Mahendranath Gupta

Mahendranath Gupta

Mahendranath Gupta (bengali মহেন্দ্রনাথ গুপ্ত ) znany również jako Mistrz Mahaśaja (ur. 12 marca 1854, zm. 4 czerwca 1932) – bengalski pisarz, jogin i święty , uczeń Śri Ramakryszny Paramahansy i autor Śri Śri Ramakryszna Kathamryta. Swoje utwory podpisywał tylko bengalską literą "M". Był także nauczycielem Paramahansa Joganandy, który poświęcił mu rozdział w swej Autobiografii Jogina.

Mahendranath urodził się jako syn Madhusudan Gupty i Swarnmaji Dewi w dzielnicy Shimuliya w Kalkucie, w indyjskim stanie Zachodni Bengal. Po ukończeniu podstawowej edukacji w Hare School uczęszczał do Presidency College, który ukończył z dyplomem w 1874 roku. W tym roku poślubił Nikunja Devi, córkę Thakur Charan Sena i krewną Keshub Chunder Sena. Po pracy w administracji państwowej i w domu handlowym rozpoczął nauczanie angielskiego, psychologii i ekonomii w różnych koledżach. W końcu został dyrektorem gimnazjum Ishwar Chandra Vidyasagar, gdzie nazywano go "Mistrzem Mahaśaj" - tak jak często był nazywany w kręgu Ramakryszny i później przez Joganandę.

Życie z Ramakryszną

Mahendranath opowiadał, że mógł spotkać Ramakrysznę po raz pierwszy, gdy w wieku czterech lat został rozdzielony od matki w czasie wizyty w Świątyni Kali w Dakszineśwar. Zaczął płakać i przyszedł mężczyzna i pocieszył go. Wierzył, że był to Ramakryszna, który był wtedy kapłanem tej świątyni. Jako dorosły, Mahendranath, podobnie jak niektórzy inni uczniowie Ramakryszny był członkiem Brahmo Samadź przez kilka lat. W 1882 roku, w ekstremalnie trudnym dla niego życiowym okresie w jego życiu rodzinnym został przedstawiony Ramakrysznie. Regularnie odwiedzał Ramakrysznę w Świątyni Kali w Dakszineśwarze aż do śmierci Ramakryszny w 1886 roku. Powiedział później, że spotkanie Ramakryszny było najwspanialszym wydarzeniem w jego życiu.

Wracając do domu po wizycie u Ramakryszny spisywał w swoim pamiętniku rozmowy i powiedzonka Ramakryszny, poświęcając nawet tydzień na spisanie jednego dnia. Te notatki zostały złożone w księgę - Ewangelię Śri Ramakryszny - unikalną księgę w literaturze duchowej, ponieważ stanowiła spis wszystkiego co zostało powiedziane lub zrobione przez Ramakrysznę i jego uczniów i odwiedzających w ich codziennych czynnościach - od okazjonalnej rozmowy do głębokich duchowych wykładów. Zarówno żona Ramakryszny - Sarada Dewi jak i Swami Wiwekananda poświadczyli później o wierności oddania słów Ramakryszny przez Mahendranatha.

Z powodu częstych wizyt u Ramakryszny i opuszczaniu obowiązków dyrektorskich w szkole, Mahendranath nie był w stanie poświęcać odpowiedniej uwagi swej pracy w szkole Vidyasagar. Z tego powodu studenci opuszczali się w nauce. Jak Mahendranath wyjaśniał:

"Vidyasagar był niezadowolony z tego i powiedział do mnie: "Za często odwiedzasz Śri Ramakrysznę, więc wyniki egzaminów były niedobre". Natychmiast zrezygnowałem z pracy i poinformowałem o tym Mistrza. Powiedział trzy razy: "Postąpiłeś właściwie." Wiedział, że nie mam żadnych oszczędności i być może będę głodował, ale jednak powiedział, że postąpiłem właściwie. Cokolwiek ktoś czyni dla Boga, czyni właściwie."

Wkrótce potem zaczął nauczać jako profesor w Surendranath College w Kalkucie i pracował tak przez pięć lat. Mahendranath był bardzo szanowany przez innych wielbicieli Ramakryszny ze względu na swą dobroć i prostotę serca. Gdy rodzina Swami Wiwekanandy była w finansowej potrzebie - Mahendranath im pomógł. Po śmierci Ramakryszny wspierał finansowo Saradę Dewi.

Nauczyciel Paramahansa Joganandy

Mahendranath przeprowadził się na ulicę Amherst Street numer 50 w Kalkucie, gdzie prowadził małe gimnazjum dla chłopców. Był to wcześniej dom rodzinny Paramahansa Joganandy - miejsce szczególnie wzruszające dla Joganandy, ponieważ odeszła tam jego matka. W swej Autobiografii Jogina Jogananda poświęcił cały rozdział opisując swą przyjaźń z Mahendranathem, która była duchowa w swej naturze. Jogananda opisał Mahendranatha jako mającego "jedwabistą białą brodę i duże badawcze oczy" i opisał jego osobowość tak:

Jego rola na świecie była pokorna, tak jak przystało na człowieka o największej pokorze, jakiego kiedykolwiek znałem. W tym domu na Amherst Street Mistrz Mahaśaja prowadził małe gimnazjum dla chłopców.

Kimże był ten prosty święty, którego najskromniejsza prośba duchowa została spełniona? Jego rola w świecie była tak skromna, jak wypadało spełniać człowiekowi największej pokory jaką znałem. W tym domu przy ulicy Amherst numer 50 Mistrz Mahaśaja prowadził małą szkołę średnią dla chłopców. Wargi jego nigdy nie wypowiadały słów kary, dyscypliny w jego szkole nie podtrzymywał żaden regulamin ani rózga. W skromnych salach szkolnych uczono zaprawdę wyższej matematyki i chemii miłości, której nie ma w podręcznikach. Rozpowszechniał on swą mądrość raczej drogą jakiegoś duchowego promieniowania aniżeli trudnych wskazówek. Płonący niewyrozumowanym uczuciem do Boskiej Matki święty nie wymagał więcej zewnętrznych form szacunku aniżeli małe dziecko.

Jogananda zaczął opisywać kilka widocznie cudownych doświadczeń z Mahendranathem. Później Jogananda powiedział o nim, że: "Nigdy przedtem nie pochylałem się przed nikim w tak wielkiej czci; teraz uważałem za niezmierzony przywilej nawet sam fakt chodzenia po tej samej ziemi, którą Mistrz Mahaśaja swymi stopami uświęcał."

Śmierć

Wkrótce po ukończeniu piątej księgi Ewangelii Śri Ramakryszny czyli Śri Śri Ramakryszna Kathamryta umarł w swoim domu, zwany obecnie Kathamrita Bhavan, znajdujący się niedaleko Thanthania Kali Temple w Kalkucie. Kathamrita Bhavan jest obecnie miejscem pielgrzymek wielbicieli Ramakryszny z powodu wielu wizyt zarówno Ramakryszny jak i Sarady Dewi oraz wielu pamiątek związanych z ich życiem.