Kahin

Kahin - arab. kāhin - pochodzi z hebr. kohen, kapłan. W magicznych tradycjach arabskich kapłan wróżbita, wieszcz, prorok Boży. Kahin jest sługą lokalnego kultu spełniającym wiele rozmaitych ról w społeczności arabskiej czasów przedmuzułmańskich. Warto zwrócić uwagę na polinezyjskie brzmienie "kahuna" oraz hebrajskie "kohen", aby uzmysłowić sobie wspólną genezę pojęcia oraz funkcji.

Kahin uprawiał wróżbiarstwo naturalne, kihana, stosował magię naturalną. Jedną z funkcji kahinów było wygłaszanie krótkich wierszowanych proroctw, nauk i przepowiedni, w stylu w jakim napisany jest Koran, podyktowany Muhammadowi przez anioła Gabriela (arab. Jibrail). Kahin udzielał także członkom społeczności błogosławieństw z rozmaitych liturgicznych okazji, jak narodzenie dziecka, ślub czy pogrzeb. Kahin zanosił także magiczne modlitwy o deszcz znane jako istisqa. Włosy kahina uważano za święte, a sam kahin był także lekarzem i uzdrowicielem dla swego ludu.

Badacze na Zachodzie często uważają, że Prorok Muhammad zakładając islam skupił w sobie tradycje, zwyczaje i metody prorokowania, leczenia i kultu uprawianego przez dawniejszych kahinów.