Homa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Himalaya-Wiki
(Utworzono nową stronę "'''Homa''' - w sanskrycie होम – w dharmicznych tradycjach wedysjkich, w tym w hinduizmie, dźinizmie i buddyzmie – rodzaj ofiary, której centralnym elementem...")
 
Nie podano opisu zmian
 
Linia 1: Linia 1:
'''Homa''' - w sanskrycie होम – w dharmicznych tradycjach wedysjkich, w tym w hinduizmie, dźinizmie i buddyzmie – rodzaj ofiary, której centralnym elementem jest święty ogień oraz karmienie ognia. Jest to tradycja bardzo archaiczna, stanowiąca najstarszą formę indyjskiej pudźy, prawdopodobnie pochodzenia przedaryjskigo.  
'''Homa''' - w sanskrycie होम – w dharmicznych tradycjach wedyjskich, w tym w hinduizmie, dźinizmie i buddyzmie – rodzaj ofiary, której centralnym elementem jest [[święty ogień]] oraz karmienie [[Agni|ognia]]. Jest to tradycja bardzo archaiczna, stanowiąca najstarszą formę indyjskiej pudźy, prawdopodobnie pochodzenia przedaryjskigo. Ogień jako duch żywiołu uważany jest za bóstwo, rodzaj archanioła i nazywany [[Agni]] lub [[Wahni]].  


W czasach wedyjskich podczas ceremonii homy używano somy - soków ze świętych roślin uważanych za magiczne. Do dnia dzisiejszego tradycja homy jest żywa w Indiach, a także w buddyzmie chińskim i japońskim. W języku japońskim jej odpowiednikiem jest 護摩 goma. W swej najprostszej formie składa się z होमकुंड homakunda - zagłębienia w ziemi, w którym rozpala się ogień, samego ognia, oraz homasamagri - przedmiotów wrzucanych do ognia jako ofiara dla niebios czy bóstw nieba.  
W czasach wedyjskich podczas ceremonii homy używano [[Soma|somy]] - soków ze świętych roślin uważanych za magiczne, a pozyskiwanych zgodnie z kalendarzem księżycowym, gdyż Soma to także bóstwo ksieżycowe. Do dnia dzisiejszego tradycja homy jest żywa w Indiach, a także w buddyzmie chińskim i japońskim. W języku japońskim jej odpowiednikiem jest 護摩 goma. W swej najprostszej formie składa się z होमकुंड homakunda - zagłębienia w ziemi, w którym rozpala się ogień, samego ognia, oraz homasamagri - przedmiotów wrzucanych do ognia jako ofiara dla niebios czy bóstw nieba.  


Ogień Homa jest praktykowany w Indiach i Tybecie, w obszarze Himalajów już ponad 5000 lat przed erą chrześcijańską. Wedyjscy święci praktykowali kombinację rytualnego magicznego ognia, mantr, inwokacje i w zapachu świętego dymu z uzdrawiających roślin oferowali wszystkie te elementy aby wprzódy oczyścić otoczenie i utworzyć w atmosferze wysokie wibracje. W Indiach Homa nadal jest najpotężniejszym fizycznym oczyszczeniem przestrzeni czy domostwa. Sekretne dymy oczyszczają w każdym środowisku wszystkie negatywne formy, są też używane każdego dnia na największych ołtarzach świata. Ceremonia ognia, wielkie rytuały miały i mają swoje sekretne miejsca, znane są także z mitologii kapłanki ognia podtrzymujące "Święty Płomień". Praktycznie na świecie każda antyczna kultura używała ognia jako jeden z najsilniejszych elementów połączenia człowieka ze świadomością kosmiczną.  
Ogień Homa jest praktykowany w Indiach i Tybecie, w obszarze Himalajów już ponad 5000 lat przed erą chrześcijańską. Wedyjscy święci praktykowali kombinację rytualnego magicznego ognia, mantr, inwokacje i w zapachu świętego dymu z uzdrawiających roślin oferowali wszystkie te elementy aby wprzódy oczyścić otoczenie i utworzyć w atmosferze wysokie wibracje. W Indiach Homa nadal jest najpotężniejszym fizycznym oczyszczeniem przestrzeni czy domostwa. Sekretne dymy oczyszczają w każdym środowisku wszystkie negatywne formy, są też używane każdego dnia na największych ołtarzach świata. Ceremonia ognia, wielkie rytuały miały i mają swoje sekretne miejsca, znane są także z mitologii kapłanki ognia podtrzymujące "Święty Płomień". Praktycznie na świecie każda antyczna kultura używała ognia jako jeden z najsilniejszych elementów połączenia człowieka ze świadomością kosmiczną.  

Aktualna wersja na dzień 12:35, 8 sty 2017

Homa - w sanskrycie होम – w dharmicznych tradycjach wedyjskich, w tym w hinduizmie, dźinizmie i buddyzmie – rodzaj ofiary, której centralnym elementem jest święty ogień oraz karmienie ognia. Jest to tradycja bardzo archaiczna, stanowiąca najstarszą formę indyjskiej pudźy, prawdopodobnie pochodzenia przedaryjskigo. Ogień jako duch żywiołu uważany jest za bóstwo, rodzaj archanioła i nazywany Agni lub Wahni.

W czasach wedyjskich podczas ceremonii homy używano somy - soków ze świętych roślin uważanych za magiczne, a pozyskiwanych zgodnie z kalendarzem księżycowym, gdyż Soma to także bóstwo ksieżycowe. Do dnia dzisiejszego tradycja homy jest żywa w Indiach, a także w buddyzmie chińskim i japońskim. W języku japońskim jej odpowiednikiem jest 護摩 goma. W swej najprostszej formie składa się z होमकुंड homakunda - zagłębienia w ziemi, w którym rozpala się ogień, samego ognia, oraz homasamagri - przedmiotów wrzucanych do ognia jako ofiara dla niebios czy bóstw nieba.

Ogień Homa jest praktykowany w Indiach i Tybecie, w obszarze Himalajów już ponad 5000 lat przed erą chrześcijańską. Wedyjscy święci praktykowali kombinację rytualnego magicznego ognia, mantr, inwokacje i w zapachu świętego dymu z uzdrawiających roślin oferowali wszystkie te elementy aby wprzódy oczyścić otoczenie i utworzyć w atmosferze wysokie wibracje. W Indiach Homa nadal jest najpotężniejszym fizycznym oczyszczeniem przestrzeni czy domostwa. Sekretne dymy oczyszczają w każdym środowisku wszystkie negatywne formy, są też używane każdego dnia na największych ołtarzach świata. Ceremonia ognia, wielkie rytuały miały i mają swoje sekretne miejsca, znane są także z mitologii kapłanki ognia podtrzymujące "Święty Płomień". Praktycznie na świecie każda antyczna kultura używała ognia jako jeden z najsilniejszych elementów połączenia człowieka ze świadomością kosmiczną.