząc koniunkcję, co poprzedziło bliskie przejście Wenus przez Plejady w dniu 3/4 kwietnia 1972 roku. W swej istocie to Mars wszedł w swej drodze pomiędzy Saturna a Plejady. Około 17 kwietnia 1972 Wenus dogoniła Marsa z którym utworzyła koniunkcję. 


== Koniunkcje Saturna i Plejad – Rok Saturnowy - Śanivaram ==

'''ROK SATURNA'''. W swej około trzydziestoletniej drodze po niebie Saturn, Śani z początkiem czerwca 1971 zaczynał zbliżać się do pozycji koniunkcji z Plejadami. Z 5 na 6 czerwca 1971 roku Merkury przechodził pomiędzy zbliżonym do Plejad Saturnem prawie go przesłaniając. Dnia 11/12 czerwca Wenus goniąc Merkurego także przecinała linię koniunkcji Saturna z Plejadami, tylko nieco dalej niż Merkury. W następnych dniach coraz lepiej nad ranem w godzinach 2-4 widoczny Saturn przechodził dokładną koniunkcję z Plejadami zaznaczając początek Nowego Roku Saturnicznego, Śanivaram. Astrologiczny nowy cykl saturniczny, ostatni cykl karmiczny XX wieku rozpoczął się około 15 czerwca 1971 roku. Dnia 20 czerwca w godzinach 16-18 Księżyc dokładnie zakrywał Plejady, niestety w Polsce był to jeszcze dzień. 

Saturn, '''Śani''' jest w pobliżu Plejad czy ściślej w ujęciu wschodnim w konstelacji Plejad około 1,5 roku, a cały ten czas tańca Saturna w pobliżu Plejad nazywany jest Narodzinami Saturna. Ambā w opisach indyjskich to wielka płonąca gwiazda o niemierzonej jasności, wielkie niezmierzone światło nieba. Ambā to srebrzysty płomień który tnie wszelkie zło jak miecz obosieczny. Ambā to gwiazda przewodnia, gwiazda prowadząca dusze wszystkich istot poprzez rozmaite sfery bytu. W historii astrologii dobrze jest znany taniec Saturna wokół Plejad od sierpnia 1941 kiedy to następuje pierwsze inicjalne zbliżenie i wycofanie, gdzie 1 maja 1942 wraca do Plejad i mija Plejady, aby w kolejnym nawrocie przybliżyć się jeszcze w lutym 1943, co razem daje 1,5 roku na rozpoczęcie nowego cyklu przemiany karmicznej, z nałożonym początkiem nowego cyklu Urana i jak wiadomo z historii Wielką Wojną Ojczyźnianą lat 1939-1945 w tle. Tak mijają trzydziestolecia! 

Zaćmienia Plejad to także ważny punkt dla każdego profesjonalnego astrologa. Jest to okres, kiedy Księżyc często przecina Plejady powodując ich zaćmienie. Kolejne zaćmienie Plejad przez Księżyc ma miejsce 14 sierpnia 1971 roku w godzinach porannych przed wschodem Słońca. Saturn w ramach pętli wstecznej wraca do pozycji koniunkcji z Plejadami w styczniu i lutym 1972 roku. Kiedy Księżyc często powoduje zaćmienia Plejad wzmaga to siły materialne i demoniczne na Ziemi, czego byliśmy świadkami z początkiem lat 70-tych XX wieku. 

Dnia 31 maja 1972 była koniunkcja Saturna ze Słońcem, bardzo bliska, a i przy okazji wcześniej Słońce przecina linię Plejady - Saturn. W dniu 1 czerwca linię Plejady - Saturn przecina Merkury, a 3 czerwca 1972 następuje koniunkcja Merkurego z Saturnem. 

Z początkiem sierpnia 2000 roku Saturn, Śani ponownie po okresie ponad 29 lat przybliża się do Plejad wchodząc w koniunkcję z mgławicą otwartą i Alcyone. Około 4 sierpnia 2000 rozpoczyna się Saturniczny Nowy Rok, Śaniwara, rozpoczyna się nowy cykl karmiczny, a także pierwsze trzydziestolecie nowego XXI stulecia i Trzeciego Millenium. Następnie Saturn cofa się ruchem wstecznym w ramach zwyczajowej pętelki i ponownie wchodzi w koniunkcję z Plejadami około 18 kwietnia 2001 roku. Można uznać ostatecznie nowe Millenium za rozpoczęte, bo cykl saturniczny zbiegał się z początkiem Tysiąclecia i XXI stulecia. Rodzą się dzieci nowego saturnicznego pokolenia, wyznaczając powoli nowe kierunki i tworząc podstawę nowego cyklu cyklu świata. 


== Uraniczny Nowy Rok – Cykl 84 lat ==

W maju 2026 roku rozpoczyna się nowy cykl uraniczny, jako że planeta Uran przejdzie przez punkt koniunkcji z Plejadami. Rozpocznie się nowe 84-lecie, a zakończy dotychczasowy cykl odwojenny osiemdziesięcioczterolecia opisywany na wschodzie jako Rahuvara albo Urnavara. Poprzednia koniunkcja Urana z Plejadami miała miejsce około 27 kwietnia 1942 roku trochę po tym jak na zimowym niebie można było obserwować spotkanie czterech planet, w tym Jowisza, Marsa i Saturna oraz Urana w pobliżu Plejad. Można powiedzieć, że astrologiczny cykl Urana czy też Rok Uranowy trwa od 27 kwietnia 1942 roku do maja 2026. Koniec i początek cyklu uranicznego z okresu około 1942 roku to wielkie przemiany lat 1939-1945 czyli okres drugiej wojny światowej ze zbiegiem nowego cyklu Saturna! 

Kolejny Rok Saturnowy w astrologii uroczyście rozpoczyna się z początkiem czerwca 2030 roku, kiedy Saturn w dniu 3 czerwca 2030 roku minie Plejady w koniunkcji tuż po nowym roku solarno-plejadańskim rozpoczynającym się wówczas 21 maja 2030. Rozpocznie się wtedy drugie karmiczne Trzydziestolecie dla redukcji obciążeń i wyrównywania karmana w XXI wieku. Już 25 czerwca 2030 można będzie zobaczyć widowiskowe poranne złączenie Saturna z Wenus, gdzie Wenus zapłodni Saturna dochodząc go po jego koniunkcji z Plejadami. Planety w koniunkcji czyli złączeniu rozumiane są jako zapładniające jedna drugą, rodzące nowe idee i możliwości. W ramach ruchu wstecznego, w styczniu i lutym 2031 roku powtórzy się znowu zbliżenie Saturna z Plejadami, aby ostatecznie nowy cykl karmiczny w postaci saturnicznego trzydziestolecia został przypieczętowany. Okres szaleństw, zawirowań i zwrotów losu czyli podwójnej koniunkcji Saturna z Plejadami, to okres zamętu, chaosu i niepewności na świecie, a autentycznie wyszkoleni astrolodzy powinni umieć go interpretować w horoskopach ludzi oraz narodów. 

Jak widzimy, saturniczny nowy rok witamy przez okres kilku miesięcy obserwując pętlę wsteczną Saturna w pobliżu Plejad, jego pierwsze i powtórne zbliżenie, niczym podwójne narodziny. 

Dnia 3 czerwca 2032 roku w gwiazdozbiorze Byka cztery planety: Mars, Merkury, Saturn i Uran utworzą kwartet w postaci rombu albo krzyża kosmicznego. W pobliżu, bliżej Aldebarana będzie też Słońce w koniunkcji z Wenus. Na pewno będzie to jedno z ciekawszych zjawisk na niebie dla astrologów przyszłego pokolenia, którzy będą pracować w tamtych latach. Około 16 czerwca Mars, Uran, Saturn, Wenus i Słońce będą praktycznie blisko prawie w jednym miejscu na tle gwiazd Byka. 

Wiosną 2051 Neptun, Ketu minie w swym ruchu Plejady, a jego koniunkcja z Plejadami wyznaczy nowy 165 letni prawie cykl neptunowy w rozwoju ludzkiej cywilizacji. Aktualny cykl neptunowy rozpoczął się około roku 1886. 

Z początkiem sierpnia 2059 roku rozpocznie się kolejny, trzeci cykl saturniczny w XXI stuleciu! Każdy szanujący się astrolog powinien znać i umieć wyliczać cykle planetarne rozpoczynające się od koniunkcji z Plejadami, z Alcyone, z Ambą, Matką Gwiazd Stałych, która jest ponad 1300 razy większa od Słońca naszego Układu Planetarnego i jest Centralnym Światłem świecącym w naszym pobliżu ponad tysiąc razy potężniej niż Słońce. Koniunkcje Saturna z Plejadami wyznaczają kolejny pokoleniowy rok astrologicznych zjawisk, a w sumie całą cywilizacyjną epokę dla pokolenia osób badających związek Gwiazd, Świateł i Planet z losami ludzi i narodów. 


== Plejady mają naturę Marsa i Księżyca ==

Według Ptolemeusza Plejady mają naturę Marsa i Księżyca, a raczej złączenia Marsa z Księżycem. Przynoszą powodzenie, dobrobyt, ale także walkę w słusznej sprawie aż do zwycięstwa i moc do zwyciężania w pracy na rzecz powszechnego dobra. Wizualnie Plejady niejako siedzą na plecach czy na ramionach Byka. Plejady uważane są za Centralne Słońce Wszechświata, za Centralną Istotę w Kosmogramie, za Kamień Węgielny, stąd aspekty z Plejadami nawet te trudne i przykre rozumiane są jako działanie Przeznaczenia, Woli Bożej lub Prawa Karmicznego, działanie Losu, wiążą się z Nieuniknionym. Światło Plejad to subtelna moc ochronna dla ludzkich istot i niebian. 

U przełomu XX i XXI stulecia Plejady znajdowały się w ostatnim 29 stopniu Znaku Byka z powodu zjawiska precesji przemieszczając się coraz bardziej w kierunku Znaku Bliźniąt, w tempie około 50'' (sekund łuku) na rok. Pozycje Gwiazd Stałych należy aktualizować o około 50'' (sekund łuku) rocznie względem ekliptyki, czyli przesuwają się w Horoskopie na tle znaków Zodiaku, co daje bogactwo cywilizacyjnej ewolucji, wiele możliwości w cyklu długim takim jak precesja punktu Barana względem równika niebieskiego. Gwiazdy Stałe skoro przesuwają się wzdłuż ekliptyki około 50'' sekund łuku na rok, o cały stopień czyli o 60' (minut łuku) przesuwają się co 72 lata (3600'' : 50'' = 72 lata). Z początkiem XXI wieku Plejady wchodzą do Bliźniąt. 

'''Plejady''' nazywane są w astrologii siedmioma płaczącymi siostrami, gdyż koniunkcja Plejad, a także ich 29 stopnia położenia w Znaku Byka z innymi ważnymi punktami w horoskopie może dawać tragedie uwarunkowane karmanem takie jak oślepnięcie wskutek wypadku czy zaślepienie wskutek szoku, pohańbienie, popadnięcie w hańbę czy problemy z powodu wstydu czy niełaski władcy, zrujnowanie fizyczne, psychiczne lub ekonomiczne, doprowadzenie się do ruiny lub kataklizm powodujący zrujnowanie, a nawet śmierć wskutek przemocy, napadu etc. Negatywne aspekty powodują skłonność do urazów i uszkodzeń twarzy, chorób na twarzy i wypadków uszkadzających twarz, raniących fizjognomię i tożsamość. 

'''Plejady''' w niekorzystnych aspektach bardzo silnie zwracają tak zwaną złą karmę, wyrównują stare długi. Złodziej zostaje okradziony, a morderca zamordowany. Plejady symbolizują sprawiedliwość prawa karmicznego. Maleficzny, złoczynny wpływ Plejad może się manifestować skłonnościami do prób samobójczych z powodów religijnych czy duchowych, także akcjami samobójczymi w imię obrony swej płytkiej wiary religijnej jak to się w czasie przebywania Plejad w ostatnim 29 stopniu Znaku Byka nasiliło znacząco na świecie. Jest to nic innego niż samooczyszczenie z chorobliwych tendencji i skłonności, z fałszywej wiary. Tak naprawdę, tylko osoby czyste, nieomal święte, z całkiem dobrą karmą, bez ukrytych złych skłonności odnoszą pożytek ze „słodkiego wpływu” Plejad i czerpią korzystne inspiracje z Plejad. 

'''Stopień Anaretyczny''', czyli końcowe położenie obiektu niebieskiego w obszarze 29-30 stopnia Znaku Zodiaku jest znane jako położenie przeznaczenia, losu, doli, zguby i śmierci. Plejady w 29 stopniu Znaku Byka wyzwalają to, co skumulowało się jako przeznaczenie duszy, szczególnie jako obciążenie dusz wędrujących na zatracenie, ku duchowej śmierci. Takie dusze nasilają swoją zgubną antyduchową aktywność ukazując, jakie przeznaczenie sobie wybrały. Można powiedzieć, że jest to czas Sądu Ostatecznego manifestującego się w życiu ludzi na Ziemi. Zostają ukazane wszelkie zgubne tendencje, słabości i skłonności dusz nieprzydatnych duchowości, idących na tak zwane wieczne zatracenie. Planety, Światła i Gwiazdy Stałe w tym stopniu ukazują człowiekowi problemy i zadania z którymi tak czy owak będzie się musiał ostatecznie zmierzyć. 

'''Anareta''' to z greckiego dosłownie Niszczyciel, obszar położenia w którym maleficzne, złoczynne i niepomyślne w swej naturze obiekty niebieskie mają niszczący, destrukcyjny wpływ na czyjeś życie, los, duszę, a także na działalność i przeznaczenie. Jowisz swoim wpływem transformuje negatywne przejawy wpływu karmicznego z Plejad w niebiańskie Światło. Generalnie jest to wskazówka, że złe aspekty losu z powodu położenia i wpływu Plejad można przetransformować tylko z pomocą duchowej istoty symbolizowanej przez Jowisza czyli przez boskiego Guruh, gdyż Jowisz to w astrologii Guru planet. 

Należy dodać, że Jowisz to zarówno Guruh jak i Kapłan, Bryhaspati, zatem prawdziwym Guru do transformacji złego losu dobrym jest Guruh będący jednocześnie Kapłanem, czyli rytualistą. Bryhaspati to taki Kapłan – Szaman dokonujący rytualnych tajemnych ceremonii oraz inicjacji. Ci zatem, co zmyleni przez nawiedzonych chorobliwie unikają wszelkich guru a już szczególnie inicjacji i więzi inicjacyjnej z guru są najbardziej przegranymi i mogą spodziewać się złego losu, bo zapłata przychodzi jako przeznaczenie, stan końcowy właśnie dla takich szkodliwych typów. 

Położenie Plejad w 29 stopniu Znaku Byka rozważać należy także z uwagi na właściwości 29 stopnia w Znaku Zodiaku. Każdy stopień Znaku Zodiaku ma swoje specyficzne cechy, podkreśla pewne właściwości człowieka widoczne w jego Kosmogramie. Wzmagają się w tym stopniu niszczące i destrukcyjne wizje, zatem osoby mające obsadzony 29 stopień wizjonerskimi obiektami mogą się spodziewać nasilenia wizji o charakterze niszczycielskim, katastroficznym. Nie mają one wtedy charakteru prorockiego, a raczej są karmicznym odreagowaniem i nie nadają się do celów głoszenia i rozpowszechniania. Takie wizje, a także sny mogą być uciążliwymi koszmarami, zatem notuje się zwiększoną ilość osób cierpiących na dokuczliwe wizje i koszmarne sny, także z tego powodu, że przez okres około 72 lat Plejady znajdują się już w 29 stopniu Znaku Byka, w zasadzie z początkiem XXI wieku kończąc swój związek ze znakiem Byka, a rozpoczynając z Bliźniętami. Epoka Plejad w znaku Byka trwała 30 x 72 lata czyli był to długi, około 2160 lat trwający okres przemian w ludzkiej historii rozwoju świadomości, nauki, kultury i religii. 

Apokaliptyczne fałszywe ale grozę siejące proroctwa mogą znacząco przybrać na sile i dobry astrolog widzi w tym okresie wpływ skumulowanego działania Plejad z perspektywy 29 stopnia Byka w którym się one znajdują. Astrolog nie da się nabrać na apokaliptyczne historie, gdy obiekt taki jak Plejady znajduje się w 29 stopniu jakiegoś znaku Zodiaku, bo to zawsze jest okres nasilenia koszmarnych snów i katastroficznych wizji, a co za tym idzie psychoz z urojeniami i aktywność wizjonerów oszustów, takich co to ogłaszają kolejny koniec świata co kilka lat. Jest to generalnie oczyszczenie, redukcja złej karmy pomyleńców, którzy nie mają predyspozycji do przepowiadania, a jedynie oszukiwali kiedyś jakoby byli wróżami i jasnowidzami wprowadzając innych w błąd. Teraz uwalnia się ich zła karma jaką zgromadzili poprzez wcielenia. Okres przebywania Plejad w 29 stopniu Znaku Byka to czas, gdzie trzeba jednak bardzo uważać przy wyborze wróżek, magów, szamanów i nawiedzonych cudaków, uzdrowicieli albowiem znacząca część tego towarzystwa to lipni acz dobrze rozreklamowani nawiedzeńcy, raczej pomyleni niż uduchowieni. 

Jak wiadomo, 29 stopień w Znaku Zodiaku to także czas, gdzie osoby często i gwałtownie zmieniają swoje decyzje, opinie i wolę, zatem jest to kiepski okres do ezoterycznego kształcenia ludzi czy podejmowania trwałych zobowiązań. Niektóre szkoły duchowe wstrzymały na ten czas praktycznie rekrutację uczniów wychodząc z założenia, że jest zbyt duże ryzyko odejścia, upadku oraz rezygnacji czy wręcz buntu ucznia przeciwko mistrzowi. A w Imieniu Boga Nieba nie uczy się tych, co szybko sprzeniewierzają otrzymaną inicjację, wiedzę, światło, mądrość i moc. 

Jeśli chodzi o decyzje i postanowienia ludzi, Plejady w tym stopniu kumulują karmiczne trudności z podtrzymaniem więzi, kierunku, decyzji, z dotrzymaniem obietnicy czy wywiązywaniem się z decyzji honorowych. Charakterystyczną cechą wpływu aspektu w 29 stopniu Znaku jest gwałtowna zmiana, zmiana na coś innego, odejście, rezygnacja, zmiana kierunku, nagła zmiana w swoje przeciwieństwo. Podobnie oscylowanie pomiędzy dwiema przeciwnymi decyzjami i trudność w podjęciu ostatecznej wyrazistej decyzji, taka chwiejność charakteru – to także cecha 29 stopnia. Stąd świat i ludzie są tacy jacy są, następuje rozluźnienie wszelkich więzów społecznych. W dziedzinach duchowych i ezoterycznych widuje się ludzi, którzy gwałtownie porzucają i gnoją swoich mistrzów czy guru, co jest wyraźnym wpływem aspektu w 29 stopniu, uwolnieniem demonicznych skłonności skumulowanych w formie gron karmicznych ziaren. Ale ta sytuacja skończy się jak tylko Plejady umocnią się w zerowym stopniu Znaku Bliźniąt, a radykalnie zmieni już w pierwszym stopniu Bliźniąt. Wpływ Plejad zaznacza się zatem w całym długim pokoleniu, a ludzie którzy wyznaczali kierunki rozwoju cywilizacji w XX i XXI wieku na pewno przeminą. 

Dobroczynny wpływ Plejad to zdolność do postępowania wewnętrzną ścieżką siedmiostopniową, zainteresowanie czynnikami mentalnymi i duchowymi w uzdrawianiu, korzystanie z modlitwy i medytacji dla poprawy własnego losu. Korzystny wpływ siostrzanej gromady Plejad i ich aspektów to podporządkowanie boskim istotom, guru, mistrzom i świętym. Poczucie świętości Braterstwa – Siostrzeństwa, poszukiwanie środowisk funkcjonujących na zasadach duchowego braterstwa, odbieranie ludzi tak, jakby byli jedną wielką rodziną pełną sióstr i braci, to pozytywne aspekty. Ryty ogniowe dla uzdrawiania czy poprawy pogody, zbiorów oraz ceremonie uzdrawiania przy ogniu są wskazywane jako elementarne dobroczynne wpływy na rodzaj ludzki. Potrzeba duchowej asysty w procesie leczenia czy uzdrawiania to potrzeba rozpoznawana korzystnym wpływem Plejad lub ich aspektów. Korzystne impulsy z Plejad objawiają się w silnym oczyszczeniu typu katharsis, w leczeniu emocji poprzez silne i dogłębne oczyszczenie poziomu emocjonalnego, poprzez głębokie odreagowania emocjonalnego bólu i cierpienia. 

Potrzeba podejmowania leczniczych inicjacji jest w szczególności inspiracją z korzystnego wpływu Plejad lub ich aspektów. Ludzie którzy popychają do inicjacji, podróże które inspirują do inicjacji, poczucie winy które zmusza do inicjacji, a nawet osoby które męcząco agitują cię za inicjacją, szczególnie w systemy uzdrawiające to pozytywne wpływy emitowane na falach Światła największej z Gwiazd Stałych w Plejadach, Alcyone, Matki Ambā. Można powiedzieć, że wszystko co kieruje ku bardziej duchowym poziomom uzdrawiania i inicjacji jest tu sygnałem korzystnego wpływu, a wszystko co odwodzi od duchowych inicjacji i metod uzdrawiania jest sygnałem i objawem niekorzystnego, złoczynnego, maleficznego wpływu. 

Osoby z wpływem Plejad często przechodzą w życiu okres „ronienia łez” z powodu cierpienia ale wskutek tego osiągają bardzo silną wolę, uczciwość i szczerość, które stają się cnotami tak mocnymi, że nie ma siły dla ich pokonania. Koniunkcje Plejad, Świateł i Planet nasilają się zawsze gdy Plejady są w pozycji wschodzącej oraz w czasie ich kulminacji na miejscowym południku. Pod wpływem Plejad często są podróżujący uzdrowiciele, misjonarze, kaznodzieje i rozmaici guru. W niektórych małych tajemnych wspólnotach chrześcijańskich wierzono i wierzy się, że Plejady, a w szczególności Alcyone czyli AMBA jest kosmicznym miejscem w którym znajduje się Tron Boży. Wierzenia takie nasiliły się znacząco w XIX wieku, chociaż korzeniem sięgają do wczesnego chrześcijaństwa i wersetu Księgi Hioba (Joba) 38.31: „Czy ktoś może spętać słodki wpływ Plejad albo zrzucić więzy Oriona?” Już Patriarcha i Prorok Henoch kojarzył Plejady z Bogiem i Zbawieniem, a Oriona z siłami demonicznymi które powodują uwięzienie i spętanie świadomości. 


== Koniunkcje Świateł i Plejad ==

'''SŁOŃCE'''. Koniunkcja Słońca i Plejad zdarzająca się corocznie w drugiej połowie maja przynosi chroniczne choroby takie jak katar, problemy i dolegliwości gardła, ślepotę lub zaślepienie, słabnięcie wzroku, złe uroki, uszkodzenia twarzy, choroby z wymiotami i nudnościami, wstyd i pohańbienie, popadnięcie w niełaskę, co może być także końcem wiosennej miłości, złe lub szkodliwe usposobienie, złe skłonności, morderstwo lub bycie zamordowanym, uwięzienie; śmierć z powodu epidemii czy zarazy, pobicia, zadźgania nożem lub sztyletem, postrzału, polowania, ścięcia głowy, katastrofy morskiej i zatonięcia statku. Rodzaj śmierci nie oznacza tutaj krótkie życia a jedynie najbardziej typowy w tym wypadku sposób zejścia z tego świata. Jeśli koniunkcja ma miejsce w siódmym domu widać karman oślepnięcia, szczególnie jeśli Mars lub Saturn jest w koniunkcji z Regulusem. Jeśli koniunkcja ma miejsce łącznie z Marsem i Wenus to osoba będzie wielkim królem, przywódcą o wielkim posłuchu w narodzie, ale także o wielu słabościach, ułomnościach i niedołęstwie. Ludzie bardzo czyści o dobrej karmie często zajmują się uzdrawianiem lub leczeniem wspomnianych dolegliwości i problemów, ale bywają opuszczeni przez swoje miłości, niesłusznie pomówieni czy pohańbieni, co daje im większą siłę do oświecającej aktywności. Surya Namaskaram robione z nabożną czcią o świcie i wschodzie Słońca pomaga przezwyciężyć wszelkie wspomniane nieprzychylne możliwe zjawiska. 

'''KSIĘŻYC'''. Koniunkcja KSIĘŻYCA z Plejadami przynosi uszkodzenia i zranienia twarzy, choroby, niepowodzenia, pecha, zranienia, rany kłute i dźgnięcia, niełaskę, hańbę i wstyd, więzienie, oślepnięcie, uszkodzenia wzroku, szczególnie gdy jest w Ascendencie, zezowatość, brak zdolności odróżniania kolorów lub uszkodzenie oczu z powodu jakiejś narośli przy jakimś innym z możliwych aspektów. Jeśli koniunkcja ma miejsce w siódmym domu zapowiada się na totalne oślepnięcie, szczególnie gdy Saturn lub Mars łączy się z Regulusem, a Księżyc płonie. Księżyc szczególnie gdy przechodzi przez Plejady powodując ich zaćmienia przyczynia się do wzrostu wyładowań negatywnej karmy wedle wspomnianych zjawisk. Powstaje wtedy u widzących obiektywne wrażenie wzrostu ilości nieszczęść i katastrof, ale zwykle nie widzą oni, że przyczyną są częste bo comiesięczne okultacje Plejad przez Księżyc. Osoby o czystej i dobrej karmie potrafią pomagać innym przezwyciężać wspomniane dolegliwości, a także potrafią innych zabezpieczać, niejako magicznie przed powtarzającym się pechem czy chorobami oczu. 


== Koniunkcje Plejad i Planet ==

'''MERKURY'''. Koniunkcja MERKUREGO i Plejad przynosi zwykle wiele rozczarowań, zawodów, utratę własności, wielkie straty w legalnych interesach, niewodzenia biznesowe, problemy i kłopoty spowodowane przez dzieci. Charakterystyczne są rozczarowania wszystkim czego się osoba tknie i w co się zaangażuje. Wyraźny jest związek niepowodzenia z prawną legalnością interesów, pracy i biznesu. Osobom z karmą czystą i dobrą Merkury z Plejad przynosi nowe ciekawe możliwości, które chociaż wydają się być na granicy prawa są jednak całkiem legalne, acz do końca nie jest to zwykle jasne ani oczywiste. Merkury z Plejad uczy ludzi dobrych i czystych żyć bez przywiązania do własności, bez poczucia ja i moje, co jest zwykle gwarantem sukcesu i powodzenia. 

'''WENUS'''. Urodzeniowa Koniunkcja WENUS i Plejad przynosi popadanie w niełaskę, wstyd i hańbę, niemoralność, silne żądze, choroby, wymioty i nudności, a także utratę majątku z powodu kobiet lub pasji. Dla osoby z dobrą, czystą karmą koniunkcja Wenus z Plejadami jest czasem fascynacji i mistycznych uniesień, czasem silnym oczyszczeniem z fizycznymi torsjami, czasem uwolnienia od zniewoleń przez niemoralne żądze oraz poczucie wstydu. Takie osoby potrafią także oddać cały swój majątek na cele dobroczynne lub na rzecz jakiejś świątyni i nigdy tego nie żałują. 

'''MARS'''. Urodzeniowa Koniunkcja MARSA z Plejadami przynosi wypadki i uszkodzenia głowy, dużo urazów głowy, straty i cierpienie z powodu ognia. Jeśli w tym samym czasie Saturn jest w Koniunkcji z Regulusem przynosi to śmierć w wyniku zamieszek. Dla osób o czystej dobrej karmie koniunkcja Marsa z Plejadami przynosi ogniową transformację, oraz przemienienie umysłu. Rytuał ogniowy jest polecany wszystkim osobom z taką koniunkcją, aby przezwyciężyć negatywności. 

'''JOWISZ'''. Koniunkcja JOWISZA z Plejadami przynosi skłonności do oszukaństwa, podstępu i fałszywości, hipokryzję, kłopoty z prawem i religią panującą w sposób polityczny, straty z powodu krewnych, wypędzenie, banicję lub uwięzienie. Ludziom o czystej i dobrej karmie koniunkcja Jowisza i Plejad daje silną zdolność do wykrywania oszustów i fałszywców, a także tendencje do wypędzania takich osób ze swojego życia, nawet jak są członkami rodziny. Plejady wzmagają także jowiszowe cechy Gurutwy czyli zdolności do duchowego przewodnictwa i kapłaństwa u osób uduchowionych i oczyszczonych z karmana. 

'''SATURN'''. Koniunkcja SATURNA i Plejad przynosi dużo chorób, nudności i wymiotów, choroby guzowate, choroby chroniczne całej rodziny, wiele strat ale także rozwagę, roztropność, uważność, ostrożność. Ludzie o jasnej i dobrej karmie zwykle tylko wokół siebie stykają się ze wspomnianymi upiornościami, często są zaangażowani w pomaganie komuś chronicznie ciężko choremu a także cechują się roztropnym podejściem do wszelkiego leczenia i opieki nad chorymi. 

'''Uran i Neptun''' we wschodniej astrologii mają jako odpowiedniki Rahu i Ketu, planety astralne węzłów księżycowych. Koniunkcja Urana z Plejadami powoduje wedle spostrzeżeń aktywizację sił umysłu oraz wzrost skłonności i zainteresowań typowo okultystycznych. Koniunkcja Neptuna z Plejadami wzmaga śmiałość, poczucie honoru, daje bogactwo i sławę oraz pomocnych przyjaciół. Podobne zjawiska występują podczas koniunkcji Plejad z węzłami księżycowymi. 



== Położenie Gwiazd Stałych, Królewskich i Beheniańskich. Okultacja. ==

Podstawowe Gwiazdy Stałe używane w astrologii do opisania charakteru człowieka i jego losu to od kilku do kilkunastu obiektów. Najważniejszymi Gwiazdami Stałymi Nieba po Plejadach i Alcyone są tak zwane '''Cztery Królewskie Gwiazdy''', czyli '''Aldebaran, Regulus, Antares i Fomalhaut'''. Te cztery gwiazdy to Kardynalne Gwiazdy Stałe wyznaczające cztery kierunki na nieboskłonie, strażnicy stron świata, gwiazdy czterech archaniołów. Jeśli dodać Syriusz i Spicę oraz Algola z uwagi na jego okresy bardzo silnie złoczynnego wpływu to mamy absolutnie niezbędne podstawowe Gwiazdy Stałe dla bardzo początkującego w swym zawodzie astrologa. Wedle dostępnych danych astrologicznych na rok 2000, Plejady, a w swej istocie Alcyone położone były w 29 stopniu 58' minucie łuku Znaku Byka, zatem około roku 2002/2003 przesunęły się do stopnia 0 Znaku Bliźniąt. '''Plejady, Bahulika''' to gromada gwiazd i na przesunięcie się jej w całości do Znaku Bliźniąt trzeba trochę poczekać, ale przesunięcie centralnej gwiazdy przenosi już pod wpływ nowego stopnia zodiakalnej pracy. 

Najważniejszym aspektem Gwiazd Stałych jaki się bierze pod uwagę w Kosmogramie jest Koniunkcja ze Światłami i Planetami. Najmocniejsze działanie Gwiazd Stałych zaznacza się jeśli w interesującym nas momencie, takim jak czas narodzin, taka gwiazda akurat góruje ponad linią horyzontu, czyli przechodzi przez południk miejscowy. Zresztą w astrologii bardzo ważnym jest wszystko to, co znajduje się ponad linią horyzontu, czyli to, co świeci ponad głową rodzącej się osoby, a znacznie mniej to, co dzieje się pod linią horyzontu. W drugiej kolejności ważne są obiekty, które akurat wschodzą lub zachodzą znajdując się w widoczności ale na linii horyzontu. Kosmogram to głównie wygląd nieba w czasie urodzenia czy innego ważnego momentu jaki jest badany przez astrologa. Astrolodzy zaiste powinni zafundować sobie współcześnie przynajmniej domowe małe planetarium, albo przyzwoitą amatorską kopułę do obserwacji nieba w postaci domowego obserwatorium na dachu domostwa. Inaczej prognozy mogą być odrealnione z powodu tak trywialnego jak brak wyobraźni i elementarna nieznajomość zjawisk które dzieją się na niebie. 

Pośród ważniejszych gwiazd są te, które podlegają okresowej okultacji, czyli zasłonięciu przez ruchome obiekty na niebie, takie jak Światła i Planety. W swej istocie zaćmienia gwiazd przez planety, Księżyc i Słońce często się zdarzają i są to tak zwane pełne czy zupełne Koniunkcje. W swej istocie okultacja gwiazdy przez jedną z planet czy świateł należy do najważniejszych zjawisk w astrologii i profesjonalni astrolodzy bardzo wielką wagę przywiązują do znajdowania takich momentów w kalkulowaniu znaczenia Kosmogramu i ważeniu poradnictwa dla danej osoby. W czasie okultacji wydatnie wzrasta siła danej Planety, czy Światła, łącząc się z mocą wyłączanej gwiazdy podlegającej czasowej okultacji. Zaćmienie powoduje wzrost działania mocy planety lub Światła, a przecież Słońce czy Księżyc jako obiekty duże prawie zawsze zasłaniają jakąś ważną gwiazdę, co powinno być dokładnie rozpatrywane przez wszelkiej maści astrologów. 

'''ALGOL''' (β Per), Gorgona – gwiazda zmienna w gwiazdozbiorze Perseusza, której zmiany jasności odkrył Goodrick w 1783. Nazwa pochodzi od arabskiego ra's al-ghūl, czyli Głowa Diabła. Podobnie w języku hebrajskim gwiazda ta nosi nazwę Rōsh-ha-Sāṭān oznaczającą Głowę Szatana. Algol jest także znany jako Lilith w astrologii. Algol jest układem zaćmieniowym o okresie orbitalnym równym 2,87 doby. Zmiany jasności zawierają się w przedziale od 2,12 magnitudo do 3,29 magnitudo. Są one wynikiem przesłaniania się na przemian jaśniejszego i ciemniejszego składnika tej gwiazdy podwójnej. Układ zaćmieniowy składa się z gorącej gwiazdy ciągu głównego typu widmowego B8 oraz mniej masywnego olbrzyma typu K0. Od Algola wzięła nazwę cała grupa gwiazd zmiennych typu Algola. Algol jest inny niż typowe Gwiazdy Stałe mniej więcej co trzy doby, a dokładnie co 68 godzin i 49 minut, przygasa na 8 do 10 godzin. Dla starożytnych był to wystarczający dowód na to, że czai się w nim zły duch, który co jakiś czas ukrywa się i coś knuje. Dobre moce nie mają przecież powodu ani by się ukrywać, ani by zasłaniać swoje latarnie. 

Algol aktualnie znajduje się około 92-93 lata świetlne od Ziemi, jednak około 7,3 miliona lat temu znajdował się zaledwie około 9,8 lat świetlnych mając jasność około -2,5m. Jest to najbardziej niepomyślna, złoczynna z Gwiazd Stałych, a do tego gwiazda demoniczna. Przykładowo Bykom urodzonym pomiędzy 15-20 maja zaznacza się silne w horoskopie wpływ Koniunkcji Słońca z Algolem! Taki Byk może być osobą prowadzącą intensywne i pełne pasji życie wykluczające jakąkolwiek tolerancję dla zła i niesprawiedliwości. Taka osoba może być bardzo sroga, brutalna, bezlitosna i niszczycielsko usposobiona do wszelkich złych i niesprawiedliwych osób w otoczeniu. Takie osoby mogą odczuwać wpływ Algola inaczej Gorgony w swoje urodziny a także zawsze kiedy jest tranzyt przez 26 stopień Byka. Mniejsze natężenie wpływów Algola mogą odczuwać osoby mające jakąś planetę w 26 stopniu Byka albo jakiś węzeł czy inny aspekt. 

'''SYRIUSZ''' - znany także jako Psia Gwiazda lub Sothis w Egipcie oraz α CMa - to najjaśniejsza i jedna z najbliższych nam gwiazd nocnego nieba, położona w gwiazdozbiorze Psa Wielkiego. Jej jasność obserwowana wynosi -1,47 magnitudo, a odległość od Układu Słonecznego wynosi około 8,6 lat świetlnych. Syriusza gołym okiem widać niemal z całej kuli ziemskiej, poza szerokościami geograficznymi położonymi na północ od równoleżnika 73,284°N i na półkuli północnej stanowi on jeden z wierzchołków trójkąta zimowego. W sprzyjających warunkach Syriusza można zaobserwować gołym okiem nawet w ciągu dnia. Syriusz, który gołym okiem wygląda jak pojedyncza gwiazda, jest w rzeczywistości gwiazdą podwójną, składającą się z jasnej, białej gwiazdy ciągu głównego o typie widmowym A1V określanej jako Syriusz A oraz towarzyszącego jej białego karła o typie widmowym DA2, znanego jako Syriusz B. 

Egipcjanie opierali swój kalendarz na heliakalnym wschodzie Syriusza, który miał miejsce niedługo przed wylewami Nilu oraz przed przesileniem letnim. Dzięki temu egiptolodzy opracowali w XX wieku datowanie sotisowe, które pozwoliło na odtworzenie przybliżonej chronologii starożytnego Egiptu. Wiele egipskich świątyń było zorientowanych tak, aby światło Syriusza było widoczne z ołtarza. Syriusz symbolizował Isis, Izydę, Boginię magii i rodziny, żonę władcy zaświatów, Ozyrysa. Leżąc w odległości 8,6 lat świetlnych (2,6 parseków) od Ziemi, Syriusz jest jedną z najbliższych gwiazd. Najbliższym sąsiadem Syriusza jest gwiazda Procjon, która jest od niego odległa o około 5,2 lat świetlnych (1,6 parseków). Syriusz jest większy i masywniejszy od Słońca, a jego bezwzględny blask jest 21 razy jaśniejszy od Słońca. Syriusz świeci mocno błękitno-białawym jasnym światłem bardzo popularnym wśród uzdrowicieli dla odpędzania złych duchów i demonicznych mocy. Jednakże w starożytnych kronikach można znaleźć opinię, że Syriusz daje czerwone światło, co może wskazywać na bardzo stare dane, zanim składnik B eksplodował z czerwonego olbrzyma przemieniając się w białego karła. W starożytnych Chinach czy Indiach jednak Syriusz jest wzorcem dla tak zwanego białego światła. 

'''Gwiazdy Beheniańskie.''' Istnieje sekretna lista tak zwanych stałych gwiazd beheniańskich (GB) szczególnie użytecznych w działaniach rytualnych, magicznych, modlitewnych i podobnych. Gwiazd beheniańskich jest 15-cie, a ich nazwa pochodzi od arabskiego słowa „Bahman” oznaczającego korzeń, gdyż gwiazdy te są źródłem mocy dla jednej lub kilku planet układu słonecznego. Z każdą z tych gwiazd związany jest kamień szlachetny oraz roślina magiczna służące w rytuałach oraz do sporządzania talizmanów. Kiedy dana planeta jest w pasie 6 stopni w obrębie wpływu gwiazdy, jej oddziaływanie na czy raczej poprzez daną planetę jest szczególnie mocne i krańcowo wyraziste. Położenie zmienia się około 50'' sekund łuku rocznie z powodu precesji, przesuwania Punktu Barana, zatem na każdy rok należy dokładnie wyliczyć długość ekliptyczną czyli stopień i minuty kątowe na jakie w pasie ekliptyki przypada dana Gwiazda Stała. 

'''Pozycja w Znaku – Nazwa Gwiazdy – Planety Rządzone – Znaczenie:'''

BYK: Taurus 26°10' - (Caput) '''Algol, Ras al-Ghul''', Beta Persei (GB) – Mars/Saturn – diament – Gwiazda Bardzo Niepomyślna; nieszczęście, zły los, bieda, pech, tragedia, ścięcie głowy, utrata rozumu, przemoc; masowe katastrofy, uszkodzenia gardła i szyi, złe oko, opętania demoniczne, histerie; prymitywna seksualność lesbijska i pederastyczna, uduszenie, egzekucje; 

BYK: Taurus 29°58' – '''ALCYONE, AMBA''', Eta (η) Tau (GB) – Księżyc/Mars – kryształ górski - Gwiazda Niepomyślna; miłość, emocja, poruszenie, osierocenie, strata, żałoba; homoseksualność, chorobliwy feminizm, wypadki; 

BLIŹNIĘTA: Gemini 09°47' – '''ALDEBARAN''', Alpha Tauri (GB) – Mars - rubin - Gwiazda Niepomyślna; honor, inteligencja, odwaga, dzielność; popularność, integracja; Strażnik Wschodu, archanioł Michael; 

BLIŹNIĘTA: Gemini 21° 51' – Capella, Koza, Hircus, Alpha Aurigae (GB) – Mars/Merkury - szafir – Gwiazda Pomyślna; wścibstwo, natarczywa ciekawość; otwartość umysłu, silna przyjaźń; 

BLIŹNIĘTA: Gemini 28° 34' – Polaris/Pole Północne, Alpha Ursæ Minoris (GB) – Saturn/Wenus – magnetyt – Gwiazda Niepomyślna; choroba, nudności, wymioty; kłopoty, problemy, trudności; straty, zguby; nieszczęścia, utrapienia, schorzenia; moce duchowe powstałe wskutek przebytego cierpienia; 

RAK: Cancer 14° 05' – '''SYRIUSZ''', Alpha Canis Majoris (GB) – Jowisz/Mars – beryl - Gwiazda Pomyślna; ambicja, duma, emocjonalność, oschłość, niebezpieczna zapalczywość; przywództwo, sława, majątek, zapał, ognistość; 

RAK: Cancer 25° 47' – Procyon, Procjon, Alpha Canis Minoris (GB) – Mars/Merkury – agat – Gwiazda Niepomyślna; przemoc, nagły sukces a potem klęska; tajemniczość; politykierstwo, zręczność, rozproszenie, roztrwanianie, rozpusta; 

LEW: Leo 29°53' – '''REGULUS''', Alpha Leonis (GB) – Jupiter/Mars - granit – Bardzo Gwiazda Pomyślna; sukces, niezależność, nobliwość, ambicja, wielka moc, przywództwo; przemoc, nagły upadek, wypadek; Najbardziej Królewska Gwiazda, archanioł Uzdrawiania Rafael, Buddha Medycyny, Dhanvantari, Strażnik Nieba Północnego; najbardziej pomyślna z gwiazd stałych; 

WAGA: Libra 09°56' – Vindemiatrix – Saturn/Mercury – Gwiazda Niepomyślna; fałszywy, zdradliwy, błądzący, zawodny; hańba, wstyd, niełaska; złodziejstwo; wdowieństwo; depresje; mistycyzm i okultyzm, tajemniczość, czarodziejstwo, magia; 

WAGA: Libra 10°44' – Gienah (GB), Gamma Corvi – Mars/Saturn – onyks - Gwiazda Niepomyślna; pasje, egoizm, agresja, przebiegłość, chytrość, kłamliwość, zachłanność, nacjonalizm, materializm; cierpliwość, wytrwałość; 

WAGA: Libra 13°27' – Algorab (GB) – Mars/Saturn – onyks - Gwiazda Niepomyślna; destruktywność, kłamliwość, samobójstwa, chciwość, zachłanność, wrogość, krzywdzicielstwo, szkodnictwo; czyścicielstwo, skłonność do sprzątania; 

WAGA: Libra 23°50' – Spica, Alpha Virginis (GB) – Venus/Mars – emerald - Bardzo Pomyślna Gwiazda; sukces, bogactwo, sława, honor, gwiazda bogactwa; niesumienność i brak skrupułów; 

WAGA: Libra 24°14' – Arcturus/Artur, Alchameth, Alpha Boötis (GB) – Jowisz/Mars - Bardzo Pomyślna Gwiazda; inspiracja, natchnienie, bogactwo, sława, honor, popularność, korzyści z podróżowania, powodzenie z każdej pracy; 

SKORPION: Scorpio 12° 16' – Alphecca, Elpheia, Alpha Coronæ Borealis (GB) – Wenus/Merkury – topaz - Gwiazda Pomyślna; honor, godność, dostojeństwo, wykształcenie, błyskotliwość, poetyczność; skandalizm, oszczerczość, plotkarstwo, obmawianie, sianie zgorszenia; zdrada w miłości; smutek z powodu dzieci; 

STRZELEC: Sagittarius 09° 46' – '''ANTARES''', Alpha Scorpii (GB) – Mars/Jupiter/Merkury – sardoniks - Gwiazda Pomyślna; konflikt, konfliktowość, niebezpieczeństwo, podejrzliwość, przemoc; nieustępliwość, upór, zawziętość, wytrwałość; zranienia i uszkodzenia oczu; nagłe straty i zguby; skłonność do wielu małżeństw; duch przygody, honor; Gwiazda Królewska, serce skorpiona, archanioł Uriel, Strażnik Zachodu; 

KOZIOROŻEC: Capricorn 15° 19' – Wega, Alpha Lyrae (GB) – Wenus/Mercury – chryzolit - Gwiazda Pomyślna; talenty artystyczne, pomyślność, nadzieja, praktyczność, ulotna sława, subtelność, wytworność, hojność, szczodrość, wspaniałomyślność, podwójne zyskiwanie; 

WODNIK: Aquarius 23° 50' – Deneb Algedi, Delta Capricorni (GB) – Saturn/Jowisz – chalcedonit - Gwiazda Pomyślna; mądry przywódca, rozsądny lider; znajdowanie radości w smutkach; chwała i sława z powodu uniknięcia śmierci; zdrada, utrata pozycji jeśli jest złączenie ze Słońcem lub Księżycem; 

RYBY: Pisces 03°52' – '''FOMALHAUT''' – Mercury/Venus oraz Neptun (Ketu) – Gwiazda Pomyślna; magia, sława, okultyzm, tajemniczość, wiara; zmienny, niestały, pomyślny lub niepomyślny, niepożądane towarzystwo, poświęcenie lub nałóg; wady i choroby dziedziczne; Gwiazda Królewska, archanioł Gabriel, Objawiciel; Strażnik Południa, Gwiazda Alchemii; 

RYBY: Pisces 29°22' – Scheat – Mars/Mercury – Gwiazda Niepomyślna; uwięzienie, samobójstwo, krańcowe niepowodzenie, utopienie się; morderstwo. 

'''Uwagi końcowe'''

Opis zjawisk podany jest dla średniego czasu w Polsce umiejscowionego w Warszawie, czyli w czasie warszawskim. Podane daty rozpoczęcia cykli i rozmaitych zjawisk są przybliżone ale podane z dokładnością wystarczającą dla ich zaobserwowania czy bardziej szczegółowych naukowych badań i poszukiwań. Często wymieniony okres kilku dni nie precyzuje dokładnej kulminacji zjawiska ale umożliwia zależnie od warunków pogodowych dostrzec na niebie trwające wyraźnie zjawisko w postaci koniunkcji, czyli maksymalnego zbliżenia ciał niebieskich. W czasie pisania tekstu wykorzystano programy komputerowe do symulacji obrazu nieba w domowym planetarium takie jak stellarium oraz kstars. 

'''Himalaya Swami'''

Hridaya Nr 100 (Biuletyn Wiedzy Ezoterycznej)

'''UWAGA! Z uwagi na to, że informacje zawarte w tym artykule na temat '''Plejad w Astrologii''' są po raz pierwszy publikowane tutaj w języku polskim, uprasza się zawsze o podawanie tego źródła jako pierwotnej informacji we wszelkich opracowaniach polskich astrologów. Nawet w wypadku cytowania jednego zdania informacji na temat Plejad w Astrologii!''' 

== Linki zewnętrzne == 

[http://elmoryah.blogspot.com/ Portal o nauce i życiu wielkich mistrzów duchowych jogi i tantry] 

[http://laya-yoga-om.blogspot.com/ Sekretne nauki wtajemniczonych mistrzów jogi i tantry z Himalajów] 

[http://radza-joga.blogspot.com/ Polski portal z naukami Królewskiej Radża Jogi]

[http://ezoteryka-magia-okultyzm.blogspot.com/p/radza-joga.html Portal z naukami ezoterycznymi i wiedzą tajemną Wschodu] 

[http://warsztaty-kursy.blogspot.com/ Portal warsztatów, kursów i obozów medytacji, jogi, tantry, uzdrawiania i rozwoju duchowego] 

[[Category:Hridaya]]
[[Category:Artykuły]]
[[Category:Astrologia]]