Tekst źródłowy strony Siddharta Gautama Buddha

'''Siddhartha Gautama Buddha'''
[[Image:BUDDHA-Shakyamuni.jpg|right|Śakyamuni Siddhartha Gautama Buddha]]
'''Siddhartha Gautama''' (ok. 563-483 p.n.e), był założycielem buddyzmu, który urodził się w rodzinie panującej nad niewielkim królestwem Śakjów (Śakyas) w północnych Indiach na pograniczu z Afganistanem, w tak zwanej krainie Śang  Śung (Shang Shung). W wieku 28 lat, żyjący dotąd w luksusie książę opuścił dom, i chcąc znaleźć ucieczkę od cierpienia, oddawał się przez sześć lat różnym dostępnym praktykom śiwaickiej modlitwy i medytacji oraz skrajnej jogicznej ascezie. Po rezygnacji ze skrajnej ascezy i zastosowaniu mantramów szkoły siddhów oraz medytacji polegającej na obserwacji ciała i umysłu, Siddhartha Gautama spostrzegł Cztery Szlachetne Prawdy, które stały się rdzeniem jego nauk przez resztę jego życia. Owe Cztery Prawdy są jednym z podstawowych elementów doktrynalnych łączących wszelkie szkoły buddyjskie. 

'''Buddha''' to w skt. buddha – przebudzony, oświecony, iluminowany; chiń. fo, fotuo; kor. bul, pult'a; jap. butsu, budsuda lub hotoke; wiet. phât, phât-ba; tyb. sangdzie (sangs.rgyas): sang – oczyszczony z negatywnych emocji, dzie – z rozwiniętymi w pełni doskonałymi właściwościami umysłu. Buddha to istota oświecona; ktoś kto przebudził się ze stanu niewiedzy, wykroczył poza cierpienie ludzkiej egzystencji, posiadł najwyższą mądrość i zerwał z wszelkim przywiązaniem. W tym sensie doszedł on dalej niż bodhisattwa, który odradza się, aby móc przynosić pożytek wszystkim czującym istotom. Budda zerwał już nawet z tym przywiązaniem, a zatem po śmierci zamiast kolejnego wcielenia czeka go stan nirwany. 

Słowo "Buddha" ma dwa znaczenia, a spolszczenie Budda jest fatalne, bo zaciera jego mantryczną wibrację. W węższym zakresie pojęcie Buddha dotyczy tylko Śakyamuni Buddha, założyciela buddyzmu. Kiedy pojecie dotyczy ogólniejszego znaczenia tego słowa to jest wówczas pisane małą literą. Słowo budda jak się w polszczyźnie utarło należy pisać małą literą, gdy chodzi ogólnie o jakiegoś buddhę (bądź o stan buddham = oświecenie), a wielką, gdy piszemy o kimś konkretnym (np. o Buddzie Siakjamunim, czyli o Śakyamuni Buddha). Według niektórych nauk Mahajany Buddha to nie jest tylko historyczna postać, ale przede wszystkim trzy ciała, trzy postacie Buddha, jako że istoty oświecone także mają trójdzielność przejawienia. 

Fakt przynależności Gautama Buddha do [[śiwaizm|śiwaickiej]] tradycji siddhów łatwo stwierdzić po zachowanym tytule Siddhartha, który wskazuje także osiągnięty w szkole siddhów poziom wtajemniczenia. Stosowany w starych pismach buddyjskich wzorzec pisma także wskazuje na pochodzenie nauk Gautama Buddha z tradycji pisanego przekazu śiwaickiej [[siddha]] i radźa jogi (rāja yoga). 


==Buddha Dhyana - Praktyka i Nauczanie==

Wielkim zainteresowaniem wszystkich otwartych, uduchowionych umysłów ludzkich cieszą się dzisiaj nauki i praktyki duchowe, jakie głosił Mędrzec Siddharta Gautama Buddha (VII-VI w. p. e. ch.), oświecony reformator panindyjskiej, pradawnej duchowości i religijności. Jednakże pomimo wielkiego zainteresowania oryginalną, autentyczną nauką i praktyką polecaną przez Śri Gautama Buddha, nie ma wielu tłumaczeń prawdziwych nauk ani opisów oryginalnych ćwiczeń duchowej kontemplacji, jakich nauczał sam książę Siddharta Gautama. Imię Buddha bardzo często używane jest do wygłaszania twierdzeń i poglądów, których sam Śri Gautama Buddha polecał gorliwie wystrzegać się jako poglądów błędnych i fałszywych. Dziś wielu zajmując się zen, czy tybetańskimi buddyzmami powinno najpierw prześledzić dobrze życie Gautama Buddha, przestudiować dokładnie, jak i co praktykował Mistrz Założyciel Buddhayāna (Pojazdu Oświecenia), aby móc pojąć chociaż podstawy tego, co w rzeczywistości jest buddyjską Drogą (Marga) ku Przebudzeniu. Istnieje wiele bardzo dobrej literatury zawierającej oryginalne mowy i kazania Śri Gautama Buddha, szczególnie w języku Sanskrytu, których człowiek powinien dobrze się nauczyć i zrozumieć, aby praktykować we właściwy sposób, z odpowiednim nastawieniem i we właściwym kierunku, pojmując, do urzeczywistnienia czego dążył Śri Buddha, bo nie był on ani ateistą ani też bezbożnikiem, jak mniema mnóstwo oszołomów i krętaczy z imieniem Śri Siddhartha Buddha na ustach.

Ideał [[Brahman|Brahmana]] do którego zmierzał Śri Gautama Buddha to niejako osobista w ciele i umyśle urzeczywistniona Prawda, Miłość, Światło i Mądrość wynikła z przebudzenia się w Brahmanam, a jest to Wszechduch i Wszechżycie, Duch Wszechrzeczy. Brahman to nieskończona inteligencja, energia, miłość i światło, a więcej rozum i świadomość całego Wszechświata! Buddhi to Rozum, Intuicja i Inteligencja Duchowa, jaką może osiągnąć ludzka istota, która uczy się właściwych poglądów, praktykuje we właściwy sposób, działa w życiu we właściwy sposób, zgodnie z zasadami i prawami Wszechświata, w istocie Brahmana, czyli Ducha Wszechświata, który chrześcijaństwo nazywa Duchem, a raczej Duszą Świętą, Czystą. 

'''Brahman''' jest tą pierwotnie Czystą Duszą, Jaźnią, Świadomością, do której zmierza każdy prawdziwie praktykujący w odpowiedni i żarliwy sposób. Śri Gautama Buddha polecał bardzo skupione siedzenie i wtapianie się w Brahmana, który osiągalny jest poza i ponad osobistymi myślami i przeżyciami, jako że Wszechduch jest istnieniem ponadosobowym. Śri Gautama Buddha osiągnął Przebudzenie, Oświecenie (Buddhi) dzięki długotrwałemu kontemplowaniu tak dźwięku, jak i znaku sylaby OM, znanego jako Prańawah. Jest to absolutna podstawa wszelkiej buddyjskiej praktyki, wszelkich głębokich, medytacyjnych ćwiczeń, aczkolwiek współcześnie rzadko można spotkać osoby, które siedzą w porządnej, wyprostowanej postawie kontemplacyjnej, dbają o wyregulowanie i pogłębianie oddechu, a przedmiotem ich skupiania jest OM, tak jako dźwięk jak i jako symbol, znak wyobrażony jako namalowany białym promieniem Światła Ducha, Brahmana. 

'''Reformacja''' religijna Śri Gautama Buddha polegała na przeniesieniu emfazy z pospiesznie wykonywanych, a przez to próżnych rytuałów na intensywną osobistą praktykę, żarliwe dążenie do poznania tego, co jest Boskością, Wszechduchem ukrytym za całym stworzeniem poza i ponad myśleniem personalnym, ksobnym, poza osobistymi emocjami i przeżyciami. Brahman to Światło Ducha Wszechrzeczy, podstawa wszystkiego, a przybliżenie się do poznania Brahmana przez kontemplację OM było podstawową praktyką Śri Gautama Buddha czynioną regularnie, przynajmniej rano i wieczorem przez okres medytacyjno-modlitewnej rundy zwanej Muhurtą. Jest to jedna trzydziesta doby i trwa dokładnie 48 minut, pochodząc z pradawnych czasów, a przecież rewolucja duchowa Śri Gautama Buddha była nawrotem ku dawnej Mądrości.

Nauka i praktyka Śri Gautama Buddha nie eliminowała myślenia, ale ukierunkowywała myślenie, szczególnie ku czterem Wielkim Duchowym Cnotom (Brahmā-Vihara) znanym jako MAITRI (Przyjaźń, Życzliwość), KARUŃA (Współczucie, Miłosierdzie, Dobroczynność), MUDITA (Radość, Zachwyt, Zacność), UPEKSZA (Spokój, Tolerancja, Obojętność). Te cztery wielkie siły moralne stanowiły dziedzictwo kultury wedyjskiej i aryjskiej, a Śri Gautama Buddha nieustannie polecał ich zgłębianie, zrozumienie i wcielanie w codzienne życie, o czym kapłani w czasie jego życia zapominali. Uczniowie i wielbiciele nauk Śri Gautama Buddha wielce omawiali i często przypominali, że kultywowanie czterech Brahmā -Vihara, Duchowych Cnót, po prostu Oczyszcza Świadomość, aby ludzka istota była gotowa ku Przebudzeniu. Te cztery cnoty są podstawą dla Oświeconej Natury Bodhisattwów, którzy są przebudzoną Dobrocią i Prawdą, Ucieleśnieniami Prawdy i Dobra Ducha. 

Nacisk Śri Gautama Buddha na praktyki wychodzące poza i ponad personifikacje istot niebiańskich wynika z faktu zapomnienia w owych czasach tej istotnej części pracy w ludzkim dążeniu ku wyższemu, ale nie oznacza wcale negacji dla osobowych form Niebian, Aniołów (Deva) czy Boga w ogólności. Śri Gautama Buddha starał się przypomnieć to wszystko co istotne, wspólne i duchowe dla zwolenników rozlicznych drobnych kultów i dróżek, aby nastąpiło większe zrozumienie, pojednanie i braterstwo czynnie kultywowane w codziennym życiu.

Wiele pojęć zostało przetłumaczonych na język chiński, japoński czy palijski, ale pierwotnym językiem nauczania Mędrca Śri Gautama Buddha był tradycyjny język Sanskrytu, choć narodowym językiem Śri Buddha była Uddhiyana. Buddyjskie, bardzo popularne Siedzenie (jap. Zazen) to po prostu Āsana, rozumiane zawsze jako Siad Medytacyjny, skrzyżny lub klęczny, od zawsze używany przez Mędrców, Joginów i Cudotwórców dawnej Wielkiej Bhārata, czyli Indii. Praktyka medytacyjna, kontemplacyjna (jap. Zenna) to po prostu DHYĀNA, co oznacza płynięcie, zmierzanie ku źródłu wszelkiego życia i doskonale odnosi się do Wielkiego Ducha, Brahmana, ku któremu doskonale płynął Śri Gautama Buddha, sławiąc i polecając skupianie w OM, a także recytowanie i śpiewanie OM, oraz tradycyjnych acz zapomnianych w Jego czasie fraz rozpoczynających się od OM, zwanych Mantramami! 

Dhyāna to nie tylko rodzaj skupienia i odczuwania ale bardziej życie w duchowej praktyce, wypełnianie ćwiczeń ciągle w tym samym miejscu, życie w Świetle (DHI) bo DHI oznacza Światło, a YĀNA oznacza Pojazd, Wóz wiodący do celu. Aby zrealizować Buddhi, niewątpliwie Dhyāna (Dhi + yāna) jest konieczna, a skupianie w poszukiwaniu Światła Brahmana, Światła Wszechświata, Światła, które jest podstawą i źródłem wszelkiego Stworzenia, Ćaitanyą, jest metodą!

Śri Gautama Buddha wymagał od praktykujących, szczególnie od Bhikshu, czyli poświęconych mnichów noszenia żółtych szat długich do ziemi, a kolor żółty zalecony był do noszenia z uwagi na to, że ułatwia uczenie się i zdobywanie głębokiej wiedzy w inteligentny sposób, a także jako pomoc w rodzaju ochrony przed złymi i negatywnymi myślami, emocjami i złymi duchami, jakie złośliwi przeciwnicy nasyłali na Sanghę, czyli Wspólnotę czy Zbór, aby ją rozproszyć. Jeśli szukamy autentycznej szkoły buddyjskiej, to jasna żółta szata na pewno jest oznaką trzymania się autentycznych wymagań danych jako Reguła Praktyki dla Wspólnoty Uczniów, nawet jak z żółtej szaty, ledwie żółte, symboliczne czapeczki pozostały w Tybecie! 

Ponad 400 lat minęło od wejścia Śri Gautama Buddha w Światło Wyzwolenia, a nakaz noszenia żółtych szat zaczął być ignorowany przez tych, którym po pierwsze nie chciało prać się swoich szat, a po drugie wśród tych, którzy wędrując do krajów innych niż Indie, gdzie się od początku buddyjska szkoła rozwijała, chcieli się inkulturować i przystosować do otoczenia nosząc zwyczajowe, często ciemne i szarobure szatki. Niestety był to też początek powstania odchyłów i wypaczeń, który zdeformował wzniosłą i górnolotną szkołę myśli duchowej oraz intensywnej praktyki. Reformacja Śri Gautama Buddha rozpoczęła się u podnóży Dachu Świata, u podnóża gór Himālāya, które stoją w obszarze północnej Indii, Tybetu, Nepalu, Bhutanu, Sikkimu, Kaszmiru i Hindukszu, a sam Śri Gautama Buddha był i jest przez społeczeństwo Indii i wedyjskiej kultury uważany za kolejne wcielenie Śri VishNu (Wisznu), gdyż VISHNU to postać łaskawego i dobrotliwego Zbawcy, Wybawiciela, dobrotliwego Nauczyciela Duchowego. 

Samo rodowe imię Gautama Buddha pokazuje nie tyle królewskie pochodzenie ale istotną przynależność do duchowej i królewskiej tradycji ezoterycznej określonej mianem Siddha-Tantra, gdyż Siddhārtha, to ktoś kto jest uczniem szkoły Siddha, linii cudotwórców i magów, a także osiągnął Ārtha, czyli życiowe powodzenie. Linia królewskich Siddhów zawsze używała w swoim Zakonie imiona rozpoczynające się od "Siddha-..." takie właśnie jak Siddhārtha i nie jest to ani przypadek ani żaden zbieg okoliczności, właśnie z ascetami ze szkoły ezoterycznej Siddhayāna zdobywał Śri Gautama Buddha szlify w wiedzy i praktyce, acz dokonał wybitnej reformy tak Zakonu, jak i w ogóle myśli duchowo-religijnej szerzonej w czasach w których żył i działał na Ziemi. Śri Gautama zaprowadził też rygorystyczny porządek siedzenia w czasie medytacyjnych zgromadzeń polegający na siedzeniu w równych liniach i rzędach na ogólnych zasadach piękna oraz geometrycznej symetrii, co bardzo pomaga w praktyce, jak od zawsze uczyła Vāstu-Tantra (późniejsze Feng Szui w Chinach). 

Oprócz żółtej szaty i regularnej formy siedzenia w zgromadzeniu Śri Buddha, zalecał ezoteryczne spotkania praktykujących świeckich i zakonnych dokładnie w wieczór poprzedzający NÓW oraz PEŁNIĘ Księżyca, a także w tych dniach na najlepiej całodobowe studiowanie nauk i wspólne praktykowanie. Stosowanie się do tego rytmu spotkań i praktykowania jest niewątpliwie cechą buddyjskiej szkoły, gdyż ten rytm od początku dobrze znany jako UPAWASATHA opisywany i zalecany jest we wszystkich wczesnych źródłach jako Czysta Nauka Śri Gautama. Rytm zgromadzeń poświęconych, inicjowanych Uczniów to rytm połowy obiegu Księżyca, rytm spotkań w NÓW (Amavasya) i rytm spotkań w PEŁNIE (Purnima), życie w duchowej harmonii z rytmem księżycowych faz miesiąca. Wieczór poprzedzający Nów oraz Pełnię Księżyca był uroczystym rozpoczęciem praktyki i intensywnego studiowania, powtarzania ślubowań i przykazań moralnych zaleconych przez Śri Gautama Buddha, Księcia pośród Siddhów, a nie tylko proroka i reformatora zrodzonego z książęcego rodu! Mędrzec Gautama Buddha, emanacja, Awatāra Wiszńu, Wyzwoliciela i zbawiciela ludzkości, dbała też o to, aby miejsca służące praktyce duchowej medytacji budowane były wedle odwiecznych zasad, czyli ściany pomieszczeń muszą wskazywać kardynalne strony świata bez specjalnych od tej reguły odchyłów!

Gruntowna i szeroka wiedza duchowa (Prajńā) uzyskiwana ze źródła, jakim jest Oświecona, duchowo Przebudzona istota, to istotna oznaka całej buddyjskiej tradycji opartej na dociekaniu, ale bez fanatyzowania czy popadania w skrajne poglądy. Zawsze trzymano się w przekazie oświecającej wiedzy zwanej Prajńā (Pradźnia) pewnych zasadniczych filarów i niezmiennych, istotnych pojęć, które po dziś dzień podawane są w autentycznym języku przekazu jakim zawsze był wedyjski Sanskryt. Oznaki Prajńa-Paramita były od początku podstawowymi, uznawanymi oznakami duchowego wglądu i oświeconego rozumienia, a są to oznaki wewnętrznej mądrości płynącej ze Światła Wszechrzeczy, z Brahmana, o którem powiada się, iż jest Bezimienny, Nieskończony, a zatem nie podlega personifikacji ani jednostkowemu uosobowieniu tak jak rozliczne Anioły, Bóstwa znane jako Devas (Bogowie, Anioły) i Devis (Boginie, Anielice), których kultowi buddyjska tradycja nie przeszkadzała, ale też nie uważała za najważniejsze, kładąc nacisk na praktyczną realizację i uświadamianie Wszechducha, Brahmana, Prawibracji i Praświatła ukrytego za wszystkimi istotami i rzeczami, jakie istnieją. 

Istotną cechą buddyjskiej Drogi, jest fakt, że Oświecenie, Mądrość płynie w przekazie duchowym z Mistrza Oświeconego na jego wiernego Ucznia i generalnie nie zdarza się żadne samoistne Oświecenie bez solidnej nauki i treningu, co jest istotną częścią buddyjskiej autentycznej Ścieżki. Wszelkie praktykowanie bez pomocy i kontroli Mistrza Oświeconego jest wysiłkiem bezsensownym, podobnie jak praktykowanie bez łączności i harmonii z Sanghą, ze zgromadzeniem Uczniów Mistrza, który jest żyjącym Buddhą, a ściślej Arhatem lub Bodhisattwą! Ci, którzy nie poddają się treningowi i weryfikacji starszych Uczniów oraz oświeconych Nauczycieli są jedynie oszustami, którzy nie mają żadnego związku z linią nauczania prowadzoną przez Oświeconych Mistrzów Dharmy, bo Dharma podlega ustnemu przekazowi. Nauczyciel uczy, ale i bada gruntownie czy Uczeń uczy się i rozumie we właściwy sposób, czy nie popada w błędne i fałszywe poglądy, a także czy praktykuje i czyni właściwe postępy. Bez tej pomocy i nadzoru Mistrza nie ma mowy o praktykowaniu buddyjskiej kontemplacji czy medytacji.

Buddha Gautama jako Mistrzów wyuczył 16 swoich Āćāryas, Wysłanników Apostołów, Emisariuszy zdolnych do właściwego nauczania i badania postępów nowicjuszy, a w niespełna rok po fizycznym odejściu grono Āćāryas wzrosło do około 500 Arhatów, których rozpoznawano jako Doskonałych Mistrzów Oświeconej Mądrości i takich trzeba szukać, aby trzymać właściwy kierunek. W oryginale Āćārya (tyb. LAMA) to przebudzony duchowo Nauczyciel Prawdy, przy tym wyróżnia się przynajmniej 8-10 stopni czy rodzajów umiejętności jakie Āćārya musi rozwinąć aby osiągnąć stopień Arhata, Doskonałego Mistrza. Jak pokazuje przykład jednego z wybitnych oświeconych Uczniów Śri Gautama Buddha o pięknym imieniu Ānanda, rekomendowana była pamięciowa znajomość Nauk Buddha, a właśnie Ānanda wsławił się tym, że wszystkie kazania i przemowy oraz instrukcje praktyk, jakie wygłosił Mistrz Buddha znał na pamięć i recytował z pamięci. 

Utrwalanie pamięciowe nauki pomaga ją zawsze mieć ze sobą, a wiadomo, że po śmierci zabieramy ze sobą w dalszą podróż tylko to, czego trwale się nauczyliśmy i co odbiło się w pamięci. Buddyści zawsze słynęli z recytowania pamięciowego długich Sūtr i Traktatów. Oczywiście wyuczone teksty niewątpliwie trzeba jeszcze zrozumieć oraz stosować naukę w życiu, ale jest to o wiele łatwiejsze, kiedy się naukę dokładnie pamięta, a także nosi żółtą szatę sprzyjającą inteligencji i mądrości. Słowo Ānanda oznacza Błogość i Szczęście, a Uczeń Ānanda jest po dziś dzień uosobieniem symbolu Szczęścia z powodu znajomości Boskiej Wiedzy. Rozwój periodów wzrostu i upadku buddyjskiej nauki, sam Śri Gautama Buddha przewidział na okres 5 tysięcy lat po swoim odejściu z fizycznego ciała, a szczegółowo cała ta Śila-Kāla podzielona jest na okresy po 500 lat, które zostały w proroctwach Mistrza Buddha dokładnie scharakteryzowane i opisane!

Śri Gautama Buddha nie tylko wiele razy skutecznie prorokował, ale też często uzdrawiał i uczył swoich uczniów sztuki duchowego Uzdrawiania. Nakładanie rąk w celu uzdrawiania ludzi oraz zwyczaj prorokowania pochodzący od Uczniów Śri Gautama Buddha szeroko się rozpowszechnił i wpłynął nawet na przyszły kształt helleńskiego chrześcijaństwa, gdyż Uczniowie Śri Gautama Buddha znani byli w Grecji jako Therapeutos, Ruch Uzdrawiania i Terapii Duszy! Opanowanie TRIPIŢAKA, Trzech Zbiorów, Koszy oryginalnych Nauk Buddha, jest absolutną podstawą dla zrozumienia przekazu buddyjskiego. Gdzie się tegoż źródła nie studiuje od początku w procesie ustnego przekazu i z możliwością czytania, tam można podejrzewać pseudobuddyjską fikcję, jaka często zdobywa wielką popularność w przyzwyczajonym do fałszu Zachodzie. Śri Gautama Buddha był ścisłym wegetarianinem, absolutnie zalecał wstrzymanie się od zabijania i spożywania zwierząt, nie ma zatem buddyzmu bez wegetarianizmu. 

Praktykowano zarówno w sposób świecki (Upāsaka) jak i klasztorny (Bhikshu) poprzez przyjęcie ślubów mnisich i życie w klasztorach. Szkoły buddyjskie bez klasztorów, jak i takie gdzie brak świeckich praktykujących, to wynaturzone dziwolągi. Umiarkowana asceza Środkowej Drogi, to okresowe, krótkie posty, a także utrzymywanie trzeźwości umysłu na co dzień, co wyklucza toksyczne, zaburzające świadomość używki jak alkohol, tytoń, opium i inne dragi. Fałszerze i oszuści degradujący buddyjską duchowość są bardzo łatwi do rozpoznania bo Uczniowie Śri Gautama Buddha nie tylko chodzą w żółtych szatach, ale i są ścisłymi wegetarianami oraz antynarkotykowymi abstynentami! Praktyczna czystość życia i prawość (Śila), praktyki skupiania w Świetle (Samādhi) oraz osiąganie i rozwijanie Oświeconej Mądrości (Prajńā) to trzy podstawy rzeczywistej buddyjskiej drogi, nauki i praktyki u Oświeconego Āćārja (Nauczyciela), który zdolnym jest przewodzić Wspólnocie w charakterze Guru, Mistrza Przewodnika Duchowego.


==Szlachetna Ośmioraka Ścieżka==

(ĀRYA-ASŢAŇGIKA-MĀRGA)

Ośmiostopniowa Ścieżka Ārya (Szlachetnych) wyrażona jest symbolem ośmioszprychowego Koła Dharmy, które było od początku podstawą Nauki i Praktyki wprowadzanej przez Śri Siddharta Gautama Buddha, mędrca i proroka fizycznie żyjącego w VII-VI w p.e.ch. w Indii u podnóża gór Himalaya! Koło Dharmy (Nauki i Praktyki) Buddha Gautama opisane jest jako Ścieżka Ośmiu Stopni i Aspektów rozwoju duchowego ze szczególnym naciskiem na praktykowanie w codziennym życiu tak świeckich jak mnichów. SAMYAK użyte w oryginalnych wyrażeniach podanych przez Śrî Buddha w Sanskrycie, dawnym języku Kultury Bhārata i Āryan oznacza „to, co właściwe, prawidłowe, słuszne i doskonałe”, a różne tłumaczenia powinny uwzględniać ten aspekt każdego z Ośmiu Filarów ĀRYA-MĀRGA, Szlacheckiej Ścieżki wedyjskiej, której od  początku uczył i ciągle przez sukcesję Uczniów Dharmy naucza Śri Buddha.

1. '''SAMYAK-DŖSTI''' to właściwe, prawidłowe i słuszne poglądy, punkty widzenia, obserwacje, prawidłowe zrozumienie i poprawny pogląd, dzięki któremu podąża człowiek ku doskonałości i ku wyższym stopniom. DŖSŢI (Dryszti) oznacza to, co widziane, pomyślane, obserwacje i zrozumienie, a nade wszystko poglądy i opinie. Cała praca ścieżki rozpoczyna się od Umysłu (Manas) i wykorzeniania niewłaściwych, fałszywych przekonań i opinii.

2. '''SAMYAK-SAMKALPA''' to doskonałe, poprawne i właściwe dla duchowego rozwoju, pomocne dla Oświecenia decyzje, ślubowania, postanowienia, akty woli wynikłe z przekonań i poglądów, jeśli te są zdrowe i pożyteczne. SAMKALPA (Saňkalpa) to umacnianie się, utwierdzanie w słusznych postanowieniach i decyzjach, praktykowaniu odpowiednich ślubowań i schronień.

3. '''SAMYAK-VĀK''' to słuszna, odpowiednia, właściwa Mowa, prawidłowy sposób używania słów stosowanych do wyrażania poglądów i postanowień, Mowa pomocna w duchowym zrozumieniu i umacniająca w praktyce i dążeniu. Jest to mowa tak jako sposób, jak i treść, tego co jest mówione, w szczególności Modlitwa, recytacja Sūtr, rozmowy na duchowe tematy to dziedzina właściwej, doskonałej Mowy. Zasadą jest unikanie pustej, czczej i bezużytecznej paplaniny, osłabiającej Ducha. Tylko osoba żywiąca prawidłowe poglądy i podejmująca słuszne decyzje potrafi używać mowy w prawidłowy i właściwy sposób wyrażając autentyczną Naukę, Dharmę Buddha.

4. '''SAMYAK-KARMANTA''' to doskonałe, właściwe i stosowne, słuszne działanie, które jest fizykalną ekspresją poprzednich właściwości, promieni Koła Dharmy, jest to przejście od myślenia, decyzji i gadania do konkretnych czynów i akcji! Działanie Āryan, Szlachetnych Istot zawsze jest zgodne z Dharmą, którą odrestaurował i odnowił Śrî Gautama Buddha jako duchowe dziedzictwo wedyjskiej Prakultury. Właściwe postępowanie, słuszne czyny zawsze wynikają z dobrze nauczonej Dharmy.

5. '''SAMYAK-ĀJÎVA''' to doskonały, właściwy i odpowiedni dla Oświecenia tryb życia, odpowiednie dla realizacji Brahmana codzienne funkcjonowanie obejmujące okresowe dni postu, właściwą jarską dietę, trzymanie się towarzystwa uduchawiajacej się Wspólnoty praktykujących, posłuszeństwo wobec Mistrzów Dharmy, uczęszczanie na zgromadzenia, a nade wszystko nauka i praktyka w codziennym życiu, wspieranie ubogich, pomaganie cierpiącym i uwięzionym, unikanie złego, odwodzącego od praktyki towarzystwa. ĀJÎVA/N (KEJIVA/N) to wyższe, doskonałe życie w zgodzie z prawidłami oczyszczonej Boskiej Duszy, która zmierza ku Oświeceniu. Jest to też tryb życia wolny od brudnych nałogów jak narkomania, alkoholizm czy nikotynizm, mięsożerstwa, hazardu czy seksualnych dewiacji oraz zboczeń. ĀJÎVAN (KEJIVA/N) to Czyste i Pożyteczne Życie w harmonii z Oświeconą Mądrością Mistrzów.

6. '''SAMYAK-VYĀYĀMA''' to filar doskonałego, wyższego wysiłku, żarliwości, poświęcenia i oddania, które wynika z kontroli  i panowania nad sobą, swym umysłem i zmysłami. Właściwe i prawidłowe kierowanie dążeniami, aby odpowiedni trud, poświęcenie i długotrwały wysiłek mógł przynieść należyte owoce. Vyāyāma to rozpraszanie martwoty, lenistwa i nieudaczności, wzmaganie siły oddechu i panowanie nad sobą oraz swym życiem, tak by z głębi serca zawsze podążać ku Oświeceniu, ku Przebudzeniu w Świetle Wszechświata, w Brahmanam, który wszystkoogarniającym Wszechduchem jest.

7. '''SAMYAK-SMŖTI''' to właściwa pamięć, odpowiednie wspomnienie, słuszne pamiętanie i uwaga skupiana na tym, co potrzebne dla Urzeczywistnienia Wszechjaźni, Brahmana, istoty dźwięku OM. SMŖTI to generalnie pamięć, zbiór wspomnień i przeżyć, który musi być właściwy i poprawny, naprawiony i przetransformowany tak, aby każdy element w pamięci służył Oświeceniu Duszy. Doskonała Pamięć to ostatecznie rejestr faktów i zdarzeń zwany inaczej jako Kronika Ākāśa, gdzie zapisane jest wszystko takim jakim jest, bez zniekształceń. Jest to niewątpliwie zdrowa pamięć pomagająca w osiągnięciu Realizacji Ducha. Pamięć do Nauk i Instrukcji Praktyk, uniemożliwiająca zapomnienie tego co ważne, istotne i pomocne to właśnie doskonała pamięć Uczniów Buddha (Guru).

8. '''SAMYAK-SAMĀDHI''' to doskonałe i prawidłowe zatopienie, skupienie w Świetle Wszechświata, w którym oby każda istota się przebudziła. Samaħ oznacza ekstazę, zatopienie, skupienie lub pochłonięcie, a Dhî to Światło, lecz Adhi oznacza to, co jest Najwyższe i Najistotniejsze. Właściwe skupianie i wtapianie się w Najwyższe Światło Wszechrzeczy to ostatni ósmy filar Ścieżki, dostępny jedynie dzięki realizacji pozostałych siedmiu należycie, tak, aby stopnie Samādhi były realnie możliwe. Osoba o błędnych poglądach, niewłaściwych decyzjach, głupiej mowie, niewłaściwym życiu na pewno nie osiągnęła i nie osiągnie SAMĀDHI, źródła Oświeconej Mądrości Śrî Buddha (Guru, Bāba).

Jest to bardzo krótka i elementarna nauka o Ośmiu Właściwościach, które są drogowskazem każdego autentycznego i szczerego Ucznia buddyjskiej Drogi, tak jak została wprowadzona  i przekazana przez Śri Gautama Buddha, zwanego też Siddhārtha, zrealizowanym i obfitującym Siddhą, co widać po dziś dzień poprzez kolejny rozkwit buddyjskiej myśli ogarniający całą planetę. Należy gruntownie i dogłębnie studiować tych osiem wskazań oryginalnych, jakie podał i głęboko oraz często omawiał Śri Buddha oraz jego bezpośredni Uczniowie, którzy byli żywymi Nauczycielami Dharmy (Āćārya). Koło Dharmy doskonale jest znane całej, wielonarodowej społeczności indoeuropejskiej, która jest nośnikiem wspólnego dziedzictwa, jakim jest kultura i duchowość Āryan, do której też w szczególności, oprócz hindusów należą wszyscy Słowianie, Germanie, Anglosasi czy Helleńczycy, o czym każdy człowiek powinien pamiętać. A dusze słowiańskie szczególny pociąg miewają do buddyjskich, czysto arjańskich nauk przekazywanych od wieków przez wędrujących misjonarzy i kaznodziei, którym Śrî Gautama polecił rozprzestrzeniać Dharmę wśród wszystkich narodów i języków, aż każda istota osiągnie Duchowe Oświecenie i Zbawienie (Wyzwolenie, Mukti). 

==Linki Zewnętrzne==

[http://radza-joga.blogspot.com/ Ruch Złotego Wieku i Radża Joga w Polsce]

[http://elmoryah.blogspot.com/ Nauki duchowe wielkiego Adi Buddy - Mistrza Himalaya] 

[[Category:Nazwiska]]
[[Category:Artykuły]]