Kalkin - Mesjasz, Zbawiciel, Chrystus

(Hridaya nr 19)

Zajmiemy się dzisiaj studiowaniem istoty ucieleśniającaj miłość i mądrość wszelkiego rodzaju w aspekcie bezpośredniej manifestacji Stwórcy. Przejawieniem samego Stwórcy, Boga zwanego w terminach Sanskrytu Brahma, są istoty zwane Niebianami, Bóstwami Nieba lub Synami Brahmy. Ucieleśnienie takiej istoty zwie się na Wschodzie imieniem Wisznu, który jest zachowawcą, dobroczyńcą i obrońcą czy też opiekunem żyjących stworzeń. Postać niebianina zwanego imieniem Wisznu wciela się w ludzkie inkarnacje, aby ratować świat przed upadkiem. Oto wszystkie znane dotychczas postacie Syna Brahmy, które zstąpiły na planetę Ziemię, aby ratować upadającą ludzkość: Matsya (Ryba), Kurma (Żółw), Waraha (Dzik), Narasimha (Człowiek-Lew), Wamana (Karzeł), Paraśurama (Rama z Toporem), Ramaćandra (Rama Wspaniały), Rama Mocarny, Kryszna i Buddha. Zauważyć można ciągłość linii sukcesji od starożytnego wedyzmu, poprzez braminizm i dalej buddyzm. Nauka Gautama Buddhy jest po prostu kontynuacją linii nauczania Synów Brahmy.

Zarówno tradycja wisznuicka kultu Ramy jak i Kriszny jest zgodna co do tego, że kolejna inkarnacja Pana Wisznu powinna zstąpić na ziemię, kiedy świat będzie na krawędzi upadku. Hinduska tradycja zwie to wcielenie imieniem Kalkin...

Tradycja buddyjska utrzymuje, że kiedy świat będzie zagrożony upadkiem i zepsuciem, wtedy przybędzie na ziemię kolejny Buddha zwany imieniem Maitreja... Według tradycji perskiej związanej z kultem zaratustriańskim, pod koniec czasu ma przyjść syn Proroka Zarathusztry o imieniu Saoszjant i ma on dopomóc w ostatecznym pokonaniu wszelkiego zła.

Tak oto trzy wielkie trdycje duchowe zgodne są co do faktu przyjścia z niebios posłańca jako Zbawiciela. Idea bóstwa, które jest synem Boga/Brahmy i ma przyjść jako Zbawiciel w czasie upadku świata nie jest ani nowa, ani też chrześcijańska.

Żydzi spodziewają się Mesjasza, a chrześcijanie Chrystusa, zaś pobożni muzułmanie oczekują z tych samych powodów imama Mahdi (Mehdi). Wszystkie te słowa odnoszą się nie tylko do tej samej idei, lecz także do tej samej postaci, której przyjście jest po prostu oczekiwane.

Idea Kalkina istniała długo zanim pojawiła się religia żydowska czy chrześcijańska. Każda z tych religii uznała za stosowne przyjąć ideę nadchodzącego w bliżej nieokreślonej przyszłości - Zbawiciela (Wyzwoliciela).

Schyłek świata ma osiągnąć stan odrażającej bezbożności. Wszystkie te religie są co do tego zgodne. Niestety, żadna z nich nie podaje jednocześnie daty przyjścia Zbawiciela, chociaż wszystkie określają warunki w jakich przyjdzie. Trudno jednak zawsze ustalić czy świat jest już w wystarczająco złych uwarunkowniach, aby Zbawiciel mógł zstąpić czy też jeszcze nie jest aż tak źle, aby zstępować musiał.

Każda z wielkich religii przypisuje sobie postać Zbawiciela. Ponieważ każda z wielkich religii zapowiada Jego przybycie, zatem Zbawiciel musi być wyznawcą i praktykiem tych wszystkich religii.

Warto zauważyć, że zrówno chrześcijaństwo jak i tradycja hinduska odnosi się do postaci Zbawiciela jako do Syna Boga!!! Jest to ucieleśnienie boskości Najwyższego.

Buddha Maitreja to uosobienie życzliwości, przyjaźni, miłości, łaski i przychylności. Imię to pochodzi od słowa "maitri" określającego podstawową właściwość Oświeconej Świdomości. Postać Maitrji jest doskonałym ucieleśnieniem tego, co chrześcijańskie Ewangelie określają terminem "miłość". Istota ta jest też uosobieniem łaskawości i miłosierdzia i zwana jest nawet litościwym bodhisatwą ( oświecona dobroć). Jego przyjście przewidziane jest w czasach, gdy świat się tak zepsuje, że ludzie nie będą pamiętać o prawie religijnym, gdy zapomną Dharmę, którą można nazwać prawem sumienia lub natury. Maitreja przyjdzie, aby odbudować naturalny ład przyrody i nauczyć zasad wszechświata. Postać ta ma narodzić się jako syn bramina, co oznacza przyjście na świat w rodzinie kapłańskiej.

Zbawiciel opisywany przez buddyjskich widzących jest piękny i delikatny, jego ciało jest wielkie i ma barwę złocistą. Głos Zbawiciela jest miękki, czysty i przenikliwy. Odziany jest w szaty i klejnoty dające książęcą godność. Widziany jest zwykle z naczyniem zawierającym wodę życia, która służy obmywaniu z nieczystości tych, którzy zwracają się do Niego, a także jest duchowym medykamentem. Istota Zbawiciela przychodzi aby szerzyć miłosierdzie, pobożność, prawość i pokój. Maitreja jest wzorcem czy lepiej archetypem doskonałego człowieka przyszłości. Każdy Buddha jest ucieleśnieniem wszechmądrości i wszechwiedzy. Przyszły Buddha wyobrażany jest w złocistej szacie. Obecnie postać ta przebywa w świecie niebiańskim w odpocznieniu i czujnym oczekiwaniu. Pojawi się gdy tylko nadejdzie stosowna chwila.

Możemy spojrzeć na to w ten sposób, że skoro kolejny Wisznu ma pojawić się po Buddzie pod imieniem Kalkin, kolejny Buddha ma mieć na imię Maitreja i przybyć w tym samym celu, to muszą być nieuchronnie jedną i tą samą postacią. Zatem w prosty sposób możemy zobaczyć, że oczekuje się Kalkina-Maitreję.

Zstąpienie Pana Wisznu pod imienie Kalki/n przewidziane jest przez widzących hinduskiej tradycji w okresie kiedy ludzie będą żyć krótko, nawe tylko pięćdziesiąt lat, będąc przy tym istotami wątłymi i słabowitymi. Władza ma być wtedy skupiona w rękach ludzi silnych ciałem lecz słabych duchem. Nawet lekarstwa mają w owym czasie słabiej skutkować. Poddanych będą wtedy gnębić według przepowiedni nadmierne podatki. Należy tu pamiętać, że starożytne zasady nie przewidują podatków większych niż dziesięcina, czyli dziesięć procent dochodu!!! Bieda owych czasów końca spowoduje wzrost nisprawiedliwości i nieuczciwości. Liczyć się będzie uroda ciała, fryzura, ubranie, pusta mowa, a także materialny dostatek wszelkiego rodzaju. Człowiekowi trudno będzie nawet zauważyć, że istnieją też inne cele, a co dopiero je realizować. Świat czasów końca to świat, w którym duchowe właściwości będą zanikać, czas kiedy zaniknie cnota, prawda, świętość, przebaczenie i dobroć. Wszelkie dolegliwości, szaleństwa i choroby będą trapić społeczeństwa. Niewierność, homoseksualizm, spółkowanie ze zwierzętami i oszukaństwo na każdym polu będą mieć pierwszeństwo. Kapłanów będzie można poznać tylko po zewnętrznych oznakach. W takich to czasch narodzi się Kalkin.

Wcielenie Wisznu o imieniu Kalkin położy zdecydowanie kres temu zepsuciu i przywróci dawny ład i porządek duchowy na całej planecie Ziemi. Misja tak Maitreji jak i Kalkina ma swoim zasięgiem objąć całą ziemię. Postać Kalkina trzyma jaśniejący miecz uniesiony wysoko w dłoni. Jest to miecz prawdy i szczerości, miecz przynoszący ziemi oczyszczenie. Kalki/n przybędzie również w celu zbawienia, wyzwolenia wszystkich tych, którzy pomimo całego zepsucia zachowali nieskazitelność. Przynosi zatem ludziom czystym i prawym wolność od uwarunkowań ludzkiej egzystencji. Czyste ludzkie istoty osiągną rozpuszczenie reszty karmy i wzniosą się na wyżyny oświecenia do sfer, gdzie przebywają wszyscy święci Boga, wstąpią w niebiański stan istnienia. Dlatego to Wisznu, który ma nadejść jest nazywany Zbawicielem albo Wyzwolicielem. Pracą Jego zstąpienia będzie oczyszczanie ludzkich serc i umysłów aż do całkowitej , kryształowej czystości ludzkiej istoty.

Kiedy Kalki/n dokona całej pracy oczyszczenia ludzkiego rodzaju, rozpocznie się nowy okres w cyklicznym rozwoju świata, rozpocznie się nowa epoka zwana Złotym Wiekiem. Wtedy rozmnożą się ci, w których sercach przebywa Pan Wisznu. Najpierw jednak Kalkin przemierzy ziemię na pędzącym białym rumaku. Schyłek obecnego świata był już wyraźny za czasów życia Buddhy, czyli około dwa i pół tysiąca lat temu. Także Jezus przepowiadał zakończenie tego okresu istnienia świata i nastanie panowania Królestwa Niebios na ziemi. Widocznie jednak świat nie jest jeszcze aż w tak odrażającym stanie, aby interwencja Wisznu była natychmiastowo niezbędna.

Idea Wisznu (dokładnie: Wiśnu) jest odzwierciedleniem tkwiącego w głębi serca każdego człowieka archetypu "chęci spełniania życzeń i pragnień". Słowo Wisznu oznacza zarówno tego, który podtrzymuje, jak i tego, który spełnia życzenie. Rdzeń "ISZ" sugeruje znaczenie takie jak chęć, chcenie, szukanie, życzenie i winszowanie. Mamy też podtrzymywanie, opiekę i ochronę jako prawdopodobnie pierwsze z życzeń, które się pojawiają. Inne tradycje duchowe zwą to prażyczenie "boską tęsknotą".Oczyszczenie natury pragnieniowej i nzmiętnościowej zdaje się być odsłanianiem pierwotnego życzenia w głębi ludzkiej istoty. W końcu po odsłonięciu wszystkich rozlicznych życzeń, pragnień i namiętności, gdy wszystkie zostaną już całkowicie wyczerpane, pojawi się sama natura chcenia, która jest określana terminem "boska tęsknota" lub "spełnienie". Zbawiciel jest tym, który pomaga wyczerpać wszelkie pragnienia i osiągnąć samą ich prawdziwą istotę.

Boska para Wisznu i Lakszmi (Pomyślna) wskazuje, iż pomyślność, obfitość i szczęście znajdują się w głębi naszej pragnieniowej natury, a także to, że mogą spontanicznie działać wtedy, gdy pragnienia w tym nie przeszkadzają. Dlatego spełnienie wszystkich pragnień następuje w warunkach bezpragnieniowości. Jest to pozorna sprzeczność, jednakże nauka wszystkich duchowych tradycji jest w tym punkcie dokładnie taka sama. Archetyp Wisznu jest takim aspektem, który sam w sobie jest przyczyną samospełniania życzeń, pragnień i tęsknot wszelkiego rodzaju. Wisznu można też rozumieć jako wzór doskonałej ludzkiej istoty, która jest wyrazem wszelkiej boskości na ziemi.

Istota zwana ucieleśnieniem Miłości i Mądrości powiązana jest z mistyczną siedzibą Mędrców stworzonych z Miłości, a która zwana jest nazwą Śigatse. Można rozumieć, że jest to Niebo Wisznu, Niebo Maitreji, Kalkina, Niebo Chrystusa. Podobieństwo greckiego "Krystos" i imienia "Kryśna" nie należy lekceważyć, albowiem nie jest ono wcale przypadkowe. Oba terminy oznaczają "Wszystkopodtrzymującego Ducha Życia". Można tłumaczyć imię Kryśna jako "Duch" i imię Krystos jako "Duch". Jedno jak i drugie imię znaczy to samo. Postać Kryszny jest wcieleniem Wisznu. Dlatego pojęcie Chrystus (w oryginale, po grecku Krystos) oznacza Ducha będącego Zbawicielem i Posłańcem Boga zarazem. Taka jest istota Kryszny. Nawet Jezus powiada w Ewangelii: "Nie nazywajcie mnie mistrzem, gdyż jeden jest tylko Mistrz-Chrystus". Zachodzi podobny związek między Kryszną i Wisznu oraz pomiędzy Jezusem i Chrystusem. W końcu życia Kryszna przeistacza się w doskonałą formę Wisznu. Tak samo Jezus pokazuje swoim życiem proces przeistaczania się w Chrystusa. Gdy ten najświętszy akt zostaje dokonany, wtedy nie można już tych postaci oddzielić od siebie. Życie było ukazaniem Drogi do celu. Gdy cel zostaje osiągnięty, wtedy Kryszna okazuje się być formą Wisznu, a Jezus uosobieniem Chrystusa.

Podobnie jak oblubienicą Kryszny są Jego wielbicielki - tańczące pasterki Gopi, tak oblubienicą Jezusa jest Jego owczarnia zwana Kościołem, która także składa się z wielbicielek zwanych duszami. Podobieństwa są ogromne i jest ich znacznie więcej. Historia życia Jezusa jest bardzo żywym i wiernym przeniesieniem czy powtórzeniem historii Pana Kryszny. Zgadzają się nawet wizerunki matki-opiekunki z dzieciątkiem na ręku, a nie tylko imię Krystos-Kryszna.

Inną stroną zagadnienia jest znaczenia pojęcia Messajah lub Mesjeh, które w swym źródłosłowiu wskazuje na Przekaz Boga, na Przesłanie od Boga, od Jahweh. Mesjasz jest istnością przybywającą z Orędziem Boga dla ludzkości. Można istność taką zwać Orędownikiem lub Wysłannikiem Niebios, jednakże jej funkcja pozostanie taka sama. Prorok zapowiedziany jako ten, który ma przyjść jest właśnie Zbawicielem, Posłańcem i Orędownikiem Boga na ziemi. Potoczne tłumaczenie słowa Mesjasz jako "Pomazaniec", wskazuje jako na Króla, Kapłana i Proroka w jednej osobie. Pomazaniec jest istotą namaszczoną przez samego Boga (Jahweh) do sprawowania tej potrójnej godności. Istota Mesjasza łączy w sobie trzy wysokie godności i dostojeństwa. Mesjasz posiada dar prorokowania i faktycznie jest Prorokiem. Posiada też władzę panowania i faktycznie jest panującym Królem Niebiańskiego Królestwa, które wraz z Nim pojawia się na powierzchni ziemi. Mesjasz jest także Kapłanem Boga. Nie jest kapłanem jakiegokolwiek systemu wyznaniowego tylko kapłanem Boga.

Wielka Duchowa Moc towarzyszy takiej świętej postaci. Słowo Chrystus (Krystos), wskazuje także na pojęcie takie jak Charyzmat (Karamat), co oznacza wielką potęgę i moc duchową zarazem. Zdolność do czynienia cudów jest oznaką Łaski-Charyzmy. Pomazaniec jest istotą posiadającą w swej dyspozycji wielką moc i potęgę. Właśnie taka potęga jest też przymiotem Wisznu.

Dharma jest nazywana Synem Brahmy (Boga). Ucieleśnieniem Dharmy jest postać Wisznu, który jest także zstąpieniem samego Boga - Awatarą. Termin Dharma oznacza tyle co Prawo lub Przymierze, a także Ład i Porządek kosmiczny lub boski. Pojęcie Ryta oddaje całkowicie sens Dharmy. Wisznu w każdej postaci jest ucieleśnieniem Dharmy, emanacji samego Boga. Świat Synów Dharmy zwany jest Dharmaloka - "Kraina Przymierza". Awatara przynosi ze sobą w swoim posłaniu, które jest Orędziem Boga, zawsze jedną i tę samą istotną naukę: Sanatana Dharmę. Jest to Odwieczne Zacne Prawo, Księga Żywego Boga. "Nie przyszedłem zmienić Prawa, przyszedłem wypełnić Prawo". Awatara zawsze żyje i życiem swym wypełnia Prawo Boga na najwyższym jego poziomie. Życie jego jest typowym przykładem postępowania w świetle i duchu Boga.

"Nie daję wam nowego Prawa, ale Stare Prawo". Oto misja Syna Boga zwanego Wisznu. Niebiańskie krainy zawsze są kierowane przez jedną z postaci wyłaniających się jako Awatara, czyli Syn Boży - ucieleśnienie Dharmy, emanacja doskonałości Wisznu. Linia sukcesji Awatarów Wisznu może być nazwana linią sukcesji założycieli Religii.

Posłańcy Boga, którzy byli, mogą być nazwani Mesjaszami Przeszłości lub Chrystusami Przeszłości. Postać, która ma przyjść jest Mesjaszem Przyszłości. Jednakże w swerze duchowych rzeczywistości sama esencja czy istota Mesjasza istnieje cały czas, nawet jak nie przyjmuje na ziemi szczególnego, widocznego ucieleśnienia. Możesz tę esencję nazwać Duchem Chrystusowym lub Sanatana Dharmą. Jej istota pozostanie jednak niezmieniona. Maitreja jest Posłańcem i Pomazańcem, Chrystusem, który ma przyjść; jest dla buddystów przyszłym Buddhą, a dla hinduistów jest przyszłym wcieleniem Wisznu. Sufi samą istotę tej postaci zwą Duchem Przewodnictwa. Jej ucieleśnienie zaś zwane jest Rasul, co znaczy Prorok.

Istnieją szczególne Szkoły Duchowe ezoterycznie związane z Dharmą i Synami Boga, które powiązane są z pracą nad ośrodkiem serca i z dwunastostopniową ścieżką inicjacji. Przykładem takich szkół ezoterycznych mogą być systemy dwunastostopniowej Radża Jogi czy też podobna ścieżka reprezentowana przez wszystkie Szkoły Sufickie jakie tylko istnieją. Sufi zwani też inaczej Ryszi to Mędrcy, czyści od kalających ludzką istotę wpływów świata. System dwunastu inicjacji Serca przybliża właśnie do Sanatana Dharmy i do Chrystusa. Można to nazwać jednoczeniem się z Duchem Przewodnictwa lub Bożą Esencją (Sai/n) reprezentowaną przez linię przekazu. Właśnie dlatego mówimy tak w Radża Jodze jak i w Zakonie Sufi, że Orędzie Boga jest żywe i że jest przekazywane przez linię sukcesji, a Mesjasz jest ciągle obecny na ziemi poprzez swoich mistycznych uczniów (Szejk, Murszid, Pir).

Praktyka w tych Szkołach Duchowych prowadzi zawsze bezpośrednio na Plan Mistrzów Wyzwolonych i Zjednoczonych z Bogiem. Duchowa Doskonałość jest celem i wzorem. Można powiedzieć, że jest to wtajemniczenie w świadomość Wisznu, Maitreji, Chrystusa, Mahdiego, Saoszjanta w jednej i tej samej osobie pojawiającej się w ludzkim ucieleśnieniu jako Awatara w wielu okresach ludzkiej historii - zawsze, gdy trzeba ratować świat przed zagładą, a ludzkość - przed upadkiem w świat piekielnych cierpień.

Hum!

Himalaya Swami