Dhjana: Różnice pomiędzy wersjami

Z Himalaya-Wiki
m (Nowa strona: Dhjana (skr. dhyana; pali: dźhana; chin. chan-na lub chan; jap. zenna lub zen) - medytacja, dosłownie "płynięcie ku światłu". Dhyana to siódmy stopień, siódma grupa ćwiczeń a...)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
Kolejne stopnie medytacji to:
Kolejne stopnie medytacji to:


  1. Wyzbycie się pożądań i przywiązania do spraw światowych; niechęć do samsary, determinacja aby się wyzwolić oraz współczucie. To jest wstęp do dalszej praktyki.
#Wyzbycie się pożądań i przywiązania do spraw światowych; niechęć do samsary, determinacja aby się wyzwolić oraz współczucie. To jest wstęp do dalszej praktyki.
  2. Wewnętrzny spokój, skupienie na obiekcie medytacji. Stan ten cechuje też przywiązanie do doświadczeń płynących z głębokiej koncentarcji - do błogości, radości i przejrzystości umysłu.
#Wewnętrzny spokój, skupienie na obiekcie medytacji. Stan ten cechuje też przywiązanie do doświadczeń płynących z głębokiej koncentarcji - do błogości, radości i przejrzystości umysłu.
  3. Kiedy wspomniane wyżej lgnięcie ustaje, pozostaje jeszcze subtelne przywiązanie do pustki. Koncentracja zwana jest wówczas "jasno rozróżniającą".
#Kiedy wspomniane wyżej lgnięcie ustaje, pozostaje jeszcze subtelne przywiązanie do pustki. Koncentracja zwana jest wówczas "jasno rozróżniającą".
  4. Doskonałość medytacji osiągamy gdy tylko spoczywamy w rzeczywistości takiej, jaka jest, bez tworzenia czegokolwiek.
#Doskonałość medytacji osiągamy gdy tylko spoczywamy w rzeczywistości takiej, jaka jest, bez tworzenia czegokolwiek.

Wersja z 21:31, 3 lut 2008

Dhjana (skr. dhyana; pali: dźhana; chin. chan-na lub chan; jap. zenna lub zen) - medytacja, dosłownie "płynięcie ku światłu". Dhyana to siódmy stopień, siódma grupa ćwiczeń ascetyczno-duchowych w jodze.

Kolejne stopnie medytacji to:

  1. Wyzbycie się pożądań i przywiązania do spraw światowych; niechęć do samsary, determinacja aby się wyzwolić oraz współczucie. To jest wstęp do dalszej praktyki.
  2. Wewnętrzny spokój, skupienie na obiekcie medytacji. Stan ten cechuje też przywiązanie do doświadczeń płynących z głębokiej koncentarcji - do błogości, radości i przejrzystości umysłu.
  3. Kiedy wspomniane wyżej lgnięcie ustaje, pozostaje jeszcze subtelne przywiązanie do pustki. Koncentracja zwana jest wówczas "jasno rozróżniającą".
  4. Doskonałość medytacji osiągamy gdy tylko spoczywamy w rzeczywistości takiej, jaka jest, bez tworzenia czegokolwiek.