Wanaprastha: Różnice pomiędzy wersjami
(Nowa strona: '''Wanaprastha''' (sankr. Vana - las, pras bądź prus - zamieszkanie) - w społeczeństwie hinduistycznym trzeci i przedostatni z czterech etapów (aśrama) życia człowieka odnosząc...) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wanaprastha''' (sankr. Vana - las, pras bądź prus - zamieszkanie) - w społeczeństwie hinduistycznym trzeci i przedostatni z czterech etapów (aśrama) życia człowieka odnoszący się do osoby, która porzuciła życie rodzinne poświęcając się religijności (np. pielgrzymkom). Dotyczy osób między 50 a 75 rokiem życia, które zakończyły etap gryhastha (a wcześniej brahmaćarja). Tradycja hinduistyczna (Manusmryti) zakłada, że długość życia człowieka wynosi 100 lat. Każdemu z czterech etapów życia teoretycznie (w doskonałym modelu) przypada równa ilość lat. W czasie przypadającym na etap wanaprastha, człowiek odrzuca dobra materialne i związki rodzinne, a stara się pogłębić życie duchowe. Może przejawiać się to udaniem się w miejsce odosobnienia (np. do pustelni w lesie) lub odwiedzaniem kolejnych miejsc uznanych za święte. Posiadane dobra ogranicza jedynie do tych niezbędnych do życia. W praktyce rodzice udawali się na pustelnie bardzo często parami, aby odciążyć potomków od obowiązków wobec rodziców. | '''Wanaprastha''' (sankr. Vana - las, pras bądź prus - zamieszkanie) - w społeczeństwie hinduistycznym trzeci i przedostatni z czterech etapów (aśrama) życia człowieka odnoszący się do osoby, która porzuciła życie rodzinne poświęcając się religijności (np. pielgrzymkom). Dotyczy osób między 50 a 75 rokiem życia, które zakończyły etap [[gryhastha]] (a wcześniej [[brahmaćarja]]). Tradycja hinduistyczna ([[Manusmryti]]) zakłada, że długość życia człowieka wynosi 100 lat. Każdemu z czterech etapów życia teoretycznie (w doskonałym modelu) przypada równa ilość lat. W czasie przypadającym na etap wanaprastha, człowiek odrzuca dobra materialne i związki rodzinne, a stara się pogłębić życie duchowe. Może przejawiać się to udaniem się w miejsce odosobnienia (np. do pustelni w lesie) lub odwiedzaniem kolejnych miejsc uznanych za święte. Posiadane dobra ogranicza jedynie do tych niezbędnych do życia. W praktyce rodzice udawali się na pustelnie bardzo często parami, aby odciążyć potomków od obowiązków wobec rodziców. | ||
[[Category:Hasło]] | [[Category:Hasło]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:34, 7 sie 2009
Wanaprastha (sankr. Vana - las, pras bądź prus - zamieszkanie) - w społeczeństwie hinduistycznym trzeci i przedostatni z czterech etapów (aśrama) życia człowieka odnoszący się do osoby, która porzuciła życie rodzinne poświęcając się religijności (np. pielgrzymkom). Dotyczy osób między 50 a 75 rokiem życia, które zakończyły etap gryhastha (a wcześniej brahmaćarja). Tradycja hinduistyczna (Manusmryti) zakłada, że długość życia człowieka wynosi 100 lat. Każdemu z czterech etapów życia teoretycznie (w doskonałym modelu) przypada równa ilość lat. W czasie przypadającym na etap wanaprastha, człowiek odrzuca dobra materialne i związki rodzinne, a stara się pogłębić życie duchowe. Może przejawiać się to udaniem się w miejsce odosobnienia (np. do pustelni w lesie) lub odwiedzaniem kolejnych miejsc uznanych za święte. Posiadane dobra ogranicza jedynie do tych niezbędnych do życia. W praktyce rodzice udawali się na pustelnie bardzo często parami, aby odciążyć potomków od obowiązków wobec rodziców.