Buddha, Dharma, Sangha, Karma
Wiele jest rzeczy związanych z tymi odwiecznymi pojęciami, rzeczy, które trzeba ludziom wyjaśnić i prostować. Pojęcia takie jak Buddha, Dharma czy Sangha należą do dziedzictwa wielkiej duchowej kultury wedyjskiej żyjącej od zawsze w okolicach Indii i Himalajów. Dziś pojęcia te najczęściej wiązane i kojarzone są z buddyzmem, chociaż mają o wiele starsze pochodzenie, głęboką genezę i znaczenie. Wszystkie ważne i istotne pojęcia buddyjskie pierwotnie wyrażone są w Sanskŗti, duchowym języku indoeuropejskiej, wedyjskiej kultury, religii i nauki. Pojęcie Buddha oznacza osobę Przebudzoną, Oświeconą, w szczególności osobę „oddaną budzeniu” innych, a słowo to pochodzi od pojęcia Buddhi, oznaczającego Zrozumienie, Posłannictwo, Światło, Bycie Światłym, posiadanie Jasnej, Wyższej Myśli, Myśli Światła. Termin Dharma oznacza od zawsze Prawo, Naukę i Praktykę, Regułę, Obowiązek, Dobrą Wieść czy Ewangelię, Zbiór Nauk czy Praktyk Duchowych, Odwiecznych Zasad. Sangha to Wspólnota, Zbór, Zgromadzenie, Społeczność, Kościół, Grupa Ludzi zjednoczonych dla realizacji duchowego celu. Sangha to Bractwo, Zbór, Zgromadzenie Duchowe, zgromadzone wokół Mistrza, który osiągnął stan Buddha, Przebudzenia czy Oświecenia i jest żywym ucieleśnieniem Dharmy, Zasad i Praw; ucieleśnieniem duchowej Nauki i Praktyki! Trzy drogocenne pojęcia – Buddha, Dharma i Sangha – nazywane są Trzema Klejnotami, a w duchowości Orientu termin Buddha używany jest zamiennie z pojęciami Guru czy Swāmi, oznaczającymi Oświeconego, Przebudzonego Mistrza, Nauczyciela i Przewodnika Drogi Ducha.
Karma/n oznacza Uczynek, Czyn, Działanie i obejmuje też wewnętrzną aktywność człowieka, czyli myślenie i emocje, a nie tylko aktywność nóg, rąk czy ust (języka)! Suma działań, czynów człowieka przynosząca określone skutki to Karma/n. Prawo Karmy to inaczej Prawo Odpłaty, Prawo Kary i Nagrody, Prawo Przyczyny i Skutku, które uczy, że określone przyczyny przynoszą określone skutki. Prawo Odpłaty, Karmana powiada, że Czyny (włącznie z myślami, emocjami i słowami) kreują przyszłe życie, także przyszłe wcielenia. Dzisiejszy los ludzi jest skutkiem ich dawnego życia, dawnych czynów, a przyszłość zależy od tego, jak ludzie działają, myślą i mówią dzisiaj! Jest to kołowrót Samsary, krąg cierpienia, w jakim egzystują ludzie i inne istoty kierowane Prawem Karmy. Prawo Karmy kieruje losem, przeznaczeniem ludzkości, a Droga do Oświecenia jest Drogą pogłębiającą zrozumienie Prawa Karmy, przyczyn i skutków oraz Drogą ulepszania funkcjonowania ludzkiej istoty zmierzającej do przecięcia kołowrotu wcieleń, do przecięcia więzów odradzania w tym świecie bólu i cierpienia w przymusowy, uwarunkowany sposób. Wszystkie terminy i pojęcia kojarzące się z buddyzmem, z zen, pochodzą pierwotnie z duchowej kultury Indii, z tradycji wedyjskiej Jogi i Tantry i tam trzeba szukać ich prawdziwego, pierwotnego znaczenia bez wypaczeń i nadinterpretacji przez osoby nie znające duchowego języka (Sanskrytu).
Popularny dziś buddyzm zen przyniósł do Chin indyjski mnich Bodhidharma, który żył około 470-532 r. e. ch., a imię tego pierwszego mistrza buddyjskiego w Chinach jest całkowicie pojęciem sanskryckim oznaczając „Ucieleśnienie Nauki”. W swoich czasach był uważany za wcielenie Mahākaśyapa jednego z 16 głównych uczniów Siddharta Gautama Śakjamuni Buddha, który żył ponad 1000 lat wcześniej. Bodhidharma jest Ojcem Założycielem i Patriarchą północnej szkoły buddyjskiej - Mahājāna, Wielkiego Pojazdu, jak zwie się oczywiście w języku Sanskŗti cały nurt potocznie zwany ZEN. W istocie, Bodhidharma odradzał i odnawiał naukę Gautama Buddha sprzed tysiąca lat, ustanawiał ją na nowo w obliczu mnóstwa dewiacji i wypaczeń. Mistrz często posyła jakiegoś z pierwszych uczniów po 500 lub 1000-cu lat, aby odnowić i odratować upadającą linię przekazu Dharmy i jest to prastara tradycja, pradawny zwyczaj Oświeconych Mistrzów-Mędrców, dobrze znany i praktykowany na Wschodzie. Kto chce pojąć buddyjski ZEN i związane z nim nauczanie, powinien wrócić do pierwotnych Nauk Mistrza Bodhidharma, do terminów i pojęć buddyjskiej Drogi, które źródłowo wyrażane są w języku Sanskŗti, w języku danym przez Niebian, Dewów.
Bodhisattwa to ideał Oświeconego, Przebudzonego Człowieka, Ucieleśnienie Prawdy, Światła i Dobroci. Sattwa oznacza to, co prawdziwe, dobre i świetlane, oznacza harmonię, zgodność, jedność, przepływ prawdy! Bodhisattwa to ucieleśnienie czystej, przebudzonej świadomości, osoba dobra i czysta pracująca dla dobra, dla wyższego dobra innych ludzi i innych stworzeń. Jest to aktywny w głoszeniu Dharmy, przebudzony, obudzony w Świetle człowiek, a samo słowo, pojęcie DHÎ oznacza Światło, Światło Oświecenia! Bodhisattwa to od pradawnych czasów ideał oświeconego jogina wielce trudzącego się w pomaganiu innym w Drodze do Oświecenia i Wyzwolenia, pomagający do tego stopnia, że decyduje się na kolejne powroty, odradzanie co pewien czas, aby służyć pracą w dziele wyzwalania, zbawiania innych z ich karmicznych więzów trzymających w tym świecie. Medytacje, śpiewy Sutr, pokłony, powtarzanie mantr to wszystko środki pomocne w duchowym dziele, które jest pracą Bodhisattwów.
Nirwana to jedno z najbardziej znanych pojęć o przedbuddyjskiej genezie oznaczające zgaśnięcie bólu i cierpienia, uwolnienie od korzenia bólu i cierpienia, jest to zgaśnięcie myśli i pożądań, rozcięcie karmicznych więzów bólu i cierpienia, stan doskonałego spokoju i ciszy, ataraksji opiewanej przez Mędrców Oświeconych. Dosłownie, Nirwana to bezbolesność, bycie ponad cierpieniem, świadomość „ponad bolesnością”, ciągle stała i spokojna, a bliskoznaczne pojęcie Niroddha oznacza stan nierodzenia się myśli, emocji, wrażeń i wewnętrznych dyskursów umysłu. Nirwana to trwanie w ponadzmysłowej ataraksji, wolności od doświadczenia egzystencjonalnych bólów i problemów, ewangeliczne „życie lilii”, bez trosk, zmartwień, pragnień. Nirwana to stan wygaśnięcia potoku karmana, kiedy się wypalają więzy przyczyn i skutków zmuszające do odradzania się w tym ludzkim świecie, a człowiek, aby tu dalej żyć, musi używać woli, świadomego wysiłku, inaczej odchodzi na wyższy plan egzystencji, do prawdziwie lepszego świata wyzwolonych Joginów, Bodhisattwów! Można powiedzieć, że Nirwana to ukoronowanie długiego procesu oświecania i wyzwalania z kręgu Sanskary, z karmicznego kręgu narodzin i śmierci.
Samādhi to Zatopienie w Świetle, Oświecenie, Ekstaza Światła, termin z japońska znany jako Satori, widzenie tej rzeczywistości w wyższym Świetle, w głęboki i przenikliwy, przejrzysty sposób. Niestety tłumaczenia pojęć przenoszonych do innych języków często ograniczają i wypaczają oryginał dany w Sanskrycie dla duchowych celów, stąd wymagają dogłębnego wyjaśnienia i wskazania źródła swego pochodzenia, aby móc pojąć ich prawdziwą, pierwotną naturę. Swāmi to czcigodna Jaźń, Czcigodny Mistrz, Oświecony za życia Święty Mistrz, Jogin, tyle samo co przykładowy koreański termin Sa Nim, który jest ledwie tłumaczeniem pierwotnego oryginału, terminu, jakim ludzie od tysięcy lat się zwracają z respektem do oświeconego, wielkiego Mistrza Duchowego.
Medytacyjne Skupienie, Siedzenie pełne Odczuwania to Āsana, przetworzona na popularne japońskie Zazen, pierwotna bardzo stara wersja praktyki Jogi opisana w szóstym rozdziale Księgi Bhagawad Gîtā - rozmowy Kryszna (Guru) z Ardżuną (Uczniem). Opisane proste siedzenie medytacyjne było szeroko używane przez Gautama Buddha, a potem przez Bodhidharma, pierwszego patriarchę Mahājana - północnej, odnowionej szkoły buddyjskiej, tyle że jest to starożytna Joga w czystej postaci, a ściślej praktyka Ātmasamyama, skupienie na wewnętrznej jaźni, duszy, prawdziwej istocie, którą wewnątrz jest To, co myśli, czuje i działa jako człowiek. W istocie Siddharta Gautama Buddha należał do długiej linii Awatarów Wiszņu, w której wcześniejszymi Buddhami byli Śrî Kryszna, Śrî Rāma, Śrî Wamana, a najpierwszym jest Śrî Matsyāwatara, prawdziwy początek pojęć, o których mówi. Wisznu tworzy potężne Ucieleśnienie wyzwalającego Światła co około 3 tysiące lat, a Awatāra oznacza Zstąpienie z Niebios, Ucieleśnienie Kosmosu, Wielkiego Buddhę Epoki. Dziewięć ostatnich przyjść Wisznu to Dziewięciu Buddhów i okres czasu liczący 27 tysięcy lat. Starożytne są zaiste pojęcia, jakimi Siddharta Gautama Buddha objaśniał Drogę Oświecenia i Wyzwolenia.
Dziś można nauczać Zazen, Siedzenia Medytacyjnego i w tej formie, w jakiej uczył Siddharta Gautama ponad pół tysiąca lat przed urodzeniem Jezusa, jak i w tej formie jakiej uczyli poprzedni Oświeceni, Buddhowie, jak Śrî Kryszna czy Śrî Rāma, a z pojęć takich jak Swāmi, Guru czy Āćārja, można odtworzyć umiejętności, jakie posiadali Mistrzowie Drogi wychowani przez Śrî Gautama Buddha czy Śrî Bodhidharma! Można nauczyć się właściwej i prawdziwej wiedzy o Karmie, Sandze, Dharmie i można przyjąć właściwy kierunek w duchowej podróży, a nie tracić czasu na pomylone interpretacje niedouczonych tzw. zachodnich „mistrzów”, często wykazujących antyduchowe nałogi, dewiacje i prymitywne spaczenia charakteru, o jakich „nie śniło” się Bodhisattwom. Mistrzowie Wyzwoleni przebywają w Himalajach, w rzeczywisty sposób, a niektórzy dla pomagania ludziom żyją bardzo długo. Człowiek musi mieć właściwe pojęcia i pogląd w swym umyśle, aby prawidłowo praktykując mógł osiągnąć rzeczywiste rezultaty duchowej nauki, praktyki, owoce życia w zgodzie z Dharmą.
Pradźñā – Mądrość Odwieczna jest dostępna dla każdego!
Himalaya Swami