Słońce

Słońce (sanskr. सूर्य Sūrya, łac. Sol, Helius, gr. Ἥλιος, trb. Hḗlios, symbol: ☉) – gwiazda centralna Układu Słonecznego, wokół której krąży Ziemia, inne planety tego układu, planety karłowate oraz małe ciała Układu Słonecznego. Słońce składa się z gorącej plazmy utrzymywanej przez grawitację i kształtowanej przez pole magnetyczne. Jest prawie idealnie kuliste, ma średnicę około 1 392 684 km, około 109 razy większą niż Ziemia, a jego masa (1,989 ×1030 kg, około 333 tysięcy razy większa niż masa Ziemi (M⊕)) stanowi około 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Około trzy czwarte masy Słońca stanowi wodór, resztę głównie hel. Pozostałe 1,69% (co odpowiada około 5600 M⊕) tworzą cięższe pierwiastki, w tym m.in. tlen, węgiel, neon i żelazo.

Słońce - jest uważane za najistotniejsze ciało niebieskie naszego Układu Słonecznego. W terminach astrologicznych nadal figuruje ono jako planeta, pomimo, że dzięki odkryciom naukowym doskonale wiemy, że jest gwiazdą. Jak można łatwo zauważyć, fundamenty astrologii bazują na teorii geocentrycznej. Dzieje się tak ze względu na to, iż dziedzina ta zajmuje się wpływami planet na istotę ludzką właśnie z punktu widzenia człowieka.

Słońce zwane w sanskrycie Surya (sanskr. सूर्य sūrya = słońce) utożsamiane jest z solarnym bóstwem wedyjskiem. Personifikacja słońca występujące również w późniejszych tekstach mitologii indyjskiej. Bóg Surya przemierza przestrzeń wokół góry Meru w swym rydwanie w okresie doby.

Nazwa

Nazwy Słońca w językach słowiańskich, w tym języku polskim, wywodzą się od prasłowiańskiego słowa slnъce. Wyrazy pokrewne polskiemu „słońcu” to m.in. białoruskie сонца, czeskie slunce, rosyjskie солнце, słowackie slnko i ukraińskie сонце.

Podobnie w językach germańskich nazwy wywodzą się od pragermańskiego słowa sunnōn. Przykładami są angielskie sun, niemieckie Sonne i niderlandzkie zon. W mitologii germańskiej bogini Sól/Sunna uosabia Słońce. Uczeni na podstawie podobieństwa nazw w różnych językach indoeuropejskich postulują, że bogini ta może wywodzić się od starszego bóstwa praindoeuropejskiego. Podobieństwo wykazują wcześniej wymienione nazwy Słońca w językach słowiańskich i germańskich, a także litewskie saulė i sanskryckie सूर्य (sūrya).

Nazwa „niedziela” w wielu językach wywodzi się od Słońca: angielskie Sunday i niemieckie Sonntag pochodzą od łacińskiego dies Solis, które to określenie jest z kolei tłumaczeniem greckiego ἡμέρα ἡλίου (hēméra hēlíou).

Astronomiczny symbol Słońca to okrąg z punktem w środku: ☉ (Unicode: 2609). Łacińska nazwa Słońca, Sol, jest używana w planetologii dla określenia dnia słonecznego na planetach innych niż Ziemia, np. na Marsie.

Znak słoneczny a horoskop personalny

Słońce wydziela światło i ciepło, które to formy energii umożliwiają rozwój wszelkich znanych nam istot żywych. Nie dziwne więc, że również w astrologii zachodniej, a w szczególności w horoskopie personalnym, pełni niezwykle ważną rolę, gdyż jego wpływ ma oddziaływać na wszystkie dziedziny życia człowieka. Określa ono charakter jaki nas cechuje oraz jak będziemy odbierani przez innych. Pozycja Słońca w horoskopie wpływa zatem na indywidualność jednostki, jej niepowtarzalny styl oraz determinację z jaką będzie spełniać swoje cele.

Rolę znaku słonecznego (znaku zodiaku) doskonale łatwo można zobrazować dzięki poniższej sytuacji: załóżmy, że życie jest przedstawieniem teatralnym, a ludzie aktorami w nim występującymi. Wtedy to znak słoneczny byłby konkretną i wyjątkową rolą przydzieloną każdemu aktorowi.

Wiele osób zauważa podczas czytania opisu swego znaku słonecznego, że nie pokrywa się on w pełni z ich osobowością. Opis jest niedokładny, czasami wręcz jest przeciwnością tego co reprezentuje dana osoba. Nie ma w tym absolutnie nic dziwnego. Zawsze istnieje ryzyko błędu lub niewłaściwego odczytania informacji. W perspektywie astrologicznej, warto jednak wziąć pod uwagę złożoność przedstawionych informacji. Znak słoneczny to tylko jeden z elementów całej układanki horoskopu. Sugerowanie się w całości tylko jednym elementem, może mieć podobny efekt do oceniania obrazu widząc jedynie fragment dzieła. Dopiero przestudiowanie wszystkich wpływów może dać dokładny wgląd w naturę osoby. Wymaga to niestety biegłej znajomości astrologicznych zależności międzyplanetarnych, o których wiedzę zdobywa się przez lata nauki.

Warto także przy interpretacji znaku słonecznego wspomnieć o kolejnej ważnej sprawie: zmienności charakteru ludzkiego . Z natury osobowość ulega stałym zmianom. Jako istoty ludzkie zmieniamy się z każdym przeżytym dniem, z każdym nowym doświadczeniem oraz każdą napotkaną osobą. Chociaż doświadczamy ciągłej zmiany i transformacji, to niektóre cechy pozostają niezmienne. Astrologia poprzez analizę wpływów planetarnych określa w nas zarówno te stałe elementy jak i zmiany, które będą w nas zachodzić podczas całego naszego życia. Odczytanie tych drugich jest niezwykle skomplikowane i jedynie prawdziwi specjaliści będą w stanie przewidzieć jaka ewolucja nastąpi w danym człowieku. Astrologia zakłada, iż pomimo wielości zmian jakie w nas zachodzą w ciągu całego życia istnieje pewien wzór określający jak zachowamy się pod wpływem konkretnych bodźców. Można więc rozpoznać go i wykorzystać do bardziej świadomego kierowania swoim życiem.