Sufizm: Różnice pomiędzy wersjami

Z Himalaya-Wiki
(Nowa strona: '''Sufizm''' (arab. taṣawwuf تصوف ) - określenia dla różnorakich nurtów mistycznych w islamie. Pochodzi ono od słowa '''suf''' صوف (wełna), bowiem czerpiąc wzór z chrze...)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Sufizm''' (arab. taṣawwuf تصوف ) - określenia dla różnorakich nurtów mistycznych w islamie. Pochodzi ono od słowa '''suf''' صوف (wełna), bowiem czerpiąc wzór z chrześcijańskich mnichów sufi ubierali się we włosiennice. Sami Arabowie zwali sufich [[fakirami]] (faqīr فقير), co znaczy biedak, albo [[derwiszami]] (darwīš درويش), co pochodzi od perskiego słowa nędzarz.
'''Sufizm''' (arab. taṣawwuf تصوف ) - określenia dla różnorakich nurtów mistycznych w islamie. Pochodzi ono od słowa '''suf''' صوف (wełna), bowiem czerpiąc wzór z chrześcijańskich mnichów sufi ubierali się we włosiennice. Sami Arabowie zwali sufich [[fakirami]] (faqīr فقير), co znaczy biedak, albo [[derwiszami]] (darwīš درويش), co pochodzi od perskiego słowa nędzarz.


Jest on próbą osiągnięcia jedności z boskim Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach, studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufi byli '''Rabia Al-Basri''', '''Dżunajd''', '''al-Halladż''', '''al-Ghazani''' '''Khwaja Moinuddin Chishty''', i '''Ibn al-Arabi'''.
Sufi/zm  jest w swej najstarszej warstwie nawiązaniem do mistyki i duchowości starohebrajskiej (Zuf), egipskiej oraz zaratusztriańskiej (staroperskiej), a w swej nowszej warstwie jest duchowością i mistyką starochrześcijańską (eseńską i ebionicką) oraz muzułmańską. Studiowanie i praktykowanie Sufi jest idealną ścieżką dla osób zainteresowanych mistyką i jogą chrześcijańską, żydowską, perską (awestyjską) oraz muzułmańską, gdyż łączy wszystkie te tradycje Objawienia zajmując się głównie tym, co mają ze sobą wspólnego, a co jest istotą i sednem każdej autentycznej religijnej i duchowej Drogi.


Sufizm, będąc mistyczno-ascetyczną ścieżką do poznania Boga, nie posiada żadnej sprecyzowanej doktryny. Nie znaczy to, że sufi lekceważyli teologię, jednak to nie teologia była przedmiotem ich studiów. Dlatego sufizm rozwinął się w jednakowym stopniu wśród sunnitów i szyitów, czerpiąc wiele inspiracji z monastycyzmu chrześcijańskiego i buddyjskiego. Częścią światopoglądu sufickiego jest też wiara w wahdat ul-wudżud (jedność rzeczywistości), utożsamiana nieraz z panteizmem.
Sufizm to Jedność Wszystkich Religii, to proces zjednoczenia się z Bogiem, Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach, studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufi byli '''Rabia Al-Basri''', '''Dżunajd''', '''al-Halladż''', '''al-Ghazani''' '''Khwaja Moinuddin Chishty''', i '''Ibn al-Arabi'''.
 
Sufi/zm  jest w swej najstarszej warstwie nawiązaniem do mistyki i duchowości starohebrajskiej (Zuf), egipskiej oraz zaratusztriańskiej (staroperskiej), a w swej nowszej warstwie jest duchowością i mistyką starochrześcijańską (eseńską i ebionicką) oraz muzułmańską. Studiowanie i praktykowanie Sufi jest idealną ścieżką dla osób zainteresowanych mistyką i jogą chrześcijańską, żydowską, perską (awestyjską) oraz muzułmańską, gdyż łączy wszystkie te tradycje Objawienia zajmując się głównie tym, co mają ze sobą wspólnego, a co jest istotą i sednem każdej autentycznej religijnej i duchowej Drogi.


[[Category:Hasło]]
[[Category:Hasło]]

Wersja z 00:16, 12 lut 2008

Sufizm (arab. taṣawwuf تصوف ) - określenia dla różnorakich nurtów mistycznych w islamie. Pochodzi ono od słowa suf صوف (wełna), bowiem czerpiąc wzór z chrześcijańskich mnichów sufi ubierali się we włosiennice. Sami Arabowie zwali sufich fakirami (faqīr فقير), co znaczy biedak, albo derwiszami (darwīš درويش), co pochodzi od perskiego słowa nędzarz.

Sufi/zm jest w swej najstarszej warstwie nawiązaniem do mistyki i duchowości starohebrajskiej (Zuf), egipskiej oraz zaratusztriańskiej (staroperskiej), a w swej nowszej warstwie jest duchowością i mistyką starochrześcijańską (eseńską i ebionicką) oraz muzułmańską. Studiowanie i praktykowanie Sufi jest idealną ścieżką dla osób zainteresowanych mistyką i jogą chrześcijańską, żydowską, perską (awestyjską) oraz muzułmańską, gdyż łączy wszystkie te tradycje Objawienia zajmując się głównie tym, co mają ze sobą wspólnego, a co jest istotą i sednem każdej autentycznej religijnej i duchowej Drogi.

Sufizm to Jedność Wszystkich Religii, to proces zjednoczenia się z Bogiem, Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach, studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufi byli Rabia Al-Basri, Dżunajd, al-Halladż, al-Ghazani Khwaja Moinuddin Chishty, i Ibn al-Arabi.