Życie i Nauki Jezusa Chrystusa w Egipcie

Życie i działalność Proroka Jezusa (hebr. Jehoszua), założyciela religii chrześcijańskiej, spowite są wieloma tajemnicami. Tajemnice te jednak doskonale opisano w wielu manuskryptach i coraz częściej wychodzą one na światło dzienne, a przecież oficjalne ewangelie kanoniczne jedynie wzmiankują, że życiorys Proroka był o wiele bogatszy i ciekawszy. Zakon Templariuszy, a wcześniej Zakon Joanitów chociażby był w posiadaniu wielu ciekawych relacji, które w okresie powstania religii pokoju, jaką jest islam (VII w.e.ch.) zostały zdobyte i przyswojone przez kulturę arabską (izmaelicką) i muzułmańską, a pokaźna liczba ksiąg i zapisków dotyczących Proroka, Mesjasza Jezusa znajduje się w Indii, Tybecie, Birmie, Iranie czy Afganistanie. Jest bardzo wiele danych historycznych, często skrywanych, z pobytu Jezusa w Egipcie, i to dwa razy, po raz pierwszy, kiedy jako dziecko ukrywał się w Egipcie przed złym królem Herodem, wraz z rodzicami, a po raz drugi, kiedy liczył lat około 27 i podróżował po wielu krajach Wschodu, tak po Persji, Indii, Tybecie, Mezopotamii, Grecji jak i po Egipcie, gdzie wszędzie, jak w indyjskich puranach, są wzmianki o jego pobytach.

W Egipcie Prorok-Mesjasz przebywał w Zoan wśród tamtejszych filozofów, uczonych i mistyków, w domu Salome oraz Elihu, a także wśród kapłanów słońca świątyni Heliopolis, gdzie studiował starożytne manuskrypty, w tym dawne księgi misterium Akhenatena (Ichnatona) oraz Nefertiti (Nefretete) związane z Logosem, Słońcem, czyli kultem Atena (Atona). Zarówno Elihu jak i Salome z Zoan byli wspaniałymi doradcami oraz nauczycielami pomagającymi Jezusowi rozwinąć dar Bożej Mądrości, ale wtajemniczenia dokonane przez kapłanów ze świątyni Heliopolis były bardzo głębokie i wywarły wielki wpływ na świadomość i rozwój wewnętrzny Jezusa jako Proroka i Pasterza, Nauczyciela Ludzkości. Salome i Elihu z Zoan byli przyjaciółmi rodziców Jezusa związanymi z duchowym Braterstwem Nazarejczyków czy Esseńczyków jak rożnymi nazwami określano rożne grupy mistyków z obszaru Palestyny i okolic. Najciekawszy jest fakt, że wiedza ta przechowywana jest zarówno przez duchowieństwo prawosławia, katolicyzmu jak i protestantyzmu, ale trzy wielkie nurty chrześcijaństwa trzymają ją w ukryciu przed społeczeństwem, choć prawda powinna być zawsze ogłaszana w pierwszej kolejności. Ludziom powinno być wiadomo, że to uniwersalistyczni i monoteistyczni kapłani Heliopolis, znawcy wielu tradycji religijnych i ezoterycznych potwierdzili boskość Jezusa i jego wewnętrzne niebiańskie imię, Immanuel, bo tak było właśnie wymawiane, zachęcając też do posługiwania tym duchowym, zakonnym imieniem. Kto zna Jezusa, kto wielbi Jezusa ten na pewno czuje jego duchowe Imię i wzywa go jako Proroka-Założyciela chrześcijaństwa właśnie imieniem Immanuel, co oznacza anielskiego kapłana Boga, boskiego kapłana.

Duchowa tradycja z Heliopolis uważała liczbę Siedem za bardzo misteryjną i wtajemniczająca, a wiedza o siedmiu wtajemniczeniach Ścieżki Uczniostwa czy o Siedmiu Archaniołach zachowała się w chrześcijańskiej Biblii, szczególnie w Apokalipsie, a także wiedzy o Siedmiu Darach Bożych. Symbol Koła, Tarczy Słońca uważano za symbol doskonałości, co ma odzwierciedlenie w symbolicznym wystroju ołtarzy w wielu, starszych szczególnie, kościołach chrześcijaństwa. Koło jest symbolem moralnie doskonałego, uduchowionego człowieka, a siódemka jest liczbą niebiańskiego człowieka udoskonalonego człowieka, na wzór Aniołów Niebios. Ślady tej wiedzy są w Objawieniu Jana, ostatniej księdze Biblii w formie stopni wtajemniczenia opisanych jako siedem kościołów (zborów). Ludzie jednak powinni jasno wiedzieć i być informowani skąd ta wiedza i symbolika się wywodzi, jakie są jej źródła, bo Prorok Jezus był w rzeczywistości bardzo dobrze wyuczonym i doświadczonym Mistrzem Mądrości, znawcą siedmiostopniowej Ścieżki Uczniostwa, którą lansował, a wśród pierwszych chrześcijan była praktykowana, jako siedmioletni katechumenat, oparty na nakładaniu rąk przez Biskupów-Starszych Uniwersalnego Braterstwa (Kościoła).

Siedmiostopniowa Ścieżka Uczniostwa, jaką Jezus przeszedł, w skrócie, bo szybko się uczył i był już doświadczony, w Heliopolis rozpoczyna się od stopnia SZCZEROŚCI (Uczciwości), w której był poddawany testom przeciwko hipokryzji, obłudzie. Osoba wędrująca duchową drogą rozwoju musi być bowiem szczera, uczciwa względem nauczycieli i wspólnoty i nie może zdradzać żadnych złych skłonności do obłudy, hipokryzji czy cwaniactwa. Wszelka nielojalność czy zdradliwość w stosunku do nauczycieli i wspólnoty jest nie do przyjęcia, albowiem nieuchronnie wiedzie do upadku, a Szczerość to inaczej też lojalność oraz wierność, bez cienia obłudy i zdradliwości. Wspaniałe nauki na różnych stopniach misterium Heliopolis odsłaniane były przez kapłanów i hierofantów świątyni Słońca w połączeniu z dobrze aranżowanymi i przeprowadzanymi próbami, testami na każdym stopniu, gdyż nie uczy się ludzi którzy nie zdali egzaminu praktycznego dalej, bo są nic nie warci. Człowiek musi zdać wszelkie próby i testy stawiane przez mistrza, nauczyciela drogi, życie czy świątynię, a kto nie zdaje testów pomyślnie, ten upada w piekielną ciemność ignorancji bo choć dużo czyta, to praktycznie nie umie wiedzy zastosować. Hipokryzja, czyli obłuda, dwulicowość jest najgorszą przeszkodą, a zdradza ją każdy przejaw nieszczerości, niewierności i nielojalność wobec nauczycieli duchowej drogi rozwoju. O jakże wiele, ludzie, moglibyście się nauczyć z prawdziwych historii życia Jezusa (Jehoszua) Immanuela (Boskiego Kapłana) chrześcijańskich misteriów, jakie kultywowano na początku.

Kolejne nauki, jakie przechodził Prorok Jezus, to nauki o boskiej Sprawiedliwości, nauka Wiary, Filantropi (Dobroczynności), Bohaterstwa (Heroizmu) oraz Miłości Bożej (Agape), co wypełniło sześć podstawowych stopni Ścieżki Uczniostwa, a przecież pojęcia te są doskonale znane z nauki ewangelii oraz z powszechnie znanych zwyczajów i zachowań Jezusa! Powszechne zwyczaje braterskiego przytulania i wzajemnego całowania stosowane w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich pochodzą z kultywowania braterskiej miłości wzajemnej pośród głębiej wtajemniczonych w prawdzie chrześcijaństwo Jezusa, a sześć podstawowych testów i klas oddaje sześć promieni Gwiazdy Dawida, które tworzą dwa trójkąty równoboczne, wzajemnie na siebie nałożone, oddające połączenie jaźni niższej (podświadomości) i jaźni wyższej (nad świadomości), co było sekretem Heliopolis, a także nauczycieli duchowych, takich jak Salome i Elihu, przykładne małżeństwo duchowych ludzi, które Jezus często dawał za wzór do naśladowania dla swoich uczniów chrześcijańskich.

Siódmy, ostatni poziom niejako środek, centrum sześcioramiennej Gwiazdy Dawida, symbolizującej Serce, a dla kapłanów Heliopolis także Wenerę, planetę sztuki, miłości i mądrości, planetę wszelkich wyzwolonych sztuk sakralnych, oraz wspomniany i w Biblii słodki wpływ Plejad, to poziom Mesjasza, Chrystusa, Posłańca, który w imieniu Boga gromadzi i naucza ludzi prawidłowej drogi przygotowując ich do duchowego misterium, do inicjacyjnego wtajemniczenia oraz do przejścia prób i testów wewnątrz świętego duchowego braterstwa, uniwersalnego kościoła powszechnego, gdzie studiuje się wszelką duchową wiedzę i mądrość. Przejście siódmego poziomu, to praktyczne przyswojenie wiedzy o zjawisku i doświadczeniu śmierci, oraz o życiu po śmierci, włącznie z testem przejścia przez próbę poświęcenia życia i świadomego umierania. Oczywiście, tutaj w paru słowach sygnalizujemy głębokie i rozwojowe tematy, radząc ludziom rozpoczynać od początku, a to jest uczciwa i szczera przynależność do duchowej wspólnoty czy grupy, uczciwe podążanie za nauczycielem, bez zdrady i obłudy. Każdy mistrz światła prawdy dobrze zna życie swoich poprzedników, bez względu na ich religijne pochodzenie, a w każdym wieku jest tylko garstka szczerych i uczciwych ludzi gotowych do wstąpienia na Ścieżkę Chrystusa bez okazywania się niewiernością i judaszową zdradliwością. Dziś masowo wzywamy ludzi do ćwiczenia się w szczerości i uczciwości, w wierności i lojalności, bo w misteryjnej, głębokiej duchowości jest to kwestia fundamentalna, a wszyscy kandydaci i kandydatki, aby osiągnąć postępy muszą okazać się wierni i lojalni bez cienia chwiejności, tej plugawej hipokryzji obłudnika, które uniemożliwia jakikolwiek nawet postęp duchowy. Hubris-obłuda, hipokryzja to najgorszy błąd od samego początku, błąd fałszu uniemożliwiający rozwój wewnętrzny!

Siódmy poziom, ostatnia Inicjacja, jaką Prorok Jezus otrzymał będąc osobistym uczniem najwyższego kapłana Heliopolis, ostatecznie przygotowała go do podjęcia trudu mesjańskiego powołania, do stania się Prorokiem, Chrystusem swoich czasów i pokazaniu innym poprzez swój przykład, jak stać się wtajemniczonym Chrystusem, Prorokiem, czyli Mesjaszem. Uczniowie siódmego stopnia wtajemniczenia, w wielu tradycjach i religiach Wschodu są dogłębnie wykształceni w dziedzinie pokazywania Drogi Bożej własnym przykładem, całym swoim życiem, a przecież każdy etap Drogi, to otrzymanie i rozwinięcie jednego z siedmiu głównych Darów Ducha, Charyzmatów Boskości! Osoby przechodzące poziom „Komnaty Śmierci”, a są to Samnjasini, powinni towarzyszyć i pomagać umierającym, co jest łatwo osiągalnym i dobrym ćwiczeniem dlatego szczeble wtajemniczenia chrystusowego, inicjacji czyniącej z człowieka-ucznia, Mesjasza, Żywego Chrystusa, na wzór Mistrza Jezusa, tak jak pokazał to swym życiem i głęboką nauką. Ostatnie wtajemniczenie Jezusa w świątyni Heliopolis odbyło się w purpurowej komnacie, a sam Jezus odziany został w purpurową, długą do Ziemi szatę Samnjasina, Mistrza Umysłu i tam po raz pierwszy Święty Duch jako Gołębica zstąpił na jego głowę, gdy kapłan dotykał jego czoła, kryształowym diademem!

Himalaya Swami L.M.