Traktat o Białej Magii lub Ścieżka Ucznia

Traktat o Białej Magii lub Ścieżka Ucznia -Alice A. Bailey

Tytuł w oryginale: „Traits sur la Magie Blanche eu le sentier du disciple”.

Lucis Press – Genewa Tłumaczyła z francuskiego J.P. w 1970 r.

WYCIĄG Z DEKLARACJI TYBETAŃCZYKA

Ogłoszony w sierpniu 1934 r.

Wystarczy powiedzieć, że jestem uczniem tybetańskim na pewnym stopniu. To nie oznacza wielkiej rzeczy, gdyż wszyscy jesteśmy uczniami, od najbardziej skromnego aspiranta do Chrystusa, wyżej. Żyję jak i inni ludzie w ciele fizycznym, w obrębie Tybetu i przewodniczę często większej grupie lamów tybetańskich, jeśli inne obowiązki mi na to pozwalają.

Jestem jednym z waszych braci, trochę bardziej zaawansowanym na ścieżce i w konsekwencji bardziej obciążony odpowiedzialnością. Moim zadaniem jest uczyć i szerzyć wiedzę o Mądrości Odwiecznej wszędzie, gdzie mogę obudzić echo i tę misję pełnię od wielu lat. Staram się również pomagać Mistrzowi M. i Mistrzowi K.H. ile tylko razy zdarza się okazja, ponieważ od dawna jestem z nimi połączony w ich akcji.

Dzieła, których jestem autorem, są opublikowane bez pretensji do widoku ich akceptacji. Od was zależy znaleźć w nich prawdę i praktyczne zastosowanie. Ani ja, ani A.A.B., która zna mnie pod dwoma imionami, nie troszczy się o to, by te dzieła uważane były jako pisma natchnione, ni jako dzieła jednego z mistrzów. Jeżeli przedstawiają one prawdę, jeśli zachęcają i budzą chęć służenia, pozwalając przejść z planu uczuć na plan mentalny (ten, na którym można znaleźć Mistrza), osiągnęły swój cel. Jeśli ich nauki wywołują echo w duchu oświeconym pracownika świata, winny być przyjęte. Lecz nigdy inaczej. W tym wypadku lepiej niech studiujący odrzuci moje nauki.

PRAWIDŁA MAGII

1 Prawidło: Anioł Słoneczny skupia się, rozszerza się przez swą siłę, lecz pogrążony w medytacji, komunikuje się ze swym odbiciem 2 Prawidło: Gdy cień odpowiedział, aktywność rozpoczęła się, w głębokiej medytacji. Światło niższe jest zwrócone wzwyż; wielkie oświeca troje i aktywność czwórni jest rozpoczęta. 3 Prawidło: Energia krąży. Punkt światła wytworzony przez wysiłki czwórni, rośnie i potężnieje. Miliardy grupują się wokół żaru ognia, dopóki światło jego nie ulegnie odchyleniu. Ogień blednie. Rozlega się wówczas drugi dźwięk. 4 Prawidło: Dźwięk, światło, wibracja i forma jednoczą się i tak dzieło się staje. Staje się według prawa i nic nie może przeszkodzić jego postępowi. Człowiek oddycha głęboko. Koncentruje swe siły i wyrzuca z siebie formę – myśli. 5 Prawidło: Trzema rzeczami zajmuje się Anioł Słoneczny zanim zasłona twórcza nie opadnie: stan wód, bezpieczeństwo tego, który tworzy, i wytrwałość w kontemplacji. W ten sposób jednoczą się serce, gardło i oko w potrójnej służbie. 6 Prawidło: Dewy niższych czterech czują siłę, kiedy oko się otwiera: wypędzone tracą swego Pana. 7 Prawidło: Podwójne siły powstają na planie, gdzie siła życiowa winna być poszukiwana. Anioł Słoneczny staje na rozdrożu dwóch dróg. Bieguny wibrują. Wybór jest konieczny dla tego, który medytuje. 8 Prawidło: Agni-surje odpowiadają na dźwięk. Wody odpływają i wracają. Niech mag strzeże się przed zatonięciem w miejscu spotkania między ziemią i wodą. Miejsce w środku drogi, nie suche, nie wilgotne, winno ofiarować stopom miejsce na odpoczynek. Tam gdzie woda, ziemia i powietrze jednoczą się, tam jest miejsce dla spełnienia magicznego dzieła. 9 Prawidło: Następuje kondensacja. Ogień i wody spotykają się, forma pęcznieje i rośnie. Niech mag umieszcza swą formę na dobrej drodze. 10 Prawidło: Wody, w których pogrążona jest forma tworzona, są przez nią absorbowane i użytkowane. Forma rośnie w siłę. Niech mag kontynuuje swą pracę dopóki siła nie stanie się wystarczającą. Niech budowniczowie z zewnątrz zakończą swą pracę, a wewnętrzni niech wstąpią w swój cykl. 11 Prawidło: Potrójne jest zadanie do wypełnienia dla tego, który działa w myśl prawa. Najprzód ustala formę, która zamyka życie w ścianach jednej sfery; potem wymawia słowa, które wyznaczają co ma czynić; wreszcie wymawia formułę mistyczną, która go chroni. 12 Prawidło: Tkanina jest ożywiona przez pulsowanie. Ściąga się i rozszerza. Niech mag uchwyci punkt środkowy i w ten sposób wyzwoli „więźniów planety”, których nuta jest dostrojona do tego, co należy uczynić. 13 Prawidło: Mag musi rozpocząć czwórnię; zanotować w swym działaniu odcień fioletowy i skonstruować cień. Gdy to uczynione, cień odziewa się i cztery stają się siedem. 14 Prawidło: Ton nabrzmiewa. Godzina niebezpieczeństwa zbliża się dla duszy odważnej. Wody nic złego nie uczynią białemu twórcy, nie mogą go pogrążyć. Niebezpieczeństwo ognia zagraża obecnie i dym wznosi się jeszcze ledwie widoczny. Po okresie pokoju niech na nowo wzywa Anioła Słonecznego. 15 Prawidło: Ognie zbliżają się do cienia, nie paląc go. Okrycie ogniowe jest wykończone. Niech mag wymówi słowa, które łączą ogień i wodę.

UWAGI WSTĘPNE

Studiując idee naszkicowane w tej pracy, należy zdawać sobie sprawę z pewnych koncepcji fundamentalnych. Najpierw najważniejszą rzeczą dla każdego studiującego jest nie osobowość poszczególnego mistrza lecz miara prawdy, którą przynosi i zdolność studiującego do rozróżniania między prawdą, prawdą częściową i błędem. Na drugim miejscu – w miarę pogłębiania się wiedzy ezoterycznej wzrasta odpowiedzialność egzoteryczna. Każdy więc nowicjusz winien ocenić swą aktywność duchową i pamiętać, że zrozumienie przychodzi praktykując część uchwyconej prawdy i stosując ją w problemach bezpośrednich i dla otoczenia, ponieważ świadomość wzrasta dzięki komunikowanej prawdzie. Po trzecie – zjednoczenie się z drogą wybraną w stałości niewzruszonej.

Te trzy sugestie zasługują na refleksje z waszej strony. Moją rolą nie jest zaszczepianie ich indywidualnościom poszczególnym. Każdy to musi zrobić sam. Naszym przedmiotem będzie magia Duszy i myśl przewodnia, cała podstawa tej książki, znajduje się w słowach Bhagavadgity, IV:6, „Choć jestem Tym, który się nie narodził, Duszą, która nie umiera, choć jestem Panem Stworzenia, manifestuję się jako Pan Mej własnej natury, przez moc magiczną Duszy”.

Uczymy się stawać praktycznymi magami i lepiej żyć życiem duchowym. W tym celu wzięliśmy 15 reguł Magii z mej poprzedniej pracy: „Traktat o Ogniu Kosmicznym”. Traktat zajmuje się przede wszystkim systemem słonecznym, nie dotykając spraw ludzkich, za wyjątkiem sposobu w jaki manifestuje się związek między częścią, a całością. Ta książka zajmuje się głównie rozwojem ludzkim i oparta jest na czterech postulatach fundamentalnych, którą należy przyjąć jako hipotezę do sprawdzenia.

Żaden prawdziwy poszukiwacz prawdy nie powinien na ślepo przyjmować jakiegokolwiek przedstawienia prawdy, lecz proszony jest mieć umysł otwarty i poważnie studiować teorie, idee, prawa i prawdy, które tylu ludzi wyprowadziły z ciemności na światło wiedzy i doświadczenia. Te postulaty są następujące:

W naszym wszechświecie manifestuje się jedna Energia, lub Życie, przyczyn różnych form i szerokiej hierarchii istot zdolnych czuć stanowiących sumę totalną wszystkiego, co istnieje. To wielkie Życie jest podstawą monizmu. Wszyscy ludzie oświeceni są monistami. „Bóg jest jeden” wypowiada prawdę. Życie jedynie przenika wszystkie formy, które są wyrażeniami w czasie i przestrzenie energii centralnej uniwersalnej. Życie manifestując się produkuje byt i istotę, jest więc przyczyną dualizmu. Ten dualizm istnieje z punktu obiektywnego, lecz znika wraz z zanikiem formy. Terminów jest wiele, lecz oto najbardziej znane: Duch – Materia; Życie – Forma; Ojciec – Matka; Pozytywne – Negatywne; Ciemność – Światłość. Studiujący powinni dobrze strzec w swym umyśle ideę jedności zasadniczej, nawet jeśli muszą mówić w terminach dualizmu, który ukazuje się wszędzie cyklicznie.

Drugi postulat wynika z pierwszego i mówi, Życie jedyne manifestując się w materii tworzy trzeci czynnik: świadomość. To ona będąc rezultatem połączenia dwóch biegunów, ducha i materii, jest duszą wszystkich rzeczy. Jest ona przydzielona każdej formie i tej jednostce energii jaką jest atom, jednostce ludzkiej, planecie i systemowi słonecznemu. Taką jest teoria Samookreślenia, dzięki której mogą poznać siebie w ich stanie egzystencji.

Trzeci mówi, że obiekt życia biorąc formę staje się rozwojem świadomości, lub rewelacją duszy. Można by go nazwać Teorią Ewolucji Światła. Uczeni współcześni już określają jako synonimy świtało i materię, będąc echem mądrości Wschodu – spostrzeżono bowiem, że przez wzajemne oddziaływanie biegunów i przez tarcie par przeciwieństw, rozbłyska światło. Znajduje się ono ukryte i zawoalowane we wszystkich formach. Wraz z rozwojem ewolucji materia stawać się będzie coraz bardziej przewodnikiem światła i w ten sposób stanie się ścisłą afirmacją Chrystusa: „Jestem światłością świata”.

Czwarty postulat stwierdza, że wszystkie życie manifestuje się cyklicznie. Jest to teoria Odrodzeń lub Reinkarnacji.

Takie są wielkie prawdy fundamentalne, podstawy Mądrości Odwiecznej. Życie i rozwój świadomości poprzez cykliczne zmiany form.

1. Dusza jest makrokosmiczna i mikrokosmiczna, uniwersalna i ludzka. Jest istotą, która zaczyna istnieć, kiedy aspekt duchowy i aspekt materialny wchodzą w związek.

a. Dusza nie jest więc ani duchem ani materią, lecz związkiem między nimi.
b. Dusza jest pośredniczką między dwoistością; jest to pierwiastek pośredniczący, więź miedzy Bogiem, a jego formą.
c. Dusza jest więc drugim imieniem pierwiastka Chrystusowego, w naturze i w człowieku.
   

2. Dusza jest siłą przyciągania we wszechświecie stworzonym i kiedy działa, łączy wszystkie formy, aby życie Boga mogło się przejawić.

a. Dusza więc jest aspektem opracowującym formę, czynnikiem przyciągającym w każdej formie wszechświata, planet, królestw natury,                 u człowieka, który doprowadza formę do egzystencji i pozwala jej rozwijać się i rosnąć.
b. Dusza jest samą siłą ewolucji, co wypowiedział święty Paweł w terminach: „Chrystus w was jest nadzieją waszej chwały”.

3. Dusza manifestuje się różnie w różnych królestwach natury, lecz jej rola jest identyczna, jeśli chodzi o zdolność zachowania swej identyczności i swej formy, a także do czynności według swych własnych praw, czy chodzi o atom, czy o jakąś formę w jednym z trzech królestw natury.

a. Dusza jest więc tym, co daje charakterystykę i formy różnym manifestacjom.
b. Dusza działa na materię, daje jej pewne formy i czyniąc zdolną na odpowiedzi na pewne wibracje, budując specyficzne formy, które my znamy w świecie planu fizycznego jako minerały, rośliny, zwierzęta i ludzie.

Duch, albo Monada jest przede wszystkim wyrazem woli, dusza jest charakteryzowana przez miłość, manifestująca się także jako mądrość, kiedy inteligencja natury cielesnej (osobowość) połączy się z miłością duszy. Dusza ukrywa w sobie jak „klejnot w lotosie” zdolność dynamiczną, atrybut manifestowany monady, wolę. Kiedy dusza rozwinie wszystkie swoje moce, i nauczy się w swej świadomości tego, co przynoszą „miliardy form schwytanych przez Byt”, stanie się możliwym stan wyższy, i życie monady zastąpi życie duszy. W tym się zawiera zdolność wiedzy, miłości i uczestniczenia w planach życia zdolnego zamknąć w swym promieniu świadomości nie tylko sumę istnień i świadomości życia naszego Logosu planetarnego, lecz wszystkie życia i świadomości zawarte w naszym systemie słonecznym.

Dusza ludzkości ma swoje specjalne zadanie: zadanie pośredniczące między trzema królestwami wyższymi, a trzema niższymi. Te wyższe są:

1. Hierarchia duchowa naszej planety, duchy natury, lub aniołowie i duchy ludzkie znajdujące się na pewnym stopniu drabiny ewolucji. Najwyższy z nich to Sanat Kumara wcielający pierwiastek Logosu planetarnego.
2. Hierarchia Promieni, ugrupowanie Siedmiu Promieni w związku z naszą planetą.
3. Hierarchia istnień wyłamanych przez proces ewolucyjny z ewolucji naszej planety i czterech innych, które wcielają plan i cel Logosu Słonecznego do pięciu planet