Asztawakragita: Różnice pomiędzy wersjami

Z Himalaya-Wiki
(Utworzono nową stronę "'''Asztawakragita''' Ashtavakra Gita (dewanagari अष्टावक्रगीता , Pieśń Asztawakry ) – napisany w sanskrycie poemat filozoficzny adwaitaweda...")
 
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Asztawakragita''' Ashtavakra Gita (dewanagari अष्टावक्रगीता , Pieśń Asztawakry ) – napisany w sanskrycie poemat filozoficzny adwaitawedanty nieznanego autora.
'''Asztawakragita''' Ashtavakra Gita (dewanagari अष्टावक्रगीता) - Pieśń Asztawakry to indyjski dydaktyczny poemat filozoficzny nauczający w duchu systemu adwaita wedanty, że jedyną wartością wyzwalającą człowieka jest poznanie. Poemat ten, skomponowany w stylu humanistycznym, jest równocześnie wysokiej klasy dziełem literackim.  


Asztawakragita podzielona jest na dwadzieścia jeden pieśni. Zawiera nauki Rysziego Asztawakry udzielone w rozmowie z królem Dźanaką. Dotyczą one prawdziwego poznania rzeczywistości, stanu bez pragnień i jako ich owocu, wyzwolenia.
Asztawakragita napisana jest w sanskrycie i podzielona jest na dwadzieścia jeden pieśni. Autor poematu jest anonimowy. Utwór pochodzi prawdopodobnie z XIV wieku.
Religijno-filozoficzny poemat został ujęty w postać dialogu między mędrcem Asztawakrą a jego uczniem, legendarnym królem Dżanką. Toczy się wokół dwóch zasadniczych problemów: poznania i wyzwolenia. Poznanie, które osiąga się wraz z odkryciem prawdy, prowadzi do wyzwolenia, jakie daje [[joga]]. Wyzwolenie zaś jest specyficznym rodzajem szczęścia.  


Ta [[gita]] zajmuje znaczące miejsce w nauczaniu: [[Ramakryszna|Ramakryszny]], [[Wiwekananda|Wiwekanandy]], Raviego [[Śankara|Śankary]].  
Ta [[gita]] zajmuje znaczące miejsce w nauczaniu: [[Ramakryszna|Ramakryszny]], [[Wiwekananda|Wiwekanandy]], Raviego [[Śankara|Śankary]].  






[[Category:Hasło]]
[[Category:Hasło]]

Wersja z 15:09, 8 sie 2019

Asztawakragita Ashtavakra Gita (dewanagari अष्टावक्रगीता) - Pieśń Asztawakry to indyjski dydaktyczny poemat filozoficzny nauczający w duchu systemu adwaita wedanty, że jedyną wartością wyzwalającą człowieka jest poznanie. Poemat ten, skomponowany w stylu humanistycznym, jest równocześnie wysokiej klasy dziełem literackim.

Asztawakragita napisana jest w sanskrycie i podzielona jest na dwadzieścia jeden pieśni. Autor poematu jest anonimowy. Utwór pochodzi prawdopodobnie z XIV wieku.

Religijno-filozoficzny poemat został ujęty w postać dialogu między mędrcem Asztawakrą a jego uczniem, legendarnym królem Dżanką. Toczy się wokół dwóch zasadniczych problemów: poznania i wyzwolenia. Poznanie, które osiąga się wraz z odkryciem prawdy, prowadzi do wyzwolenia, jakie daje joga. Wyzwolenie zaś jest specyficznym rodzajem szczęścia.

Ta gita zajmuje znaczące miejsce w nauczaniu: Ramakryszny, Wiwekanandy, Raviego Śankary.