Bharatanatiam

Bharatanatiam, bharatnatjam (hind. Bharatanatyam) - antyczny styl klasycznego tańca hinduskiego, istniejący od około 3000 lat, początkowo tańczony przez kapłanki-tancerki dewadasi w świątyni w Tandżore i Malabar i zwany "sadir" lub "dassiatam"; charakterystyczny element bhakti jogi. Pochodzi z Indii południowych i utożsamiany jest z kulturą Tamilów. Dewadasi brały udział w codziennych rytuałach świątynnych i w świętach hinduistycznych, w czasie których ich taniec był postrzegany jako forma daru składanego bóstwu. Z czasami zaczęły także tańczyć na królewskich dworach. Między XVIII i XIX w. styl ten przyjął formy podobne do tych, w jakich jest wykonywany do dziś. Po okresie kryzysu, który nastąpił w latach 20. i 30. XX w. został zreformowany i przyjął w 1930 nazwę "Bharatanatiam", opierającą się na trzech sylabach w słowie "Bharatha" - bhava (wyraz twarzy), raga (melodia) i tala (rytm). Taniec ten obecnie jest wykonywany przez jednego tancerza, najczęściej przez kobietę, lub przez całą grupę. Towarzyszy mu muzyka i śpiew komentujący taniec. Charakteryzuje się dynamiką wykonania, statycznymi pozami i emocjonalnym zaangażowaniem wykonawcy: nritta (rytmiczne ruchy) i nritya (ruchy ekspresyjne).