Praktyki Oddechu i Światła

(Hridaya nr 59)

Niniejsza praktyczna instrukcja medytacji z oddychaniem i światłem pomyślana jest jako łączący składnik obszerniejszego kursu medytacji laja jogi, dostępnego dla wszystkich, którzy wcześniej studiowali medytacje. Nie są to wewnętrzne praktyki dawane inicjowanym w Zakonach Jogi czy Sufi, które muszą być utrzymywane w tajemnicy i dawane indywidualnie, ale mogą być brane pod uwagę jako przygotowanie do innych praktyk. Omówione ćwiczenia duchowe można traktować jako ważne ogólne podstawy, o których jednak nawet wysoko zaawansowani w praktykowaniu duchowej drogi nigdy nie powinni zapominać.

Medytacja (Rozmyślanie) jest ogromną sztuką, która wymaga wielkiej uwagi, spokoju i wytrwałości, jednakże po czasie inkubacji przynosi wyraźnie wzniosłe plony, i rzeczywiście namacalne rezultaty. Doradza się aby proces wzrastania był powolny i metodyczny, niegwałtowny, i aby odczekać aż osiągnie się mistrzostwo, doskonałość w danej praktyce zanim przejdzie się do następnej. Niektóre praktyki wymagają delikatnego (subtelnego) postrzegania subtelności fenomenu przejawienia życia.

W Starożytności, a także współcześnie u kontynuujących najlepsze tradycje mistyki i duchowości, zanim adepta wprowadzono w techniki medytacyjne, nawet takie proste jak tutaj opisano, oczekiwał on (ona) przez okres bardzo często nawet i pięć lat, aż nauczyciel upewnił się co do jego szczerości jako kandydata na adepta (adeptkę) duchowej drogi rozwoju. Po takim czasie oczekiwania (bez wstępnej gwarancji przyjęcia) osoba mogła posiąść wiedzę o duchowych ćwiczeniach. Wcześniej jedyną ewentualną praktyką mogła być fizyczna praca w charakterze nowicjusza. Tak wiele praktyk duchowych danych bez warunków wstępnych to wielki skarb ale i wielka odpowiedzialność. Dziś 70-90 procent adeptów po 2 czy 5 latach rzadko można spotkać jako aktywnych uczniów grupy duchowej do której się niby przyłączyli. Cóż warci są ci otwarci na wszystko którzy odchodzą zanim prawdziwie zostaną przyłączeni? Warci są grzechu świętokradztwa, który popełniają zawsze, jeśli podejmują praktykę duchową u mistrza medytacji, a potem porzucają ją samowolnie czy raczej swawolnie razem ze swoim mistrzem, gdyż jak powiedziano w starych pismach: "kto podejmuje skarb praktyki duchowej, a potem go porzuca jest jak złodziej, który porzucił to co wcześniej ukradł". Teraz już z pełną ufnością możemy studiować wiedzę o duchowej praktyce wiodącej ku oświeceniu oraz rozpocząć autentyczną przygodę z medytacją.

Ćwiczenia 0ddechowe

Przedmiot

Klucz umożliwiający studentowi duchowej drogi laja jogi zrozumienie celu praktyki oddechowej zawarty jest w uświadomieniu tego, że kierujemy energetyzowaniem naszego pola magnetycznego przez odpływ i przypływ różnorodnych rodzajów energii, które uczymy się cenić jako jedno z osiągnięć duchowej wrażliwości.

1. Świadomość oddechu (Śwasapraśwasa)

Stań się świadom(a) oddechu, który normalnie wykonujemy nieświadomie. Bardzo częstym rezultatem jest niejakie zwolnienie rytmu i intensyfikacja pełniejszego oddechu. Uczniów ostrzega się przed czymkolwiek innym niż minimalne zwolnienie (rozluźnienie) lub intensyfikacja oddechu. Z czasem praktykowania jednak sumują się drobne efekty długotrwałej i cierpliwej praktyki. Świadomy oddech winien być bardzo delikatny i spokojny. Z czasem praktykuje się coraz dłuższe sesje oddychania.

Ponieważ osobista interwencja w rytm i jakość oddechu spowodowana jest faktem świadomego kontrolowania aktywnego funkcjonowania nerwowego systemu parasympatycznego, który jest zarządzany przez nieświadomość, gdzie następuje wtargnięcie światła świadomości w obszar mentalnej motywacji nieznanej tu przedtem i ogólnie opisywanej jako intuicja. W rzeczywistości funkcjonowanie myśli (myślenia) jest obserwowane przez raczej zmienną równowagę pomiędzy centralnym systemem nerwowym i systemem autonomicznym. Tak więc świadoma zmiana tej modulacji spowodowana zastosowaniem ezoterycznego prawa, zgodnie z którym można odtworzyć normalnie nieświadomą funkcję świadomości osiągając urzeczywistnienie realizacji i wolności. Faktycznie można wycofać te funkcje spod kontroli systemu wegetatywnego, dzięki poddaniu ich do świadomości, wyzwoleniu prawdziwie intuicyjnych funkcji wyższych poziomów myślenia oddziaływujących w mniej poznanych poziomach mózgu normalnie usuwanych do nieświadomego, ciemnego stanu i wtedy świadomość zdobywa całkiem nową perspektywę.

2. Intensyfikacja oddychania

Ponowna nauka oddychania mięśniami w celu uzyskania maksymalnych warunków natlenienia to inaczej intensyfikacja oddychania;

a) po pierwsze, podczas wdychania utrzymuj delikatnie pierwsze skurcze mięśni brzucha, następnie wydychaj z klatki piersiowej, aż całe powietrze w płucach będzie całkowicie wypuszczone (Praćczardana).

b) po drugie, kiedy wdychasz nadymasz płuca przez rozszerzenie najpierw brzucha, a potem klatki piersiowej (Bhastrika I).

3. Świadomość energii oddechu

Stań się (bądź) osobą świadomą odpływu i przypływu kosmicznej energii podczas każdego wdechu i wydechu.

a) Wdech: świadomie absorbuj kosmiczną energię na wszystkich planach istnienia w punkcie w centrum swojego ciała (splot słoneczny);

b) Wydech: świadomie emituj tą energię z centrum serca w piersi, po tym jak otrzymasz osobiste odczucie wewnątrz swojej istoty i rozszerz to w przestrzeni (w kosmosie).

4. Rozszerzanie świadomości

Dołącz teraz dodatkowy element: uporządkowanie zawirowania (pędu) świadomości. Podczas każdego wdechu koncentruj się nie tylko na magnetyzmie, ale również na indywidualnej świadomości w punkcie w centrum ciała (manipura - splot słoneczny, qalbi czyli serce, centrum). Pępek jest dolną podstawą obszaru splotu solarnego, a mostek jest jego górną częścią. Twoje odczuwanie istoty punktu w przestrzeni kontrastujące z otaczającym światem jest uwypuklone. Przy każdym wydechu, rozszerzaj nie tylko magnetyzm, ale również świadomość z centrum którego osiągniesz nawet szerszy horyzont, aż to rozpuści się w całkowicie (totalnie) niepodzielnej świadomości, aż do kosmicznego wymiaru.

5. Uwewnętrznienie

Obserwuj (zwróć uwagę na) krótkie przerwy pomiędzy wdychaniem i wydychaniem. Ostrzega się znowu przed zbytnim przedłużaniem zatrzymania oddechu, chociaż to mogłoby być konieczne (przydatne) do ponownego nauczenia mięśni przepony i gardła oddechu zgodnie z ćwiczeniami Hatha Jogi (Dźalandhara i Uddijana Bandha). Następuje przepływ energii (prańah), która wpływa w fizyczne ciało przechodząc jako oddech do płuc i wtedy jest rozprowadzana przez krążącą krew, aż zostanie uwolniona w komórkach ciała.

6. Odindywidualizowanie

Odindywidualizowanie oddziaływania świadomego procesu to inaczej całkowicie ponowne uporządkowanie. Bądź osobą świadomą wyłącznie kosmicznej wibracji rytmu przestrzeni wszechświata indywidualnego oddechu rozważanego jako narzędzie całości procesu odczuwania w tej pełni. Nie jesteś już w tej fazie dłużej świadomy istnienia fizycznego ciała duszy, która wdycha lub wydycha stając się naenergetyzowaną przez kosmiczną moc i promieniowanie, których świadomość wibracji leży pomiędzy koncentracją w centrum indywidualności, a stanem ekspansji u progu rozpuszczenia się w kosmicznej świadomości. Jesteś jedynie świadomy przepływu i odpływu kosmicznej energii i kosmicznej świadomości przechodzącej przez ciebie. Kiedy więc wdychasz jest to całkowity przepływ pranicznej energii na wszystkich poziomach, na które oddziaływuje ten napór, ponieważ to podnosi wirujące formy lub zogniskowane centra, których nasza istota jest końcowym przykładem pomiędzy wirującą nieskończonością. To nie jesteśmy już dłużej my sami, którzy przyciągamy energię w kierunku nas samych lub w nas samych. Nie jesteśmy już dłużej świadomi ograniczeń naszego ciała lub naszego subtelnego sobowtóra energetycznego (linga śarira). To nie jest już dłużej wewnątrz, ani na zewnątrz, ale całkowite stopienie się (laja, fana).

Jesteśmy tylko świadomi wznoszenia i opadania przepływu energii i świadomości. Tylko na grzbiecie (grzywie) fali jest świadomość swojej indywidualności. Jest faktem, że niebawem przelotne odczucie dezintegruje się, ponieważ kiedy następuje wydech nie wyobrażasz już sobie że jesteś promieniem czy rozszerzającą się świadomością, ale to jest energia i kosmiczna świadomość z której to skupione centrum promieniuje przez rozpuszczenie się w swej własnej substancji. To jest ewidentne tutaj, tak że kontrola świadomości odziaływuje na poziomie świadomości ponad miejscem gdzie to jest jeszcze osobowe, indywidualne. To jest kwestia dokładnego osiągnięcia i zachowania siebie samego nieznacznie ponad progiem świadomości pomiędzy stanem gdzie świadomość jest jeszcze niezindywidualizowana, a miejscem gdzie już jest indywidualną. Dalsze przejścia podczas rozdzielenia to drugie zaznaczenie przejścia pomiędzy wdechem i wydechem ze stanu niezindywidualizowanej świadomości do odczucia światła ponad progiem indywidualnej świadomości.

Ćwiczenia Światła

Wprowadzenie

Praktyki koncentracji i kontemplacji z wyobrażeniem przedstawiającym świetliste kształty figur i symboli doprowadzają do przebudzenia, do uświadomienia świetlistej natury świadomości, do stanu ogólnie przedstawianego jako oświecenie (dźjotiswarupaja; nuriat). Ten efekt jest natychmiast zauważalny u adeptów gdyż ich istota staje się promienista.

To przyczyniło się do utworzenia święta trzech króli (w sensie archetypu, bo pisane jest z małej litery) swojej własnej świetlistej natury przez projektowanie tego na ekran umysłu, gdzie przyjmowane jest jako aspekt form i kształtów w wyobraźni lub nawet symboli głębszych warstw psychiki. Wtedy następnym krokiem jest wzniesienie (ascencja) siebie samego ponad pewien szczególny punkt, gdzie to jest ograniczane przez optyczną dychotomię przedmiotu i podmiotu (subject i object - według słownika okswordzkiego 'object' jest bardziej rzeczywiste i materialne niż 'subject'), co reabsorbuje (ponownie wchłania) wszystkie formy w świadomości, które teraz same stają się tematem kontemplacji. Spowodowane to jest przez pozwolenie wyższej jaźni na przejęcie tego.

W konsekwencji na pierwszym stopniu nurt aktywności codziennych wyobrażeń jest porządkowany przez zamierzenie (zaplanowanie) końca: rozwija się dalej wewnętrzne wyobrażenie animy - wewnętrznej struktury duszy, świetlistej formy (formy światła) zawartej pierwotnie wewnątrz niej. Na drugim stopniu wpływ twórczej wyobraźni (wyobrażeń) jest uciszony (opanowany) i to jest właśnie samoidentyfikacja ze świetlistą inteligencją. To oznacza przejście od koncentracji w dualności (dwoistości tego świata), do kontemplacji - gdzie wszystko staje się jednym (niebiosa).

1.Wyobraź sobie, że patrzysz w osłonięte światło lampki oliwnej lub świecy lub w jasne światło słoneczne. Jesteś świadomy, że świadomość jest ograniczona wyłącznie do konfrontacji pomiędzy tym światłem i świadomością - nic więcej.

2.Uświadamiasz sobie coraz bardziej identyczność (tożsamość) natury pomiędzy światłem które jest postrzegane i światłem które postrzega.

3.Teraz, zamiast patrzenia na światło wyobraź sobie, że jesteś pod tym światłem i ono spływa na ciebie, jakby deszcz światła osłaniający cię światłem.

4.Powoduje to bycie świadomym spłynięcia światła na ciebie, ale jesteś głęboko świadomy pokrycia skóry mentalnym światłem - światło chwały, blasku, wspaniałości lub zmartwychwstałe ciało Gnostyków (Dźńanich, Znawców, od Gna-Zna-Dźna), które rozprzestrzenia się wokół. Odczuwanie jest bardzo ważne - możesz odczuć światło, bardziej niż widzieć - jest ono przede wszystkim wokół pleców, łopatek, ramion i ponad twoją głową. Całkowicie oddaj się temu odczuwaniu (pratjaja) światłości.

5.Obecność wewnętrznej struktury tego świetlistego ciała (dźjotiswarupa) staje się coraz bardziej wyraźna i podkreśla świetlistą strukturę w ćakrach (latifach);

a) intensywny wypływ jakby słońca z ćakry serca pod mostkiem wewnątrz piersi (anahata; ruhija) naprzód, jakby to słońce ciągnęło cię do przodu;

b) światło wypływające z tego samego centrum sercowego jest zawracane spowrotem przez łopatki i później przez plecy;

c) rozprzestrzeń promieniowanie wypływające z głowy (sahasrara; haqqija), głównie powyżej, ale również z boków, które wydaje się być nie tylko odśrodkowe, ale również tworzące skoncentrowaną wielobarwną falę jakby spektrum lub deszcz opisywane przez Zoroastrian jako królewska korona;

d) wyższa koncentracja wysyła promieniowanie z szyszynki, popularnie znanej jako trzecie oko (ściślej bodhini), przypominające światło gwiazdy i mające ogromną siłę penetracji, jak promienie-x, gdyż jest to centrum indywidualnego wglądu, centrum boskiej intuicji (w pełni czynne u awatarów (zbawicieli), zwiastunów (ludzi posłanych przez Boga ze specjalną misją wobec ludzkości zwanych na wschodzie paghambar) i tulku dzierżących linie przekazu duchowego nauczania ustanowione jako ścieżki wiodące ku Bramie Niebios;

6.Teraz wszystkie te struktury są doświadczane jednocześnie, jako współdziałające każda z każdą. To wygląda jakby poprzez światło, centrum korony delikatnie opadało, jak subtelna zasłona, na strukturze światła wysyłanego z centrum serca.

7.Teraz będziemy używać mocy tworzenia wyobrażeń do wzbogacenia i rozwinięcia (odkrycia) psyche, ale to ogranicza nas wewnątrz barier dualności. Teraz przekraczamy próg pomiędzy światłem pojmownym jako przedmiot i światłem jako podmiot, innymi słowy jako świadomość.

8.Klucz pozwalający umysłowi przekroczyć jego granice może zawierać się w symbolice świtu (brzasku) - bardzo mocnej kontemplacji na cechach światła zanim ono stanie się fizycznie postrzegalne. Następuje wyostrzenie wrodzonej intuicji na nie-fizyczne światło, a bezpośrednie odczucie światła staje się subiektywne. I nieoczekiwane struktury wydają się być zawarte w tym półmroku i pojawiają się jako efemeryczne wizje czegoś nadzwyczaj pięknego: twarzy anioła, świątyni światła, plejady świetlistych istot. Może mieć nawet miejsce nawiedzenie przez anioła (dewę).

Możesz zauważyć, że wyobrażenia, które są projektowane nie są podtrzymywane w przedmiocie postrzeganym przez zmysły i projektowane przez ciągle oddziaływującą aktywność pamięci na umysł, ale w archetypach duszy, które konkretyzują się same w formach dostrzeganych wewnętrznie. Tak więc, to nie jest praktyka koncentracji na opisywanych strukturach, ale wrażenie (warunki), gdzie pozwalamy duszy wyrazić się spontanicznie, zgodnie z jej własnym przejawieniem.

9.W końcowym etapie niespodziewanie stajesz się świadomy samego siebie, nie jako świetlistego ciała, ale jako czystego światła inteligencji (aham, aqil), poza formą (kształtem) lub miejscem (przestrzenią), po prostu jako świecącej świadomości i promieniowania. To jest próg duchowego oświecenia.

Możemy tutaj wyróżnić dwa stopnie:

a) pierwszym jest świadomość istoty (istnienia) "oko poprzez które patrzy Bóg", świadomość jest postrzegana jako przedłużenie większej inteligencji lub całych układów inteligencji, które przedłużają jedna drugą, tworząc hegemony światła;

b)jest tylko świadomość niepodzielnej inteligencji, nie jakby "czegoś innego" lub "na zewnątrz" czy pozazmysłowego (transcendentalnego), ale esencji (istoty) jaźni.

I na koniec cytat do głębokich rozmyślań:

"Światłem ciała jest twoje OKO. Jeśli twoje Oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli jest chore, ciało twoje będzie również w ciemności. Patrz więc, żeby światło, które jest w tobie, nie było ciemnością. Jeśli zatem całe twoje ciało będzie w świetle, nie mając w sobie nic ciemnego, całe będzie w świetle, jak gdyby światło oświecało cię swym blaskiem." (Ł.11.34-36).

DODATEK

Lista Wielkich Oświeconych Dusz Żyjących Współcześnie (XX w e.ch.) (Kontemplowanie imienia i istoty jednej z tych dusz zaprawdę wiedzie do oświecenia, przynosząc wyzwolenie z więzów karmy, a nawet krótkie ku nim westchnienie przynosi ulgę i radość życia - jeśli tylko jest szczere).

• Swami Premananda Maharadź (śiwaita, awatara)
• Maharishi Mahesz Yogi (ur.) (śiwaita)
• Swami Ram Das (śiwaita)
• Sun Myung Moon (Ojciec Moon) (ur. 1920r.)
• Meher Baba (Pir Merwan Sheriar Irani) (1894-1969r.)
• Guru Maharadź Dźi (ur.1958r.) (awatara)
• Pir Vilayat Inayat Khan (ur. 1926r.)
• Alicja Bailey G.V. (1880-1949) (paghambar)
• Bo Yin Ra G.V. (śiwaita, paghambar);
• Satya Sai Baba (avatara) (ur. 1926r.);
• Bhagawan Śree Rajnesh (Osho) (ur. 1931r.);
• Mirza Gulam Ahmad i Jego sukcesja; (khalif, awatara)
• Swami Yogananda Paramahansa Maharadź, (śiwaita, paghambar);
• Śri Śri Anandamurti, Paramahansa (śiwaita);
• Benjamin Creame (śiwaita);
• Elizabeth Clare Prophet (Guru Ma, paghambar);
• Swami Muktananda (śiwaita);
• Śri Umadevi Wanda Dynowska G.K. (śiwaitka, paghambar);
• Swami Baba Śiwananda G.P. (z Darjeeling) (śiwaita, avatara Himalaya);
• Swami Prabhupada Paramahansa (ur. 1896) (krysznaita);
• David Berg (Święty Ojciec Mo) (ur. 1919r.);
• Frederic Franz (Prezes Towarzystwa Strażnica);
• Eleonora Reuter (Szwajcarska Święta, zmarła w 1998r.) (śiwaitka);
• Swami Hariharananda Paramahansa; (śiwaita);

Hum!

Himalaya Swami