Prana: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 16:41, 1 mar 2012

Prańa (sanskr. prańah, w dewanagari प्राण , sansk. trl. prāṇāh) - w jodze i tantrach, także w hinduizmie i szkołach teozofii siła życiowa utrzymujące przy życiu wszystkie istoty żywe, inaczej oddech; w znaczeniu potocznym prana to powietrze, oddech. Prańa to jeden z pięciu prądów witalnych związanych z istnieniem życia i żywiołami jak apana, udana, wjana, samana. Joga i tantra przywiązują wielką wagę do sztuki oddychania dla rozwinięcia i kontrolowania strumienia prany. Bez upewnienia się, że całkowicie zanikła lekarz hinduski nie może odłączyć umarłej nawet osoby od aparatury która podtrzymywała życie.

Jogawasisztha (3.13.31) określa pranę jako wibrującą moc, spanda śakti, która tkwi u podłoża wszelkiego życia. Prana w Rygwedzie oznacza oddech kosmicznego Purusza (Świetlista Dusza) i tchnienie życia w znaczeniu ogólnym, podobnie jak hebrajskie nefesz. Prana w najstarszych znanych tekstach Rygwedy jest tchnieniem Brahmana, jako transcendentne źródło całego stworzenia.

Prana to chińskie Qi lub Chi, a w transkrypcji japońskiej i koreańskiej "Ki", w filozofii chińskiej energia życiowa czy witalna, której manifestacją są zjawiska i procesy natury. W szczególności energia Qi jest silnie związana z siłami życiowymi natury i człowieka. Chiński ideogram Qi oraz japoński Ki składa się ze znaku reprezentującego gotowany ryż oraz znak oznaczającego parę wodną, co wskazuje na podwójną, materialną i niematerialną, naturę Qi. Rdzeń znaku Qi powstaje z ideogramu oznaczającego "Drzewo", sugerującego, że Qi praktykuje się pod drzewem. Dosłownie pojęcie to oznacza więc "gaz" lub "eter", ale także "oddech". "ducha", "życie". W filozofii chińskiej podobnie jak w jodze i tantrach pranah, termin ten używany jest na określenie jednocześnie "życiowego tchnienia" i "kosmicznej energii". Jest to więc chińska odmiana idei fundamentalnej jedności człowieka i wszechświata. "Qi" oznacza także "intencje", "emocje", co obrazuje potoczny zwrot "shengqi" - "złościć się", który oznacza dosł. "rodzić", albo "wydawać na świat qi", bowiem zagniewany człowiek nierzadko charakterystycznie dyszy.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Prańa''' (sanskr. prańah, w dewanagari प्राण , sansk. trl. prāṇāh) - w jodze i tantrach, także w hinduizmie i szkołach teozofii siła życiowa utrzymujące przy życiu wszystkie istoty żywe, inaczej oddech. Prańa to jeden z pięciu prądów witalnych związanych z istnieniem życia i żywiołami jak [[apana]], [[udana]], [[wyana|wjana]], [[samana]]. Joga i tantra przywiązują wielką wagę do sztuki oddychania dla rozwinięcia i kontrolowania strumienia prany. Bez upewnienia się, że całkowicie zanikła lekarz hinduski nie może odłączyć umarłej nawet osoby od aparatury która podtrzymywała życie.
+'''Prańa''' (sanskr. prańah, w dewanagari प्राण , sansk. trl. prāṇāh) - w jodze i tantrach, także w hinduizmie i szkołach teozofii siła życiowa utrzymujące przy życiu wszystkie istoty żywe, inaczej oddech; w znaczeniu potocznym prana to powietrze, oddech. Prańa to jeden z pięciu prądów witalnych związanych z istnieniem życia i żywiołami jak [[apana]], [[udana]], [[wyana|wjana]], [[samana]]. Joga i tantra przywiązują wielką wagę do sztuki oddychania dla rozwinięcia i kontrolowania strumienia prany. Bez upewnienia się, że całkowicie zanikła lekarz hinduski nie może odłączyć umarłej nawet osoby od aparatury która podtrzymywała życie.
+'''Jogawasisztha''' (3.13.31) określa pranę jako wibrującą moc, spanda śakti, która tkwi u podłoża wszelkiego życia. Prana w '''Rygwedzie''' oznacza oddech kosmicznego Purusza (Świetlista Dusza) i tchnienie życia w znaczeniu ogólnym, podobnie jak hebrajskie nefesz. Prana w najstarszych znanych tekstach Rygwedy jest tchnieniem Brahmana, jako transcendentne źródło całego stworzenia.
 '''Prana''' to chińskie '''Qi''' lub '''Chi''', a w transkrypcji japońskiej i koreańskiej "'''Ki'''", w filozofii chińskiej energia życiowa czy witalna, której manifestacją są zjawiska i procesy natury. W szczególności energia Qi jest silnie związana z siłami życiowymi natury i człowieka. Chiński ideogram Qi oraz japoński Ki składa się ze znaku reprezentującego gotowany ryż oraz znak oznaczającego parę wodną, co wskazuje na podwójną, materialną i niematerialną, naturę Qi. Rdzeń znaku Qi powstaje z ideogramu oznaczającego "Drzewo", sugerującego, że Qi praktykuje się pod drzewem. Dosłownie pojęcie to oznacza więc "gaz" lub "eter", ale także "oddech". "ducha", "życie". W filozofii chińskiej podobnie jak w jodze i tantrach pranah, termin ten używany jest na określenie jednocześnie "życiowego tchnienia" i "kosmicznej energii". Jest to więc chińska odmiana idei fundamentalnej jedności człowieka i wszechświata. "Qi" oznacza także "intencje", "emocje", co obrazuje potoczny zwrot "shengqi" - "złościć się", który oznacza dosł. "rodzić", albo "wydawać na świat qi", bowiem zagniewany człowiek nierzadko charakterystycznie dyszy.
 [[Category:Hasło]]