Podstawy Agni Jogi

Om Śanti, Śanti, Śantih!

1. Poszukujemy czasem Świątyni Mądrości Kalkina - Maitreji wśród chrześcijan zwanego Chrystusem - Mesjaszem. Możemy przyjrzeć się bliżej naukom Mistrza Morja, które niewątpliwie prowadzą do naszej Świątyni Śigatse, choć także są bardzo użyteczne wszystkim uczniom Agni Jogi, a także klasom Wadźrasattwy wiodącym ku Agni (Ogniowi). Znamy stopnie Diamentowej Drogi Ognia (Wadźrasattwa) danej przez błogosławionego Mistrza Morya, przez Pana Morja. Abhawa Joga o Błogości i Pustce, Guru Joga o związku z Mistrzem i Jego wielbieniem, Mahajoga celująca w oddaniu i służbie, a w końcu Agnijoga płomiennej przemiany i obudzenia Kuńdalini. Starożytna Dharma pism Rig Wedy to nic innego jak głęboka i wszechstronna Agni Joga wiodąca ku Niebiosom. Wiemy, że Wadźrasattwa, to skrócona ścieżka Laja o czterech inicjacyjnych stopniach praktyki. Jakież wiec rady znajdzie jogi zmierzający ku stopniowi Ognia?

2. Ludzie prości są najlepszymi popularyzatorami, stąd prostota jest cechą jogina przybliżającego Drogę. Prostota opiera się na szczerości i bez niej nie istnieje. Świadomy uczeń ośmiela się zbliżyć do Mistrza w naśladownictwie. Nie oznacza to jednak naśladowania sposobu uczesania czy ubioru lecz naśladowanie cech duchowych. Czasem dobrze jak Mistrzem jest Duch, gdyż naśladując Go na pewno ominiemy materialne nawyki. Wystrzegamy się obłudników, a zwłaszcza opanowanych przez chciwość mędrków przyrządzających sałatkę duchową. Jeśli więc znajdziemy chciwych zysku pośród nauczających, to potraktujemy ich jak mędrków i podobnie jeśli nie popiera ich rzetelna duchowa praktyka. Nauczyciel, który nie doczytał do końca przykazań nauki, podobny jest do osła obciążonego ziarnem. Wnikliwość jest oznaką prawdziwego nauczania, wnikliwość i głębia. Nie możemy nabierać się płytkie nauki pod pozorem prostoty. Im krótszy kurs duchowy i przy tym droższy, tym bardziej fałszywy i obłudny. Ta proporcja znana jest od tysiącleci. Dziś miliony ludzi nabierają się na trzydniowe oświecenie za tysiące dolarów.

3. Bezdomność nieodzownie towarzyszy Mistrzowi. Ma on miejsce gdzie przebywa, lecz nie ma domu. Wchodzi w życie, ale nie ma obywatelstwa, a raczej przynależy do całej ludzkości. Nauczyciel upiększa dyskusję, ale jej nie przeciąga. Współczuje, ale nie opłakuje. Broni, ale nie gestykuluje. Twierdzi i nie czuje skrępowania. Grozi, ale nie zwleka. W razie konieczności uderza, ale nigdy nie rani. Jest wdzięczny i nie zapomina. Ocenia pobudki, ale nie pobłaża. Troskliwie opiekuje się, ale nie jest uciążliwy. Nie ma w nim strachu, nie ma jednak i brawury. Wiele jest oznak Mistrza, Dusz, Nauczyciela, jednak nie łatwo Go rozpoznać bez możliwości dłuższego z Nim przebywania. Uczniom Drogi przykazano troszczyć się i dbać o Nauczyciela przybywającego dla rozwoju ducha. Należy bowiem Ducha (Mistrza) pielęgnować świadomie.

4. Jakość myślenia należy sobie uświadomić jako rodzaj leczenia dla ciała i duszy. Wdzięczność jest najlepszym oczyszczeniem dla organizmu. Zachowujmy więc i pielęgnujmy Wdzięczność. Wysyła się Posłańców do każdego narodu jedynie raz na sto lat. Takie jest bowiem prawo Arhatów, Doskonałych. Zanim na naród przychodzi kara, jeden raz dane zostanie ostrzeżenie. Rozpoznawajmy zatem znaki, które są nam dane. Uczeń duchowej drogi nie powinien być zniewolony, a Nauczyciel zniewalający. Dla demonów zaś, każdy Nauczyciel wydaje się być zniewoleniem. Zrozumienie ważności i konieczności nauczyciela w dziedzinie mistycznej jest przejściem przez pierwsze wrota ewolucji, przejściem przez ramę Wtajemniczenia i przyłączenie do Błękitnej Loży Niebios. Dlatego niewielu staje się uczniami Bożego przewodnictwa. Którzy przychodzą i odchodzą, ci zaprawdę nie są uczniami naszego Bractwa. Niemniej trzeba się bardzo śpieszyć z przygotowaniem Wędrowców do pojmowania Nauki. Ich czas bowiem jest bliski, a jest to czas próby.

5. Śpieszmy, śpieszmy, aby zrozumieć Nauczyciela (Aćarja). Otoczmy Go murem oddania, przez co sami nabędziemy mocy. Po długiej tułaczce zrozumiemy: gdzie powodzenie w duchowej Drodze - tam przewodnictwo nauczyciela (Aćarja). Czy jestem pewnym, że w chwili niebezpieczeństwa wypowiem Imię nauczyciela? Czy mogę złożyć świadectwo o Jego Imieniu? Czy znajduję radość wyrażając Mu wdzięczność? Wdzięczność i oddanie kwitną radośnie w naszej Wspólnocie (Sangha). Współpracownicy nasi zdolni są do ofiarnego dawania i służenia. Gdy będziesz głosić naszą Odwieczną Naukę, nie krzycz do tłumów na placach, ale uśmiechnij się życzliwie do przechodnia. Ten, kto przyjdzie sam, ten pozna prawdziwie nauczyciela. Złapany w sidła, ten będzie rwać pęta zniewolenia, a ludzie-demony lubią tak czynić. My zaś czekamy na radość i przyjmujemy tylko piękny kwiat oddania. Spieszmy prawdziwie zrozumieć Nauczyciela (Aćarja).

6. Agnimatha - Matka naszej jogi niesie ciężar duchowego nauczania ludzkości. Agnijogin niesie świadectwo przetransformowania w Kosmicznym Ogniu Mądrości. Spieszmy, spieszmy, aby zrozumieć Nauczyciela, Jogaćarję. Otoczmy Go murem oddania i uwielbienia przez co sami nabędziemy Mocy. Po długiej tułaczce na bezdrożach pseudomistyki zrozumiemy: gdzie powodzenie - tam Nauczyciel, gdzie klęska tam zdrada porzucenia Guru. Wiedzmy, że członkowie i współpracownicy Niewidzialnego Rządu Duchowego Królestwa muszą być posłuszni Nakazom Kreacji. Niech pamiętają prorokujący, że odwieczną tradycję ostrzegania ludzkości spełnia się z zupełną Życzliwością (Maitri), gdyż Kalkin jest Życzliwością (Maitreja). Błękitna Loża dwóch wtajemniczeń planetarnych, to zaprawdę duchowy rozwój w cieniu świadomości Kalkina, Zbawiciela. Z pewnością najtrudniejszym progiem spełnienia Nakazów Stwórcy będzie kamień potknięcia i obrazy zawarty w przykazaniu: Nie pożądaj!

7. Rozrzucajcie ziarna Nauki stopniowo. Niechaj nasyca ona istotę niepostrzeżenie. Uduchawiajcie świadomość bliźniego nieznacznymi napomknieniemi, dawanymi mu, jak codzienne pożywienie. I tak wszędzie gdzie jesteście, bez narzucania się. Nawet “przypadkiem” zostawiając lekcję w biurze, pracy czy na poczcie możecie wzbudzić głód wiedzy i praktyki. Utwierdzajcie bliźniego w radości zrozumienia duchowej Nauki. Ukazana linia Nauczycieli Śiwaickich jaśnieje kosmicznymi perłami, które przyciągają nowe klejnoty spośród ludzi. Gdzież Twoja wiara w Nauczyciela, w Guru? Gdzież znajomość duchowych sił i praw? Naszych można poznać z pierwszego wezwania, z determinacji i gorliwości. Naszych poznać z diamentowej czystości i braku wątpliwości. Nasz podąży Drogą jak rączy jeleń. Tak poznamy tych, którzy do nas nalezą, żywot za żywotem. Nie ma nic tak strasznego, co mogłoby zatrzymać Wędrowca, który jest na naszej Drodze. Jesteśmy sceptyczni w kwestii tego, czy sceptyk może w ogóle rozwijać się duchowo. Bhakti - Oddanie i Uwielbienie jest środkowym stopniem dla przybliżających się ku naszemu Duchowemu Królestwu. Należy wiedzieć, że od stopnia oddania zależy stopień otrzymywania. Bądźmy pewni, iż zgodnie z Prawem (Rta) otrzymujemy współmiernie do stopnia oddania Bożej sprawie.

8. Prawdziwa tajemna wiedza jest umocnieniem świadomego dążenia na Drodze Pielgrzyma wzwyż. Zaprawdę aura adepta wtajemniczonego zawiera wiele najczystszego błękitu. Jogaćarja, Nauczyciel proponuje oprzeć duchowy wzrost na wiedzy duchowej słyszanej własnymi uszami. Zaprawdę Jogaćarja musi być żywymi, płomiennymi ustami Maitreji. W Niebiosach istniej tylko Jedna Świętą Księga i zaprawdę wszystkie ziemskie święte pisma są jedynie Jej marnymi fragmentami. Musimy nauczyć ludzkość, że wiedza duchowa płynie z Jednego Źródła, a ziarna prawdy zawarte są w każdej ziemskiej religii. Prawdziwie duchowy człowiek zna Wedy, Torę, Koran czy Ewangelie jako wykładnię Jednego Źródła Prawdy. Jeśli nie znajdujemy różnicy w naukach rożnych Świętych Pism, niewątpliwie przybliżyło się do nas Królestwo Boże. Duchowej wiedzy nie można ani kupić, ani zdobyć pogróżkami. Zaprawdę każdy może otrzymać do niej dostęp, jeżeli dowiedzie czynem, że jest oddany. Myśląc o boskiej wiedzy, uświadamiajmy sobie potrzebę Nauczyciel, Guru. Cześć dla Guru bywa nawet panaceum przeciw fizycznym chorobom, jeśli oddanie jest wielkie. Musimy dobrze zrozumieć tę lekcję Mahajogi.

9. Starożytni zabraniali uczniom słuchania nauczycieli, których godzina nauczania jest bardzo droga. Dawać boską wiedzę dla osiągnięcia zysku czy korzyści to czynić świętokradztwo. Spotkania inicjacyjnej wspólnoty nie mają żadnej ceny, a Guru posłany przez Boga będzie polegał na Jego łasce i zadowoli się Jałmużną, dobrowolnym datkiem. Tak po stylu pracy poznamy autentycznych Posłańców Najwyższego. Nauczyciel stawia wymagania, aby polerować zwierciadło umysłu, aby szlifować nieokrzesane dusze. Wiemy, że Niebiosa wynagradzają naszą pracę. Wznośmy czyste modlitwy w czynie oddania się Bogu. Starajmy się zrozumieć jak zrealizować boską Naukę w codziennym życiu. Nawiedzony sposób życia to często skutek wcielania w życie idei, których zupełnie nie rozumiemy. Nauczyciel zyskuje uczniów, chociaż nawet o nich nie zabiega. Pomocnicy jednak są gorliwi w zdobywaniu nowych dusz dla Królestwa Ducha. Każda dusza pozyskana dla drogi Bożej jest skarbem odkupionym ze świata tych ciemności. Snataka (Pomocnicy) są najlepszymi Misjonarzami, którzy powiększają armię dusz walczących o Zbawienie.

10. Największa zdrada, to znać duchową naukę i nie stosować jej. Dlatego mając większą duchową wiedzę musimy częściej żałować za grzechy odstępstwa. Pojawienie się Nauczyciela (Jogaćarja) może oświecić ludzi, jeżeli ich droga będzie umocniona przez wiedzę otrzymaną do ich własnych uszu. Aćarjowie to prawdziwi współpracownicy niebios, a ich znakiem jest wzajemna harmonia i współpraca. Arhatyczni jogini Ognia to prawdziwe klejnoty Diamentowej Drogi. Nauczyciel cieszy się widząc zdecydowanie ucznia. Czela (Uczeń) jest najpierwszym pośród sympatyków Nauczyciela. Czela jest posłuszny wskazaniom Mistrza i wznosi się zgodnie z Prawem Kreacji. Kandydaci, którzy pod nieobecność Nauczyciela oddają się czczej gadaninie, kłótniom i wzajemnej krytyce, ci zaprawdę niweczą swoją drogę. Utwierdźcie się w myśli, że pragnieniem Moim jest wskazać wam najlepszą drogę, rzecze Morja.

11. Relacje wzajemne pomiędzy Guru a Czela, opierają się na życzliwości i zrozumieniu. Uczeń próbuje z życzliwością zrozumieć Nauczyciela, a Guru swego Czela. Mistrz udziela wskazówek w dozwolonych granicach. Guru podnosi ucznia oczyszczając go ze starych przyzwyczajeń i nawyków. Guru przestrzega ucznia przed wszelkiego rodzaju zdradą, przesądem i obłudą. Guru zadaje próby widoczne i ukryte. Uczeń zwykle poszukuje, a potem wybiera sobie Nauczyciela. Czci Go na równi z istotami wyższymi, dewami. Ufa swemu Guru i oddaje Mu najlepsze swe myśli. Strzeże Imienia Jego i kreśli je na mieczu swego słowa. Uczeń wykazuje pilność w pracy, praktyce i ruchliwość bohaterstwa. Spotyka próby jak światło poranka i skierowuje nadzieję na zamek następnej Bramy. Guru rozwiewa błędne dogmaty, Uczeń nabywa świeże i twórcze idee. W kulturze łacińskiej uczeń musi odrzucić niepotrzebne morze przesądów, dogmatów i wierzeń, które trzymają w pułapce ciemnoty.

12. Rzecze Maitreja: Przyjaciele, jeśli chcecie zbliżyć się do Nas, wybierzcie nauczyciela, guru na ziemi i poddajcie się Jego kierownictwu. On powie w odpowiednim czasie, kiedy będzie można obrócić klucz w drzwiach wiodących do Królestwa. Wszyscy miejcie nauczyciela na ziemi, którego słuchacie własnymi uszami. Kto ma uszy do słuchania niechaj słucha Guru swego. Przyjaciela poznaje się sercem, a Guru jest najlepszym przyjacielem na ziemi. Nauczyciel może działać tylko tam, gdzie Jego ręka nie jest skrępowana. Świętą tajemnicę można powierzyć tylko nielicznym, chociaż chętnych jest wielu. Godnych tajemnicy jest naprawdę niewielu. Źródłem cierpliwości jest pokładane zaufanie, ci, którzy głośno krzyczą, “ja już zrobiłem postępy”, właśnie zrobili krok w dół, ku ciemności. Możemy polegać na modlitwie i wołać: “Panie siedmiu Bram, prowadź nas w stronę słońca, bo Ty sam wypróbowałeś drogę i dałeś rękojmię cierpliwości”.

13. Wszelkie okazywanie czci dla Nauczyciela, Guru, wskazuje na zrozumienie duchowej Nauki. Okazywanie szacunku dla miejsca pracy Nauczyciela (Aśramu) dowodzi przenikliwości i oddania. Jednakże taki sposób postępowania nie może być wyuczony, ani podpowiedziany lecz musi samoistnie zakwitnąć w świadomości. Mistrz nie zażąda uwielbienia mówiąc: czcij mnie. Mistrz bowiem nie potrzebuje niczyjego uwielbienia, ani żadnych czcicieli. To uczeń potrzebuje Mistrza aby Go wielbić i dzięki temu wzrastać w Moc. Mistrz może ochraniać do pewnego stopnia, ale cienie będą prowadzić swój korowód tańca. Nauczyciel również przejawia moc, by chronić piękno uczniowskiego bohaterstwa. Szacunek dla miejsca zamieszkania Nauczyciela nie jest hołdem dla ziemi, nie wynika z nakazu świątyni, ale jest zapaleniem Sprawiedliwości w przestrzeni.

14. Bhakti - żarliwa Miłość Boga, Uwielbienie i Oddanie jest zaprawdę najpierwszym krokiem ku rozpaleniu Ognia Kuńdalini, który dokonuje transformacji siedmiu ciał. W pierwszym kroku oczyszczamy świadomość, życie i aurę. Umysł musi zostać wypróżniony ze wszelkiego brudu, przesądu i dogmatu oraz osiągnąć swą zasadniczą błogość. Nieustający błogostan oczyszczonej świadomości to Abhawa - oznaka pierwszego stopnia naszej świątyni. Możemy wszystkich ludzi gorliwie zapraszać na pierwszy stopień naszej świątyni. W drugim kroku próbujemy rozwinąć uwielbienie ku niebiańskiej linii naszych Guru otwierając ścieżkę Bhakti, której płomień zwiemy Ogniem Kuńdalini. Nie ma sposobu praktykowania Kuńdalini bez płomiennego oddania, które rozwija się w trzecim kroku. Czwarty stopień to żywy płonący Ogień ucznia, który staje się Mistrzem Życia. Uczeń powinien zrozumie konieczność pośpiechu i wziąć się do pracy. Zaprawdę czas rozliczenia zaprzysiężonych naszym Duchem uczniów jest bliski.

15. Pierwszy stopień, Abhawa, przeznaczony jest dla wszystkich, dla szerokich rzesz sympatyków Drogi. Tylko wypróbowanym kandydatom możemy powierzyć tajemnicę naszej Guru Jogi Pana Morja. Drugi stopień jest już bowiem tylko dla nielicznych. Okres 3 lat przemiany i próby możemy uznać jako minimalny, a badanie adepta siedmioleciem będzie wcale nie od rzeczy. Gotowość do związku Guru z Czela jest znakiem drugiego kroku. Nie jest łatwą ścieżynka do Paksali, a cztery stopnie piramidy wiodą ku jej Sanktuarium. Kiedy Morya ustanawiał stopnie do Paksali nie istniała jeszcze rasa semicka, a Stwórca nie planował jeszcze jej protoplastów: Adama i Chawy. Agnijogin zaprawdę jest Misjonarzem Paksali zwołującym dusze ku świątyni Dobrej Woli.

16. Energia i wola to władcy karmy (losu). Kto wyrzekł się siebie (ego), kto dąży do Dobra Powszechnego; kto walczy z oddaniem i poświęceniem, a radosny jest w pracy, ten na mgnienie zdobywa oświecenie Arhata, które czyni go Władcą swej karmy (losu). Świadomość Arhata, nawet chwilowa, daje przywileje, obarcza jednak pełną odpowiedzialnością. Któż zaś jest zdolny do czucia radości odpowiedzialności? W godzinie odpowiedzialności trzeba mieć męstwo, by uznać siebie za Arhata (Doskonałego) prowadzącego walkę bez żadnej pomocy, przeciwstawiając presji żywiołów własne pojmowanie i wolę. Gautama Buddha, Jezus Chrystus, Kryszna, Padmasambhawa, Ćaitanja, Henoch czy Mojżesz, wszyscy oni byli Arhatami (Doskonałymi). Wola rodzi się z doświadczenia życia i uwagi na zjawiska bytu. Nie jest pożytecznym dla rozwoju woli i energii myślenie czy bieżąca chwila jest pomyślna czy też nie. Ze spokojem i uwagą obserwujemy mijającą właśnie chwilę, a jeśli chodzi o myślenie radzimy przyjaciołom myśleć o przyszłości. Otwórzmy serca dla nadchodzącej właśnie przyszłości. Pozwólmy wzejść słońcu świetlanej przyszłości i radośnie tworzyć. W twórczości tkwi tajemnica energii i woli. Pan Wenus Sanat Kumara błogosławi i wspiera wszystkie przejawy woli.

17. Prawo doskonalenia wymaga ćwiczenia się w osiąganiu spokoju ducha. Ćwiczenie się w spokoju prowadzi do opanowania różnorodnych stanów ciała. Najlepsi Wojownicy byli mistrzami spokoju ducha i wewnętrznej równowagi. Śanti - Pokój Boży i Spokój Ducha to siła pozwalająca zwyciężać, pacyfikować przeciwności. Podziwiamy 100 buddyjskich mnichów-wojowników, którzy mieli siłę, aby pokonać miriadę najeźdźców i obronić koreański kraj przed okupacją. Śanti musi stać się rycerskim duchem adepta naszego Bractwa. Śanti musi stać się sercem błogości i spokoju naszej Diamentowej Drogi. Duch, który nie szuka doskonalenia, przy zmianie ciała zapada w stan obojętny, a potem błąka się męczony niezrozumiałymi wspomnieniami. Niskie, cielesne wspomnienia pogrążają błądzącą w sennym stanie duszę w świadomość bez przebłysków, czy może lepiej w mrok bez świadomości. Koniecznie należy unikać obojętności przy zmianie ciała. Doskonalenie dążeń przyniesie spokój przy przechodzeniu z jednego ciała do drugiego. Osiąga się przy tym właściwość Arhata, który nigdy nie przerywa prądu świadomości i stale dąży w przyszłość. Zaprawdę ciągłość świadomości z wcielenie na wcielenie, tak we dnie jak i w nocy jest oznaką zwycięstwa Arhata.

18. Zarozumiałość i podejrzliwość są okropnymi chorobami duszy i serca. Pierwsza rodzi tępotę i ignorancję (ciemnotę), a z drugiej wynika kłamstwo i zdrada. Zarozumiały uczeń zawsze zejdzie w stronę ciemności, dlatego serce należy oczyścić z zarozumialstwa. Podejrzliwość wiedzie zaś do odstępstwa i dlatego jest stratą czasu uczenie podejrzliwych zanim nie zostaną uleczeni i nabiorą bezwzględnego zaufania trzeba się subtelnie orientować w pobudkach uczniów i współpracownikach. Tarcza Paksali chroni tych, którzy mogą szczerością oświecenia pokryć wykręty ciemnoty. Szczęściarzem jest bojownik czuwający i przewidujący. Nasza wspólnota musi się nauczyć z łatwością unikać wszelkiego rozdrażnienia, które jest bramą dla demonów kłamstwa i potwarzy. W służebnej pracy i w korzystaniu z prany tkwi tajemnica współistnienia nawet dużej grupy ludzi. Wystarczająca ilość pracy i współżycie z przyrodą dadzą należyty kierunek ośrodkowi pracy. Podstawowe choroby duszy leczy się służebną pracą dla Wspólnoty. Kto nie chce pracować dla dobra naszej Sanghi, ten nie jest zainteresowany duchową Drogą. Ludzie muszą zrozumieć znaczenie działania grupowego, które pomnaża siły i osłabia więzy karmy.

19. Filarami duchowej grupy jest dwunastu stałych i systematycznych uczestników. Jest to oznaka powstania duchowej Wspólnoty, oznaka zaistnienia naszego Bractwa. Dwunastobok to jedna z najdoskonalszych form dla sprawy doskonalenia ducha. Grupa siedmiu osób zespolona w stałej pracy otrzymuje własnego opiekuńczego ducha, anioła Stróża grupy. Grupa dwunastu osób otrzymuje większą moc wpływu. Systematycznie zespolona grupa z dwunastu ludzi może, zaprawdę, rządzić nawet światowymi zjawiskami. Moc dwunastu apostołów Śanti może zaprawdę pacyfikować knowania wszelkiego złego. Ustanowienie stałych grup naszej inicjacyjnej Wspólnoty jest podstawową pracą każdego Aćarja. Radujmy się obserwując w trzyletnich krokach obecność stałych uczestników - Filarów Świątyni Śanti. Grupy nawet duże, ale pozbawione stałych współpracowników są w istocie bardzo słabe i mogą nadwerężyć tak dynamikę całej struktury jak i samego prowadzącego. Niewielki jest pożytek z przypadkowych, rozproszonych gości, dlatego poszukujemy prawdziwie szczerych i zaangażowanych kandydatów. Bractwa posiadające 144 stałych, systematycznych uczestników zaprawdę posiadają wielki wpływ na społeczeństwo i bieg świata.

20. Ogień Boskiej Wiedzy (Brahmawidja) można zauważyć jedynie w oczach jako rodzaj blasku, magnetyzmu i wpływu. Tylko zwierciadło oczu bowiem przepuszcza iskry wyższej myśli. Słowo ludzkie jest bezsilne, aby wyrazić istotę Brahmawidja. I dlatego Boską Wiedzę otrzymujemy spoglądając Guru prosto w oczy. Błogosławiony jest stokroć uczeń, którego Guru obdarzy swoim bezpośrednim, słonecznym spojrzeniem. Nauczyciel nie może wywierać nacisku na tę możliwość, cieszy się jednak, gdy wzrok z ciemności przenosi się na Światło. Strumień wyższej myśli Bożego Umysłu, zaprawdę, spływa z blaskiem oczu błogosławionego Guru. Samo utworzenie Twierdzy Wiedzy jest już wysokim zwycięstwem duszy. Naczyniem pełnym duchowości nazywamy ludzi, którzy na podstawie doświadczenia przeszłych wcieleń i przejawiając niezłomne bohaterstwo rozszerzają świadomość i w ten sposób dochodzą do pojmowania podstaw ewolucji, do Przyczyny. Adeptów Guru Jogi Pana Morja możemy delikatnie próbować przyprowadzać do Darśany!

21. Każde fałszywe oskarżenie, podejrzenie albo twierdzenie niezwłocznie obciąża wysyłającego. Nierozsądnie jest mieć nadzieję, że następstwa kłamstwa można odwlec albo ukryć, gdyż wypisane są na tablicy serca. Ludzie kłamliwością i plotkarstwem osłabiają i ściemniają swoje serca i swoja aurę. Fałsz podobnie jak obietnice bez pokrycia, wrastają w karmę, która podlega niezwłocznemu wyczerpaniu w tym życiu. Musimy być świadomi z czego kształtujemy swój nieszczęsny los aktualnej egzystencji. Gdyby nie plotki i podejrzenia ziemia zapełniona byłaby milionami oświeconych ludzi. Wyciągnąć cierń fałszu i plotki z serca ucznia to przysporzenie ludzkość latarni rozświetlającej ciemności świata. Każdy Aćarja winien być światłością świata rozświetlającą mroki tej ciemności. Starożytni znali zwyczaj zrzucania wszelkiego fałszu i podejrzenia na ciemnych, którzy zmierzają ku Zagładzie. Każdy kto choćby raz żałował, że się trudził wykonując nasze zalecenia stwarza nieprzekraczalna przegrodę między sobą a Nami. Musi-my wiedzieć, że Nasze usta wypowiadając błogosławieństwo dają duszy zmartwychwstanie, a wypowiadając przekleństwo dają duszy nieodwołalną śmierć.

22. Im doskonalszy jest duch, tym bardziej uświadamia sobie głębokie cierpienie ziemskiego życia. Tymczasem musimy nauczyć się radości z dążenia do wyższej rzeczywistości dalekich światów. Radość jest lekarstwem serca i duszy. Każdy kto uświadomił sobie podstawy ewolucji, ma obowiązek przekazywania tej wiedzy pewnej liczbie ludzi. Zarówno wielki jak i mały Zwiastun podlega jednemu Prawu. Zwiastun powinien przekazywać wiedzę bez jakiejkolwiek przemocy nad wolnością obdarowywanych. Rozwinięcie magnetycznej zdolności przyciągania zainteresowanych jest zaiste przywilejem i obowiązkiem każdego Aćarja. Ludzkość ma tylko dwie drogi do wyboru: albo mądrze dążyć do osiągnięcia AUM, albo jak kłoda kłaść się do trumny mroku. Prawdziwe dążenie do zrozumienia wyższych możliwości powinno wypełniać większą część ludzkiego życia i być najistotniejszym, najbardziej porywającym zajęciem. Zastępowanie światła poznania hołdowaniem dogmatowi instytucjonalnych religii, to pogrążanie ludzkości w mroku śmierci. Trzeba uprzedzić młodzież o zbliżaniu się jogi życia, aby nowe pokolenia mogły wybrać Drogę Światła.

23. Agnijoga to najodpowiedniejsza nazwa dla istoty naszej Diamentowej Drogi. Musimy pamiętać, ze Diament powstaje w wielkim ogniu, a żywioł ognia prawdziwie daje nazwę tej ofiarnej jodze życia. Doły mroku wymagają silnej dezynfekcji, a tylko ogień przebije te szkodliwe wyziewy. Inne tradycyjne jogi, takie jak Karmajoga, Bhaktijoga, Dżnanijoga czy Radżajoga zawarte są wewnątrz naszej Jogi Ognia. Prawdziwy Agnijogin jest Dżnianim i Bhaktą, Wiedzącym i Czcicielem, Mędrcem i Ofiarnikiem. Składamy nieustanną ofiarę z naszych bohaterskich czynów życia. Ośrodek krtani przynosi wyższą Syntezę, a miecz wykuwa się w Ogniu. Agnijoga stworzona jest w oparciu o zjawisko Ognia, który jest życiodawcą i twórcą woli. Ten, kto postanowił opanować naszą Agnijogę musi przekształcić z jej pomocą całe swe życie. Wykuwamy w ogniu diamenty duchowego oddania. Nie ten jest bohaterem, kto nazywa sam siebie nieustraszonym, ale ten kto zwycięża przeciwności w bitwach życia.

24. Kto wprowadza w życie prawdziwą Jogę, spełnia swe wielkie przeznaczenie. Wszystkie wielkie religie to ledwie przedszkola, które przygotowują dusze do podjęcia prawdziwej Jogi. Religia przechowująca jogę zaprawdę jest religią Prawdy. Radzimy adeptom pranajamę każdego poranka przez pięć minut. Radzimy przestać spożywania mięsa, polecając zawsze pożyteczne jarzyny, zboża, owoce, mleko i ich przetwory. Radzimy bezwzględnie wykluczyć wszelkie alkohole czy opium i podobne środki. Radzimy unikać tytoniowego dymu zachowując świeży i zdrowy zapach otoczenia. Radzimy także oglądać przychodzące zdarzenia bez oceny, gdyż do końca nie wiemy co dobre, a co złe. Można porównać Agni jogę z Gwiazdą Poranną, która zwiastuje bliskość światła dnia. Diamentowa Droga Agni Jogina przyrównywana jest do czterech kręgów wtajemniczenia starożytnych śiwaitów. Śantinam jest zaprawdę naszym braterskim pozdrowieniem pokoju. Kto ze światowych religii wybrał to, co służy dobru i zbudowaniu, ten zaprawdę zostanie przyłączony do naszego Bractwa.

25. Agni Jogin powinien zapomnieć o zależnościach narodowościowych i wszelkich nacjonalizmach, choć sam należy do jednego z narodów i języków ziemi. Jogin jest obywatelem świata i przynależy do całej ludzkości, a w końcu do wszechświata. Agni Jogin zastępuje pokrewieństwo krwi pokrewieństwem ducha, a jego rodziną staje się duchowa Wspólnota. Dlatego naszą Wspólnotę nazywamy duchową Rodziną. Agni Jogina poznać po oddaniu się sprawom ewolucji ducha i bezwzględnym porzuceniu przesądów i uprzedzeń. Jogowi obca jest hipokryzja, nie obmawia on podstępnie osób należących do Bractwa. Obmawianie powoduje takie skutki jak zdrada, odstępstwo. Jogin jest raczej małomówny i szczery. Jogi wie, że każda jego myśl posiada moc, która obraca się przeciw niemu samemu. Dlatego ćwiczymy się w utrzymywaniu umysłu wolnym od myśli i wrażeń, wolnym od sądów i uprzedzeń. Osiągnięcie stanu nierodzenia się wrażeń jest prawdziwą Śunjatą - podstawą Abhawa. Nauczyciel śledzi rozwój joga i udziela kolejnych lekcji, kiedy poprzednia będzie przerobiona i przyswojona. Oznaką rozwoju joga będzie słyszenie głosu Nauczyciela. Najpierw kiedy uczeń słyszy słowa z ust, potem kiedy je właściwie rozumie i wciela w życie, a w końcu kiedy telepatycznie słyszy głos mądrości swego Guru w swoim wnętrzu. Codzienne wsłuchiwanie się w ducha swego Guru służy temu ostatecznie celowi.

26. Jogin nie jest ani stary ani młody. Nie jest stary, gdyż zna ścieżkę stopniowego wznoszenia się, ścieżkę ascencji. Nie jest młody, bo uświadamia sobie zasób uprzedniego doświadczenia. Jogin uśmiecha się z mowy głupoty, ale piętnuje ignorancję. Jogin jest poskromicielem wszelkich przejawów znieważania prawdy. Jogin jako swoje brzemię bierze na siebie oczyszczanie starego świata. Jogin bierze na siebie budowanie nowego życia i zaprawdę nowego porządku społecznego. Jogin jest nieustępliwy wobec prześladowań ze strony miernoty, ciemnoty i diabelstwa. Jogin w mocy głoszenia Orędzia Prawdy wykuwa swój miecz Prawdy. Poczytujemy sobie za wielkie szczęście możność przyłączenia się do Jogi. Bycie Joginem to największy powód do chwały. Bycie Joginem zobowiązuje do duchowej służby wobec ludzkiej rodziny. Nauka Jogi przyniesie korzyść każdemu, nawet gdyby nie osiągnął on zjawisk duchowych, charyzmatu siddhi.

27. Zewnętrzne zasady i ćwiczenia Jogi podtrzymują zdrowie i długowieczność, wzmacniają pamięć i oczyszczają myślenie ku wyższym ideałom. Na Drogę Jogi może wejść ten, kto nie dba o ziemskie zaszczyty ni odznaczenia, kto dąży do wyższej wiedzy, ziemską wiedzę rozpoznając jako ledwie drobinę Nieskończonej Prawdy. Na Drogę Jogi może wstąpić ten, kto nie brał udziału w fałszywych przejawach światowych religii i nie popadł tym samym w pułapkę fanatyzmu i przesądu. Wejdzie ten, kto nie szczyci się swym ziemskim pochodzeniem czy rodem, kto pamięta o wcieleniach. Ten, kto corocznie odnawia zasiew ogrodu, uśmiechając się do burzy, która zniszczyła pracę. Kto utracił zdolność do złorzeczenia, kto wytrwale szuka Wyższego, kto zerwał związki ze wszystkimi zdrajcami Prawdy i otoczył się czystymi myślami - ten może wstąpić na Drogę Jogi. Niewidzialne dla oka wyższe Źródło czystych myśli przynosi niezwyciężoną aurę, najpierw błękitną, a później słonecznie biało złotą. Właściwe dążenia stanowią kierunek praktyki wszystkich adeptów, którzy podjęli wysiłek pierwszego kroku i zmierzają ku Abhawa.

28. Musimy pamiętać o chrzcie ognistym, o krzyżu ognistym, o wszystkich płomiennych Kielichach, które zostały ukazane jako symbol Jogi Ery Wodnika. W przyszłym społeczeństwie Agni Jogin otrzyma godne miejsce na ziemi, tak samo jak jest to w świecie wyższym. Pośród oznak wznoszącego się ducha najpierw zapłoną wewnętrzne ognie ośrodków (ćakramów), potem da się słyszeć głos niewidzialnego Nauczyciela, a w końcu wystąpi przejawienie się zewnętrznego (przestrzennego) Płomienia, który połączy świadomość indywidualną (Dźiwa) ze świadomością Przestrzeni (Akaśa), połączy Atmana z Brahmanem. W tym solarnym doświadczeniu możliwy jest już kontakt z pięknymi, niebezpiecznymi i subtelnymi energiami, z tym co przekształca życie usuwając pojęcie śmierci. Zaprawdę celem ludzkiego istnienia jest pokonanie więzów śmierci zafundowanych nam przez demony Zła. Życie pokonujące więzy śmierci weszło w swoją najwyższą fazę rozwoju i jest życiem autentycznego Arhata. Sen Jogina staje się krótszy, a każde zatrucie aury może spowodować cierpienie. Arhata charakteryzuje ciągłość świadomości.

29. Ewolucja życia nieubłaganie skierowuje ku Królestwu Duchowemu, ku wodnej przemianie błękitnych wtajemniczeń i ogniowej przemianie słonecznych wtajemniczeń. Skierowanie poszukującej duszy ku naszemu Królestwu jest błogosławioną pracą każdego autentycznego ucznia naszego Bractwa. Polecamy cenić Imię Nauczyciela tak wysoko, by nic pomniejszego nie dotknęło tego łańcucha jedności świata Niebios i Ziemi. Polecamy adeptom okazywać pomoc tym, którzy nieustannie kołaczą do naszego Bractwa. Polecamy mówić o przeznaczeniu życia na ziemi. Polecamy odrzucać wszystko, co poniża stosunki z naszą Hierarchią. Polecamy potwierdzać istnienie naszej Hierarchii w świadomości ludzi. Polecamy utwierdzać istnienie naszego Bractwa w świadomości zwykłych ludzi tego świata. Fakt istnienia Królestwa Duchowego pomaga przebudzić ludzi do wyższego życia. Poznanie Abhawa powinno pomóc gruntownie zmienić życie tych, którzy przyjmują naszą Naukę. Poznawanie powinno przynosić nowe, bezcenne możliwości. Inicjacja jest ustanowieniem nici łączącej ziemskiego człowieka z Niebiosami.

30. Przywilejem Jogi jest możliwość komunikowania się z duchowymi Nauczycielami. Poprzez jednostkowy przewód komunikowania oddziaływuje tylko jeden wybrany Nauczyciel. Należy strzec takiego przewodu komunikowania jako bezcennego skarbu, srebrnej nici do Królestwa Ducha. Przewód przestrzenny (akaśny) łączy z wieloma Mistrzami i daje możliwość otrzymywania kosmicznej wiedzy. Najpierw dajemy uczniom przewód jednostkowy dla komunikowania się duszy z jej Guru, a gdy ta łączność zostaje umocniona i wypróbowana, ofiarujemy adeptowi przewód przestrzenny. Różnica między tymi przewodami jest taka, jak różnica poziomów energii pomiędzy pierwszym i drugim błękitnym wtajemniczeniem planetarnym w Świątyni Kalkina. Dwadzieścia cztery świątynie wtajemniczeń kierowane przez Mistrzów-Starców otaczających Kalkina pracują nad duchowym wyzwoleniem ludzkości prowadząc uczniów Królestwa ośmiostopniowym Kołem Dharmy. Zaprawdę Błękitna Loża to prawdziwe Koło Dharmy Dharmaćakra. Paksala jest świątynią Pana Morja Mistrza naszego Diamentowego Bractwa. Przewód przestrzennej komunikacji obejmuje wszystkich Mistrzów Odwiecznej Mądrości, choć początkujący doświadczają ledwie kilku spośród Nich.

31. Oczyść myślenie czyniąc umysł i serce przeźroczystym jak zwierciadło, potem poznaj trzy swoje najgorsze cechy (prawa osobiste, zasady ego) i oddaj je na spalenie w płomiennym dążeniu ku ascencji. Wtedy tak przygotowany wybierz Przewodnika (Guru) na ziemi i poznając Naukę Niebios, umocnij się przepisanymi lekarstwami i pranajamą. Zobaczysz gwiazdy ducha, zobaczysz ognie oczyszczonych ośrodków, usłyszysz głos niewidzialnego Nauczyciela i wnikniesz w wyższe, subtelne pojmowanie, które przekształca życie. Jogin posiada niewiele rzeczy, ale wśród nich nie ma niepotrzebnych. Jogin pojmuje prawdziwą jakość rzeczy i dookoła niego nie ma złych przedmiotów. Człowiek o kulturze duchowej powinien się otaczać przedmiotami o najwyższej jakości. Brzydkie przedmioty, podobnie jak brzydkie czyny służą siłom ciemności. W drodze do naszego Bractwa weźcie ze sobą wszystko, co w waszym wyczuciu jest wartościowe. Pouczające jest studiowanie rozumienia wartości. Jogin nie buja w obłokach, ale utrzymuje srebrną nić łączności z wyższymi światami. Jogin jest realistą w wielu wymiarach życia. Jogin jest poddawany nieustannym próbom przez swego Nauczyciela. Jogin nie ma nałogów, nie są one bowiem niczym innym jak zgnilizną życia.

32. Praktykując należałoby również zachować w zupełnej czystości jeden pokój, albo chociaż kąt poświęcony Guru, tak ziemskiemu jak i niewidzialnemu. Można też zarezerwować przy oknie fotel, na który nikomu nie pozwalamy siadać z wyjątkiem Guru. Tak zostały ustalone odwieczne zasady Gurujogi. Joginowi, który ochoczo postępuje za naszymi wskazaniami nie jest trudno przeciąć więzy wszelkich przyzwyczajeń. W głębszym nauczaniu nie widzimy konieczności ogólnych wykładów, ale potrzebne są osobiste rozmowy i wejrzenia. Celem jogi jest napełniać przestrzeń pożytecznymi ideami i kierować energię tam, gdzie zbrukano Prawdę. W pokoju poświęconym Guru wysławiamy jedynego Boga wołając: Namaśśiwaja! Tam też wnikamy w sekrety Gurujogi, tam przywołujemy stan Abhawa, aby zawsze nam towarzyszył w codzienności. O ochronnej tarczy jogi marzy wielu poszukujących, ale nudzi ich codzienne wykuwanie miecza. Umiejętności skutecznego uderzenia nie nabywa się od cudzego miecza. Anioł Pokoju, Śantidewa, ochrania wykuwających miecz przestrzennego słowa, które przestrzeń nasyca ideami.

33. Przybywający do Agni Joga po Naukę nie są równi ani wartością, ani stanem ducha. Jogin powinien wiedzieć, kto przyszedł przypadkowo, a kto może stać się uczniem lub nawet zostać uczniem wychowawcą (Snataka) doskonalącym się na przychodzących. Uprzedzajmy tych, którzy przychodzą słuchać o jodze, że droga duchowa jest droga w jedną stronę, drogą bez powrotu. Ciemność jest mieszkaniem tych, którzy zetknęli się ze światłem Jogi, a następnie powrócili do dawnego życia, do przesądu i dogmatu. Przychodzących uczmy wszystkich jednakowo, jednak tych, którzy mogą stać się uczniami Drogi, musimy uczyć inaczej. Obudź się śpiący - oto nasze zawołanie na najdalsze pokolenia. Rzeczą Nauczyciela jest rozbudzić z ataków zwierzęcego snu światowości, nawet gdyby wymagało to uderzenia pioruna. Sen światowości i pogoni za marnościami łatwo przechodzi w opętanie ciemnotą i fanatyzmem. Wielkie Indie (wraz z Tybetem i Persją) zachowały pojęcie Nauczyciela i ucznia (Czela). Guru może pokierować statkiem ducha ucznia. Guru może rozproszyć napad snu materialności i światowości. Guru może pobudzić osłabłego i podupadłego ducha. W duchowej podróży Guru jest naszym oparciem, a naszą tarczą jest Oddanie Guru.

34. Świadomość transcendentalna (uwznioślona) doświadczająca ukrytego, subtelnego piękna towarzyszy początkującym joginom. Abhawa to nic innego niż oznaka zakotwiczenia umysłu w świadomości transcendentalnej. Już sama świadomość hierarchii Mistrzów Mądrości i Dewów (Aniołów) może wywołać transcendencję. Uwznioślenie jest pierwszą oznaką wzrostu. Guru jest bramą do transcendentalnej, uwznioślonej świadomości. Kontemplacja piękna i subtelności to najpierwszy sposób spożywania Amryty, która składa się z najsubtelniejszych energii. Świadomość kosmiczna towarzyszy zaawansowanym joginom, a jest to zdolność ogarniania i rozważania ze wszystkich możliwych stron. Osiągnięcie świadomości kosmicznej otwiera przed nami bramy kosmicznej wiedzy, bramy przestrzennego przewodu komunikowania. Uczeń musi strzec osiągniętej świadomości jakby największego skarbu. Stopnie świadomości są pewnymi oznakami oświecenia, o ile pojawiają się w sposób trwały. Chwilowe przebłyski nie mają większego znaczenia dla duszy, a wielu fałszywych nauczycieli bazuje na swych chwilowych przejrzeniach.

35. Uczniowie muszą nauczyć się czuwać nad sobą i strzec depozytu wiary pod nieobecność Nauczyciela. Często pod nieobecność Guru, uczniowie rozluźniają duchową dyscyplinę i kończą w rozlicznych pułapkach egotyzmu. Jogin nie ma pragnień, ale posiada wiele dążeń, gdyż jego dążenie nie jest sprawą namiętności. Matka Agni Jogi strzeże Nauki przed wypaczeniem. Agnima koryguje i napomina rzesze praktykujących. Błogosławieni, którzy podążają za radą naszej Agnimatha. Przykazaniem Pana jest strzec radości ducha, strzec pogody ducha. Kto odczuwa obecność Ducha (Atmana), ten cieszy się znając swą nieskończoność. Trudnym jest ogniste pojmowanie Prawdy, ale służba Strażnika nie znosi zdrady ni obłudy. Nie spieszymy się zbytnio z wyborem uczni (Czela), ale uważnie obserwujemy kandydatów. Dajemy przybyłym trzy zadania do przepracowania, aby sprawdzić ich, aby mogli się przejawić nic nie podejrzewając. Pierwsze zadanie będzie umocnieniem ogólnego dobra, drugie będzie obroną Imienia Nauczyciela, a trzecie wykazaniem samodzielności. Niektórym będzie zbyt ciężko, inni będą się odgrażać lub szeptać za plecami, rychło objawią się zdrajcy i mąciciele. Wszyscy oni odpadną w drodze do uczniostwa. Uczniowie Królestwa, ci zaprawdę są wypróbowani, a wszelkie testy znoszą bez szemrania. Tylko ten, kto przeszedł dyscyplinę duchową, może zrozumieć jak twarda jest rzeczywistość Wolności. Kto jest pewny swej woli - niech wejdzie!

36. Droga do Nauczyciela jest jedna - należy iść nie oglądając się za siebie, aby nie zamienić się w słup soli z tęsknoty za dawnym światowym życiem. Nawet powstanie myśli o niepowodzeniu, już jest porażką. Jak orzeł nad przepaścią przelatuje ten, kto zna kierunek swego lotu. Takie są oznaki przybliżania się do Gurujogi Pana Morja. Nie mniej niż połowa ziemskich spotkań pochodzi z uwarunkowań poprzednich wcieleń. Łatwo spotka swego Guru, kto znal Go w poprzednich swoich żywotach. Trudniejszy to krok dla tych, którzy nigdy nie mieli Guru i jeszcze trudniejszy dla tych, którzy kiedyś Guru porzucili. Lekceważące porzucenie Guru może zatrzymać nasz rozwój na wiele żywotów, a nawet ściągnąć duszę w odmęty Zagłady. Maitreja-Chrystus jest Nauczycielem wszystkich adeptów błękitnej Loży, jednakże myliłby się kto przychodzący do naszego Królestwa, kto uczyniłby różnicę pomiędzy jednym z Dwudziestu Czterech Mędrców a Kalkinem. Kompletny Planetarny Rząd Duchowego Królestwa liczy 144 tysiące współwładców trudniących się duchowym przewodnictwem. Pośród 40 tysięcy ludzi znajdziemy z pewnością jednego ze współwładców, który świadomy jest duchowej władzy Maitreji-Mesjasza. Każda taka istota jest dla ludzkości Drogą do Nauczyciela.

37. Religie światowe niewiele mogą pomóc w autentycznym duchowym życiu i rozwoju. Mogą jednak dać pewne wskazówki, o ile uda się poszukującemu oddzielić ziarno od kąkolu. Jest tak dlatego, że Dobry Siewca sieje dobre ziarno, a Zły zasiewa na polu religii kąkol. Człowiek ślepo oddany państwowej powszechnej religii podobny jest do osła niosącego nieznany ciężar. Nie można tolerować religii narzucanej policyjnym, państwowym wymaganiem, gdyż jest to szatańska karykatura Bożego Dzieła. Czterdziestomilionowy naród prowadzony jest przez niecały 1000 dusz będących przewodnikami świadomymi Nauczyciela Ludzi i Aniołów, którego imię znane jest narodom. Soaszjant starożytnych Persów, Mesjasz rasy semickiej, Kalkin hinduskiej kultury, Maitreja buddystów, Mitra pierwszego tysiąclecia, czy wreszcie Chrystus chrześcijaństwa. Wybrani służebnicy pośród wtajemniczonych obdarzeni są charyzmatyczną łaską Mądrości Bożej i zdolnością inicjacyjnego prowadzenie ludzi po duchowej Drodze. Świadomość jedności wszystkich religii na pewno jest ich znakiem, gdyż nie są spośród fanatyków. Ich cechą jest pogłębiona wrażliwość w kwestii prawości i sprawiedliwości. Kiedy jeden ze współwładców odchodzi z ziemskiego żywota, inny Zwiastun zostaje wybrany na jego miejsce.

38. Jogin przychodzi w z góry przeznaczonym czasie i wskazuje na szczęście możliwe do osiągnięcia. Jogin może budować nowe życie, gdyż zna współmierność i wartość. Zaprawdę niedługa jest nasza lista oddanych służebników, ceńmy zatem każdy przejaw oddania. Autentycznym sprawdzianem oddania jest tylko próba w trudnej godzinie. Ludzie rozumieją miłość, gotowość i troskliwość jako oddanie, ale są to tylko fragmenty oddania, podobnie jak uśmiech jest tylko fragmentem sympatii. Samo oddanie Mahajoga jaśnieje jak rycerz w bieli gotowy do boju. Energia psychiczna to prawdziwy magnes duszy, który wyrasta na podłożu oddania. Musimy zachować czujność, a jednak z uśmiechem przejść nad przepaścią. Iśwarapranidhana - duchowe oddanie jest najpierwszą praktyką bardziej wewnętrznego stopnia Diamentowej Drogi. Kiedy mówimy o Mistrzu M. mamy na myśli fakt, że Mistrzowie tacy jak Morja i Maitreja są ze sobą całkowicie zjednoczeni, a ich jedność serc jest zupełna i nie ma między nimi żadnego dysonansu. Mniejszy Hierarcha żyje i rozwija się w świadomości, w duchu, większego hierarchy, a zasada ta dotyczy wszystkich Zwiastunów naszego Bractwa.

39. Brahmaćarja oznacza wstrzemięźliwość, chociaż w potocznym rozumieniu oznacza zakaz cudzołóstwa, zakaz uwodzenia cudzego partnera lub partnerki. Nigdzie jednak nie jest powiedziane, że wstrzemięźliwość oznacza celibat. Istotne znaczenie brahmaćarji oznacza uzyskanie przewodnictwa boskiego Ducha. Pojęcie samotności mnichów zdaje się więc być w istotny sposób wypaczone, gdyż nigdzie nie jest powiedziane, ze Jogin musi być samotny cieleśnie, choć duchowa samotność wtajemniczonego jest nieunikniona. Niewątpliwie gdyby cała ludzkość postanowiła żyć w celibacie, ludzkość szybko by wyginęła. Tak zrozumiemy jak idea jest wypaczona lub źle zrozumiana. Zakaz cudzołóstwa nigdy nie był nakazem celibatu, a jedynie wskazówką jak żyć uczciwie wobec ludzkich braci i sióstr. Brahmaćarję można pojąć jako głębsze poświęcenie się Bogu i boskim sprawom, a to jest obowiązek ludzkiego rodzaju wobec swego Stwórcy, Brahma Kumara!

40. Stopień rozwoju energii psychicznej (prańam), w którym człowiek zaczyna wypromieniowywać światło nazywa się świetlistym. Tylko realnie promieniując stajemy się istotami świetlistymi, światłością świata. Każdy przemieniony chrztem ogniowym, zdolny jest zajaśnieć światłem Ducha. Możemy się wprost przybliżyć ku tej wspaniałej, słonecznej transfiguracji, jeśli swoją myślą, wyobraźnią próbujemy wytworzyć promieniujący ocean światłości. Osoby spragnione żywego Ducha Bożego, niewątpliwie przybędą do Kręgu Transmisji Światła. Abhawa przybliża się poprzez utrzymywanie jasnego, świetlistego umysłu i krystalicznej świadomości. Istoty pełne światła miewają swoich wrogów spośród czarnej loży. Według wroga poznamy znaczenie osoby, jak wysokość cienia zależy od wysokości przedmiotów. Im większy i potężniejszy wróg, tym większa duchem jest istota wtajemniczonego adepta. Tak rozpoznajemy światłość świata. Akbar Morja kiedy wiódł Indie w Złoty Wiek tak powiedział: Szczęśliwy jestem, bo mogłem stosować w życiu świętą Naukę, mogłem ludziom dać zadowolenie i że moimi wrogami byli wielcy spośród ludzi. Tak poznajemy, że cieniem żywego Światła jest ciemność w postaci wroga. Wrogowie Boga, zaprawdę, jeśli nie okażą skruchy osiągną wieczną Zagładę, Awići, Gehennę.

41. Pierwsze stopnie przybliżania się do nas są stopniami, na których udzielamy zachęty. Wyższe stopnie przybliżania do naszego Bractwa obdarzamy odpowiedzialnością i karceniem. Władca powinien pozostawać niewidzialny, pomimo tego, że działa jawnie. Wchodzi on we wszystkie czyny i niepojmowanie nimi kieruje. Nowa Era roku platońskiego rozpoczyna się jednak pośród widzialnych grzmotów i błyskawic, jest to widzialne zstępowanie Maitreji i hierarchii Mistrzów Mądrości do ziemskiego świata. Nauczyciel jest w trudnym położeniu, jeśli uczeń składa obietnicę, ale gdy otrzyma Wskazanie, znajduje powody dla jego przeinaczenia. Ludzie łatwo przyjmują dary od Nauczyciela, choć szybko zapominają o Jego najlepszych radach. Kiedy sami zostaniemy Nauczycielami, domagajmy się natychmiastowego spełnienia wskazania. Czas bowiem dla Pielgrzymów jest bliski, a niespożytkowane duchowe rady ściągają ucznia w dół. Słusznie uważa się początek wielkiej wojny (1914) za przełomową datę nastania świtu Epoki Wodnika i początek panowania Maitreji-Chrystusa na ziemi.

42. Proroków Boga od starożytności nazywano Bożymi Szaleńcami. Oznaki szaleństwa są często oznakami ożywania proroczych darów, takich nawet jak dar rady i mądrości. Prowadząc rodzaj ludzki musimy być bardzo uważni na oznaki szaleństwa, gdyż wielka wrażliwość może zdradzać budzącego się proroka (posłańca). Gdy poseł Niebios przynosi Dobrą Wieść, wie On więcej niż przekazuje. Oznakami postępu mogą być takie cechy jak rozpoznawanie wedle znaczenia, a nie wedle formy, ważność samodzielnej twórczości i podobnie też zwięzłość, czyli zdolność do syntezy. Śpiący jednak nie znoszą światła, ani nie przejawiają oznak postępu. Prawą ręką siewca szeroko rzuca ziarno. Siewca nie liczy rzuconych ziaren, dlatego bowiem nasi Nauczyciele nieustannie trudzą się pracą w służbie dla ludzkości. Siejbę powierza się bardziej doświadczonemu spośród uczniów Królestwa. Cmentarzyska ludzkości nie tracą swych parafian, my mówimy do tych, którzy mogą żyć.

43. Granice wzrastania świadomości są niedostrzegalne. Oczywiście stopnie duchowego rozwoju wyraźnie istnieją, ale ich linie są faliste. Zwłaszcza na niższych stopniach błękitnej Loży należy rozsądzać ostrożnie. Wytrwałość dążenia i wzrost zrozumienia są tylko pewnymi oznakami. Ci, którzy przychodzą do nas i zostają na zawsze na pewno są Naszymi uczniami. Czyny naszych współpracowników odróżniają się od innych ruchliwością dążenia i wszechstronnością ujmowania. Działalność naszych współpracowników jest zgodna z prawami przyrody, z ładem i porządkiem przyrody. Siew jest nam potrzebny i wiemy, że ziarna nie mogą zginąć. Dwoje, siedzący naprzeciw siebie przy jednym stole, nie może być przeciwnikami, jeżeli należą do jednego Nauczyciela. Zrozumienie i tolerancja są tym samym. Ani subtelność duchowej Nauki, ani mądrość sądu nie zależą od wieku czy społecznej pozycji. Nie trzeba zwracać uwagi na szczekanie psów. Trzeba uzbroić się w kostur i pamiętać, że samo skierowanie ostrza powstrzyma najgorszego psa. Ludzie ducha byli najdzielniejszymi wojownikami.

44. Przypomnijmy sobie tych, których narody nazywały świętymi. Nie byli posłuszni ni władzom ni królom, ani nie wykazali się uniżonością wobec szatańskich władz tego świata. Wiadomo, że potępiali królów ryzykując życie, byli wojownikami, czasem rozbójnikami, rewolucjonistami, budowniczymi i zdobywcami tłumów. Według ognia Ducha przyznaje się stopnie wznoszenia. Prawo ustanowione przez ludzi nie stłumi ognia. Kto posiadł wiedzę dla samego siebie, ten nie jest naszym budowniczym. Bądźmy dzielni w rozsiewaniu Nauki jak wojownicy w zwycięskiej walce. Radzimy pozbyć się strachu o przyszłość. Gdy wchodzi człowiek skrępowany strachem, nie stwarza on atmosfery do duchowego oddziaływania. Potrzebny jest człowiek dążący do zwycięstwa. Tchórz nie ma kwalifikacji Aćarji. Ludzie tchórzliwi szybko rezygnują z rozprzestrzeniania nauki naszego Bractwa. Dając Diamentową Drogę ludzkości spełniamy czyn nieopisanej wagi. Pożytecznie jest mówić o Nauczycielu. Pożytecznie jest mówić o duchowej Wiedzy. Należy mówić według świadomości słuchacza.

45. Jak rozpocząć wprowadzenie w podstawy Agni Jogi Czohan Morja? Trzeba uświadomić sobie pojęcie prańy, energii psychicznej związanej z oddechem. Następnie należy zrozumieć, że Ogień stanowi istotę Ducha. Pożyteczne jest powstrzymywanie się od mięsa. Wskazane do odżywiania są jarzyny i zboża. Należy uświadomić sobie znaczenie Śanti i rozwinąć spokój ducha. Należy osiągnąć Abhawę błogości i pustki. Należy uświadomić sobie na czym polega Miłosierdzie (Maitri) i Współczucie (Karuna) Bodhisattwy. Należy cierpliwie skierować ku Dobru każdą użyteczną siłę. Nie ma końca wykuwania podstaw, gdyż budując piramidę duchowego wzrostu wzwyż musimy ciągle poszerzać jej fundamenty. Rozwijając stopnie Agni Jogi trzeba mówić głównie o pojęciu Nauczyciela, Guru. Możemy przytoczyć cały szereg nauczycieli, z których każdy będzie uczniem Wyższego Hierarchy. Pożytecznym jest już w szkole nauczać o nieśmiertelności. Należy pamiętać, że w ciszy odbywa się oddziaływanie subtelnych energii.

46. Znającego źdźbło Prawdy nazywają okultystą. Przeciwników wiedzy zwą racjonalistami. Źle jest jeśli pojęcie Guru nie zostało zrozumiane. Jeszcze gorzej, gdy pozostawia się Nauczycielowi to, co powinno się spełnić samemu! Należy czcić Nauczyciela, a jednocześnie stosować w działaniu wszystkie swe siły. Należy obserwować postępy Agnijoga w cyklu siedmiolecia. Wewnętrzna wolność osiąga wyższy stopień w cyklu siedmiolecia. Symbol ognia przypomina o najbardziej świętej substancji, którą gromadzi się z trudem, a zużywa w jednej chwili. Ten, kto spełnia naszą Naukę, wyrzeka się tak miłej dla ludzi bezczynności. Strzeżcie duchowej Nauki jak perły. Droga ognia jest drogą osiągnięcia. Nie żałujmy czasu na powtarzanie oczywistych prawd, bo wszystko jest dobre co zwróci ludzkość ku energii psychicznej. Nie przybliżajcie do Agni Jogi słabych, nie utrzymają oni skarbu. Lepiej zaufać niewielu wybranym. Nawet Mahajoga jest już trudnym i wymagającym stopniem. Wybrani powezmą prawidłową decyzję, polubią trudności, z którymi zmagamy się na ścieżce i nie zdradzą. Dokoła Agnijoga zawsze znajdziemy budowanie.

47. Na Zachodzie pojawiło się wielu “jogów”, kuglarzy, nauczycieli, magnetyzerów, okultystów i speców czennelingu lub uzdrawiania, którzy korzystają ze zjawisk woli i siły myśli. Znakomicie pomnażając swoje środki utrzymania, ucząc każdego za wysoką cenę jak polepszyć warunki materialne, jak przychylnie usposobić do siebie ludzi, jak osiągnąć wpływy towarzyskie, jak prowadzić interesy, jak dyktować rozporządzenia lub jak zrobić z życia farbowany ogród. Większość z tych bardzo drogich instruktorów nie wskazuje celu duchowej wędrówki, nie kieruje człowieka ku celowi jego życia, przez co tylko przyczyniają się do pogorszenia okropnych warunków życia. Prawdziwa duchowa Wiedza jest dostępna także dla najbiedniejszych, dla ubogich. Nauki Bożej nie da się kupić, a wysokie ceny kursów zniechęcają do ustawicznego doskonalenia się lub czynią je nierealnym. Ludzie otrzymują w kilka dni dyplomy, na które naprawdę potrzeba 7-12 lat codziennych ćwiczeń! Dlatego tych drogich kuglarzy nazywamy fałszywymi mesjaszami, bo przynoszą więcej szkody niż pożytku. Nie ma większego wroga duchowości niż skomercjalizowana religia czy wysoko płatna gnoza. Niektórzy prawdziwi Guru całkowicie zakazują pobierania opłat za naukę Jogi, aby Nauczyciele uniknęli powyższej pułapki. Im droższe kursy, tym bardziej fałszywa szkoła, choć być może wszędzie znajdziemy skarby mądrości, nawet na śmietniku. Wielu misjonarzy Duchowej Hierarchii trudzi się w pracy przez całe życie w zamian za odrobinę strawy i szatę do ubrania. Skromność jest niewątpliwie znakiem Drogi.

48. Mądrość wzrasta spiralnie, zatacza coraz szersze kręgi ogarniania zjawisk. Szczęśliwi, którzy zrozumieli kolejność spiralnego Ognia Kuńdalini. Koniec Płomienia był wyobrażany przez starożytnych jako spłaszczona spirala. Jeśli nie uświadomimy sobie spirali wewnętrznego Ognia, nie możemy o sobie jeszcze powiedzieć, że jesteśmy Agnijoginami. Czyste dążenie ku wyższym sferom Ducha, ku świadomości Czohan Morja będzie zapalać ognie wewnętrznych ośrodków. Ścieżka Agni Jogi wymaga ciągłej żarliwości. Czasem konieczny jest odpoczynek, ale wewnętrzny płomień nie gaśnie. Symbol wiecznego płonięcia wskazany jest w wielu naukach jako stopień Poznania, Gnosis. Agni Joga skierowuje ludzkość najprostszą Drogą. Ogień wysubtelnia ośrodki i przynosi wrażliwość, która rozpoznaje właściwy kierunek. Błogosławimy ludzkość na drogę życząc jej zapalenia ogni dążenia i osiągnięcia.

49. Miarą pojmowania duchowej Nauki jest stopień Miłości. Można wyuczyć się dosłownie tekstu Nauki i pozostać martwym, jeżeli miłość nie ogrzewa Wiedzy tajemnej. Papuga może nauczyć się wersetów Księgi, jednak nie powiększa zrozumienia. Strażnik pamięta i rozumie każde słowo swego Guru. Jest to sprawa żarliwej Bhakti wspieranej Dżnaną. Miłość nade wszystko przyciąga ogień przestrzeni (Akaśi), ogień Wielkiego Centralnego Słońca. Radośnie witamy każdy przejaw miłości i ofiarności na wszystkich szczeblach jej rozkwitania. Wskazanie wzajemnego miłowania pochodzi od wszystkich prawdziwych Joginów. Uczniowie jednego nauczyciela winni między sobą przejawiać i kultywować szczerą wzajemną miłość. W ogniu miłowania spala się imperyl gniewu i nienawiści. Stosowanie i działanie ognia Kuńdalini płynie ze Źródła, którym jest ogień Miłości. Zaprawdę narody pamiętają Czohan Mitra jako Ucieleśnienie Miłości. Agnijogin lubi, gdy ogień miłości jaśnieje i pomaga przebyć każdą przeszkodę. Jak miłość tak i zachwyt zapala ognie ośrodków. Zachwycenie jest, zaiste, oznaką transcendentalnych świadomości.

50. Terafim wyższego świata sprowadza się do ośmiopromiennego Koła Dharmy, wewnątrz którego znajduje się Swastika. Symbol ten może wywołać przybliżenie wewnętrznego ognia. Nauczyciel chce, aby uczeń robił postępy, ale jest to możliwe jedynie przy pomocy dobrowolnej współpracy. Dlatego twierdzimy, że uczniowie Guru są Jego współpracownikami w pracy. Uczeń łatwo łączy się ze świadomością Nauczyciela, a takie dążenie do jedności świadomości przyjmujemy za oznakę przybliżania się od uczniostwa. Gwiazda prowadzi ucznia, który osiągnął stopień Anioła Pokoju (Śantidewa). Guru zwykle nie miewali dużo uczniów. Można przypomnieć liczby szesnastu, dwunastu, a nawet mniej. Jest tak dlatego, iż nie jest łatwo znaleźć Czela. Prawdziwy uczeń posiada naturę służebnika i pokorę. Ludzie nie mogą znaleźć prawdziwego Mistrza, gdyż nie chcą słyszeć o dyscyplinie uczniostwa.

51. Narkotyki (w tym alkohole i papierosy) oraz spożywanie mięsa (ciał zwierząt) nie sprzyja zharmonizowaniu ciała fizycznego z astralnym. Mięso strasznie zanieczyszcza całą aurę otwierając bramy niezliczonym chorobom. Narkotyki otwierają bramy do Hadesu skracając życie, a przybliżając nadejście śmierci. Wszelki przymus na duchowej Drodze także jest niedopuszczalny, a trudno bywa o chętną duszę. Wystarczy jeść regularnie, gdy ciało jest głodne. Wystarczy człowiekowi spożyć jeden lub dwa posiłki dziennie, jeśli wstąpił na Drogę Ognia i Światła. Kiedy nauczymy się, że z łatwością można nie obciążać się pożywieniem, zrobimy istotny krok ku Paksali. W ten sposób podnosimy prądy ducha, podnosimy wibracje aury. Utraciwszy most do wyższego świata ludzie szkodzą nie tylko sobie, ale również wszystkim co ich otacza. Nieszczęścia rodzin polegają na tym, że życie duchowe nie wchodzi w zakres ich codzienności. Musimy uczyć ludzkość duchowości w codziennym życiu.

52. Można patrzeć na kolejne wcielenia jak na szereg oddzielnych żywotów, ale właściwiej jest widzieć zmianę wcieleń jako jedno życie. Zaprawdę życie jest jedno, choć podzielone na wiele okresów zwanych żywotami. Kresem tego jednego życia, którego Arhat jest już w całości świadomy, jest próba Awići (Śmierci), po której następuje Zmartwychwstanie do Wieczności w Królestwie Doskonałych Duchów. Większość spośród ludzi dzieli życie na nie więcej niż kilkadziesiąt wcieleń w ziemskim ciele. Ścieżka arhatyczna zaprawdę gorliwie oczekuje Zmartwychwstania ku Wiecznemu Życiu. Przerwy pomiędzy wcieleniami możemy nazwać snem lub życiem astralnym zależnie od punktu widzenia. Człowiek powinien zmienić swą świadomość, włączając się w łańcuch nieprzerwanych świadomości. Droga rozszerzania świadomości (Ćittam) przewiduje stopień objęcia świadomością każdego kroku życia. Kontemplacja idei jaką jest Życie obejmuje sobą całe życie poprzez wszystkie żywoty. Jogin musi być zdolny do syntezy całego swego Życia. Oto i nasza starożytna Sztuka Życia.

53. Zapewniamy, że radość pracy jest najlepszym płomieniem ducha. Radości towarzyszy wzmożona czynność ośrodków (ćakramów). Dzięki radości dokonano wielu bohaterskich czynów. Trudna godzina próby objawia prawdziwych Joginów - bohaterów na miarę Ardżuny - najlepszego spośród ludzi. Bohaterstwo, synteza i czujność wyraża się trójbarwnym płomieniem. Bohaterstwo to kolor srebrzysty, synteza to barwa zielonkawa, a czujność to światło żółtawe. Trójpłomień tych barw wyznacza opanowanie poświęcenia i znane jest jako Płomień Ofiary lub Poświecenia. Rozniecanie Ognia ofiarnego to prawdziwa praca Agnijogina osiągana poprzez ćwiczenie się w różnych warunkach życia. Możemy wskazywać kierunek podroży. Możemy nawoływać do lotu każdą duszę. Możemy zachęcać do pracy. Możemy wskazywać na Światłość.

54. Kiedy mówimy o arhatycznej Laja Jodze mamy na myśli pojazd Wadźrasattwy kończący się metodą Agnijogi. Czasami mówimy o Agnijodze jako o wszystkich stopniach wznoszenia Diamentową Drogą Ognia i Światła. Nauczyciel kieruje prądem świadomości podczas wznoszenia. Początkujący uczeń może nie dostrzegać niewidzialnych dotknięć Mistrza. Guru jest jednak przewodnikiem prowadzącym dusze po stopniach wznoszenia się prądów ewolucji Ducha. Dla Agnijogina codzienna praca uświęcona Imieniem Nauczyciela nie jest zwykłą ani uciążliwa. Pamiętajmy o codziennej pracy Mistrza M. Jego twórczość rozsiewana jest w przestrzeni i nie męczy się On rozsypywaniem iskier bohaterstwa. Ogień jako Światło wzmacnia istotę człowieka, wzmacnia Ducha (Ruah, Atmana). To co najcudowniejsze, Matryca Ducha hartuje się w Ogniu, także w ogniu bohaterskiej walki. Jogin jest ogniskiem cudownego Ognia przestrzeni. Agni Joga przychodzi jako objawienie we właściwym czasie. Zaprawdę błogosławione są stopy Dawców Agni Jogi prowadzącej ku Paksali.

55. Prawdziwi uczniowie ścieżki składają ofiarę z kwiatów swoich dążeń u stóp Guru Agni Jogi. Tęczowa otoczka Światła zabezpiecza adepta przed atakami asurowych mocy. Diament płonący w Koronie jest symbolem Agnijogina. Diamentowy płomienny blask nasyca otoczenie joginów, którzy osiągnęli Agnijogę. Transmisja diamentowego blasku jest codzienną pracą każdego Agnijogina. Łącząc dłonie ze stopami Guru wybieramy najkrótszą ścieżkę ku wolności Ducha. Energia psychiczna wzrasta kiedy skierowujemy uwagę ku przyszłości i dlatego Jogin nieustannie płynie w przyszłość. Właśnie w oddaniu ducha swego za wyzwolenie ludzkości zawarta jest i ofiara i osiągnięcie. Pełnia księżyca zwykle sprzyja zjawiskom telepatycznym, podobnie i wzmożenie aktywności słonecznej aury. Jogin stara się odbierać myśli swego Guru o pełni księżyca. Zostawiamy sobie trzy dni medytacji odbierania idei w czas przybliżania się księżyca do pełni. Guru Purnima w znaku Raka to święto zjednoczenia myśli i uczuć z sercem i umysłem Guru.

56. Synteza duchowa otwiera wszystkie sfery. Myślenie i wolę możemy skierować w Przestrzeń (Akaśa) skąd napływa ożywiająca energia. Zaprawdę prańa napływa z przestrzeni kosmosu. Czuciowiedza jest źródłem przejawienia daru Mądrości. Wiemy, że energia psychiczna, prańa jest w najbliższym związku z Ogniem, że stanowi zdobycz niezniszczalną i ma właściwość gromadzenia się. Każdy posiadacz zapasu energii psychicznej stanowi Dobro ogólne, Dobro społeczeństwa. Ludzie z zapasem energii psychicznej powinni stanowić skarb swego kraju. Świadomy rozwój energii psychicznej prowadzi do wydajnej pracy. Można w krótkim czasie pokazać rezultaty wieloletniej pracy. Energia psychiczna przejawiona przez człowieka bardzo podnosi godność ludzką. Prańa potrzebna jest dla osiągnięcia zdrowia, szczęśliwości i długowieczności. Ludzie prawi i spokojni najłatwiej osiągają długowieczność. Fałszywość bardzo skraca długość jednostkowego życia ludzkiego.

57. Przychodzący i kołaczący do bram naszego Bractwa może zacząć obserwować siebie. Może bezboleśnie odrzucać niepotrzebne właściwości, nawyki i skłonności. Musi pojąć, ze konieczne jest wyzwolenie z cierpienia, a nie cierpienie. Zrozumie, że konieczna jest czuciowiedza, a nie cuda. Uświadomi sobie, że cenne jest zrozumienie i zastosowanie, a nie umysłowe wyuczenie. Prawdziwie przychodzący do nas, rozpromieniony w pierwszym dniu, nie opuści głowy nazajutrz. Odpędzi skorpiony strachu, zwątpienia i tchórzostwa. Przyjmie nasze dary jako Światło na Drodze. Zrozumie jakie ma znaczenie uświadomienie sobie ogni ich rozwój jako magnesu przyciągającego. Zrozumie, że ognie rosną niepostrzeżenie, podobnie jak rośliny w ogrodzie. Zrozumie, że ogień spala przeszłość, a rozświetla przyszłość. I będzie wiedział co oznacza bohaterstwo. Wiele mówi się o sile myślenia i doskonalenia umysłu, ale niewielu śledzi swe myśli (i emocje) bacząc na przyczyny i skutki myślenia. Najszkodliwsze są mimowolne myśli. Każda świadoma myśl jest już dowodem pewnego zorganizowania. Najgorsze są pozbawione sensu małe włóczęgi myślowe, które zaśmiecają drogę.

58. Dla starych duchów, które przeszły wiele ziemskich wcieleń, ciężki jest okres po siedmiu latach praktyki, a szczególnie trudny po czternastu, kiedy energia psychiczna zaczyna już działać. Zaprawdę świetliste światło buduje się codzienna pracą trwającą nie mniej niż piętnaście lat. Taki okres pracy nad gromadzeniem energii psychicznej zwiemy fazą budowania. Duch już odrywa się od ciężaru poprzednich istnień i ciężar nowej nieznanej drogi przygniata go, nagromadzone wartości pobudzają, a Istota zwraca się z powrotem tam, gdzie możliwości świadomości były wielkie. Jeżeli ośrodki nie pracują prawidłowo, nie zachodzi odkładanie się energii psychicznej i duch nie ma substancji do przejawiania się. Dlatego Agnijogin pielęgnuje płomień dziewięciu ośrodków duchowej energii. Tak zwany czwarty wymiar jest właściwością energii psychicznej, przestrzenią praniczną. Żywiołu Ognia nic zastąpić nie może i podobnie też nic nie zastąpi energii psychicznej. Prańa bywa opisywana w kategoriach Wody, a wzrost mocy jako subtelna równowaga sił Ognia i Wody.

59. Nasza duchowa Nauka nie narzuca się światu, ale wskazuje i uprzedza tych, którzy są już przygotowani do doskonalenia się ku ścieżce Arhata. Można być prawie pewnym, że Nowa Era przeniknie do dusz prostych i szczerych. Niech Aćarjowie dadzą słabszym najprostszą formułę praktyki. Przy szerzeniu duchowej Nauki naszego Bractwa, nie dziwcie się, że tylko nieliczni przeczują jej nieodzowną konieczność. Szerzenie duchowej nauki naszego Bractwa jest zaiste duchową misją każdego ucznia - wychowawcy powołanego do pracy w charakterze Aćarja. Nadchodzi czas, w którym ludzkość podejmie szóste doskonalenie. Jest to czas nadchodzącej timokratycznej szóstej rasy. Nadchodzi czas, gdy ludzie otworzą swe serca i ofiarują Kielich serca swemu Stwórcy, Najwyższemu Bogu. W szóstej rasie Ogień zapłonie nad Kielichem serca. Jest to obudzenie anielskiego ośrodka grasicy o dziewięciu płatkach. Praca z dziewięcioma ćakramami symbolicznie skierowuje ku doskonałości szóstej rasy, której cechą będzie nieustająca szczęśliwość przeżywania życia.

60. Szczerość jak filtr wprowadza krystaliczną jasność, która rozświetla świadomość. Trzeba pomagać powodzeniu kierując się uczciwością. Wzniosła Nauka duchowa rozprzestrzenia się najbardziej nieoczekiwanymi Drogami. Nie znając się wzajemnie nieocenieni współpracownicy przynoszą w odpowiednim czasie fragmenty Wiedzy. Uczeń musi zgromadzić całą potrzebną do wzrostu Wiedzę, zrozumieć ją, stosować i strzec jak drogocenny Skarb. Częściowe dążenie prowadzi do rozłamu i nie przynosi przeobrażenia. Z częściowych dążeń wynikają zgubne następstwa, przy nich człowiek nie może się doskonalić i oczyścić poczucia piękna niezbędnego dla osiągnięcia transcendencji. Dlatego zachęcamy do wzmagania wysiłku i całkowitego poświęcenia się. Energia psychiczna ochrania adepta, musi on jednak wywołać i wyprowadzić Teros z Kielicha na zewnątrz do kończyn. Przewody Kielicha Serca rozgałęziają się do wszystkich kończyn i niektórzy mogą odczuwać Światło kielicha odczuwając napięcie w palcach nóg lub rąk.

61. Głosowi Milczenia przypisuje się Ciszę, ale ponad tym głosem jest jeszcze obcowanie. Można zjednoczyć się błyskawicznie przenosząc swoją świadomość do świadomości Nauczyciela. Wtedy przestaje się odczuwać siebie, a tylko okolica Kielicha Serca pełna jest wrażliwego odczuwania. Takie duchowe zjednoczenie jest wyższe od słów, gdyż zasila ono czuciowiedzę. Takie połączenie świadomości wystarcza za wszystkie rodzaje obcowania. Nie należy jednak ganić pragnienia porozumienia się z Nauczycielem, gdy nadchodzi godzina zapytania o radę i nasycenia się wspólną aurą. Zjednoczenie z wyższym Hierarchą jest prawdziwie stopniem Gurujogi naszej ścieżki. Wzrastaniu świadomości towarzyszą spazmy tęsknoty i jest to rzeczywiście nieuniknione. Im większa świadomość tym większa tęsknota. Melancholia może być znakiem stłumionych dążeń duchowego wzrostu. Jeśli chodzi o Naukę to pierwszym krokiem jest usłyszenie na własne uszy, drugim zapamiętanie, a trzecim rozumne zastosowanie. Cztery zasady dano do oznaczenia ścieżki Dobra: cześć dla Hierarchii, świadomość Jedności, świadomość współ-mierności, stosowanie kanonu “Panem Twoim”.

62. Wszelki ruch postępowy jest ruchem obrotowym. Przez obrót ośrodków ognistych energii można wzmocnić intensywność odkładania się energii psychicznej. Obojętne jakiemu ośrodkowi indywidualność da pierwszeństwo. Najlepiej jeśli będzie to Kielich Serca albo ośrodek Dzwonu - Brahmarandra. Jeśli uczeń poszukuje metod ochraniania zdrowia, niech sięgnie do podstaw medycyny wedyjskiej i zaprzyjaźni się z Bhaiszadżjadewą. Gdyby ludzie uświadomili sobie następstwa swych myśli, to świat byłby bezpieczniejszym i zdrowszym miejscem. Należy pokazać ludziom jak bardzo myśl jest materialna, można też pokazać jak myśl żyje, jak z wczorajszego ziarna wyrasta jutrzejszy kwiat. Mędrzec zna Słowo, zna pismo (znaki), zna myśl i zna milczenie - tak mówią starożytne Pisma. Cieszymy się, jeśli rozumiecie szkodliwość fałszywej duchowości pozbawionej zdrowej nauki i błogosławieństw. Nasza duchowa Nauka jest Wiedzą mistyczną, okultną i hermetyczną. Porusza dusze zdeterminowane do prawdziwego wznoszenia po prawdziwej spiralnej drodze ewolucji.

63. Zauważmy, ze głębokie westchnienie towarzyszy działaniu energii psychicznej. Radzimy aćarjom wskazywać wszędzie oznaki tej energii. Wiele mówi się o pranie, ale czysta prana jest prawie niedostępna na ziemi, chyba, że na wysokościach gdzie mało kto odważy się pozostawać. Także w niektórych pięknych miejscach mocy stworzonych przez Anioła Przyrody. Mówimy o naszej linii przekazu jako o Parwata, nawiązując do Dobroczynności miejsc odosobnienia położonych wysoko w Górach. Poranne słońce także działa szczególnie ożywczo, wywołując energię psychiczną. Energia psychiczna zapobiega wielu chorobom, dlatego uczeń musi opanować sposoby gromadzenia prany. Proste złożenie dłoni w pranam przed Kielichem Serca może już wiele nam pomóc. Nie rozbudzi Ognia Kuńdalini ten, kto nie nauczył się siedzieć prosto w głębokim spokoju. Kto nagromadził świadomość (Ćittam), powinien ogłosić otwarcie bramy pokoju, bramy Śanti. Przyjmując dar Oświecenia jest wspomożycielem ludzkości. Nie ma Oświecenia, z którego nie wynikałaby duchowa służba dla ludzkości. Zaprawdę Oświecony jest sługą ludzkiej Rodziny.

64. Osiągajcie i zwyciężajcie. Zwyciężajcie nie dla siebie, ale wasze zwycięstwo jest ważne dla dobra ogółu. Osiągajcie Oświecenie dla oświecenia ludzkości Święty ogień ducha otwiera drogę Nauce, ale dla ucznia ważniejszym jest pragnienie zapalenia ogni. Kielich pragnienia wzmacniamy, ale uczeń musi sam napełnić Kielich osiągnięciami. Podstawowa część Agni Jogi zwraca uwagę na energię psychiczną, spokój Śanti, wysubtelnianie świadomości i na powstanie ogni. Gdy te zasady zostaną przyjęte zajmiemy się wysubtelnianiem myślenia i rozwojem mocy twórczej wyobraźni. Mahajoga jest polem rozwoju mocy opartej na oddaniu. Bohaterstwo procesu Saćinadh oczyszcza wolę, instynkty i chęci, aby stworzyć warunki przejawienia większej Mocy. Istnieją dla nas tylko cztery stopnie medytacji. Pierwszym stopniem jest Światłość, drugim Miłość, trzecim Potęga, a czwartym wyższa synteza tych trzech. Miłość bez podstawy opartej na Światłości nie jest wyższym osiągnięciem lecz bramą do fanatyzmu i namiętności. Dlatego umacniamy stopień Światła jako podstawę piramidy medytacji. Rozbudzenie ognia gwarantuje wzrost natężenia światła.

65. Radzę Imię Nauczyciela przyjąć jako świetlistą tarczę. “Czohan Morja” czynimy zawołaniem naszej Gurujogi. Uczeń pragnący zostać Agnijoginem powinien czuć całą siłę ognia miłości do Nauczyciela. Uczeń chcący pomóc w realizowaniu pracy Nauczyciela, musi strzec Jego przykazań. Uczeń pragnący zachować wskazania Mistrza, powinien tego, co powiedziane strzec jak Perły. Przetwarzając hymny do Macierzy Świata (Menaki) w życie, uczcie się widzieć Jej pierwiastek w pięknie Kosmosu, w pięknie przyrody i gwieździstego nieba. Tych, którzy odchodzą od ścieżki naszego Bractwa, karma obciąży surową odpowiedzialnością. Prawo mówi bowiem, że ścieżka duchowa jest Drogą bez Powrotu. W Kielich Serca leży skrzydlate dzieciątko Ducha, a promień błogosławieństwa powoduje jego wzrost. Przyjmowanie promienia błogosławieństwa z dłoni Guru jest metodą wzrostu Ducha. Nie jest uczniem Boga ten, kto nie spełnia Jego Przykazań.

66. Uczeń (Czela), który odpowiedział na zew duchowej Nauki i zapłonął wszystkimi ogniami oddania, jest bezsprzecznie współpracownikiem sił kosmicznych. Pomnaża swymi czynami siły kosmosu, upiększa myślami myśl przestrzenną, gdyż jest Twórcą. Samo tylko uświadomienie sobie istnienia Naszego Bractwa i Hierarchii Mistrzów Mądrości skierowuje Wędrowca na najkrótszą Drogę do Nieskończoności, do Brahmana. Myśl o posłuszeństwie dla Nauczyciela musi zostać uświadomiona całej ludzkości. Naśladowania Nauczyciela duchem świadczy o ogarnięciu Jego Wizerunku. Mistrz jest światłem, które prowadzi. Guru zapala wszystkie ognie. Ludzkość musi nauczyć się wyższych sposobów twórczości. Ręka prowadząca jest ręka podnoszącą. Najlepszy wykonawca będzie najbliższy Hierarchii Mędrców-Starców. Tylko wykonywanie Wyższej Woli jest hierarchią służenia.

67. Duch przeobraża się przez twórczość impulsu (chęci). Duch wznosi się przez twórczość dążenia. Świadomość Wyższego Ducha, jest to stan nasycenia Ogniem. Tylko zrozumienie i wykonywanie Wyższej woli może doprowadzić ducha do jego przeznaczenia. Twórcza Wola głosi, że zjednoczona świadomość daje zgodne decyzje. Dlatego uznajemy jedynie prawo konsensusu. Światłodawcą jest tylko Nosiciel Ognia. Hierarcha na ziemi zajmuje się tworzeniem poprzez podnoszenie sfer płomieniem czystego Ducha. Duchowa Hierarchia jest prawem ustalonym we wszechświecie. Ze wszystkich zasad, prowadzących do rozszerzenia świadomości, zasada Hierarchii jest najpotężniejsza. Każdy zwrot ku postępowi odbywa się dzięki hierarchii Guru. Stosowanie właściwości Ognia jest bohaterstwem, stosowanie prawa Hierarchii i poddanie swej woli prowadzącej dłoni Guru jest bohaterstwem.

68. W subtelnym odbiorze zawarte jest pojmowanie Nauczyciela. Nie możemy oddzielić Jogaćarji od Pana Morja, ani Pana Morja od Maitreji-Kalkina. W zrozumieniu, że Nauczyciel napełnia duchem ucznia wyższym pojmowaniem, zawarte są postępy ucznia. Twórczość Ducha może rozwijać się tylko wtedy, gdy myśl staje się wznioślejszą. Musimy strzec się brzydoty myśli wypleniając je jak szkodliwe chwasty w Ogrodzie. Tylko Nauczyciel podnieść może ducha ucznia. Duchowe dążenia stają się łańcuchem przekazu pomiędzy Mistrzem a uczniem. Wyższa Moc kierująca planetą znana jako Brahma Kumara lub Jahwah jest Aniołem, który osiągnął doskonałość w schemacie Wenus. Dlatego samo myślenie o wibracjach Wenus (Śukra) przybliża nas do Pana Stworzenia, którego władzę mierzy się miriadami milionów lat. Błogosławiony Pan Świętego Miasta Szambali ustanowił Jednego Nauczyciela nad ludzkością, którego władzę mierzy się platońskim rokiem Dhruwa. Kalkin-Zbawiciel odzwierciedla się w każdym Jogaćarji pełniącym służbę dla Świątyni. Dlatego mówimy, że Guru jest jeden i tylko jeden.

69. Założyłem fundament Agni Jogi na cztery strony świata niebios i ziemi, ażeby rozprzestrzeniać naszą arhatyczną, diamentową Ścieżkę Ery Wodnika. Umocniłem Agni Jogę filarami stóp Moich i ująłem w ręce ogień Kamienia węgielnego. Umocniłem Bractwo Wadźrasattwy i rozprzestrzeniłem fundamenty Abhawajogi. Umocniłem świadomość Pana Paksali w szczerych sercach Ludu Księgi. Pan Paksali pasterzem Moim, Stwórca Życia władcą Moim. Wręczyłem ognisty kamień tej, która z postanowienia naszego zwać się będzie Matką Agni Jogi, poświęciła się bowiem próbie Ognia Przestrzennego. Osiągający ostatni stopień, stawszy się Agnijoginem, zwany jest Paramahamsą - Najwyższym Ptakiem Wędrownym. Pierwszy stopień zwiemy Kołaczącym - jest to obraz poszukującego Wędrowca. Drugi stopień zwiemy Przetwarzającym albowiem rozpuszcza zgromadzenia poprzednich żywotów. Trzeci stopień to Lampa stająca się światłością świata. Ostatni stopień Wadźrasattwy oddajemy słowem Twórca.

70. Tak ustanowiliśmy siedemdziesiąt Pereł Mądrości na wzór liczby Mistrzów otaczających Tron Stwórcy w Jego Świętym Mieście. Ustanowiliśmy i umocniliśmy Czystą Drogę Diamentową, drogę dobrej woli, duchowego oddania, drogę ognia i światła. Wywyższyliśmy Drogę wiodącą do Białego Bractwa adeptów solarnych wtajemniczeń, Drogę Arhata, Doskonałego. Wędrujący naszą Diamentową Drogą stanowią nasienie wzrastającej świadomości Epoki Wodnika. Przyszłe tysiąclecia należą się ludziom Ducha wznoszących Ogień spiralnymi kręgami Pana Wadźrasattwa. Zaiste Milenium Epoki Wodnika będzie czasem Pokoju i Twórczości, gdzie choroba, starość i śmierć nie będą znane. Jogaćarja Agni Jogi jest błogosławionym pośród ludzkiej rasy. Błogosławieni są Wysłannicy Krainy Morja, Apostołowie Paksali.

Om Śanti Nam!

I Abhawajoga - Agni Joga II Gurujoga Czohan Morja - Wadźrasattwa Sangha III Mahajoga (Saćinda) - Bractwo Diamentowe IV Agnijoga (Kuńdalinijoga) - Zakon Morja

Himalaya Swami