Moc świecenia - skala jasności gwiazd magnitudo

Moc wpływu - jasność gwiazd stałych i planet w astrologii

opracowanie: Swami Lalita Mohan Baba Ji

Moc świecenia oznaczana w astronomii i astrologii jako jasność w wielkościach gwiazdowych czyli w skali magnitudo - to podstawowy wskaźnik do szacowania siły z jaką obiekt oddziaływuje w horoskopie.

Wielkość gwiazdowa – to pozaukładowa jednostka miary stosowana do oznaczania blasku gwiazd (nie mylić z jasnością) i innych podobnych ciał niebieskich. Jednostką wielkości gwiazdowej jest magnitudo (oznaczenie m lub mag). Zazwyczaj w fizyce do wyrażenia wartości natężenia światła używa się luksów, jednakże ze względów praktycznych i historycznych w astronomii stosuje się nadal magnitudo.

Magnitudo są jednostkami spopularyzowanymi przez Ptolemeusza w jego Almageście około 140 roku e.ch., ale znane już były za czasów Hipparcha (190-120 p.e.ch.), który wszystkie gwiazdy klasyfikował pod względem blasku na 6 grup, tak jak czynili to magowie w dawnej Persji i Indii. Najjaśniejsze gwiazdy miały wielkość 1, najsłabsze widoczne gołym okiem 6. Skala ta była w użyciu jeszcze na początku XIX wieku. Była to skala odwrócona (i to się nie zmieniło do dziś), tzn. im jaśniejsza jest gwiazda tym niższa wielkość gwiazdowa jest jej przypisana. W połowie XIX wieku rozszerzono ją o wielkości początkowo 7 mag, potem 8 mag, itd., aby mieć możliwość uwzględnienia gwiazd i obiektów niewidocznych gołym okiem. Najjaśniejsze obiekty na niebie mają ujemną wartość magnitudo (np. Syriusz: −1,47 mag).

Obserwowana wielkość gwiazdowa

Obserwowana wielkość gwiazdowa (także widzialna, pozorna lub widoma, oznaczana literą m) – wielkość gwiazdowa obiektu widzianego z Ziemi (przy założeniu braku atmosfery). Zależy od mocy promieniowania (jasności) gwiazdy i jej odległości od Ziemi.

W 1856 roku Norman Pogson zauważył, że tradycyjny system sześciu wielkości gwiazdowych można uściślić przyjmując, że różnica jasności równa 5 wielkości gwiazdowych odpowiada stosunkowi natężeń oświetlenia równemu 1:100. Łatwo obliczyć, że dla gwiazd różniących się o jedną wielkość gwiazdową czynnik ten równa się pierwiastkowi piątego stopnia ze 100. Liczba ta, zwana czynnikiem Pogsona, równa się w przybliżeniu 2,51188643150958 (2,512). Pogson jako punkt odniesienia swojej skali użył Gwiazdy Polarnej i przypisał jej wielkość 2 mag. Od tego czasu okazało się, że jest to gwiazda zmienna, jednak zasada pozostała niezmieniona.

Wzrost lub spadek o 1 stopień w skali magnitudo oznacza spadek jasności obiektu o wartość około 2,512, co oznacza, że różnica pomiędzy 1 a 5 wielkością gwiazdową (magnitudo) oznacza około 100 krotny spadek lub wzrost jasności obiektu. Po wytrenowaniu i stosując odpowiednią metodę, ludzkie oko może określić różnicę w wielkości między dwiema gwiazdami tak małą jak 0,1 magnitudo, co ma miejsce wśród astronomów i profesjonalnych astrologów.

Obserwowana jasność Słońca wynosi −26,74, a średnia jasność Księżyca w pełni wynosi −12,74. Stosunek jasności to 398400 razy czyli Słońce jest około 400 000 razy jaśniejsze od Księżyca w pełni (Purnimie). Blask Wenus (-4,5 mag) jest większy od blasku Urana (5,5 magnitudo) około 10 tysięcy - i tak też waży się ową astrologiczną moc wpływu w horoskopach - właśnie w logarytmicznej skali magnitudo. Słońce świeci około 10 bilionów razy jaśniej niż najsłabsze gwiazdy dostrzegalne przez ludzkie oczy w najlepszych warunkach atmosferycznych. Widać tu sens stosowania wielkości gwiazdowych. Dzięki nim nie musimy operować liczbami różniącymi się wartościami wiele milionów razy. Używamy po prostu liczb z pewnego niewielkiego zakresu.

Gołym okiem można zwykle w dobrych warunkach dostrzec maksymalnie gwiazdy do około 6 m gwiazdowej wielkości wizualnej (w najlepszych warunkach w górach czasem nawet do 6,5 magnitudo). W wyniku powszechnego zanieczyszczenia światłem sztucznym w większości miejsc próg dostrzegalności jest obniżony – na niebie miejskim wynosi około 4 m czyli do około 4 wielkości gwiazdowej.

W dobrych warunkach przez silną lornetkę można dostrzec obiekty do około 10 magnitudo. Najsłabiej świecące obiekty obecnie obserwowane (przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a) mają jasność około 28 m (na rok 2015). W astrologii jednakże, jako wpływające na ziemię i ludzi obiekty bierze się pod uwagę tylko te gwiazdy i planety, których jasność jest wyraźnie widoczna dla oka, ze szczególnym uwzględnieniem gwiazd stałych i planet w obszarze Zodiaku (wzdłuż ekliptyki).

Maksymalne wielkości widzialne Słońca, Księżyca i planet

Słońce: –26,74 magnitudo

Księżyc w pełni: –12,71 m (maksymalnie w perygeum -12,90);

Księżyc w pierwszej lub ostatniej kwadrze -10 mag;

Wenus (w pobliżu maksymalnej elongacji): –4,89 m to maksymalna jasność Wenus, gdy jest oświetlony jej Sierp; −3,82 to minimalna jasność Wenus, gdy znajduje się po drugiej stronie Słońca (jako tarcza)!

Jowisz: –2,94 m

Mars (podczas wielkiej opozycji): –2,91 m

Merkury (w pobliżu maksymalnej elongacji): –1,8 m, jednakże −2,45 to maksymalna jasność Merkurego w super koniunkcji (w przeciwieństwie do Wenus, Merkury jest najjaśniejszy, gdy znajduje się po drugiej stronie Słońca);

Saturn: około –0,2 m jednakże −0,49 m to maksymalna jasność Saturna będącego w opozycji (2003, 2018);

Uran: około +5,32 m (planeta słabo świecąca o niewielkim wpływie i znaczeniu w astrologii);

Westa: +5,20 m - maksymalna jasność asteroidy Westy, gdy jest blisko Słońca i Ziemi; jedyna planetoida (planetka karłowata), która okresowo przekracza granicę widoczności i kwalifikuje się do ewentualnych refleksji wpływu w astrologii. Okres obiegu wokół Słońca to 3,6 roku, 3 lata i 230 dni, zatem raz na trzy lata bywa przez krótki czas widoczna mając czy mogąc mieć pewien niewielki wpływ astrologiczny w horoskopie.

Minimalne wielkości widziane planet

Wenus: -3,9 m - minimalna jasność Wenus po drugiej stronie Słońca niż Ziemia;

Księżyc w Nowiu: −2,50 to minimalna jasność Księżyca w czasie Nowiu, gdy zdaje się być popielatą ciemną tarczą na niebie;

Jowisz: -1,61 m - minimalna jasność Jowisza;

Saturn: 1,47 m - minimalna jasność Saturna;

Mars: 1,84 m - minimalna jasność Marsa;

Merkury: 5,73 m - minimalna jasność Merkurego (bardzo słaby, zaniedbywalnie słaby);

Uran: 5,95 m - minimalna jasność Urana (na granicy widoczności i możliwego wpływu);

Obiekty poza granicą widzialności (poniżej 6,00 m)

Neptun: około 7,8 m (niewidoczny dla oka, dlatego jest bez znaczenia w astrologii);

7,78 m - Maksymalna jasność Neptuna;

8,02 m - minimalna jasność Neptuna;

Pallas - 6,49 m to maksymalna jasność asteroidy Pallas (opozycja w peryhelium);

Ceres - 6,64 m - maksymalna jasność planety karłowatej Ceres, krążącej w pasie planetoid;

Iris - 6,75 m - maksymalna jasność asteroidy Iris;

Hygiea - 8,94 - maksymalna jasność asteroidy Hygiea;

Westa - 8,48 w minimum widoczności, gdzie nie ma znaczenia dla astrologa;

Pluton - 13,65 m - maksymalna jasność Plutona (725 razy słabszy niż jasność 6,5 mag – dla najjaśniejszej planetoidy poza limitem widoczności jaką jest Pallas, gdzie 6,5 mag to limit jasności widywanej gołym okiem w ekstremalnie dobrych warunkach); planetka bez znaczenia w astrologii;

Chiron - 15,40 m - maksymalna jasność Chirona, należącego do planetoid z grupy centaurów;

Makemake - 16,80 m - jasność planety karłowatej Makemake, będącej w opozycji

Haumea - 17,27 m - jasność planety karłowatej Haumea, będącej w opozycji

Eris - 18,70 m - jasność planety karłowatej Eris, będącej w opozycji

Przedziały jasności planet mających znaczenie w astrologii

Wenus od -3,9 do -4,7 magnitudo

Jowisz od −1,61 do -2,94 magnitudo

Mars - od +1,8 do -2,9 magnitudo

Saturn od +1,47 do −0,49 magnitudo

Merkury - od +5,73 do -2,45 magnitudo

Uran - od +5,95 do +5,32 magnitudo (najsłabsza z planet widzianych gołym okiem);

Westa od +5,20 do +8,48 magnitudo (okresowo raz na 3,6 lat najjaśniejsza z planetoid);

W maksimum jasności planet płci (Mars i Wenus), Mars jest około 5 razy ciemniejszy (słabszy) od Wenus, a w minimum Mars jest prawie 200 razy ciemniejszy (słabszy) od Wenus.

Dwa Światła (Słońce i Księżyc) oraz pięć planet w maksymalnej jasności osiągają wartości ujemne (od -0,49 Saturn do -4,7 Wenus) na skali magnitudo, co wyróżnia te obiekty w astrologii nadając im istotną rangę i znaczenie! Słońce i Księżyc nazywane są w astrologii Światłami.

Jak widać, zgodnie z astrologicznym aksjomatem wpływu światła, im silniejsze tym ważniejsze, a poniżej granicy widoczności (obserwowalności) gołym okiem nieistotne, z tzw. dużych planet, zupełnie nieistotne są wpływy Neptuna, a z planetoid tylko planetoida (asteroida) Westa okresowo przekracza granicę widzialności (6,0 magnitudo czy nawet krańcową 6,5 mag) mając zdolność cokresowego wywierania wpływu o sile najsłabiej oddziałującej planety jaką jest Uran. Pluton jak widać jest zbyt słabym obiektem aby z punktu widzenia astrologii mógł posiadać jakiś wpływ na ludzi i istoty żywe (zatem interpretacje astrologiczne z Plutonem są co najwyżej kiepskiej jakości rojeniem i niczym więcej). Natężenie świecenia wyrażane w magnitudo decyduje o rozważanej sile wpływu w astrologii. Dominują obiekty najjaśniej świecące, w istotnych aspektach, w tym, w czasie przebywania na Ascendencie i Descendencie oraz w Górowaniu (Medium Coeli) czy Dołowaniu (IC), w koniunkcjach (joga), w punktach węzłów księżycowych (Rahu i Ketu), w punkcie osi księżycowej (czarny Księżyc), w punkcie Fortuny (Szczęścia), w punkcie Wschodu lub Verteksu etc. Uczciwi profesjonalni astrolodzy nie zajmują się tym, co zbyt słabo świeci (planetoidy, asteroidy) aby mieć realny kosmiczny wpływ na losy ludzkości oraz horoskop pojedynczego człowieka. Od ciemnych, małych i nie istotnych zarazem obiektów, o wiele ważniejsze są znacząco jasne gwiazdy stałe - najważniejszy element każdego profesjonalnie wykonanego horoskopu (zarówno natalnego, poczęciowego jak i horarnego, wydarzeniowego).

Najjaśniejsze gwiazdy stałe i ich wielkości widzialne

α CMa - Syriusz: –1,46 m (Kanikuła, gr. Seírios, egip. Sothis; Gorąca, Ognista; najjaśniejsza oprócz Słońca gwiazda nieba);

α Car - Canopus, Agastya: (Kanopus): –0,72 m

α Cen - Toliman, Bungula: –0,27 m (Alfa Centauri);

α Boo - Arktur, Swati: –0,04 m - zmiany jasności o 0,04m co 8,3 dnia;

α Lyr - Wega: 0,03 m (wzorzec dla ustalenia jasności 0 wielkości gwiazdowej

α Aur - Capella (Kapella): 0,08 m (czasem podaje się dwa składniki osobno);

β Ori - Rigel: 0,18 m

α CMi - Procyon (Procjon): 0,38 m

α Ori - Betelgeza: 0,45 m (gwiazda zmienna o wielkości od 0,3 do 1,3 m)

α Eri - Achernar: 0,5 m

β Cen - Hadar, Agena: 0,61 m

α Aql - Altair: 0,76 m

α Tau - Aldebaran, Rohini: 0,87 m (wiosenny strażnik nieba);

α Cru - Acrux: 0,9 m

α Vir - Spica, Ćitra: 1 m (wzorzec dla 1 wielkości gwiazdowej)

α Sco - Antares, Jyeshta: 1,06 m (jesienny strażnik nieba);

β Gem - Polluks: 1,16 m (posiada planetę Thestias);

α PsA - Fomalhaut: 1,17 m (posiada planetę Dagon); (zimowy strażnik nieba);

β Cru - Becrux, Mimosa, Beta Krzyża: 1,25 m

α Cyg - Deneb, Deneb Adige: 1,25 m

α Leo - Regulus, Magha: 1,35 m (letni strażnik nieba);

ε CMa - Adara: 1,50 m

Powyższe 22 gwiazdy stanowią tak zwany Tarot Niebieski, a ich wpływy w aspektach zna każdy szanujący się astrolog na poziomie podstawowym. Zawierają się w jasności od -1,46 do +1,5 magnitudo. Bez analizy wpływu tych podstawowych gwiazd stałych wszelki tzw. horoskop można wyrzucić do kosza na śmieci.

Inne jasne gwiazdy dobrze znane astrologom

α Hya - Alfard: 2,2 mag (arab. Samotnik);

β Per - Algol: 2,12 m (okresowe spadki jasności do 3,4 m co 69 godzin, około 3 dni);

η Tau - Alkione: 2,84 (najjaśniejsza gwiazda Plejad); łącznie dziewięć gwiazd Plejad ma wielkość gwiazdową większą niż sześć magnitudo (od 2,84 do 5,76), co daje łącznie ich całkiem silny wpływ jako gromady gwiazd;

Najjaśniejsze gwiazdy podwójne i wielokrotne

α Cen - Toliman, Alfa Centauri: −0,27 mag (gwiazda potrójna);

α Aur - Kapella: 0,08 mag (gwiazda poczwórna);

α Cru - Acrux: 0,77 mag (gwiazda potrójna);

α Gem - Kastor: 1,58 mag (trzy układy podwójne, sześć gwiazd);

ζ Ori - Alnitak: 1,70 mag (gwiazda potrójna);

γ Vel - Al Suhail: 1,70 mag (sześć składników);

α UMa - Dubhe: 1,79 mag (gwiazda poczwórna);

ε Car - Avior: 1,95 mag (gwiazda podwójna);

δ Vel - Delta Velorum: 1,95 mag (gwiazda poczwórna);

γ Leo - Algieba: 1,98 mag (gwiazda podwójna);

α And - Alpheratz, Sirrah, şirrat al-faras: 2,06 mag (gwiazda podwójna);

γ And - Alamach, Alamak: 2,10 mag (gwiazda poczwórna);

β Per - Algol: 2,12 mag (gwiazda potrójna, zaćmieniowa);

γ Cen - Gamma Centauri: 2,20 mag (gwiazda podwójna);

α CrB - Gemma, Gnosia, Alfekka, Asztaroth: 2,21 mag (gwiazda podwójna zaćmieniowa algoliczna, jasność od +2,16 do +2,30 mag w okresie równym 17,36 doby);

ζ UMa - Mizar: 2,23 mag (gwiazda poczwórna, dwie pary Mizara i podwójny Alkor to sześć par);

δ Ori - Mintaka, Mintika: 2,23 mag (gwiazda poczwórna, zaćmieniowa algoliczna, okres 5,73 doby);

ε Boo - Izar, Welon: 2,35 mag (gwiazda podwójna, obieg 1000 lat);

η Oph - Sabik: 2,43 mag (gwiazda podwójna, obieg 88 lat);

ε Cyg - Gienah: 2,48 mag (gwiazda podwójna);

Najjaśniejsze gwiazdy gwiazdozbiorów Zodiaku

Baran: α Ari, Hamal - 2,01 m (zmiany jasności od 2,04m do 1,98m); jedna planeta;

Byk: α Tau, Aldebaran - 0,87 m

Bliźnięta: β Gem, Polluks - 1,16 m

Rak: β Cnc, Al Tarf - 3,53 m

Lew: α Leo, Regulus - 1,36 m

Panna: α Vir, Spica lub Kłos - 0,98 m

Waga: β Lib, Zubenelschemali - 2,61 m

Skorpion: α Sco, Antares - 1,06 m

Strzelec: ε Sgr, Kaus Australis - 1,79 m

Koziorożec: δ Cap, Deneb Algedi - 2,85 m

Wodnik: β Aqr, Sadalsuud - 2,90 m Ryby: η Pis, Alpherg, Kullat Nunu - 3,62 m

Drugie co do jasności gwiazdy w gwiazdozbiorach Zodiaku

Baran: β Ari, Sheratan - 2,64 mag

Byk: β Tau, Elnath lub Nath - 1,65 mag

Bliźnięta: α Gem, Kastor - 1,58 mag

Rak: δ Cnc, Asellus Australis - 3,94 mag

Lew: γ Leo, Algieba - 2,01 mag

Panna: γ Vir, Arich - 2,74 mag

Waga: α² Lib, Zubenelgenubi, Viśakha - 2,75 mag

Skorpion: λ Sco, Shaula - 1,62 mag

Strzelec: σ Sgr, Nunki - 2,05 mag

Koziorożec: β Cap, Dabih - 3,05 mag

Wodnik: α Aqr, Sadalmelik - 2,95 mag

Ryby: γ Psc, Gamma Piscium, Grzmot - 3,70 mag

Trzecie co do jasności gwiazdy w gwiazdozbiorach Zodiaku

Baran: 41 Ari, Żołądek Barana - 3,61 mag

Byk: η Tau, Alkione - 2,84 mag

Bliźnięta: γ Gem, Alhena - 1,93 mag

Rak: ι Cnc, Decapoda - 4,03 mag

Lew: β Leo, Denebola - 2,14 mag

Panna: ε Vir, Vindemiatrix - 2,85 mag

Waga: σ Lib, Brachium - 3,25 mag

Skorpion: θ Sco, Sargas - 1,86 mag

Strzelec: ζ Sgr, Ascella - 2,60 mag

Koziorożec: α² Cap, Algiedi Secunda - 3,58 mag

Wodnik: δ Aqr, Skat - 3,27 mag

Ryby: α Psc, Alrisha - 3,82 mag