Wiecznie Żywa Historia Życia Adama i Ewy

Adam został stworzony w szóstym dniu stworzenia stając się młodszym od zwierząt i aniołów, jakie żyły w Raju, a Satan zbuntował się przeciwko Adamowi i Ewie (Chawa), gdyż jako starszy wedle kolejności stwarzania nie chciał złożyć hołdu ani okazać czci młodszemu od siebie stworzeniu, jakim była niebiańska forma człowieka, Adama! Szóstka to niewątpliwie liczba człowieka, bo człowiek jako para, mężczyzna i kobieta powstali w szóstym dniu stworzenia i szóstka, sześciopromienna gwiazda symbolizuje niebiańskiego człowieka, praduszę Adama i Ewy zjednoczonych w Raju, w duchowym życiu, bez wstydu wobec nagości i w błogosławieństwie Stwórcy Życia, Najwyższego Boga i Pana Niebios! Kiedy Adam i Ewa zostali wygnani z Raju, zamieszkali na wschód od Ogrodu Eden, a to oznacza, że Brama Raju chociaż pilnie strzeżona, dalej znajduje się na Ziemi, a jest to Brama do wyższego świata, jakim jest Eden, więcej, w sumie takich Bram do Raju jest na Ziemi dwanaście!

Adam i Ewa mieszkając w szałasie przez pierwsze siedem dni niczego nie spożywali, ani nie jedli, ani też nie pili przelewając łzy pokutne z powodu banicji, na jaką zostali wypędzeni i precz z Raju Eden wyrzuceni przez Aniołów Boga! Post siedmiodniowy bez jedzenia i picia nazywany jest postem adamowym albo postem człowieczym, a w jego czasie oprócz głodowania bez wody nawet, ludzkie istoty winny się wiele modlić i medytować rozmyślając o Bogu, Niebiosach, o Krainie Szczęśliwości jaką jest Raj, z którego ludzka dusza była upadła, wedle tradycyjnej historii żydowskiej i orientalnej już prawie 6 tysięcy lat temu! Kiedy siedem dni postu przeminęło, a były to dni płaczu i żałoby po opuszczeniu Raju, Adam i Ewa zaczęli szukać pożywienia, jednak nie mogli znaleźć nic takiego, co byłoby podobne do pokarmu cudownego, jakim niebiańskie istoty odżywiają się w cudownym i magicznym Ogrodzie Eden. Spożywali wtedy pokarm jarski, jaki też zjadają rajskie zwierzęta, dusze zwierząt jakie były, są i jakie będą kiedykolwiek na tej Ziemi, a także takie, których nigdy na tej Ziemi nie było i nie będzie, gdyż żyją tylko w Raju. Adam i Ewa chcieli jednakże odzyskać swój Boski Pokarm, jaki spożywają aniołowie i bogowie Niebios i Ewa namówiła Adama do czterdziestu dni pokuty bez jedzenia i picia i w ciągłym czuwaniu na modlitwach i medytacji. I odosobnili się tak, że każde było w samotności i jęli straszliwe i potężne umartwienia. W czasie poszczenia Adam ułożył sześćset modlitw, które po dziś dzień są wzorem hymnu i psalmu, i wszelkiej modlitwy dla wszystkich ludzi.

W osiemnastym dniu postu Satan upodabniając się do niebiańskiego bóstwa, jakim są Cherubim skusił Ewę, aby post przerwała wmawiając jej skutecznie, że Bóg już wysłuchał Adama i nakazał jej wrócić do męża z miejsca odosobnienia nad rzeką Tygrys! Kiedy Ewa przybyła do Adama w towarzystwie Satana, który ją zwiódł przybierając wspaniały wygląd, Adam natychmiast rozpoznał zwodziciela i ujawnił Ewie, że dała się zwieść kusicielowi po raz kolejny i zapłakali gorzko oboje, a Adam czynił postną pokutę nad rzeką Jordan. Satan przypomniał zaś ludziom, iż jego nienawiść spowodowana jest jego dumą, bo nie mógł znieść nakazu Boga, aby złożyć hołd stworzeniu młodszemu od siebie, a jest to przywarą wielu istot, które myślą, że jak żyją dłużej to są mądrzejsze i ważniejsze. Tak z powodu odmowy złożenia hołdu i pociągnięcia innych aniołów za sobą, Satan wraz ze swymi stronnikami zostali wyrzuceni z Raju, a potem jeszcze Satan pociągnął za sobą i człowieka, Adama i Ewę! Niech człowiek pamięta, iż ślubując Bogu post należy go dotrzymywać, a nie przerywać z powodu pokus i zwiedzeń, jakie się mogą przytrafić w czasie długiego postu i medytacji, w czasie ascezy i umartwiania!

Kain, syn diabelski wzrastał w brzuchu Ewy jako potomstwo zwiedzenia, a była to istota bezbożna, zbuntowana po swym właściwym ojcu, Satanie przeciwko Bogu i wszelkim przykazaniom, radom i rozkazom Boga. Kain żył czyniąc wszystko opacznie i chodząc własnymi ścieżkami, a te są zawsze błądzeniem i bezprawiem. Kiedy od urodzenia Kaina minęło 18 lat i 2 miesiące Ewa poczęła i urodziła Aphatha (Afat), któremu dano też jako drugie imię Abel. Prarodzice mieszkali razem ze swoimi dziećmi, jednak Ewa miała straszliwy sen i śniło się jej wyraziście jak Kain wypija całą krew brata swego Afatha, aż tak, że Abel umiera. Adam badając opowiedziany sen zrozumiał, że Kain ma złe zamiary i będzie bratobójczo nastawał na życie Afata, tedy, ponieważ obaj synowie byli już dorośli postanowił ich rozdzielić. Prarodzice nakazali swym synom zamieszkanie osobno, w oddzielnych krainach, daleko od siebie, ale ponieważ Kain był synem gniewu, złości i zdrady i tak podjął wysiłek zgładzenia swego brata Abla i zabił go! Po śmierci Abla, Archanioł Michael (Michał) na rozkaz Boga zstąpił z Niebios i uspokoił rozżalonych praludzkich rodziców obietnicą urodzenia Seta na obraz i podobieństwo Boże uformowanego przez anioły. Adam i Ewa mieli po 130 lat od czasu swego stworzenia kiedy narodził się ich prawy i dobry potomek Set w miejsce Afatha, tak jak to objawił Archanioł Michael. Set był bardzo uduchowiony i religijny i od wczesnego dzieciństwa w długich modlitwach wzywał Imienia Boga.

Ewa okazała się bardzo płodną matką zgodnie z błogosławieństwem płodności, jakie otrzymali Ewa i Adam jako rodzicielska para! Po urodzeniu Seta, Adam i Ewa mieli jeszcze 30 synów i 30 córek, a wiele porodów było mnogich, gdyż w jednej ciąży rodziło się po kilkoro dzieci! Adam żył na Ziemi 930 lat, ale Ewa umarła później, po śmierci Adama, której towarzyszyły cudowne zjawiska i pojawienie się Niebian! Kiedy Adam i Ewa byli w Raju, Dobry Bóg uczynił ich Strażnikami Edenu. Adam strzegł północnej i wschodniej strony Raju, a Ewa strzegła zachodniej i południowej strony Raju. I mieli oboje do pomocy od Boga Dwunastu Aniołów, każde po Sześć w swej nieustającej pracy, albowiem ci aniołowie strzegli 12 Bram Raju, które po wygnaniu Adama i Ewy na banicję są dla ludzi zamknięte i pilnie strzeżone przez straszliwe i groźne dla niepowołanych Anielskie Duchy! Prarodzice i ich potomstwo spożywali pokarm jarski, owoce drzew, jarzyny i warzywa, nasiona i zboże, miód i mleko. Adam i jego potomstwo uprawiali Ziemię i żywili się jej plonami, acz tęsknili za pokarmem Bogów, który jadają i piją aniołowie w Raju. Hodowali też zwierzęta, ale tylko dla mleka i wełny! I często trwali w pokutnych modlitwach i kontemplacjach oraz postach, umartwiając się za błędy i grzechy, które doprowadziły do upadku i spowodowały 70 chorób i cierpień, jakie towarzyszą ludzkości od czasów prarodziców!

Adam i Ewa swoim bezgrzesznym życiem na Ziemi, pokutą i modlitwą oraz medytacją spowodowali litość i współczucie mieszkańców Niebios oraz Boga, a nawet już opuszczając Raj, widząc swoje błędy i karę Adam i Ewa zabrali z Raju kadzidła, oliwę i dary czyste, rozpoczynając na Ziemi właściwy kult Boga, prawdziwą religię, która opiera się na osobistej modlitwie, kontemplacji, święceniu Soboty, zapalaniu ofiary z kadzideł, dawaniu jedzenia i odzieży ubogim, namaszczeniu poświęconą oliwą czy rozpalaniu poświęconego Ognia na kamiennym, naturalnym ołtarzu! Ołtarze Religii Boga wznosi się wśród przyrody, najlepiej na wzgórzu, z nieciosanych kamieni i tam rozpala i kontempluje Ogień. Spala się zioła i kadzidła jako ofiary oraz oliwę! Spala się też garść zboża z własnych plonów po zbiorach jako ofiarę. Radosne śpiewy i tańce oraz muzyka to podstawa liturgii niebiańskiej na takim rozkosznym zgromadzeniu wokół poświęconego ołtarza!

Śmierci Adama towarzyszyli trzej aniołowie, a byli to Michael, Owel oraz Gabriel, a sam Bóg rzekł do duszy Adama odchodzącej z ciała, iż dzięki wysiłkowi czystego i pobożnego życia na Ziemi zostanie posadzony w Niebiosach na Tronie tego, który go zwiódł i spowodował jego upadek, a przecież Satan był przed stworzeniem Adama wspaniałym Cherubim. Bóg smutek Adama zamienił w Radość, czyniąc go Cherubim Niebios, a Ewa później po swej śmierci dołączyła do swego męża. Pramatka ludzi żyła dłużej po śmierci swego męża, ale też i słusznie pokutowała na Ziemi dłużej, gdyż zbyt często i łatwo ulegała złośliwym wpływom kusiciela, aż otworzyło się jej Oko i rozpoznawała dobrze i zawsze siły zła od sił dobra! Odróżnianie dobrego od złego jest lekcją dla podupadłych duchowo ludzi! Pamiętaj człowiecze o swoich praprzodkach!

Himalaya Swami L.M.