Paramahansa Yogananda

Plik:Yoganandai.jpg

Paramahansa Yogananda

Paramahansa Yogananda, परमहंस योगाननद (spolszcz. Jogananda; ur. 5 stycznia 1893, zm. 7 marca 1952) – indyjski jogin, swami z himalajskiej linii przekazu Giri. Jego największym osiągnięciem w świecie zachodnim, było rozpowszechnienie Krija Jogi. Napisał własną autobiografię pod tytułem "Autobiografia Jogina" - opublikowana w 1946 roku i od tego czasu ciągle wznawiana, przetłumaczona na 18 języków, uznawana za klasykę duchowości. Jego mistrzem duchowym był Śri Yukteśwar Giri.

Paramahansa Jogananda urodził się w rodzinie bramińskiej pod imieniem Mukunda Lal Ghosh, w miejscowości Gorakhpur, stanie Uttar Pradesh, w Indiach. Jego ojcem był Bhagabati Charan Ghosh, a matką Gurru Ghosh. Rodzice Joganandy byli wielbicielami Lahiri Mahaśaya. Miał siedmioro rodzeństwa – trzech braci i cztery siostry. W swojej autobiografii pisze, że już od najmłodszych lat był zainteresowany religią. Przebywał w obecności joginów, których cuda wywierały na nim wrażenie.

W dzieciństwie nauczył się pewnych technik Krija Jogi od swojego ojca, który rozwinął w nim zainteresowanie medytacją. Jako uczeń liceum Mukunda niezbyt się interesował nauką, dlatego miał korepetytorów. Pośród nich był Ashutosh Mukhopadhyaya, zaawansowany duchowo uczeń Lahiri Mahasaji, znany później jako Hamsa Swami Kevalananda. W 1910 roku w Benaresz Mukunda poznał Swamiego Shriyukteswara co zakończyło jego poszukiwania mistrza duchowego, który mógłby go poprowadzić i ukształtować jego życie. W wieku 17 lat, w 1910 roku spotkał swojego mistrza duchowego (guru) – Śri Yukteśwar Giri. Po ukończeniu studiów, w 1915 roku wstąpił do zakonu Giri i otrzymał imię duchowe Jogananda, co oznacza "Szczęście Zjednoczenia", "Szczęśliwy poprzez zjednoczenie z Bogiem". Odtąd znano go jako Swami Jogananda.

W 1917 roku Jogananda założył niewielką szkołę dla chłopców we wiosce Dihika, w Bengalu. W 1918 roku przeniósł ją do miasta Ranchi. W tej szkole nauczanie zwyczajne było połączone z nauką jogi i medytacji. Jej program edukacyjny zawierał wiele elementów starożytnego systemu gurukula. Należało do nich między innymi prowadzenie zajęć na świeżym powietrzu. W 1920 roku Jogananda pojechał do USA na Międzynarodowy Kongres Liberałów Religijnych w Bostonie. W tym samym roku założył słynne Self-Realization Fellowship. Swami podróżował po całych Stanach dając wykłady i tworząc środowisko pod duchowe życie. W tym czasie ludzie nie byli zaznajomieni z medytacją i życiem jogicznym. Jogananda był jedną z pierwszych osób z Indii, która pomogła otworzyć ludzi na nową koncepcję duchowości.

W 1935 roku Jogananda powrócił do Indii. Przyczynił się tam do założenie Yogoda Satsanga Society of India. Podcza swego pobytu w Indiach spotkał wielu świętych takich jak: Mahatma Gandhi, Ramaną Maharishi, Ananda Moji Ma, Giri Bala, a także z Kashimani Devi, świętą żoną Shri Lahiri Mahasaji. W tym czasie umarł guru Joganandy – Śri Jukteśwar, który podczas jego pobytu w Indiach uhonorował go najwyższym tytułem zakonnym - Paramahamsa. Paramahamsa to ten ,którego umysł jest zawsze pogrążony w Panu i jego boskiej grze, będąc wewnętrznie nie przywiązanym do wszelkich wpływów. Od tego czasu Jogananda był znany jako Paramahamsa Jogananda.

Dnia 9 marca 1936 roku Swami Shri Yukteśwar świadomie opuścił swoje ciało a Jogananda dopilnował wszelkich ceremonii pogrzebowych. Po kilku miesiącach zdecydował się na powrót do Ameryki aby dopełnić swoją misję. Przed odjazdem 19 czerwca 1936, kiedy przebywał w hotelu w Bombaju, Jogananda miał rzadką okazję doświadczyć materializacji Shri Yukteswara, który pojawił się przed nim w formie cielesnej. To było piękne i inspirujące spotkanie ze swoim guru.

W 1936 roku Jogananda opuścił swój kraj i pojechał wykładać do Londynu.

Dnia 7 marca 1952 roku w Los Angeles Jogananda osiągnął stan Mahasamadhi - świadome opuszczenie ciała podczas śmierci fizycznej, wielkie wstąpienie w Światłość. Nikt nie spodziewał się jego odejścia, zwłaszcza, że miało ono miejsce podczas bankietu przygotowanego na cześć ambasadora Indii. Po zaśpiewaniu pieśni na cześć Indii, w których to otrzymał praktykę i inspirację, z uśmiechem na ustach i szczęśliwością na twarzy opuścił swoje ciało. Z jego odejściem wiązał się nadzwyczajny fenomen. Notarialnie zostało stwierdzone, że po 20 dniach od Mahasamadhi żadne zmiany w ciele pod względem konstytucji i zapachu nie zostały stwierdzone.

Główne dzieła:

1. "Autobiografia Jogina"
2. "Szepty z wieczności" (Whispers From Eternity),
3. "Naukowość religii" (The Science of Religion),
4. "Boski romans" (Divine Romance),
5. "Metafizyczne medytacje" (Metaphysical Meditations).