Taniec, Duchowe Szczęście, Joga Życia

Taniec przynosi Duchowe Szczęście i dlatego cała prawdziwa kultura duchowa i religijna używa metod praktyki polegających na kultywowaniu duchowego tańczenia, w czym szczególnie celują mistycy sufickiej tariqa (ścieżki) oraz uczniowie tantry indyjskiej. Mistrz tantry i jogi, Śiwa Mahādewa jest szeroko znany dla miliardów ludzi jako twórca 108 sposobów tańczenia, gdyż różne formy duchowego Tańczenia mogą wyrażać różne duchowe ideały. Istnieją bardzo precyzyjne formy tańczenia, wykonywane na Dalekim Wschodzie przez dobrze wykształcone tancerki lub tancerzy, ale przyjęło się sporo form duchowego tańca wykonywanych w kręgach w kilku lub kilkudziesięcio-osobowych grupach duchowego tańczenia, praktykowanego całkiem ekumenicznie przez ludzi różnych wiar i kultur dla wzajemnego poznania i zbliżenia ludzi oraz dla pogłębienia swej duchowej praktyki, doświadczenia poprzez taką artystyczną i ekspresyjną formę duchowej praktyki. Tańczenie przynosi Duchowe Szczęście, zbliża, łączy i jednoczy ludzi, a praktykowane jest zarówno przez japońskich śintoistów w ich świątyniach, jak i popularnie w kulturze indyjskiej jako Taniec Mahādewa (Archanioła), czy w kulturze islamu przez rozmaite grupy Sūfī. Warto ludziom pamiętać, iż pierwotna, ewangeliczna wspólnota Uczniów Jezusa, Apostołów praktykowała 10 wersetów popularnej Modlitwy Pańskiej jako dziesięcioczęściową formę taneczną, razem śpiewaną i tańczoną przez całe duchowe zgromadzenie w czasie czy raczej jako Nabożeństwo, Wielbienie Boga (JHWH), oczywiście w języku aramejskim! Taniec jako duchowa praktyka znany jest też na półkuli zachodniej, w obu amerykach jako Taniec indiańskich szamanów, a przecież tańczyli i celtowie i hellenowie i rzymianie, tańczyli słowianie, a Taniec był formą duchowo-artystycznej ekspresji, praktyki wielbienia i kontemplacji. Tantryczny Kirtan rodem z Indii i Tybetu oraz Persji zawiera duchową muzykę, ruch taneczny z gestami (mudrami) oraz wspólne śpiewania duchowych pieśni, które ludzie uduchowieni uczą się tańczyć, czyli znane bhadźany!

Naukowe badania współczesnej nauki nad ludźmi i grupami stosującymi Tańczenie jako formę stałej, regularnej praktyki pokazują, że Taniec dobry jest dla uwolnienia od napięć i stresów oraz przetransformowania negatywnych uczuć i uwolnienia od agresji. Coraz powszechniej nadchodząca nowa kultura duchowa wprowadza duchowe Tańczenie z motywami religijnymi i psychologicznymi z różnych kultur duchowych jako dobrą formę terapii dla trudnej młodzieży, więźniów, chorych psychicznie i innych grup wysokiego ryzyka. Dzięki duchowej praktyce, jaką jest grupowy Taniec, połączony ze wspólnym śpiewaniem i muzykowaniem zwiększa się znacznie uleczalność wszelkich psychoz, depresji, zaburzeń funkcjonowania, a nade wszystko poprawia się kontakt z bliskimi i otoczeniem, bo Taniec sprzyja wyjściu z dołków, osamotnień czy izolacji. Dzięki wspólnemu śpiewaniu i tańczeniu oraz muzykowaniu charaktery zawsze zmieniają się na lepsze, a agresywne impulsy zanikają, co jest bardzo dobre dla nastolatków, jako duchowo-odlotowa kultura sakralna o uniwersalnym charakterze.

Śiwa Mahādewa Król Tańca, Muzyki i Śpiewu zwany jest imieniem Sabhāpati, Pan Soboty albo Pan Zgromadzenia, gdyż sobotnie popołudnia i wieczory w całej kulturze euroazjatyckiej od wielu tysiącleci poświęcone były wspólnym spotkaniom, zgromadzeniom i kongregacjom poświęconym muzyce, grupowym śpiewom oraz duchowym tańcom pełnym ekspresji uczuć, relaksacji i dobrej mistyczno-duchowej zabawie. Popularyzowanie trzeźwej i zdrowej duchowej zabawy w postaci Tańczenia ze Śpiewem i Muzyką jest podstawą odrodzenia ludzkości, podstawą dla zbudowania Nowej Epoki. Wszystkie nurty nowej, odrodzonej duchowości zawierają formy wspólnotowego, grupowego tańczenia, a 108 klasycznych form Tańca Śiwa (Śiwa Dance) są niewątpliwie uniwersalną, metodyczną podstawą, na której opiera się i taniec suficki, i taniec śintoistyczny czy też wszelkie rodzaje tańca szamańskiego w całej Euro-Azji, bo Europa i Azja to właściwie jest jeden superkontynent i kolebka ludzkości. Powiada się, że Śiwa, Król Tańca, kultywuje Duchowe Tańczenie każdego wieczoru, po zmierzchu, ażeby wszystkie istoty tej planety uwolnić z niewoli cierpienia i przenieść w stan niebiańskiej Szczęśliwości, Zadowolenia i Błogostanu. Damaru, bębenek w kształcie klepsydry to atrybut Mistrza duchowego tańczenia, na którym wybijany jest rytm tańca. Dziewięć podstawowych form tanecznych opisanych jest w powszechnie dostępnych indoeuropejskich księgach Śiwa Natarādźa, Króla Tańca i Tancerzy, a imię Natarādźa używane jest powszechnie jako aspekt Mistrza Śiwa przez tańczących tantryków, joginów, śaktów.

Sabhāt to inaczej indyjska nazwa Soboty, Szabatu, ponadkulturowego dnia zabaw taneczno-muzycznych, intuicyjnie pożądanych przez całkiem zwykłych ludzi, którzy organizują taneczne wieczorki, zabawy i imprezy, nawet koncerty ze wspólnym śpiewem i tańcem właśnie w Soboty. Słowo Sabhāt pochodzi z Sanskrytu, łaciny kultury indoeuropejskiej, dobrze znanej też w kulturze helleńskiej, celtyckiej czy słowiańskiej, a znaczy Zgromadzenie Dusz albo Wspólnota Jaźni lub Duchowy Odpoczynek, gdyż Ātma(n) to Dusza, Jaźń, Duch, czyli Wewnętrzny Człowiek. Tantryczna idea połączenia Śiwa i Śakti, a jest to Bóstwo i Bogini, oddawana jest w duchowych formach Tańca Mędrców z Himalajów i jest szczególnie polecaną formą duchowej uwznioślającej rozrywki dla par, małżeństw, rodzin i kochanków, gdyż wiele tanecznych form odgrywa miłosne sceny i ukazuje formy uczuciowej, prawidłowej ekspresji. Powiada się, że Tańczenie w rytm wzniosłego śpiewu czy muzyki działa uzdrawiająco i egzorcyzmująco na wszelkie złe siły i energie, a przecież i jeden z najlepszych poetów Polski powiada: „Gdzie słyszysz śpiew, tam wchodź, tam dobre serca mają, źli ludzi ci, ach wierzaj mi, ci nigdy nie śpiewają!” Śpiewanie, muzyka i duchowe Tańczenie zmniejsza i usuwa zło na wielu różnych poziomach, ale nie brakuje jeszcze w świecie ludzi dobrych, którzy uczestniczą w tej formie rozrywki i edukacji o boskim, wzniosłym charakterze, rozrywki, której ludzie źli unikają i boją się jak ognia, albowiem oczyszcza i naprawia ich spaczone charaktery!

Tańczenie jest praktyką duchową wymaganą w Indii od każdego Samnjasina, a wielu wzniosłych Joginów, Tantryków to wspaniali liderzy tworzący duchową muzykę, komponujący pieśni budujące i podnoszące ludzi na duchu oraz organizujący dla społeczności duchową rozrywkę regularnie! Nadchodząca wielkimi krokami uniwersalna religia ludzkości będzie opierać się na uduchawiającej kulturze grupowego tańca, śpiewania i muzykowania. Wołamy do duchowych liderów nowych wspólnot religijnych, ezoterycznych, uzdrowicielskich i artystycznych, aby zrobili jak najwięcej dla tworzenia i promowania duchowej kultury, tańczącej i śpiewającej na zasadach harmonii wysubtelnienia i uwznioślenia, a tony konsonansowe, łagodność i płynność ruchu tańca na pewno bardzo w tym pomogą, podobnie jak głębia głosu.

Apasmāra to rodzaj złej siły, energii czy istoty, rodzaj demona, który prowadzi do ignorancji i ogłupienia, utraty rozumu, braku równowagi i harmonii, egoizmu, osamotnienia i odizolowania. Śiwa Tańczący to symbol i siła duchowego zwycięstwa nad egoistycznymi obłąkaniami, głupotą dyskordiańskiego, kłótliwego, nieharmonijnego sposobu życia ludzi popadłych w zaburzeniach umysłu, społeczne patologie czy samoniszczące nawyki. Tańczenie jest doskonałą terapią dla ludzi zanurzonych w złudzeniach o ksobnym, autystycznym i samotnościowym charakterze. Pozwalaj Królowi Tańca, Natarādźa Śiwa zwyciężać nad wszelkimi demonami apasmārycznymi, które zatruwają życie i umysły ludzi. Śiwa Tańcz, Śakti Tańcz, aż iluzja (Māra) pójdzie precz – oto zawołanie, wezwanie Boga do każdego mężczyzny i do każdej kobiety!

Śiwa to imię dobrze znane w całej Azji i Europie, imię uwielbiane przez wszystkie narody słowiańskie, helleńskie, semickie, rzymskie, germańskie, gdyż Śiwa to Mistrz Archanioł (Mahādewa) wszelkiej nauki, sztuki, religii, magii, słowem każdej formy kulturowej ekspresjii. Kto zwalcza harmonijną sztukę, muzykę czy taniec, rzeźbę czy malarstwo, kto zwalcza naukową, prawdziwą wiedzę w jakiejkolwiek dziedzinie, ten jest wcielonym złem (czortem) zwalczającym niebiosa, boskość i prawdę! Śiwa jest uniwersalnym patronem 9 planetarnych Muz, Bogiń nauki, sztuki, religii, magii we wszystkich tradycyjnie uznanych postaciach, ze szczególnym uwzględnieniem naturalnej, odlotowo-ekstatycznej kultury duchowej opartej na zdrowych podstawach i kształcącej zabawie. Demon iluzji ogarniający ludzi i izolujący ich od wspólnoty w egoizm i autyzm, Apasmāra, zostaje pokonany przez Mahādewa, Archanioła Tańca, Naţarādźa, który też jest twórcą form tańca dobrze znanych duchowym Wojownikom Kung-fu czy Karate jako Kata, płynne, taneczne formy boskiej sztuki walki (Kālarpayāt). Agama Tantra opisuje dokładnie 9 podstawowych form sakralnego, duchowego Tańca, włącznie z 27 gestami (mudra, raqs) jakich się używa dla ekspresji i metamorfozy wewnętrznej istoty, a każdemu wielbicielowi Boga, Tańczenie jest najbliższą formą praktyki, rozrywki i zabawy! Kultura semicko- chrześcijańska uznaje tę formę pracy nad sobą jako kult Archanioła Michaela (Michała) podobnie Wojownika i Tancerza. Niech Król Soboty wiedzie Cię na Zgromadzenie Tańca!

Himalaya Swami