Xian: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 11:05, 7 lut 2017

Xian - czytane Sian; dosł: nieśmiertelny, istota nieśmiertelna; ideał mistyczny taoizmu, taoistyczny siddha - w taoizmie, określenie istoty, która osiągnęła nieśmiertelność, życie wieczne, wzniosła się ponad "świat pyłu" czy "prochu ziemi" i włada wieloma zdolnościami magicznymi, charyzmatami (w sensie mocy duchowych).

Nieśmiertelni – w religijnej odmianie taoizmu święci, mężczyźni i kobiety, którzy za życia posiedli nadprzyrodzone zdolności (zazwyczaj alchemicy), a po śmierci stali się bogami (bóstwami nieba). O nieśmiertelnych, jako istotach wolnych i pozbawionych trosk, w kulturze taoistycznej pisał jako pierwszy Zhuangzi (Czuang Tsy), prawdopodobnie w znaczeniu alegorycznym, dla zilustrowania proponowanych przez siebie ideałów; jednak późniejsi taoiści uznali ich za istoty realne.

Nieśmiertelni dzielą się w taoizmie na trzy klasy:

sheng ren - stanowią najwyższą klasę; zamieszkują najwyższe niebiosa; trudno ich odróżnić od bóstw, zwłaszcza że określane są tym samym terminem;
cheng ren - mieszkający w drugim niebie; są to dusze bohaterów i świętych taoistycznych;
xian ren - najliczniejsi, żyjący w najniższych niebiosach, to filozofowie i mędrcy taoistyczni, którzy osiągnęli nadprzyrodzone możliwości dzięki swym praktykom mistyczno-ascetycznym czy jogicznym.

Ci z nieśmiertelnych, którzy wybrali życie na ziemi, są w zasadzie nieodróżnialni od "zwykłych" mistrzów taoistycznych.

Taoizm, joga taoistyczna, qigong, zna różne drogi przywracania ciału czystych energii, które miało przy urodzeniu, i zapewnienia w ten sposób nieśmiertelności, podobnie jak to ma miejsce w tradycyjnej jodze, szczególnie w systemie znanym jako hatha joga, który najbardziej celuje w osiąganie fizycznej nieśmiertelności.

Jedni taoiści próbują osiągnąć nieśmiertelność na drodze alchemicznej przez wytworzenie eliksiru nieśmiertelności, eliksiru wiecznego życia czy wiecznej młodości (waidan), inni dążą do tego stanu przez ćwiczenia higieniczne, podobne do hatha jogi (higiena wewnętrznych bóstw), poprzez ćwiczenia oddechowe (xingqi, fuqi, taixi), poprzez ćwiczenia gimnastyczne w ruchu (daoyin), poprzez praktyki seksualne (fangzhongshu), posty i głodówki (zhai) lub medytację (zuowang, shouyi, cunsi).

Najlepszym miejscem pobytu ziemskich nieśmiertelnych są góry i lasy. Miejsca gdzie przebywają niebiańscy nieśmiertelni, to taoistyczne niebiosa (Tian), wyspy nieśmiertelności (Penglai, Yingzhou, Fangzhang) na Wschodzie, a także góry Kunlun na Zachodzie.

Nieśmiertelnych przedstawia się często jako jadących na żurawiu, gdyż wedle dawnych wierzeń ptaki te mogą dożyć wieku tysiąca lat i dłużej. Cynobrowa czerwień na głowach chińskich żurawi jest symbolem zachowania czystej siły życiowej składającej się z czystego yang. Dlatego żuraw jest tym ptakiem mistycznym na którym nieśmiertelny podróżuje do niebios (feisheng).

Liczne jest grono starożytnych nieśmiertelnych, a z nowszych czasów mamy najbardziej znane grono Ośmiu Nieśmiertelnych (Baxian) składając się ze szczególnie zasłużonych postaci historycznych.

Bibliografia

Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Universitas, 2007, s. 170.
W. Scott Morton, Charlton M. Lewis: Chiny: historia i kultura. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2007, s. 62, seria: Ex Oriente.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Xian''' - czytane Sian; dosł: nieśmiertelny, istota nieśmiertelna; ideał mistyczny taoizmu, taoistyczny siddha - w taoizmie, określenie istoty, która osiągnęła nieśmiertelność, życie wieczne, wzniosła się ponad "świat pyłu" czy "prochu ziemi" i włada wieloma zdolnościami magicznymi, charyzmatami (w sensie mocy duchowych).
-Taoizm, joga taoistyczna, qigong, zna różne drogi przywracania ciału czystych energii, które miało przy urodzeniu, i zapewnienia w ten sposób niesmiertelności, podobnie jak to ma miejsce w tradycyjnej jodze, szczególnie w systemie znanym jako [[hatha joga]], który najbardziej celuje w osiąganie fizycznej nieśmiertelności.
+Nieśmiertelni – w religijnej odmianie taoizmu święci, mężczyźni i kobiety, którzy za życia posiedli nadprzyrodzone zdolności (zazwyczaj alchemicy), a po śmierci stali się bogami (bóstwami nieba). O nieśmiertelnych, jako istotach wolnych i pozbawionych trosk, w kulturze taoistycznej pisał jako pierwszy [[Zhuangzi]] (Czuang Tsy), prawdopodobnie w znaczeniu alegorycznym, dla zilustrowania proponowanych przez siebie ideałów; jednak późniejsi taoiści uznali ich za istoty realne.
+Nieśmiertelni dzielą się w taoizmie na trzy klasy:
+# '''sheng ren''' - stanowią najwyższą klasę; zamieszkują najwyższe niebiosa; trudno ich odróżnić od bóstw, zwłaszcza że określane są tym samym terminem;
+# '''cheng ren''' - mieszkający w drugim niebie; są to dusze bohaterów i świętych taoistycznych;
+# '''xian ren''' - najliczniejsi, żyjący w najniższych niebiosach, to filozofowie i mędrcy taoistyczni, którzy osiągnęli nadprzyrodzone możliwości dzięki swym praktykom mistyczno-ascetycznym czy jogicznym.
+Ci z nieśmiertelnych, którzy wybrali życie na ziemi, są w zasadzie nieodróżnialni od "zwykłych" mistrzów taoistycznych.
+Taoizm, joga taoistyczna, qigong, zna różne drogi przywracania ciału czystych energii, które miało przy urodzeniu, i zapewnienia w ten sposób nieśmiertelności, podobnie jak to ma miejsce w tradycyjnej jodze, szczególnie w systemie znanym jako [[hatha joga]], który najbardziej celuje w osiąganie fizycznej nieśmiertelności.
 Jedni taoiści próbują osiągnąć nieśmiertelność na drodze alchemicznej przez wytworzenie eliksiru nieśmiertelności, eliksiru wiecznego życia czy wiecznej młodości (waidan), inni dążą do tego stanu przez ćwiczenia higieniczne, podobne do hatha jogi (higiena wewnętrznych bóstw), poprzez ćwiczenia oddechowe (xingqi, fuqi, taixi), poprzez ćwiczenia gimnastyczne w ruchu (daoyin), poprzez praktyki seksualne (fangzhongshu), posty i głodówki (zhai) lub medytację (zuowang, shouyi, cunsi).