Śikhara

Śikhara - to świątynia hinduska stylu północnego z wieżą nad sanktuarium, popularna w śiwaizmie.

Śikhara (ang. Sikhara) - to zwieńczenie świątyni hinduistycznej stylu północnego, himalajskiego, z wieżą w kształcie iglicy nad najważniejszym jej sanktuarium. Śikhara kształtem symbolizuje szczyt góry, płomień ofiarny oraz słup ofiarny ołtarza wedyjskich ceremonii. Na południu Indii odpowiada jej wimana.

Śikhara dosł. sanskr. ‘wierzchołek’, typ świątyni indyjskiej z wieżą nad głównym sanktuarium; rozwinięty w średniowieczu ind. (ok. XII–ok. XVI w.); rozprzestrzenił się na obszarze południowo-wschodniej Azji; także wieżowa część świątyni ind., najczęściej hinduskiej.

W północnoindyjskim stylu architektonicznym nagara, śikharę zwieńczała śikha czyli kok na czubku głowy. Szczyt sikhary reprezentował symbolicznie szew strzałkowy i guz ciemieniowy na kości ciemieniowej czaszki. Zachodzi tu analogia do ciała ludzkiego: przez brahmarandhrę - otwór w szwie strzałkowym, atman opuszczać miał ciało fizyczne, dążąc do połączenia z brahmanem.

Literatura:

Hinduizm świątynny. Świątynie hinduskie. W: Marta Kudelska: Hinduizm. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006, seria: Mała biblioteka religii.