Noe
Noe (hebr. Noah), patriarcha, prorok i prekursor judejskiej tradycji duchowej, a także chrześcijaństwa i islamu, zawarł "Tęczowe Przymierze" z Bogiem. Tęcza jako znak, symbol Przymierza (Inicjacji) jest wspaniałą wizją połączenia z Bogiem i rozpuszczenia się w Bogu, w Duchowej Substancji. Odkrywanie Chwały Boga jest odkrywaniem blasku tęczowego światła w głębi wnętrza
Historia Noego (Noah)
Pierwszym prorokiem, człowiekiem, z którym Bóg zawarł swoje przymierze tworząc religijny Zakon był patriarcha Noah (Noe), który urodził się w 1056 roku po stworzeniu Adama i żył aż do roku 2006, czyli przez okrągłe 950 lat. Pierwsze swoje dzieci prorok Noe spłodził w wieku ponad 500 lat. Potop w postaci zatopienia całej ziemi i zniszczenia coraz bardziej grzesznej ludzkości, w tym potomków Kaina, nastąpił w końcu roku 1656, a zakończył się na początku 1657 roku. Sem, pierworodny syn Noego i protoplasta rasy semitów, urodził się jakieś sto lat przed potopem, w roku 1558 i żył całe 500 lat.
Linki zewnętrzne
Portal nauk duchowych i społecznych tradycyjnych szkół i zakonów sufickich w Polsce