Wilkołak

Wilkołak (ang. Werewolf) - to w wielu mitologiach (m.in. słowiańskiej czy germańskiej) i legendach człowiek, który potrafił się w określonym czasie (np. pełnia księżyca) przekształcić w wilka czy w bestię wilko-podobną. Był wtedy groźny dla innych ludzi i zwierząt domowych, gdyż atakował je w morderczym szale. Po powrocie do ludzkiej postaci nie pamiętał niczego, co czynił w wilczej skórze. Niekiedy nawet człowiek taki nie wiedział, że jest wilkołakiem. Przeistoczenie w wilka jest również możliwe dzięki natarciu się specjalną maścią albo włożenie na się zaczarowanego pasa czy zwierzęcej skóry. W szesnastym i siedemnastym stuleciu powszechnie wierzono że człowiek mógł stać się wilkołakiem zawierając pakt z diabłem. Całkiem możliwe, że określano tak też niepoczytalnych szaleńców, którzy w amoku czy transie przebierali się w wilcze odzienie i agresywnie szkodzili wybranym ofiarom. Zjawisko może się odnosić do osób posiadających wrodzone pragnienie spożywania cudzej krwi co jest znane jako choroba.

Skuteczną metodą obrony przed wilkołakiem jest posiadanie przy sobie coś srebrnego, gdyż stwór ten nienawidzi srebra. Wilkołaka, gdy zmieni się w wilka, nie można zranić żadną klasyczną bronią. Chyba, że użyto srebrnego ostrza, lub w czasach nam bliższych srebrnej kuli. Taka broń powoduje natychmiastowe przerwanie przemiany w wilka i powrót do ludzkiej postaci. Wszelako należy uważać przy polowaniu na wilkołaka, gdyż jego ukąszenie sprawia, że ukąszony również staje się wilkołakiem, podwładnym tego, który go ukąsił. Zabicie pierwotnego nosiciela zwanego przywódcą lub współcześnie "alfą" nierzadko zwalniało z klątwy lub choroby, zależnie od podejścia wszystkich przez niego ukąszonych. Osobę, o której wiedziano, że jest wilkołakiem, dobrze było pętać przy pełni księżyca srebrnym lub ostatecznie metalowym łańcuchem i wystawiać na światło słońca. Uniemożliwia mu to przemianę w wilka. Postać wilkołaka przejęta jest zapewne od wikingowskiego mitu i pojęcia berserka.