Dharma - Trzy Główne Rodzaje Pracy
1. Dharma/n to częste zagadnienie usilnie przerabiane przez ludzi poszukujących głębszego sensu w życiu, poszukujących wyższych wymiarów i światów. Dharmą zwiemy wszelkie pomocne dla zrealizowania celu życia obowiązki i powinności, które podzielić można na kilka grup zależnie od stanu świadomości ucznia ezoterycznego. Potocznie Dharma oznacza wszelkie nauki, praktyki i prace konieczne i wystarczające dla duchowej realizacji, oświecenia i wyzwolenia Duszy z kręgu światów cierpienia. Dharma bywa ujmowana w duchowe kodeksy wskazówek, rad i zleceń dla Pielgrzymów Duchowej Drogi na różnych stopniach Oświecenia. Generalnie wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje Dharmy jak Sva, Para oraz Ātma-Dharman, czyli odpowiednio Dharmę indywidualną, wyższą i duchową! Sva-Dharma/n to zespół osobistych obowiązków i powinności względem swego ciała, serca, potrzeb natury, wykształcenia, zainteresowań czy powołania. Jest to Dharma najbardziej nietrwała z uwagi na to, że służy realizacji celów wynikłych z wrodzonych już karmicznie uwarunkowań, tendencji i talentów. Ktoś obdarzony dobrym słuchem i głosem realizuje Dharmę muzyka, śpiewaka czy kompozytora, podobnie jak osoba utalentowana matematycznie realizuje swoje powołanie w dziedzinie nauk ścisłych opartych na matematyce, poprzez zdobywanie wiedzy i odkrycia na tym polu! Ignorowanie posiadanych talentów zdolności i możliwości w jakimś zakresie jest rozmijaniem się z własną Dharmą, w istocie jest to rodzaj ignorowania i wyniszczanie swej ludzkiej istoty. Wszystko, co jest dobre i użyteczne, może służyć człowiekowi, innym ludziom i stworzeniom powinno być pielęgnowane i rozwijane. Człowiek staje się w pełni sobą, kiedy realizuje się zgodnie ze swoją Sva-Dharmą, indywidualną, wewnętrzną powinnością. Negatywne cechy, zgubne tendencje, nałogi, choroby, czy dewiacje w żaden sposób nie należą do Sva-Dharmy i podlegają eliminacji. Kto odnajdzie sens i cel własnego życia, kto rozwinie życiowe zadania, osobiste powołania i przeznaczenie, ten zmierza ku Samorealizacji wypełniając Sva-Dharma/n!
2. Wyższe cele i obowiązki wspólne dla całej ludzkości jak służba dla Pokoju, zalesianie nieużytków, ochrona przyrody czy pomoc głodującym należą do Para-Dharmy, która jest czymś co służy całej ludzkości lub nawet wszystkim stworzeniom, całej planecie! Realizowanie się w służbie Dobra Publicznego, walka o lepszy system społeczno-polityczny, zniesienie okupacji i ucisku, to bohaterska walka o wyzwolenie z niewoli i zaborów, ratowanie ginących gatunków, znoszenie barier i granic, to wszystko przynależy do wyższej powinności Para-Dharmy! Kto szuka nie dobra własnego, ale dobra wspólnego społeczności, nawet kosztem własnych korzyści czy pozycji, ten służąc wyższej sprawie realizuje Para-Dharmę pokazując dążenie wyższe niż Samorealizacja. Nacisk Sva-Dharmanu utrudnia zwykle lub wręcz uniemożliwia wypełnianie Para-Dharmanu, stąd wiadomo, że kto chce robić coś pożytecznego dla społeczności czy całej ludzkości, ale ciągle nie ma czasu, albo siły, ten jest wypalony Sva-Dharmanem nagromadzonym wokół bioder i pępka, wokół szyi i odbytu! Kto dba tylko o swój i swoich najbliższych żołądek, własne interesy i wygodę, ten związany jest Sva-Dharmą i prawdopodobnie tonie w oceanie karmicznych uwarunkowań egzystencji Samsary! Nacjonaliści i fanatycy, ludzie o partykularnych interesach wąskich grup wpływu związani są Sva-Dharmą, przedkładając ciągle inters własny nad Dobro Wspólne, którego widzenie wymaga poszerzenia horyzontów Świadomości. Fanatyczne korporacje imperialne maksymalizujące swoje zyski kosztem zdrowia ludzi i zniszczenia przyrody nie służą wyższym celom, a jedynie zaspokajają realizację najniższych instynktów egoicznych. Dbanie o przyrodę, dbanie o zdrowie innych ludzi, nawet kosztem własnego zysku, to dopiero będzie praca Para-Dharmiczna. To wszyscy ci, którzy obnażają szkodliwość i chciwość wielu światowych koncernów stoją w Służbie Wyższej Powinności i naprawdę służą Dobru Powszechnemu, ponieważ obnażają i eliminują zło wszędzie tam, gdzie się ono zalęgnie. Nic dziwnego, że Para-Dharminów znajduje się bardziej wśród opozycji, wśród bohaterów walki o polepszenie życia, wśród raczej biednych niźli bogatych i raczej wśród uciśnionych, niźli wśród tyranów. To usuwanie tyranii zarówno faszystowskiej, stalinowskiej jak i demokratycznej cechuje rewolucjonistów realizujących Para-Dharmę.
3. Trzeci, najwyższy rodzaj Dharmy to realizowanie obowiązków Duchowych, Ātma-Dharman płynących z głębi Wolnej i Nieskażonej Duszy. Ātman to najgłębsza, Wyższa Jaźń człowieka, boski pierwiastek ukryty w każdej istocie posiadającej w sobie życie, obraz Boga w Sercu ludzkiej istoty! Ātma-Dharman to wszelkie powinności i obowiązki wobec Boga i Trzech Klejnotów Bożych, wobec Guruh, Dharmy i Sanghi jakie są spełniane przez osoby duchowo świadome, uduchowione, przebudzone i oświecone. Ātmiczną Dharmę można nazwać zbiorem najwyższych i najważniejszych Obowiązków ludzkiego rodzaju. Ātma-Dharma to Cele Duszy, Boskie Zadanie w żaden sposób nieuwarunkowane doczesnymi więzami czy międzyludzkimi uwarunkowaniami, cele niezachwiane, wolne od pokusy, zysku, poklasku, czy uznania! Osoby inspirowane, natchnione przez Boga i Niebiosa, bez względu na przeciwności realizują Ātma-Dharman, który służy globalnemu postępowi ludzkości, przejściu ludzi na jakiś wyższy nieco stopień świadomości. Ātma-Dharman to sposób życia, czyny i słowa Dusz uwolnionych z ziemskich więzów, pasji i przywiązań jakim podlega większość ludzkiego rodzaju. Ātma-Dharman jest często poza możliwościami zrozumienia nawet tych, co poświęcili się dla Wyższego Dobra Całej Ludzkości, i jako Boski w swej naturze nie powinien być przez ludzi osądzany. Wysiłek ascety żarliwie praktykującego umartwienia i modły dla uwolnienia wszystkich stworzeń przed plagami i kataklizmami podtrzymywany przez wiele lat może być uważany za Ātma-Dharman. Podobnie i cuda uzdrowienia powodowane przez żyjących rzeczywistych joginów, siddhów czy awatarów należą do dziedziny Ātma-Dharmy wykraczającej poza zwykłe zrozumienie. Trudno może być czasem odróżnić Para-Dharmę od Ātma-Dharmy, jednak ta ostatnia często służy jeszcze czemuś większemu niż poprzednia, podobnie jak bezinteresowne wielbienie Boga dla samego składania czci Najwyższemu, bez szukania własnych korzyści.
4. Nauka i praktyka dawana Aśramitom Linii Przekazu, Inicjowanym dla osiągnięcia stopnia transformacji i przemienienia się w Boską Istotę, której ego jest całkowicie spalone może mieć wyraźne znamiona Ātma-Dharmy, której zwykłe ludzkie zmysły nie mogą przeniknąć! Sama idea Inicjacji, Służby Guru i Linii Przekazu przynależy do sfery Ātmana i nie podlega zwykłym ludzkim interpretacjom. Kultowy szacunek, cześć i wdzięczność dla Trzech Klejnotów Bożych, dla Guru-Mistrza Przewodnika, dla samej Dharmy jako nauki, praktyki i służby oraz dla Sanghi – inicjacyjnej Wspólnoty Uczniów, to sfera powinności i obowiązków Ātma-Dharmy zrozumiałej głównie dla tych Dusz, do których przenika Boskie Światło Oświecenia. Tylko ktoś, kto wyczerpał już osobiste pragnienia i dążenia, wypróżnił zbiornik osobistej SVA-KARMY jest w stanie należycie pojąć i wypełnić bezosobiste czyny NISKĀMA-KARMANA, pomagające innym w bezinteresowny sposób. Sva-Dharma służy zrealizowaniu zgromadzonego Karmana w pozytywny sposób z eliminacją i wymazaniem złych tendencji i cech, a z aktywnym przeżyciem tego, co pozytywne w uwarunkowaniu. Służenie Bogu na Ziemi jest jeszcze trudniejsze do ogarnięcia niźli Służenie Guru będącemu Awatārą jakiejś Devy z Niebios. Chodzenie do jakiegoś kościoła czy meczetu dla rozwiązania własnych problemów, zdobycia większej gotówki, wygrania wojny czy załatwienia sobie ładnej żony i dużo synów nie ma nic wspólnego ze Służbą Bogu, gdyż jest jedynie egoistyczną formą interesowności w duchu Sva-Dharmy! Dopiero ludzie szukający takiej przemiany i przeistoczenia siebie, żeby lepiej mogli służyć społeczności, ludzkości, wszystkim istotom, bliźsi są pogranicza Para i Ātma-Dharmy, które to pogranicze wyraźnie się zazębia!
5. Ludzie szukający Własnej Jaźni, nawet Wyższej, ciągle szukają tylko własnego Ego, Ahamkāra, które jest podstawą Manasu, Umysłu i nie znajdują nic więcej niźli wielkie Ja, kosmiczny egoizm. Szukanie Prawdziwie Wyższej, Boskiej Jaźni, Duszy, Ātmana opiera się na ścieraniu i ostatecznie rozpuszczeniu ego, co powoduje przejście przez zasłony ksobności i otwarcia sfery Buddhi – Przebudzonego Rozumu, Kosmicznej Inteligencji. Własna Wyższa Jaźń, Moja Nadświadomość, to ciągle płytka i miałka dziedzina Sva-Dharmy, indywidualnego zespołu dążeń i celów. Boska Dusza, Wyższa Jaźń, Ātman, Purusza, rozpoczyna się tam, gdzie nastaje kres ego, kres ja i moje, kres własnego całego snobizmu, gdyż Boskość, Daiva/m jest ponadosobista i ponadindywidualna. Ātman jest Duszą Ludzkości, Duszą Życia, tym, co wspólne dla całej ludzkości i wszystkich stworzeń. Własna, prywatna, rzekoma prawdziwa Jaźń, Dusza czy Natura, to często jakiś astralno-mentalny duch opętujący lub przodek, coś co raczej wymaga uwalniającego egzorcyzmu aniżeli czci. Bez w pełni zrealizowanego, boskiego Śri Guruh jeszcze nikt nigdy nie osiągnął stadium oświeconego, boskiego Ducha, Ātmana, ani zdolności realizowania Ātma-Dharmanu! Jest tak dlatego, że do Boskiego Ducha, Ātmana, upodobniamy się poprzez doświadczenie obecności Żywej Duszy, Jivātmana, przez przebywanie i doświadczanie Żywej Boskości, Devaty w jej ziemskiej, cielesnej inkarnacji Śri Guruh, Awatāra! Przeistoczenie w Wyższą, Duchową Formę Bytu zawsze wymaga pomocy takowej Wyższej Istoty, gdyż wewnętrznie przypomina to transformację w inny gatunek żywej istoty, co jest możliwe tylko z pomocą tak wzniosłej istoty, która jest w stanie pomóc w dokonaniu alchemicznej transmutacji, duchowogenetycznej metamorfozy. Rola Oświeconego Guru, Awatāra, jest nieoceniona i nie podlaga ani ludzkiej ocenie, ani tym bardziej krytyce czy kontroli!
Himalaya Swami L.M.