Mahatma Himalaya

MAHATMA HIMALAYA - CZOHAN EL MORIA - HENOCH - HERMES - IDRIS SHAH

Mahatma Himalaya - EL Moryah - Henoch - Hermes

Legendarny jogin, święty, mistrz duchowy i cudotwórca znany jako niebiański Władca Himalajów. Znany mistykom z wielu objawień i spontanicznych spotkań. Duch, Anioł i Bóg najwyższych gór świata, Himalajów i Pamiru. Wspominany w wielu legendach i mitologiach religii Wschodu, włącznie z tradycją henochiańską judaizmu. Wspominany m.in. w Śiwa-Puranach jako Himavan, król legendarnego królestwa himalajskiego obejmującego Nepal, Bhutan, Sikkim i Tybet oraz część Afganistanu. Ojciec stu synów i równie wielkiej liczby córek, z których najważniejszą jest Bogini Parwati, małżonka Boga Śiwa. Małżonek niebiańskiej nimfy, Bogini Meny, Menaki, teść Boga Śiwa.

Król ascetów, bretharian i joginów przebywających na ascetycznych odosobnieniach w Himalajach. Współcześnie jak i w XXI-XX wieku wspominany jako źródło przekazów duchowych o telepatycznym charakterze przez wiele mediów jak Helena Bławatska, Alice Bailey, Helena Roerich czy Elizabeth C. Prophet. Główny mistrz himalajskich odmian jogi m.in. krija jogi, siddha jogi czy laja jogi. Znany na Zachodzie sufi, Hazrat Inayat Khan podaje w swojej autobiografii, że w czasie duchowych pielgrzymek i poszukiwań otrzymał w Himalajach łaskę spotkania Mistrza Himalaja w formie niebiańskiej audiencji trwającej kilkanaście godzin, w tym nauk i błogosławieństwa darśanu. Ślady kultu El Morya (El Mo) czyli Śri Himalaya Rishi można spotkać w prawie całej duchowości i jodze korzeniami wywodzącej się od himalajskich mistrzów mądrości Dalekiego Wschodu. Często wspominany w pismach orientalnych jedynie jako Mahatma, dosł. "Wielka Dusza".

El Elohim - Niebiański Ojciec Joginów

Ojciec Niebiański, El Morya towarzyszy nam w naszych umysłach, uczuciach i emocjach. Możemy się do niego zawsze zwrócić, gdy zaczynają nas opanowywać złe nastroje, myśli czy nawet depresje. On pomaga nam w przywróceniu dobrego humoru, wiary i siły w podążaniu drogą Światła, Miłości i Mocy. W Zegarze Mistrzów odpowiada za Mądrość Bożej Woli i Mocy. Król Ćandragupta Moria w czternastym wieku przed Chrystusem organizuje swe olbrzymie królestwo na zasadzie samorządu nie tylko prowincji i miast ale i wsi, które się stają małymi republikami wiejskimi rządzonymi przez obieralną Radę Pięciu "Panćajat" (Pańćayat), które przetrwały prawie dwa tysiąclecia i były podwaliną potęgi i kultury Indii!

EL to imię Boga z kultury fenickiej czy semickiej, ugaryckiej i akkadyjskiej, imię Boga od którego pochodzą późniejsze formy jak Eloa, Elim czy Elohim, a także Allah. El to powtarzane 2600 razy w Biblii podstawowe Imię Boga, mające rozmaite przydomki jak El Szaddaj (Wszechmocny) czy El Eljon (Najwyższy). Imię El Moria, pisane też El Morijah czy El Morya/h oznacza Boga z Góry Moria, Boga Świątyni Salomona w Jerozolimie, a także Boga całej tej okolicy w czasach przed Mojżeszem, w kulturze jeszcze fenickiej, która tam kwitła i rozkwita po dziś dzień.

Elohim (po hebrajsku אלהים) - w Biblii jedno z zasadniczych imion Boga, obok Jahwe (JHWH) (Jest, Istnieje albo "Będący"), El (Bóg); Adonaj (Pan); Szaddaj (Wszechmogący). Elohim to liczba mnoga od hebrajskiego słowa El (Bóg) i jego rozszerzenia Eloah, które, jak się wydaje, jest określeniem własnym Boga Izraela. Samo słowo El pochodzi od najwyższego Boga w mitologii ugaryckiej i ogólnie fenickiej, gdzie El jest najstarszym Bogiem panteonu i stwórcą ludzkości. Choć słowo Elohim występuje często na określanie bóst pogańskich w formie "bogowie", w odniesieniu do Boga Izraela nie mówi się o politeizmie. U Izraelitów nie było też pojęcia pluralis majestaticus - jak w formie "Wy, towarzyszu" lub "Królu-Wasza Miłość". Używając liczby mnogiej w odniesieniu do Boga Izraelici podkreślali raczej nieskończoną wielość przymiotów Jedynego Boga.

W starohebrajskim forma Elohim mogła oznaczać Boga jako Boską Parę Rodzicielską, czyli Elohim to On (JHWH, Ogień) i Ona (Szekina, Światłość). Według niektórych teologów chrześcijańskich była wczesnym znakiem Trójjedyności Boga (Trójca Święta). Teoria źródeł wyodrębnia fragmenty Pięcioksiągu, w którym używana jest ta forma imienia Boga jako należące do redakcji tradycji elohistycznej, w przeciwieństwie do redakcji jahwistycznej, w której używane jest samo imię Jahwe (JHWH).

Imię Moria (Morja) rozpowszechniła na Zachodzie szerzej Helena Pietrowna Bławatska. W działalności literackiej Helena Bławacka posługiwała się niekiedy rosyjskim językiem rodzinnym, używając pseudonimu, imienia duchowego Himalajskiego Bractwa Radda-Baj (Radha-Badź); najwięcej jednak pisała po angielsku. Najgłośniejszą jej publikacją jest "Izyda Odsłoniona" (Isis unveiled), z powodu której zwano ją niekiedy nowoczesną kapłanką Izydy (Isis). Ogromne to dzieło, w którym wykłada system boskiej teozofii Himalajskich Mistrzów, było wedle świadków podyktowane jej duchowo, telepatycznie, w ciągu kilku miesięcy, przez największego Mędrca (Ryszi) na świecie, Mahatmę El Moria (El-Morja), mieszkającego w lasach dziewiczych Tybetu w Himalajach. Wówczas gdy Bławacka, pisała tę księgę, była od niego oddalona o zaledwie kilkaset mil. Mistrz El-Moria (El_Morya) był to wedle wizji "mocny brunet cudnej urody z głębokimi przenikliwymi czarnymi oczyma". Gdy w roku 1882-im Helena Pietrowna Bławacka - Radda-Baj zachorowała ciężko w Darjeeling w Indiach północnych, uroczy ten mędrzec uniósł ją w sposób czarodziejski, zgoła jej nieznany, do siebie w góry Himalajskie i tam kilku magnetycznymi "passami" przywrócił jej zdrowie, pomimo że już była na pół nieżywa.

Doktryna metempsychozy, czyli reinkarnacji w Indiach, jak mówi Letourneau, praktycznie czyni zadość wymaganiom Sprawiedliwości, uczy bowiem, że istnienie osobowe każdego człowieka (Dźivatman) składa się z długiego szeregu wcielań kolejnych, wyższych lub niższych, stosownie do tego, czy człowiek wzniósł się przez zasługi albo poniżył przez występki w czasie poprzednich swych egzystencji. Pojęcie reinkarnacji duszy w kolejnych ciałach znosi wszelką niesprawiedliwość, tak losową jak i społeczną: każdy ma taki udział, jaka mu się ściśle należy. Ale ponieważ cząstki złe są bez porównania liczniejsze od dobrych, wynika stąd w umysłach wierzących głębokie uczucie znużenia i zniechęcenie do życia.

Ludzie zmęczeni są życiem i dlatego wzdychają do wyzwolenia czyli nirwany, do pogrążenia się w boskim oceanie wszechbytu przez metodyczne uświęcanie ciała, umysłu i serca, poprzez podążanie Drogą pod czujnym okiem Guru - Boskiego Posłańca. Oczywiście, ludzie z jednej strony wypalają przeżyciami i przejściami karman uprzedni, ale z drugiej strony swoimi czynami, słowami i myślami tworzą karman nowy, który spadnie na nich w przyszłości, kiedy posiew dojrzeje i nadejdzie czas żniwa. Rzeźnik zabijając zwierzęta do konsumpcji tworzy sobie karman, że tyle razy odrodzi się i zostanie zabity jako zwierzę ile razy sam zabijał w rzeźni. Karman jest przypisany indywidualnej duszy, atma-puruszy, i wlecze się za duszą w kolejnych żywotach, pomimo tego, że w kolejnej formie bytu nie pamięta się poprzednich. Prawo karmana zaczyna być widoczne z większej perspektywy czasowej i na poziomie życia dusz, a nie ich materialnych, chwilowych powłok czyli wcieleń.

EL MORYA - Mentor Ducha

Czohan (Przywódca, Wódz, Mistrz) Pierwszego Promienia emanującego Szafirowo Niebieskim Światłem, które przejawia Wolę Bożą. Stoi również na czele szóstego poziomu w Hierarchii Siódmego Promienia, gdzie odpowiada za podtrzymywanie niższych poziomów, koordynuje wszystkie prace na tych poziomach oraz projekty odnowienia planet w Galaktyce. Założyciel i szef Rady Darjeeling - Rady Wielkiego Białego Bractwa (MahaSangha, LayaSangha), która jest jednostką Hierarchii Duchowej. W jej debatach biorą udział m.in. Gopala Kriszna, Gautama Buddha, Saint Germain, Matka Boska (Menaka Devi), Jezus Chrystus, Mistrz Kuthumi i Wielki Boski Dyrektor (GuruDeva, MahaDeva). Zadaniem rady jest doprowadzenie do rozpowszechniania Nauk Wniebowstąpionych Mistrzów, pomoc ludziom w ich rozwoju i samodoskonaleniu. Wspólnie z wieloma ludźmi służą sprawie wypełnienia woli Boga, która ma się przejawić na ziemi. Mistrz El Morya jest Duchowym Nauczycielem osób tworzących Towarzystwo Teozoficzne w 1875 roku. W latach 20-30-tych XX-ego wieku Wniebowstąpiony Władca El Morya nauczał Nikołaja i Elenę Rerich, przez których przekazywał swoje idee i nauki. W 1958 roku El Morya przywołał m.in. Lanello Marka Prophet do wykonywania w/w misji. Zaowocowało to założeniem The Summit Lighthouse w Waszyngtonie, znanej w Polsce bardziej pod nazwą ruchu Fioletowego Płomienia. El Morya przedstawia się jako Dusza dążąca ku Miłości w roli Obrońcy, Nauczyciela i Przykładu. Jego niezwykłe oddanie Boskiemu słowu i sprawie objawia się i wibruje przez wszystkie ogniska skupienia Światła jego duszy na Ziemi takie jak:

Henoch - starożytny prorok patriarcha;

Abraham - prorok Starego Testamentu, który stał się prawzorem i prarodzicem dwunastu pokoleń Izraela;

Ćandragupta Moria - Król Indii w XIV wieku przed e.ch. Twórca nowoczesnych Indii.

Melchior - jeden z trzech mędrców Wschodu, który podążył za gwiazdą oznajmiającą o narodzeniu najlepszego z Jego rodu - Jezusa, który wykona wszystkie obietnice Boga przed swoimi duchowymi potomkami;

Król Artur - założyciel rycerzy Okrągłego Stołu i dam Kamelotu w celu odnalezienia Świętego Grala;

Św. Tomasz Becket (ur.ok. 1115 w Londynie, zm.29 grudnia 1170). Święty męczennik, arcybiskup Canterbury i kanclerz Anglii. Zginął, zamordowany z polecenia króla Anglii Henryka II.

Św. Sergiej Radonieżski -(ur. 1313 w Rostowie, zm. 1392) Patron Rosji. Błogosławił Księcia Dmitrija przez bitwą z chanem tatarskim i przepowiedział wielką wygraną ruskiego wojska. Dzięki Elenie i Nikołaju Rerich wiemy, że ten pokorny ruski mnich i cudotwórca był bezpośrednio powiązany z Władcami Szambali i pod ich kierownictwem dał impuls ku połączeniu i podniesieniu potężnego ruskiego mocarstwa.

Św. Tomasz More (ur.1478 w Londynie, zm. 6 lipca 1535) - prawnik i pisarz. Piastował też stanowisko Lorda Kanclerza. W roku 1534 odmówił złożenia przysięgi lojalności Henrykowi VIII jako głowie Kościoła anglikańskiego. Przed ścięciem powiedział zgromadzonym, że umiera jako "dobry sługa króla, ale przede wszystkim Boga".

Cesarz Akbar Moria - znany lepiej jako Sufi Akbar Dźelaluddin Muhammad Al-Morja Khan Cziszti (1556-1605 r). Pir Akbar założył m.in. pierwszą w Indii świątynię Powszechnego Nabożeństwa dla realizacji dzieła ekumenii i zjednoczenia wszystkich wyznań religijnych. Działalność ta miała na celu rozwijanie Czystej Religii, która nie zawiera żadnej ortodoksji, jak też nauczał Abraham. Akbar znany jest jako Guru Morja, który osiągnął Paranirwanę w 1605 roku, w dniach swego odejścia z ziemskiego życia.

Helena Blawatska, Helena i Mikołaj Roerich, Alicja Bailey to Jego ogniska skupienia znane w XX wieku, podobnie jak Tatiana Mikuszyna z Rosji. Najważniejszym ogniskiem skupienia, fokusem Mistrza El Moria czy El Moryah jest na przełomie II-ego i III-ego Tysiąclecia Mistrz L.M.B., żyjący jako wielki Biały Mag.

CZOHAN EL-MORYA – METATRON

Przyszły Manu - Prawodawca, Tajemny Mistrz Mistrzów, Mistrz i Duch Himalaya, Wielki Książę Radźputanu, Hierarcha Świątyni Śigatse Promienia Woli i Wszechmocy Bożej (El-Szaddaj), Kierownik Dewów Pokoju, Zwycięstwa i Panowania! Wyższy Mistrz i Wewnętrzny Kierownik duchowych przywódców, reformatorów, ruchów i organizacji duchowych, ezoterycznych oraz okultystycznych na całej planecie Ziemia! Duchowy Ojciec Wielkich Awatarów, Mistrzów, Świętych i Proroków Ludzkości, Niebiański Ojciec i Mistrz Rady Darjeeling, Metatron, El-Szaddaj, Jahwe Katan! Kierownik Siedmiu Najwyższych Mistrzów, Władców Planety, jak St. Germain, Kuthumi, Hilarion, Serapis! Duchowy Ojciec i Hierofant Zarathuszthry, Mojżesza, Buddhy, Jezusa, Muhammada, Moinuddina. Premier Rządu SZAMBALI, wykonawca Woli Sanat Kumara (JHWH). Mistrz Morya znany jest w historii jako Prorok Henoch (Idris Szach) kiedy dostąpił Wniebowzięcia, oraz z licznych emanacji jako Cesarz Morya Gupta czy Akbar Wielki. Władca Siódmej Sfery Niebios, Jahwah Katan – Mniejszy Bóg, Książę Szambali, Wadźrasattwa! Przez uduchowionych ludzi planety odczuwany jako Wewnętrzny Kierownik, Wielki i Uniwersalny, Niebiański Guru (Archanioł Jahuel)! Wszelkie Przekazy Mistrza Himalaya to Żywa Etyka, Nauka Czohan Morya podobnie jak Przekazy Agni Jogi Heleny Roerich, Teozofii Heleny Bławatskiej, Nauki Bo Yin Ra czy Przekazy Tybetańczyka Alicji Bailey.

ŚWIĘTO URODZIN CZOHAN EL-MORYA

Znanego jako MAHATMA HIMALAYA, HENOCH, HERMES, IDRIS, METATRON, EL-SZADDAJ, SAURID - to stały Dzień 13 Grudnia w kalendarzu solarnym lub w Dzień Księżycowej Pełni, Purnimy Znaku Strzelca czyli pomiędzy 21 listopada, a 21 grudnia na pamiątkę Pełni w czasie urodzin jako Proroka Henocha-Idrisa w kalendarzu księżycowo-solarnym! Dzień celebrowany jest przez szkoły henochiańskie, czyli hermetyczne, okultystyczne, ezoteryczne!

SKAŁA NA GÓRZE MORIA

Arka Przymierza stała na szczytowej skale wzgórza Moria (Morya, Morijah) w Jerozolimie. Na tej skale Abraham gotów był ofiarować swego syna Izaaka. Nad nią to wznosiła się najświętsza część przybytku Salomona, a później świątyni Heroda. Obecnie okrywa ją kopuła Domu Skały. Opokę tę zwano po hebrajsku Eben ha-Shetiyah, czyli Fundament Skały. Dr Dan Bahat, wybitny archeolog i wykładowca na Uniwersytecie Hebrajskim, którego rodzice pochodzą z Polski, on sam urodził się we Lwowie i mówi po polsku, napisał o tej skale: "Nie ma wątpliwości, że Dom Skały jest częścią samej świątyni, moim zdaniem Miejsca Najświętszego. Niektórzy sądzą, że w tym miejscu stał ołtarz całopalenia, ale to niemożliwe, gdyż to nie pasowałoby do topografii wzgórza. Jest rzeczą pewną, że skała, która stoi w centrum Domu Skały to nic innego, jak skała, która była w Miejscu Najświętszym na szczycie góry Moria, gdzie Abraham zamierzał ofiarować Izaaka."

Leen Ritmeyer, który był dyrektorem prac wykopaliskowych obejmujących teren Wzgórza Świątynnego, zlokalizował prawdopodobne Miejsce Najświętsze dawnej świątyni, dzięki obliczeniom podanym w żydowskiej Misznie. Jego zdaniem, część skały wypełniała Miejsce Najświętsze, a część była fundamentem dla muru świątyni, co tłumaczy dlaczego wymiary wierzchniej powierzchni skały (16 x 20 m) są większe od rozmiaru Miejsca Najświętszego (11x11 m). Tam, gdzie przypadał środek Miejsca Najświętszego świątyni Salomona, w skale widać płaskie wgłębienie, biegnące ze wschodu na zachód. Rozmiary tego zagłębienia (79 x 131 cm) odpowiadają wymiarom Arki Przymierza. Bóg z Góry Moria, Bóg Abrahama powstrzymał proroka od pomysłu złożenia własnego syna w ofierze, co wówczas praktykowano dosyć powszechnie. I ten Bóg uwieczniony jest jako El Moria.

ŚWIĄTYNIA MORIA (MORIJA)

Świątynia izraelska została zniszczona dwukrotnie. Najpierw przez Babilończyków w VI wieku p.n.e., a potem w 70 roku n.e. podczas wojny Judei z Rzymem. Później na rozkaz rzymskiego cesarza Hadriana (117-138 n.e.) postawiono na jej miejscu świątynkę ku czci Jowisza (Jupitera), Ojca Bogów w religii Rzymu. Od IV wieku e.ch., miejsce to jednak popadło w ruinę. Wstyd, ale w czasach chrześcijańskich służyło nawet za latrynę, bo chrześcijaństwo plugawiło kulturę żydowską. Dopiero w 638 roku muzułmański kalif Omar kazał je gruntownie oczyścić i rozpoczął budowę Domu Skały (arab. Qubbet as-Sakhra), którą ukończył w 691 roku kalif Abd al-Machalek. Muzułmanie wierzą, że z tej skały Mahomet, czyli Muhammad wzniósł się do Nieba na swym koniu Al-Burak'u. Skała zaś tak bardzo chciała podążyć za nim, że anioł Gabriel musiał ją siłą trzymać w miejscu, pozostawiając na jej zachodniej stronie ślady swoich palców.

Po jednej stronie opoki wyżłobiono szyb, który prowadzi w głąb do podziemnej jaskini. Muzułmanie nazywają ją Bir el-Arweh, czyli Studnia Dusz. Tradycja żydowska mówi, że pod tą jaskinią, głęboko we wnętrzu ziemi, Salomon kazał zbudować sekretną komnatę. Przed najazdem Babilończyków w niej ukryto Arkę Przymierza, gdzie spoczywa do dnia dzisiejszego, ponoć strzeżona przez potężnych aniołów. Czy do tej jaskini odnoszą się słowa znalezionego w Qumran Miedzianego Zwoju? Ten jedyny w swoim rodzaju rulon (wykonany z niemal 100% czystej miedzi) wymienia 64 schowki ze sprzętem świątynnym oraz złotem i srebrem o wadze blisko 200 ton! Ostatni fragment Miedzianego Zwoju mówi o ukrytym w jaskini rulonie, który zawiera dokładny opis schowków oraz ich inwentarz. Niektórzy sądzą, że tą jaskinią jest właśnie Studnia Dusz pod Fundamentem Skały. Nie przypadkiem szczytowa skała wzgórza Moria była obiektem zainteresowania wielu poszukiwaczy skarbów, o których przygodach dużo się opowiada.

KOPUŁA MORIA

Skalna Kopuła jest aktualnie od prawie 1400 lat świątynią islamską o największym znaczeniu, stoi jednak w miejscu, które było ważne na długo przed nastaniem islamu. Kiedy król Dawid zdobył Jerozolimę na początku pierwszego tysiąclecia p.e.ch., próbował przeprowadzić spis ludności, co ściągnęło nań Gniew Boży. W jego następstwie miasto ogarnęła zaraza i Król Dawid, aby naprawić swój błąd, zbudował wielki ołtarz na skale w Jerozolimie na Górze Moria. Skałę tę czczono jako miejsce, gdzie Abraham przygotowywał się do złożenia Bogu EL ofiary ze swojego syna, Izaaka. Wielu ludzi uważało tę położoną na wzgórzu Moria skałę za środek świata. To właśnie tutaj syn Dawida, Salomon, zbudował później Wielką Świątynię z kamienia i drewna cedrowego, w której przechowywano Arkę Przymierza. Nadal można zobaczyć niewielką część podstawy świątyni. Po zniszczeniu miasta przez Nabuchodonozora w IV wieku p.e.ch. świątynia została odbudowana, a w I wieku p.e.ch. powiększona wraz z podstawą przez króla Heroda.

W VII wieku e.ch. arabski zdobywca Jerozolimy, Omar I, odkrył "świętą skałę" i zbudował w pobliżu meczet. Później kalif Abd el-Malik postanowił, że miasto powinno stać się celem pielgrzymek muzułmanów. Ostatecznie było to przecież miejsce podróży Proroka Muhammada do nieba. Archanioł Gabriel zbudził Muhammada i przeniósł go na skrzydlatym koniu do Jerozolimy, gdzie Muhammad ze wzgórza Moria dostał się do nieba na audiencję u Allah (hebr. Elohim), który objawił mu zasady wiary islamskiej. Skalna kopuła oznaczyła miejsce wzniebostąpienia Mahometa, a pielgrzymi mogą tu zobaczyć odciski jego stóp i trzy włosy z jego brody. Kopuła była początkowo wykonana ze szczerego złota, a symbolizuje ona świętą skałę, której jest osłoną. Kopuła ma 20 m średnicy i 34 m wysokości, współcześnie jest pozłacana, chociaż spora część jest ze złota. Spoczywa na tamburze wspierającym się na kamiennych kolumnach. Arkada zewnętrzna jest zbudowana na planie ośmiokąta, podobnie jak zewnętrzne ściany budynku. Skała znajduje się w samym środku budowli, a otaczające ją arkady pozwalają pielgrzymom swobodnie poruszać się wokół.

We wnętrzu świątyni znajdują się bogate, wzorzyste mozaiki, wykazujące oczywiste wpływy bizantyjskie. Inskrypcja dekoracyjna była ważnym elementem zdobnictwa islamskiego, kiedy wznoszono świątynię. Wnętrze jest zatem ozdobione wstęgami inskrypcji, niektóre udekorowały wnętrze wspaniale zdobionej kopuły. Na zewnątrz meczet pokrywała pierwotnie szklana mozaika, lecz w XII wieku zastąpioną ją ceramiką islamską. Budowniczy Kopuły Skały, kalif Abd el-Malik z dynastii Omajjadów, został upamiętniony wewnątrz budowli, lecz późniejszy kalif z dynastii Abbsydów usiłował sobie przypisać budowlę przez zmianę inskrypcji. Zmienił imię, ale z niezwykłym niedbalstwem zapomniał o zmianie daty, dzięki czemu zasługa zbudowania Skalnej Kopuły pozostaje przy Abd el-Maliku. Święta Skała, na której stoi Święty Złoty Meczet, to miejsce, gdzie trzy wyznania istnieją obok siebie, a co więcej miejsce z którego płynie religia abrahamowa, judaizm, chrześcijaństwo i islam niczym woda żywa ze źródła. Niektórzy zwolennicy ekumenii islamu, judaizmu i chrześciajństwa nazywają Złoty Meczet Trzecią Światynią Jerozolimską lub Światynią Wiary Abrahama, Ojca Trzech Wielkich Religii.

BÓG EL

Imię El (Bóg) 2600 razy występuje w Biblii! Najwyższe bóstwa kananejskie, ugaryckie, fenickie mają duże znaczenie dla przedmiotu Orędzia Morya, ponieważ one nieustannie wywierają wpływ na kształtowanie się koncepcji religijnych w Izraelu i okolicy. Mamy na myśli przede wszystkim Boga imieniem El, „Mocarza”, który jest głową panteonu kananejskiego, najwyższym we wszystkich sprawach ludzkich i boskich. Jest on „Stwórcą [wszelakich] stworzeń” (bny bnwt), dostojnym ojcem i królem bogów oraz ludzi. Niemal we wszystkich językach semickich słowo „El” oznacza „Boga”. W kulturze kananejskiej, podobnie jak w innych kulturach semickich, stało się nazwą ogólną (nomen genericum) najwyższego Boga, ponieważ Kananejczycy zapożyczyli i znacznie uściślili pojęcie najwyższego, żywego Boga, który stworzył świat i w swej osobie stanowi ostateczne wyjaśnienie nie ogarniętego przez ludzi wszechświata.

W eposach ugaryckich El zasiada w majestacie w kosmicznym raju „u zbiegu dwóch rzek”, gdzie łączą się tam i mieszają wody podziemne i ziemskie, gdzie nie mogą dosięgnąć go żadne złe moce. Jest to boski Byk, potężny w swej sile. Ale jednocześnie, jak później Jahwe czy Jehowa, El to Bóg wszechmocny, mądry, dobrotliwy, łaskawy i miłosierny. Jest on najwyższym sędzią, orędownikiem sprawiedliwości, miłosierdzia, gościnności i obyczajności, przymiotów, które istoty ludzkie powinny starać się posiąść. Z tego względu królowie kananejscy, kierujący obrzędami religijnymi w swych miastach- państwach, mieli obowiązek jako przedstawiciele Woli Boskiej na ziemi okazywać upośledzonym i bezbronnym ludziom sprawiedliwość i miłosierdzie. Co więcej, królowie wypełniali przepisane obrzędy przede wszystkim w celu uzyskania przebaczenia, ułaskawienia i odpuszczenia za popełnione przez ludzi grzechy i występki. Jednym z najważniejszych elementów dziedzictwa Izraela po Kananejczykach były religijne i moralne koncepcje funkcji króla. To domaganie się od ludzi prawości moralnej stanowiło konsekwencję obdarzenia tym atrybutem Boga El.

Wśród Kananejczyków wszakże ów monoteistyczny atrybut boga El został zatuszowany i zamglony wskutek istnienia kultów lokalnych. Nawet po upływie długiego czasu autorzy Biblii pamiętali, że czczono go w Hebronie i okolicy (w Mamre) jako El Szaddaj „Pana równin, pól i stepów”; określenie bardzo poetyckie, być może o rodowodzie akadyjskim, a otaczano go również czcią w Betel („Dom Boży”) pod imieniem El Betel bo prawdopodobnie imię to także ma pochodzenie akadyjskie, w Beer Szewie jako El Olam („Wiekuistego”); w Kadesz – Barnea nazywano go El Roi („El widzi mnie”), a w Jerozolimie – El Eljon (Elion) („Najwyższy”).

Wprawdzie El Elion, w znaczeniu uniwersalistycznym, mógł być uznany za „Stwórcę” lub „Stwórcę/ Stworzyciela nieba i ziemi”, jednak badaczom nasuwa się czasem domniemanie, że w ludowych, politeistycznych wierzeniach, dla podkreślenia ich odmienności, dominowała tendencja do traktowania kultów regionalnych jako obrządków ku czci bóstw lokalnych które, jak można sądzić, istniały tam w przeszłości, a nie jedynego wszechmocnego Boga w jego wielorakich objawieniach. Badanie tekstów fenickich wskazuje jednak, że odczytywanie dodatków do EL często wskazuje na okolicę czy miejscowość, gdzie jest sprawowana tradycja kultu najwyższego Boga, czyli El. Tak naprawdę, bez fałszowania obrazu Boga, EL-MORIA jest jak najbardziej Bogiem El jaki czczony jest od tysięcy lat w obszarze całej kultury fenickiej i semickiej, w Starym Testamencie czyli w Biblii, a co najważniejsze jest też Ojcem Niebieskim chrześcijan. Co do tego nie ma i nie może być żadnych wątpliwości.

SZAMBALA, ŚAMBHALA - Królestwo Moryah - Mistrza Himalaya

Zaprawdę powiadam ci, że ludzie zamieszkujący Szambalę wychodzą czasem na powierzchnię ziemi. Spotykają się z ziemskimi pomocnikami Szambali. Działając dla dobra ludzkości, przesyłają cenne podarunki, godne uwagi pamiątki. Mógłbym ci opowiedzieć wiele historii o tym, jakie cudowne dary otrzymywano. Nawet sam Rigden-Jyepo ukazuje się od czasu do czasu w ciele ludzkim. Pojawia się nagle w świętych miejscach, klasztorach i o wyznaczonych porach wypowiada proroctwa... ---Rozmowa z Wysokim Lamą Tsa-Rinpoche (Mikołaj Roerich, "Szambala", 1930 r.)

Szambala (Shambhala) czy Śangri-la to główne centrum duchowe Ziemi, które położone jest w Himalajach. Ukształtowanie geograficzne, ciężki górski klimat, oraz ochrona sił nadprzyrodzonych czynią to miejsce trudno dostępnym. Szambala jest bramą łączącą ziemski świat fizyczny ze światem duchowym, jest krainą wolną od cierpień i konfliktów. Miejsce tworzące ten świat duchowy nie jest skażone problemami świata materialnego. Szambala jest krainą Światłości którą zamieszkują duchowi nauczyciele świata z czystą karmą, którzy podczas procesu reinkarnacji nie muszą się wcielać na poziomie ziemskim. Życie ich polega na medytacji i pogłębianiu najwyższych praktyk duchowych, oraz kierowaniem losami ludzkiej Rasy. Karma to prawo przyczyny i skutku, w dosłownym tłumaczeniu znaczy działanie, i jest wynikiem naszych wcześniejszych działań z przeszłego lub teraźniejszego życia. Jeżeli dzisiaj napracujemy jakiś potencjał energii pozytywnej lub negatywnej będzie ona miała określony skutek w przyszłości.

Najwyższym mistrzem duchowym i koordynatorem nauczycieli duchowych w Hierarchii Szambala (Śambhala) jest Dziesiąty Wisznu, Kalkin, a inaczej Buddha Maitreja, który w ważnych okresach rozwoju świata zaznacza swoją obecność ujawniając się w ludzkich umysłach na poziomie podświadomości. Może działać przez polityków, artystów, wojskowych, ważne osobistości świata wskazując drogę rozwoju ludziom poprzez Mądrość, Współczucie, Altruizm, Miłość. Do Krainy Szambala można wejść w odpowiednim czasie rozwoju tylko podczas wyższych medytacji z czystym sercem i w konkretnym celu. Można prosić o wskazówki dotyczące np. rozwoju duchowego. Szambala to również najświętsze słowo Azji, otoczone jest wielką czcią, powagą i nie jest wymawiane bez wyraźnej potrzeby. Informacja na temat Krainy Szambali jest hermetycznie strzeżoną tajemnicą, do której mają dostęp wysoko uduchowieni guru, gotowi w jej obronie poświęcić swoje życie.

Szambala czy poprawniej Śambhala oznacza także, Wyższą Naukę i nadchodzącą Nową Epokę. Tybetańska przepowiednia wyrażona obrazowo buddyjską mandalą głosi, że w 2327 roku e.ch. zasiądzie na tronie ostatni Król Szambali Kulika Rudraćakrin. Aby stawić czoło złu i materializmowi, które na ziemi osiągnie apogeum. Król Szambali podczas 98 lat swojego panowania zjednoczy w około siebie wielkie siły Dobra i Światła. Wedle wyliczeń około roku 2425 zostanie stoczona wojna na poziomie fizycznym i duchowym, w wyniku której siły zła poniosą ostateczną klęskę. Ostatecznym ukoronowaniem zwycięstwa Dobra i Światła będzie połączenie Krainy Szambali z cywilizacją ziemską i utworzenie nowej ludzkiej Rasy o boskich cechach i skłonnościach. Tak ma zostać przywrócona boskość rasy ludzkiej i nastanie Nowego Wieku.

Karma Jogin podąża ścieżką pełną Altruizmu, Miłości, Radości. Karma Jogin jest wolny od przywiązania do materialnego świata iluzji. Każde jego działanie skierowane jest ku wyższym formom duchowym. Wszechświat zbudowany jest z energii, która manifestuje się na wielu poziomach bytu. Energia ta wyraża się różną częstotliwością wibracji. Najwyższą wibracją, oraz formą ducha jest Bóg. Bóg jest światłem poruszającym każdym atomem. Bóg jest w nas... Człowiek w Hierarchii wszechświata zajmuje bardzo istotne miejsce pomiędzy ziemią, gdzie panuje chaos i pomieszanie, a kosmosem gdzie wszystko jest idealne i harmonijne. Człowiek jest przejawem najwyższej kosmicznej siły i zawsze pozostanie nierozerwalnie połączony z naturą tworząc w sobie mały kosmos. Człowiek w zależności od poziomu rozwoju swojej Świadomości tworzy określoną wibrację, wpływając tym samym na drogę Ewolucji Wszechświata. Nadrzędnym celem człowieka jest samodoskonalenie się w sferze duchowej. Transformowanie swojej świadomości poprzez uduchowienie materii i zjednoczenie się z najwyższą harmonią jaką jest Bóg, Brahman, Elohim, Allah.

Według tradycji tybetańskich Kraina Szambala ma znajdować się gdzieś w Tybecie pod Himalajami, a Król Świata podobno ma bezpośredni kontakt z Dalaj Lamą. W pałacu Dalaj Lamy w Lhasie znajdują się Czerwone Wrota, za którymi ma być wejście do tunelu prowadzącego do Szambali. Sama Szambala według różnych przekazów ma leżeć w okolicy miasta Shigatse (Śigatse) lub w okolicy świętego jeziora Manasarowar. Inne legendy umiejscawiają krainę Szambala ukrytą gdzieś na pustyni Gobi. Nazwa Szambala wywodząc się z Wschodu, szybko zawładnęła wyobraźnią wielu ludzi Zachodu. Ma to być kraina wielkiego królestwa stolicą którego jest miasto Wojowników Światłości położone w ukrytej górskiej dolinie. Mityczna kraina Szambali ma znajdować się gdzieś na kontynencie azjatyckim, a pamięć o niej jest silna szczególnie w przekazach buddyjskich i bon.

Śambhalah, jak już wcześniej zostało wspomniane, rządzona jest przez Sanat Kumara (Skanda, Kartikeya), a ustrojem panującym tam jest oczywiście timokracja Mędrców. Liczba jej mieszkańców wynosi zaledwie ponad milion. Z tego Rada Nauczycieli Ludzkości składa się ze 144 tysięcy Mistrzów Mądrości, którzy wcielają się aby nauczać ludzkość. Oprócz Najwyższego Przywódcy istnieje także dwunastosobowe gremium - Najwyższe Wtajemniczenie. Śambhalah ma być wielkim centrum inicjacji i wtajemniczeń ezoterycznych, z gigantyczną biblioteką świętych tekstów. To tajemne archiwum ludzkości zapisane jest w nieznanym ludziom języku: senzar, w starej wersji Sanskrytu. To właśnie dzięki kontaktom z podziemną cywilizacją Hindusi i Tybetańczycy zawdzięczają swoją imponującą duchową wiedzę, m.in. sztukę jogi. Z Śambhalah mają pochodzić także "Boży Wysłańcy", Awatarowie, którzy udają się na powierzchnię, kiedy potrzebuje ich ludzkość. Siedmiu jest władców siedmiu tajemnych promieni ewolucji, a ósmym Strażnikiem Dharmy Śambhalah jest Sanat Kumara zwany Skandą lub Kartikeyą, Synem Brahmana, Śiwa Boga. Mistrz El Moryah jest władcą Pierwszego Promienia Woli i Mocy Bożej, strażnikiem Boskich Planów.

Helena Bławatska, która faktycznie jako nastolatka, przyznała się w swoim pamiętniku do wiary w istnienie tajemniczej grupy przywódców świata, kierujących z ukrycia losem ludzkości, tak pisała: "Istnieją i zawsze istnieli mędrcy posiadający wszelką wiedzę świata. Panują oni całkowicie nad siłami natury i dają się poznać jedynie osobom, które uznają za godne tego, aby ich poznać i ujrzeć. Zanim jednak można będzie ich zobaczyć, trzeba w nich uwierzyć". Jak widać, zdrowy rozsądek i poczucie humoru nie opuszczało tej przyszłej mistrzyni teozofii już od dzieciństwa. Z biegiem czasu Bławatska zaczęła głębiej wierzyć, że tajemni przywódcy świata zamieszkują krainę ukrytą pod ziemią, a wejście do niej znajduje się w Tybecie. Kraina ta, choć położona pod ziemią, pełna jest bogactw, a jej mieszkańcami włada Król Świata. Bławatska pisała: "Jest on tajemniczą (dla niewtajemniczonych zawsze niewidzialną), a jednak zawsze obecną postacią, o której na Wschodzie krąży mnóstwo legend, szczególnie między okultystami oraz studentami Świętej Nauki. On to utrzymuje duchowy wpływ na wtajemniczonych adeptów na całym świecie. To pod bezpośrednim, milczącym przewodnictwem owego Maha Guru (Wielkiego Mistrza) wszyscy inni, mniej boscy nauczyciele rodzaju ludzkiego stali się przewodnikami dawnej ludzkości. Oni to położyli podwaliny pod fundamenty owych starożytnych cywilizacji, będących taką zagadką dla dzisiejszych naukowców".

Szambala czy Śambhala jest symbolem duchowej krainy opartej na miłości, mądrości i wewnętrznej mocy. Tajemna Droga Szambali wyraża podróż do ukrytych skarbów naszego wnętrza, zachęca i prowokuje do odkrycia w sobie Spokoju i Tajemnicy. Śambhalę zamieszkuje lud pochodzący ze starożytnej Krainy Dewów założonej w Himalajach, który dzięki tajemniczej mocy Pranah dysponuje technologią znacznie przewyższającą nasze techniczne osiągnięcia. Jest to moc boska, duchowa, która w poważnym stopniu może wpływać na zmiany materii.

Mikołaj Roerich, spisywał ludowe podania o Szambali w rejonie gór Karakorum. Oto fragment jego dziennika z 1926 roku: "Bezchmurny słoneczny poranek. Jaskrawobłękitne, lśniące niebo. Nad naszym obozem przemyka jak strzała czarny jastrząb. Razem z naszymi przewodnikami śledzimy jego lot. I nagle jeden z buriackich lamów unosi rękę, wskazując błękit nieba. - Co to? - pytamy - balon powietrzny? - A może aeroplan? Zdumieni, widzimy nad sobą błyszczący obiekt, który leci na olbrzymiej wysokości z północy na południe. Przyniesiono z namiotów trzy najsilniejsze lornetki. Obserwujemy dość duże sferoidalne ciało, lśniące w słońcu i wyraźnie widoczne na błękitnym niebie. Porusza się bardzo szybko. Następnie widzimy, jak zmienia kierunek - bardziej na południowy zachód - i znika za ośnieżonym łańcuchem Himalajów. Cały obóz śledzi niezwykłe zjawisko, lamowie szepcą: To znak Szambali".

Mit Szambali, charakterystyczny dla buddyzmu tybetańskiego, ma jednak swój starszy pierwowzór. Rdzenna religia bon (jungdrung bon - "wieczny bon"), zwana również buddyzmem bon, wspomina wcześniejszy mit o Świętej Krainie zwanej Olmo Lungring. Jest to nieprzemijająca święta kraina będąca duchowym centrum tego świata istniejącego na Ziemi od samego początku ludzkiej rasy. To miejsce, w którym niebiańscy bogowie przejrzystego światła zstępowali z nieba, aby odrodzić się w postaci ludzi. Od tego czasu Olmo Lungring stało się sanktuarium mądrości i najwyższych mistycznych nauk, jakie pojawiły się na Ziemi. Bon to religia powszechna w Tybecie przed VII wiekiem naszej ery, kiedy to Król Songtsen Gampo przyjął buddyzm z Indii. Bon odwołuje się do wiedzy głoszonej przez Buddę Tonpę Szenraba Miłocze w Olmo Lungring 18000 lat temu, podczas gdy klasyczny buddyzm tybetański jest spuścizną indyjskiego księcia Gautamy - Buddy Siakjamuniego żyjącego w V wieku przed naszą erą. Postęp w badaniach nad Olmo Lungring dokonał się dopiero po 1959 r., kiedy armia Chińskiej Republiki Ludowej anektowała Tybet zmuszając represjami elitę duchową do ucieczki. Wraz z nimi na Zachodzie znalazły się unikalne i nieznane starodruki tybetańskie. Wśród nich naukowcy znaleźli pewną szczególną mapę, mapę dawnego Olmo Lungring, mitycznej Świętej Krainy. Badania tekstu wskazywały na to, że jest to najstarsze źródło wiedzy na ten temat, sięgające nawet okresu przedbuddyjskiego. Rozpoczęto dyskusje dotyczące miejsca i czasu istnienia tajemniczej krainy. Analizowano mapę i legendy bon. Wszystkie miejsca na mapie są związane z postacią buddy Tonpy Szenraba.

Sama nazwa Olmo Lungring znaczy "Nie mająca początku i niezniszczalna tajemna doktryna nieustającego współczucia Pana Szenraba". Tutaj zstąpił on z nieba na Ziemię przynosząc ludzkości nauki o wyzwoleniu i oświeceniu, dharmę swastyki - jungdrung bon. Jak głosi legenda, należał do rasy Mu, która pochodziła z nieba Mukhamu. Według legendy rasa ta połączyła się z Ziemianami, dając początek późniejszym dynastiom w Azji Centralnej. W kategoriach naszej epoki jest to ukryta kraina czyli bejul (sbas yul), niedostępna dla nikogo, za wyjątkiem zrealizowanych istot czyli siddhów. Mówi się, że krainę tę zamieszkują Widjadharowie (rig 'dzin) czyli dzierżawcy wiedzy ezoterycznej. Istnieje na ziemi, chociaż nie jest to zwykły kraj lub naród, który można zaobserwować ze znajdującego się na orbicie satelity lub wysoko lecącego samolotu, ponieważ posiada specyficzną dla siebie rzeczywistość. Olmo Lungring jest naprawdę nieprzemijającą, świętą krainą. Olmo Lungring lub Szambala, to nieprzemijająca święta kraina, będąca duchowym centrum świata, istniejącym na ziemi od samego początku ludzkiej rasy. Było to miejsce, w którym niebiańscy bogowie przejrzystego światła ('od gsal lha) zstępowali z nieba, aby odrodzić się w postaci ludzi, zajmując miejsce w przygotowanych dla nich fizycznych ciałach. Od tego czasu Olmo Lungring stało się sanktuarium mądrości i zbiornikiem najwyższych, mistycznych nauk, jakie pojawiły się na ziemi. Wszyscy mieszkańcy tej krainy wstąpili na ścieżkę prowadzącą do oświecenia, i dlatego mówi się, że jest to położona za Himalajami kraina Widjadharów, o której mówią Purany i inne starożytne księgi Indii. Ta tajemnicza kraina centralna jest znana w różnych starożytnych tradycjach całego świata pod różnymi nazwami.

Śangri-la lub Śambhala to mistyczna kraina wiecznej młodości Śangri-la (Shangri-la) zawieszona pomiędzy światem bogów a światem ludzi, gdzie przezwyciężono prawa natury i gdzie można było nawiązać kontakt ze światem duchów. W starym tybetańskim tekście napisano, że jest to jedno z dwudziestu czterech świętych miejsc świata, kolebka życia, siedziba Menaki - Matki Życia i Stworzeń. Ukryte królestwo Śambhali (w tybetańskim Źródło Radości) leży w innej rzeczywistości, która dostępna jest tylko nielicznym ludziom. Jest to piękny kraj, otoczony niebotycznymi górami. Rzeki i inne góry dzielą go na osiem regionów. W każdym regionie jest dwanaście księstw. W środku królestwa znajduje się stolica Kalapa. Leży ona pomiędzy dwoma jeziorami w kształcie półksiężyca. Jest to niezwykłe miasto. Mieszkańcy królestwa żyją w pokoju i szczęściu. Zajmują się studiowaniem świętych ksiąg. Posiadają niezwykłą wiedzę i wysoko zaawansowane technologie, które wykorzystują jedynie w celach duchowego rozwoju. Głównym ich celem jest pogłębienie Oświecenia.

Linki zewnętrzne

Portal Mistrza El Morya - Mahatma Hiamalaya

Sekretne nauki wtajemniczonych mistrzów jogi i tantry z Himalajów

Polski portal z naukami Królewskiej Radża Jogi

Portal z naukami ezoterycznymi i wiedzą tajemną Wschodu

Portal warsztatów, kursów i obozów medytacji, jogi, tantry, uzdrawiania i rozwoju duchowego