Neohinduizm

Neohinduizm to ogólnie ruch religijny i społeczny, który dąży do integracji kultury zachodniej z kulturą hinduską. Ruch został zainicjowany przez radżę Rama Mohana Roya /1772-1833/. Jego doktryna religijna inspirowana była hinduizmem wyrosłym z nauki Pana Śri Ćaitanja Prabhu to jest z połączenia buddyzmu tantrycznego z wisznuizmem, deizmem oraz unitarianizmem.

Stowarzyszenie Brahma Samadź zostało założone przez Maharadżę Rama Mohana Roya w celu "nauczania i praktykowania czci jednego, najwyższego, niepodzielnego i wiecznego Boga, który jest Sprawcą i Zachowawcą Wszechświata". Ruch zyskał na znaczeniu pod kierownictwem Rabindranatha Tagore /1861-1941/, który otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. W nawiązaniu do tych idei neohinduizmu powstał też formalnie ruch o nazwie Misja Boskiego Światła. Wielu innych mistrzów i ryszich inspirowało się tym ruchem i nawiązywało do idei neohinduizmu, do idei umożliwienia połączenia dobrych idei duchowych wschodu z naukami i techniką ludzi zachodu. Misja Boskiego Światła pierwotnie do takich zjawisk należy. Należy jednak podkreslić, że to, co się przyjęło pod koniec XX wieku nazywać Misją Boskiego Światła (ang. Divine Light Mission) istniało w Indii już w XVII i XVIII wieku, było dobrze znane i praktykowane przez indyjskich arhatów i mahatmów. Misja Boskiego Światła nie jest jakimś nowym zjawiskiem kultowym jak piszą polskie oszołomy nazistowskie podnoszące zjadliwy rwetes przeciwko wszystkiemu co postępowe i pożyteczne, a fakt jej rozpowszechnienia w Europie i USA z początkiem lat 70-tych XX wieku w żadnym wypadku nie jest czasem jej powstania. Tak samo jak Hindusi nie powstali z chwili przybycia pierwszego europejskiego ciemniaka znającego tylko własną wieś i okolice do Indii.