Jezus Chrystus

Jezus Chrystus - hebr. ישוע, ישו Joszue aram. ܝܫܘܥ ,ܝܫܘ Jeszua, „JHWH pomocą, zbawieniem” i z gr. Χριστός Christós, „namaszczony, pomazaniec, mesjasz, orędziarz”, ur. ok. 8-4 p.n.e., zm. ok. 30-33 n.e - znany jako Jezus z Nazaretu – centralna postać chrześcijaństwa, zgodnie z wierzeniami chrześcijan założyciel chrystianizmu, Syn Boży i Zbawiciel. Dla większości wyznań i kościołów chrześcijańskich (trynitarskich) Jezus jest także wcieleniem Boga w osobie Syna Bożego. W islamie uznawany jest za proroka i nazywany Issa, Isa.

Głównymi na Zachodzie źródłami poznania życia i nauki Jezusa, zarówno dla wyznawców chrześcijaństwa, jak i dla uczonych badających jego życie i naukę, są cztery kanoniczne Ewangelie Nowego Testamentu. Według zapisów w Ewangeliach Jezus nauczał w Galilei i Judei w rzymskiej Palestynie, został skazany na śmierć przez ukrzyżowanie w Jerozolimie zgodnie z wyrokiem rzymskiego namiestnika (gr. hegemon) Poncjusza Piłata, a trzeciego dnia po śmierci klinicznej zmartwychwstał. Jest chyba najlepiej znanym na Zachodzie przypadkiem osoby, która przeżyła tak zwaną śmierć kliniczną i wróciła do życia.

Nauka Jezusa przekazana została światu przez uczniów nazywanych Apostołami, których było dwanaście wedle zasad starożytnej astrologii. Każdy apostoł reprezentuje jeden znak zodiaku, jedną astralną, kosmiczną siłę.

Jezus Chrystus był wyznawcą judaizmu, religii Mojżeszowej, przestrzegał jej zasad, głosił kazania w synagogach w szabaty (soboty), jako uznany rabin żydowskiej religii, którym zostaje się w 30 roku życia po wieloletnich studiach duchowych i teologicznych.

Judaizm niewiele uwagi poświęca życiu i misji Jezusa, którego uznaje generalnie za odstępcę lub za postać fikcyjną. Według relacji Ewangelistów kapłani żydowscy zdominowani w owych czasach przez rodzinę Annasza i saduceusze od początku byli mu zdecydowanie wrodzy i nieprzejednani. Podobną postawę przyjęła większa część faryzeuszów, najbardziej wpływowej ówcześnie sekty żydowskiej, aczkolwiek zdarzały się wśród nich przypadki przychylności (Nikodem – Ew. Jana 3, 1-11, r.7, 50-52) lub życzliwej neutralności (rabban Gamaliel Starszy, Dz. Ap. 5, 34-39).

Większość teologów judaizmu ocenia działalność Jezusa Chrystusa i jej skutki negatywnie, jako sprzeczną z "prawem Bożym" oraz niezgodną ze słowami proroków, dotyczącymi nadejścia obiecanego Mesjasza. Bardziej pojednawcze oceny Jezusa, podkreślające jego związek z judaizmem, pojawiły się ponownie w czasach współczesnych. Tylko Żydzi mesjanistyczni, na ogół nie zaliczani do wyznawców judaizmu, uznają Jezusa za Mesjasza i syna Bożego, idąc za przykładem chrześcijaństwa.