Noe

Ten artykuł jest aktualnie w czasie w edycji. Aby zapobiec konfliktom prosimy nie edytować strony do czasu usunięcia tej wiadomości. Nazwa użytkownika, który dodał tę wiadomość, jest wyświetlona w historii tego artykułu lub na stronie historii ostatnich zmian naszej wiki. Jeżeli trwałoby to zbyt długo, skontaktuj się z administratorem Dakszanem lub z użytkownikiem o nicku Kundalin. Dziękujemy!

Noe (hebr. נוח Noaḥ, arab. نوح Nūḥ, w tłumaczeniu na pol. znaczy: „odpoczynek; pocieszenie”) – według Księgi Rodzaju (Rdz 6,8 - 9,29) syn Lameka i dziesiąty potomek w linii od Adama przez Seta; patriarcha, człowiek prawy i sprawiedliwy. Patriarcha, prorok i prekursor judejskiej tradycji duchowej, a także chrześcijaństwa i islamu, zawarł "Tęczowe Przymierze" z Bogiem. Tęcza jako znak, symbol Przymierza (Inicjacji) jest wspaniałą wizją połączenia z Bogiem i rozpuszczenia się w Bogu, w Duchowej Substancji. Odkrywanie Chwały Boga jest odkrywaniem blasku tęczowego światła w głębi wnętrza

Historia Noego (Noah)

Pierwszym prorokiem, człowiekiem, z którym Bóg zawarł swoje przymierze tworząc religijny Zakon był patriarcha Noah (Noe), który urodził się w 1056 roku po stworzeniu Adama i żył aż do roku 2006, czyli przez okrągłe 950 lat. Pierwsze swoje dzieci prorok Noe spłodził w wieku ponad 500 lat. Potop w postaci zatopienia całej ziemi i zniszczenia coraz bardziej grzesznej ludzkości, w tym potomków Kaina, nastąpił w końcu roku 1656, a zakończył się na początku 1657 roku. Sem, pierworodny syn Noego i protoplasta rasy semitów, urodził się jakieś sto lat przed potopem, w roku 1558 i żył całe 500 lat.

W czasach przed potopem pojawił się zwyczaj wielożeństwa, gdyż setyci zwani Synami Bożymi poślubiali każdą kobietę, którą sobie upatrzyli, rozwijając w ten sposób rodzaj namiętnej pożądliwości. W tych czasach żyła też na ziemi rasa ludzi-olbrzymów zwana w Biblii terminem Nefilim, a na wschodzie słowem Dżinna. Ten rodzaj olbrzymów o demonicznym charakterze oraz żyjących w nieumiarkowanej pożądliwości setytów, z których ostani prawy zmarł przed potopem. Pozostał do ocalenia tylko Noah wraz ze swoją prawą i sprawiedliwą rodziną.

Potop

Noe jako jedyny spośród ówczesnych zepsutych ludzi znalazł łaskę w oczach Boga Jahwe. Dlatego Bóg sprowadził powszechny potop, mający zgładzić ludzkość, ale oszczędzić Noego wraz z rodziną i zwierzętami. Kazał zatem Noemu zbudować Arkę, umieścić w niej rodzinę i po parze wszystkich niepływających zwierząt, aby przeczekać katastrofę. Gdy Arka została ukończona, Bóg zesłał na Ziemię wielki potop. Nieustanny deszcz podniósł poziom wody tak, że zakryła ona nawet najwyższe góry. Po 40 dniach przestał padać deszcz, a gdy po wielu tygodniach wody opadły, Arka spoczęła w górach Ararat, a Noe zszedł na ląd i złożył Jahwe ofiary z bydła i ptactwa

Tęcza - symbol przymierza Boga z Noem

Bóg obiecał nie sprowadzać więcej potopu z powodu człowieka i na znak przymierza rozciągnął na niebie łuk – tęczę. Przymierze Jahwe z Noem rozciąga się, zdaniem wyznawców judaizmu – w przeciwieństwie do przymierza z Abrahamem – na wszystkich ludzi i obejmuje:

• zakaz mordowania ludzi
• zakaz kradzieży
• zakaz czczenia fałszywych bogów
• zakaz czynów niemoralnych seksualnie (kazirodztwo, zoofilia)
• zakaz spożywania części żyjącego zwierzęcia
• zakaz bluźnierstwa
• ustanowienie sprawiedliwych i praworządnych sądów sądzących przestępstwa

Linki zewnętrzne

Dzieci Noah - Noe i Noahici

Portal nauk duchowych i społecznych tradycyjnych szkół i zakonów sufickich w Polsce

Portal z naukami duchowymi najstarszej indyjsko-perskiej szkoły sufickiej czisztijja z Ajmer w Polsce