Pir

Pir lub Peer - po persku: پیر‎‎, dosłownie "stary [osoba]", "starszy" - tytuł mistrza Sufich lub przewodnika duchowego używany także w tradycji nathów. Zamiast tytułu Pir używa się także słowa Hazrat (mistrz) lub po prostu Szajch (wódz, mistrz). Pir często objaśniane jest jako "Święty", w sensie osoby świętej za życia, pełnej gnozy. Rolą Pira w szkołach, zakonach i braterstwach sufickich jest instruowanie i prowadzenie inicjowanych uczniów, wszystkich, którzy złożyli przysięgę Przymierza, Bajat. Mistrz tytułowany jako Pir zwykle jest mistrzem autoryzowanym do prowadzenia uczniów w więcej niż jednej sufickiej tarice (linii nauczania, scieżce).

Ogólnie, lekcje jakich udziela Pir w formie wykładów czy kazań dla ogółu murid (uczniów) nazywane są suhba. Przewodnictwo duchowe to zalecone praktyki i indywidualne rady oraz instrukcje do treningu duchowego rozwoju na sufickiej ścieżce duchowości, mistyki i gnozy. Oprócz nauczania duchowego Pir ma trzy mistyczne funkcje do spełniania:

• po pierwsze - wstawia się u Boga za osobą pragnącą mieć własne dzieci z urodzenia;
• po drugie - wstawia się za osobami pragnącymi darów duchowych, charyzmatów, łask niebios;
• po trzecie - sama obecność Pira sprowadza barakat czyli błogosławieństwo i szczęście dla tych, którzy doń przybywają;

Wstawiennictwo Pira może mieć miejsce zarówno za jego życia jak i po jego śmierci, u jego grobu zwanym dargah (mauzoleum). Barakat spływa na tych, co odwiedzają Pira za jego życia, tak samo jak i po jego śmierci, na tych co odwiedzają jego dargah.

W perskich i indyjskich tradycjach sufickich, stopnie czy pozycje duchowe znane jako Szajch oraz Murszid (nauczyciel przewodnik) poprzedzają funkcje jakie niesie ze sobą tytuł Pira. Perski tytuł Sarkar bywa czasem używany zamiennie z tytułem Pir w niektórych szkołach i zakonach sufickich.

W Indii często do mistrza sufickiego można zwracać się tytułem Peer Baba, w dewanagari पीर बाबा, dosłownie Starszy Ojciec lub Stary Ojciec.

W tradycjach alewickich, Pir musi być bezpośrednim spadkobiercą i dziedzicem nauk duchowych Hazrat Ali.

Najwyższa klasa Pirów, to szarifowie i sajdowie, potomkowie Świętego Proroka Muhammada i jego wnuków, Hasana oraz Husajna, Świętość Pirów jest darem do Boga dla wspólnoty uczniów sufickich, karamatem, cudowną oznaką łaski Bożej. Pirowie często zajmują się duchowym uzdrawianiem i zdarza się, że w ich obecności lub za ich wstawiennictwem dzieją cudowne uzdrowienia. Pirowie często nakładają ręce na głowy uczniów celem udzielenia błogosławieństwa oraz wyjednania łaski uzdrowienia. Do kompetencji Pirów należy także wyganianie złych duchów i demonów, zarówno z osób jak i z miejsc nawiedzonych przez zło, zbuntowanych przeciwko Bogu, czyniących grzechy.

Człowiek może stać się Pirem, tylko przez wierną naukę, praktykę i służbę duchową u dotychczasowego Pira, niejako w procesie sukcesji duchowej. Barakat Pira jednakże najczęściej przechodzi na jednego synów, który zaczyna przejawiać duchowe skłonności i bywa dziedziczony z ojca na syna, szczególnie w rodach szarifów i sajdów czy alidów. Syn Pira mający zostać jego następcą tytułowany jest Pirzade - księciem pirowskim.

Linki zewnętrzne

Portal nauk duchowych i społecznych tradycyjnych szkół i zakonów sufickich w Polsce

Portal z naukami duchowymi najstarszej indyjsko-perskiej szkoły sufickiej czisztijja z Ajmer w Polsce