Derwisz

Derwisz (pers. درویش) - członek muzułmańskiego, sufickiego bractwa religijnego o charakterze mistycznym; także żebrzący, ascetyczny, wędrowny mnich muzułmański (fakir). Najstarsze znane bractwo derwiszów powstało w XI w. założone w roku 1077 przez Abd al-Kadira al-Dżilaniego. Rytuał derwisza oddziaływał na emocjonalną stronę religijności, zwłaszcza poprzez charakterystyczne tańce, które polegały na wielogodzinnym, nieprzerwanym obracaniu się wokół własnej osi, przy równoczesnym wypowiadaniu słów magicznych, np. tańczący derwisze z Konyi (Turcja), zakonu założonego przez Jelaluddina (Dżelaluddina) Rumiego zwanego Mewlana (XIII w.).