Charakter i Natura Proroka - Mity i Fakty

Prorok wbrew potocznemu mniemaniu nie jest li tylko jakimś przepowiadaczem przyszłości, ale to określenie głosu przestrogi, napomnienia i przekazuduchowej, wewnętrznej wiedzy wśród ludzi. Każdy Prorok jest narzędziem, ustami i dłońmi Boga, Niebios pośród ludzkości i musi wypowiedzieć to, co chce powiedzieć Bóg pokoleniom ludzi współczesnych Prorokowi. Faktem jest, że to co ludziom Głos Niebios ma do powiedzenia nie jest dla ludzi ani przyjemne, ani miłe, ale też Prawdą jest, że to, co ludzie czynią posłanym przez Niebo Prorokom, czynią samemu Bogu, który w Miłosierdziu swym posyła Orędowników. Każda epoka ma swych Proroków, którzy posyłani są do narodów i języków, do kultur i cywilizacji, aby w Imieniu Boga odpowiadać na palące wyzwania doczesności. Proroctwo to właśnie Orędzie Niebios, żywa Nauka skierowana do narodu, języka i kultury dla jej przemiany i postępu, a najlepsi spośród Proroków zawsze byli wielkimi odnowicielami wiary i rozumu ludzkiego, reformatorami prostującymi kręte ścieżki własne ludzkiej rasy. Prorok Boży, choć jest zorientowany dla czynienia dobrze wszystkim istotom żyjącym, jest też surowym Głosem Napomnienia, który bywa dla ludzi ciężko strawny, tym bardziej im bardziej żyją w mrocznych zaułkach świata iluzji, fałszu i materialnej zmysłowości. Prorocy Boga stanowią elitarną w swej istocie awangardę rodzaju ludzkiego, a wiele duchowych cech wykazują już od dzieciństwa, jak zamiłowanie wiedzy i wybieranie tego, co jest bardziej prawdziwe, odpowiednie i autentyczne. Serce i Dusza Proroka zawsze pozostają młode, gdyż wtedy gdy Dusza staje się świetlista będąc przenikaną przez Światło Boga wiek przestaje mieć znaczenie i bywa trudny do precyzyjnego określenia.

Bóg, Wszechduch, Stwórca-Kreacja, Niebiański Ojciec i Matka wszystkich stworzeń jest też Prarodzicem wszystkich ludzi, tak kobiet jak i mężczyzn, a wszyscy ludzie włącznie z wyższymi zwierzętami są w istocie braćmi i siostrami. Uświadomienie sobie Braterstwa Dusz jest jednym z podstawowych celów wskazywanych przez wszystkich Proroków w historii ludzkiego rodzaju. Im bardziej ludzie doświadczają rzeczywistego Ducha Bożego, tym bardziej stają się dla siebie życzliwi i przyjacielscy, braterscy z pełną gotowością wzajemnego dla siebie poświęcenia bez cieni egoizmu i ksobności. Dobroczynne działania na rzecz innych ludzi i stworzeń pokazują, że Braterstwo nie jest czczym pojęciem, ale praktykowaną cnotą.

Prorocza Dusza zawsze przychodzi do ludzi ze Wschodu i z kierunku wschodniego przychodzi duchowa wiedza, mądrość i wszelkie Orędzie Boga. Nadchodzenie ze Wschodu jest uniwersalnym prawem o jakim powinni pamiętać wszyscy, którzy próbują zwrócić się ku głębszym wartościom życia i Wewnętrznej Drodze. Orientacja na Wschód zawsze jest oznaką fali przebudzenia i duchowego oświecenia w każdym społeczeństwie na Ziemi. Każdy kolejny Prorok Boży wskazuje na swoich poprzedników, a także pogłębia i wyjaśnia Słowo dane przez tych, którzy głosili i nauczali w poprzednich okresach. Prorok także przypomina ludziom to, co zapomnieli i zgubili, prostuje to, czego sens ludzie zatracili i błędnie zdogmatyzowali. Orędzie Boże jest zawsze żywe i dynamiczne, skierowane do konkretnych ludzi w konkretnych uwarunkowaniach życiowych, bardzo precyzyjnie obliczone, na jak największy możliwy do uczynienia postęp w ewolucji ludzkiej Duszy ku realizacji Świadomości Niebios i Boga.

Uczniami Proroka są wszyscy, którzy słuchają i rozumieją Jego Słowo, wszyscy którzy postępują w życiu zgodnie z Orędziem i tylko ci, posłuszni Głosowi Niebios żyjącemu pośród ludzi przybliżają się do Boga, podążają ku Oświeceniu i Przebudzeniu. Wybranymi przez Boga są ci, którzy otrzymawszy łaskawe błogosławieństwo czy wtajemniczeni z ręki Proroka przez całe życie podążają za tym Głosem Niebios wiernie, często pomimo oporów materii i sił ciemności wiążących ludzką świadomość w prymitywnych zwyczajach i zabobonach. Każdy jeden Prorok pokazywał jak odrzucić ciemnotę, zabobon i płytkie dogmaty, pokazywał jak żyć wyższymi wartościami i realizować wzniosłe, społeczne cele, reformację i odnowę. Prorok nawołuje do postępu i rozwoju, wskazuje drogę ku prawdziwej nauce, prawdziwej sztuce, ku prawdziwej religii, wskazuje drogę budowy nowego, lepszego społeczeństwa i kultury. Prorok przypomina starożytne święta i ceremonie, wszystkie te, które przydatne i potrzebne są ludziom do rozwoju i budzenia Duszy w epoce w której żyją. Rozpoznaje się prawdziwie przez Boga posłanego Proroka nie tylko poprzez wiedzę czy sposób życia, ale i poprzez szczególne cechy osobowości, oznaki cielesne czy wiek w którym rozpoczyna działalność, bo nie wszystkie spływające natchnienia i inspiracje mają charakter natchnienia prorockiego. Istnieją też fałszywi prorocy, a tacy pojawiają się często niejako na peryferiach działalności prawdziwego Proroka, jako uzurpatorzy, odszczepieńcy i tandetni podrabiacze tego, co przynosi ludziom rzeczywiście prorocza Dusza autentycznie natchniona przez Boga. Prorok dany narodowi czy kulturze przez Niebiosa zawsze jest wyprzedzającym wszystkich ludzi Głosem Bożym, który działa dla przyszłości i nikt nie powinien się z taką starszą Duszą równać, ani udawać, że po kilku latach nauki sam już jest Prorokiem Boga.

Ludzie dobrzy zawsze wiążą się z Prorokiem Boga niejako na śmierć i życie, pozostając wiernymi i tworząc coraz większe kręgi zwolenników duchowego Orędzia posłanego do języka i narodu, z którego Prorok z racji urodzenia pochodzi. Pierwszy etap działalności jest zwykle bardziej skryty i tajemny, a drugi etap bardzo jawny i otwarty, a bywa że masowy, i co ważne działalność Proroka Bożego nie ustaje i nie gaśnie pomimo męczeństwa, represji, więzienia, kłamliwych oskarżeń czy cierpienia, a wręcz przeciwnie ciągle się rozwija i wzrasta. Przyjaźń jest zawsze podstawową wartością kultywowaną wśród tych, którzy są autentycznymi Uczniami proroczej Duszy niosącej Orędzie Boga w ostateczności dla całej ludzkości. Spuścizną życia i działalności Proroka zawsze jest ogromna ilość pozostawionych pism i nauk, tak w prozie jak i rytmicznej poezji, nauk które mogą być podzielone na trzy coraz głębsze i subtelniejsze poziomy trudności, jakie sprawia ich rzetelne zrozumienie i przyswojenie. Grupy przyjaciół Proroka i kręgi studiowania przekazanej boskiej wiedzy potrafią żyć po odejściu Duszy Proroka z ziemskiego ciała nawet przez trzy tysiące lub pięć tysięcy lat formując hermetyczne grupy kolejnych pokoleń Uczniów w sukcesji duchowej. Błazenada fałszywych proroków polega na tym, że kiedy odpadają od nurtu wskazywanego przez Posłańca Niebios, wtedy zawsze idą w złym kierunku, gdyż to Prorok Boży w swoich czasach jest prawowitym drogowskazem. Kto trzyma właściwy kierunek, ten zawsze jest zarówno duchowo jak i fizycznie w drużynie żyjącego, obecnego Proroka Bożego. Prawem Niebios, wokół Proroka przysłanego przez Niebiosa zawsze skupia się wpierw duchowa elita, awangarda narodów, a potem wszyscy Ci, którzy szczerze i mocno podążają właściwą Drogą ku wyższej rzeczywistości przebudzonych Jaźni.

Którzy od Proroka-Drogowskazu odpadają i odchodzą, zawsze albo zatrzymują się w rozwoju i już nie uczynią żadnego istotnego postępu, albo schodzą w ślepe uliczki omamienia i iluzji stopniowo skierowując się ku upadkowi swej duszy, tak czy owak zawsze uwiedzionej przez jakiś błąd, iluzję czy chorą ambicję. Prorok Boży zawsze jest z jednej strony oryginałem „nie do podrobienia”, z drugiej zawsze przejawia pewne uniwersalne i powtarzalne fazy oraz archetypy życia, które widoczne są w żywotach poprzednich Proroków Boga. Prorok nie jest wróżbitą ani przepowiadaczem, lecz przede wszystkim jest Nauczycielem, Przewodnikiem i Mistrzem, wzorem do naśladowania dla narodu i dla całej ludzkości! Każdy Prorok zawsze staje wyraźnie po stronie uciśnionych, biednych poniżonych, chorych, kalekich, czy uwięzionych, zawsze jest przeciw uciskowi i wyzyskowi, przeciwko niesprawiedliwości, a kiedy potrzeba staje się bohaterskim rewolucjonistą, powstańcem, krytykiem skorumpowanej władzy czy reformatorem podupadłej religii. Prorok nie jest wygodnym konformistą, ani służalcem jakiejś nędznej dyktatury czy zgnitego moralnie systemu upadłej religii. Raczej wśród męczenników i bohaterów o wzniosłej myśli należy szukać prawdziwych Proroków Boga w każdym stuleciu.

Jest Prorok misjonarzem na rzecz Królestwa Niebios, Prawdy i Światła, jest Orędownikiem na rzecz Pokoju i Braterstwa. Jest też każdy Prorok Bohaterem w walce przeciw uciskowi i niesprawiedliwości, Bohaterem w walce o wyzwolenie mas z ucisku i wyzysku. Chociażby dlatego fałszywi misjonarze skorumpowani konformizmem i tchórzliwi wobec widma męczeństwa są łatwymi do rozpoznania oszustami, których łatwo zidentyfikować także po tym, że odpadli z drużyny jakiegoś prawdziwego Proroka Bożego za swego życia, po tym że nie mogli się zmieścić w strukturze duchowej organizacji czy świątyni prowadzonej przez żyjący w ciele Głos Nieba, jakim jest dany ludziom Prorok. Kto widział i słyszał głos Proroka Boga, a nie posłuchał i nie poszedł za przysłanym Orędziem, ten będzie z tego surowo rozliczony w chwili śmierci i będzie to ze szkodą dla takiej Duszy i przyszłego życia tej osoby, która oparła się lub wręcz sprzeciwiła Nauce, która pochodzi z Niebios i pokazuje właściwą Drogę wyższych wartości duchowych dla ludzkości we współczesnym świecie. Uczniowie, którzy wędrują Drogą Niebios za Prorokiem, jako Drogowskazem i Przewodnikiem muszą bardzo uważać na zakręty, które pojawiają się w kolejnych etapach Ścieżki Niebios, na zakręty, przy których łatwo odpaść, zboczyć lub się rozbić. Każdy Prorok upomina swoich Uczniów, aby uważali na zakrętach i ciągle trzymali się Żywego Przewodnictwa, a nie własnych pomysłów i rojeń, które powoduje zgubienie Drogi, co jest równoznaczne z odpadnięciem od żywego Mistrza Drogi, jakim jest każdy Prorok Boży w epoce, w której żyje i działa, tak swym życiem jak i mową!

Himalaya Swami L.M.