Mahavatar Babaji

Śri Babaji (बाबाजॊ spolsz. Babadżi, Babadźi) znany jako Kriya Babaji Nagaraj to duchowy mistrz, który urodził się lub pojawił 30 listopada 203 roku e.ch. w wiosce Parangipettai w stanie Tamil Nadu na południu Indii. Jako uczeń dwóch innych znanych mistrzów doskonałych, siddhów osiągnął fizyczną nieśmiertelność, a właściwie stan istnienia w eterycznym ciele linga śarira z możliwością materializacji, czyli zagęszczenia formy bytu i pojawienia się na planie materialnym. Jego mistrzami, guru byli mistrzowie siddhów o dobrze znanych imionach: Agastyar (Ryszi Agastya) oraz Bogar (Boganathar). Informacje o tym podaje m.in M. Govindan w "Babaji and the 18 Siddha Kriya Yoga Tradition". Swami Satyeśvarananda nazywa Mahavatara Babaji wprost mistrzem himalajskiej jogi lub mistrzem jogi z Himalajów, gdyż choć urodził się w Tamil Nadu, osiadł jednak głęboko w Himalajach w okolicy Ranikhet stan Uttaranchal i tam osiągnął stan Amritam, Nieśmiertelności, z którego okazjonalnie się manifestuje. Mahavatar Babaji jest często utożsamiany z wielkim joginem Śivbabą, Awatarą Śiwa (Śiva, Siva, Sziwa). Baba znaczy w tłumaczeniu na polski "Ojciec", a Babaji to "Czcigodny Ojciec".

Awatara w sanskrycie, a w hindi Awatar jest istotą duchową, która przekroczyła wszelkie ludzkie ograniczenia. Babaji, w spolszczeniu Babadżi jest przewodnikiem duchowym, który kieruje swoimi uczniami na odległość i bardzo rzadko można go zobaczyć w jego fizycznej formie. Przez mieszkańców Indii słowo Babadżi jest często używane w odniesieniu do mistrza zakonnego jakiegoś aśramu czy linii przekazu. Babadżi Maharadź (Babaji Maharaj) używane jest jako właściwe imię odnoszące się do tego wielkiego Mistrza duchowego, współczesnego odrodziciela Krija Jogi. Kiedy ludzie słyszą imię Śri Babadżi Maharadź, tylko jedna osoba przychodzi im do głowy. Babadżi ze swoją potężną, boską mocą stał się duchowym nauczycielem Śri Lahiri Mahasaji, któremu przekazał techniki Krija Jogi w 1861 roku w Ranikhet w Indiach, u podnóży Himalajów.

Nic bliższego nie wiadomo o jego urodzinach, jego duchowym treningu czy jego miejscu zamieszkania, a więc jest on raczej tajemniczy dla duchowych poszukiwaczy. Ta niewielka ilość informacji, które posiadamy została przekazana przez innych Mistrzów Krija Jogi, takich jak Lahiri Mahasaja, który go spotkał lub Swami Śri Jukteswar i Paramahamsa Jogananda, którzy widzieli jego postać. Yogiraj Sri Sri Shyama Charan Lahiri (znany jako Lahiri Mahasaya) spotkał w 1861 roku Babaji Maharaj w pobliżu Ranikhet w Himalajach, około 14 mil od tej miejscowości, gdzie pracował w Dronagiri. Babadżi jest ponadczasowym świętym, wielką inkarnacją, która była zaangażowana w boską lilę (grę) pomagania szczerym poszukiwaczom na ścieżce duchowości. Według nauczycieli Krija Jogi Joganandy Mahavatar Babaji uważany jest za mistrza, który nauczał Jezusa Chrystusa technik zmartwychwstania i wniebowstąpienia, czyli za Ojca Niebieskiego, w istocie duchowego Ojca Chrystusa z Niebios.

Jego uczniowie znają go z wielu imion; zwracano się do niego Mahamuni (wielki święty), Trymbaka Baba, Śiwa Baba, Budua Baba (starożytny Baba). Jego cudowne pojawianie się i znikanie; jego unikalny sposób nauki były opowiadane przez wiele osób duchowych takich jak Lahiri Mahasaja, Swami Szrijukteswar, Hamsa Swami Kevalananda, Brahmachari Keszawananda, Paramahamsa Pranawananda, Paramahamsa Jogananda i nasz ukochany Gurudew Paramahamsa Hariharananda. Babadżi jest także odpowiedzialny za inicjowanie Aćarja Śankara, duchowego reformatora starożytnych Indii w ścieżkę Jogi i Kabira, znanego średniowiecznego poety, mistyka i świętego. Jego przesłanie o osiąganiu życia duchowego poprzez naukową technikę Krija Jogi przyszło do współczesnego świata przez jego głównego ucznia Lahiri Mahasaję.

Jest zarówno bez wieku jak i wiecznie młody, pojawia się swoim uczniom w różnej formie, którą wybierze i dlatego jest wyjątkowo trudno go rozpoznać. Nie ma fotografii Babadżiego. Obrazek, który używamy, został narysowany na podstawie opisu Paramahamsy Joganandy, tak jak on go widział. Od ponad dwóch tysięcy lat przebywa na ziemi i jego ciało ma nadal tak młody wygląd, jak na tej reprodukcji rysunku. Ten wizerunek jest bezmiernie kochany jako forma tego bezforemnego Mistrza. Wciąż żywy, Babadżi emanuje duchowymi wibracjami dla zbawienia wszystkich szczerych poszukiwaczy.

Z relacji wielu nauczycieli duchowych wynika, że Mahavatar Babaji ukazywał się w latach 1861-1935 swoim uczniom dla przekazania Krija Jogi, a jednocześnie ukazywał się innym swoim uczniom, także dla ich edukacji duchowej, chociażby w latach 1861-1924 przychodził w realnych pojawieniach do Baba Hari Das i znany był jako Hariakhan Baba. Ostatnie lepiej znane pojawienie to jako młodzieńczy Haidakhan Babaji w latach 1970-1984. Ostatnie pojawienie miało wyraźną materializację formy wobec wielu świadków w jaskini, ale zakończyło się fizyczną śmiercią ciała. Niektórzy uważają, że jest to oznaka zakończenia trwającej około 1800 lat misji nauczania, a inni, że ta misja nauczania Karma Jogi nie całkiem się powiodła z powodu niesprzyjających warunków we współczesnym świecie.

Niektórzy uważają, że Mahavatar Babaji to manifestacja 28 Awatara Boga Śiwa znanego jako Śri Lakuliśa (Lakulisha), który pojawił się w II wieku e.ch. w Medhavati w Indii. Lakuliśa umocnił i rozwinął śiwaicką tradycję Paśupata.

Można mówić o Tri-Kaya Babaji, czyli trzech wyraźnych manifestacjach Babaji jako Himalaya Rishi:

1. Nagaraja Babaji - od 203 roku e.ch.
2. Hariakhan Babaji - od 1861-1924/1935
3. Haidakhan Babaji - od 1970-1984

Wszystkie pojawienia Śiwbaba mają tę wspólną cechę, że zalecają praktykowanie mantramu "Om Namah Śivāya" siedząc przy ofiarnym ogniu, chociaż dla ostatniej manifestacji Mahawatara jest to główna praktyka powszechnie polecana, podczas gdy poprzednie emanacje skupiały się bardziej na głębokich praktykach wewnętrznych jak techniki Kriya. Mahavatar znany jest w różnych miejscach swego pojawienia jako Wale Baba, Mahamunidra, Śri Sadguru, Śri Sadaśiva, Mahavatar, Trayambak Baba, Babaji Maharaj...

Dla połączenia się z duchową istotą Śivbaba czy Babaji praktykuje się skupienie na sylabach Ba-Ba wizualizowanych w sanskrycie w ośrodku trzeciego oka, czyli w Adźńam (Adżna). Na wdechu Baa बा i na wydechu Baa बा. Oddech odczuwamy jak przechodzi przez szczyt nosa i wędruje do podbrzusza, wchodzi pod pępek i wychodzi z pod pępka. Praktyka ta z zasady dotyczy wszystkich mistrzów, guru, którzy są wyraźnie czczeni, uważani za Awatarów i tytułowani "Babaji".