Medytacja Ofiarowania Pięciu Zwierząt

Ceremonia ofiary z pięciu zwierząt, cielęcia, kozła, barana, turkawki i gołębia, jaką złożył Patriarcha i Prorok, Ojciec wielu religii objawionych, kiedy spotkał Boga i Anioły ma głębokie, symboliczne znacznie całkowitego oczyszczania ze zwierzęcych nawyków i skonnosci. Ofiarowanie poprzez spalanie to oznaka spalania zespołu cech i skłonności symbolizowanych przez ofiarne zwierzęta, spalenie w wewnętrznym Ogniu, w płomieniu Kundalini, żeńskiej ogniowej mocy dającej Światło. Taka ofiara całkowitego spalania swoich wewnętrznych zwierząt jest gruntownym oczyszczeniem i przetworzeniem zwierzęcych cech w oświecające Światło.

Egotyczna zwierzęca natura kozła, cielca czy barana spala się w potężnym, wewnętrznym ogniu żarliwości i poświęcenia. Cielec, wół, jako ofiara symbolizuje lenistwo, ociężałość, przyziemny materializm, a także egotyczne zapatrzenie w siebie i samouwielbienie, egotyczny narcyzm, a to wszystko są zwierzęce cechy, które muszą zostać przemienione w Światło, w płomiennym Ogniu żarliwości i poświęcenia. Taka jest symbolicznie istota ofiary czynionej właściwie, w wewnętrzny sposób, chociaż dawne zwyczaje ofiarowania zwierząt pobudzały ludzi ofiarowania Bogu wszelkich zwierzęcych cech drzemiących w ludzkiej naturze. Medytacyjny proces rozniecania płomienia Kundalini, płomienia żarliwego oddania i poświęcenia Trzem Wielkim Klejnotom, Bogu, Guru i Drodze oraz spalania, ogniowej transformacji zwierzęcych cech i właściwości jest absolutnie wystarczający dla każdego inteligentego człowieka w obecnym cyklu Czasu!

Zwierzę składane w ofierze należało w rytualny sposób uśmiercić, stad wiadomo, że wszystko to, co odkrywasz w sobie jako zwierzęce cechy ego podlega uśmierceniu i ofiarowaniu, na ołtarzu Boskości w Sercu, na ołtarzu w Świątyni Ciała, w którym rozbudzony jest Ofiarny Ogień Kundalini. Proces uśmiercania i ofiarnego spalania cech zwierzęcych jest też procesem ich transformacji w Światło świecące z Ognia na ołtarzu Boskości twego Serca. Proces zabijania w sobie baranich cech i skłonności oraz ofiarowanie barana, baraniego ego na Płomiennym Ołtarzu, aby baran uległ spaleniu i przetworzeniu w Światło to doskonały temat dla głębokich mistycznych kontemplacji. Taką wielką ofiarę złożył Ojciec Abraham, Ojciec Religii Ofiarowania i Poświęcenia, kiedy usłyszał Głos Boży i ujrzał anioły posłane z Niebios dla jego uświęcenia. Pod przewodnictwem Jaoela (Joela) Archanioła odbył się 40-to dniowy, całkowity post bez jedzenia i picia, udając się w pielgrzymkę na Świętą Górę Horeb, gdzie ostatecznie dokonała się symboliczna ofiara uwolnienia Patriarchy od wszelkich pięciorakich, zwierzęcych cech i skłonności. Ludzka istota, oczyszczona ze zwierzęcego „zbaranienia“ czy „kozłowatości“ staje się podobna aniołom (Dewa, Malakhom).

Ofiara z pięciu zwierząt poświęcenia jest ofiarą nakazaną, Nityakarmanem, którego nikt nie może obejść, inaczej nie wejdzie do Niebios i nie zrówna się z Aniołami Raju! Kozioł skaładany w całopalnej ofierze symbolizuje wszelkie, demoniczne, rogate i buntownicze skłonności, które można ująć słowami „egotycznego nieposłuszeństwa“. Baran atakuje na ślepo bodąc dla kaprysu, chodzi też „własnymi drogami“, ciągle błądząc i uciekając z drogi wskazanej przez Pasterza i jego Pomocników (Nasir). Zarówno głupota barana jak i głupie i uparte, koźle ego muszą zostać zabite i spalone w Ogniu Ofiarnym, którym jest Boski Płomień Kundalini, Ogień Wiary i Poświęcenia.

Demon bardzo zły, Aza, Azazel w postaci nieczystego ptaka atakował Abrahama i jego Ofiarę, usiłując odciągnąć Abrahama, Ojca Religii Objawionej od złożenia ofiary i drogi ukazanej przez Posłańców Boga, jacy mu towarzyszyli, Jaoel, Michaela i innych. Azael, Aza jako nieczysty ptak to lotna myśl, każda myśl pojawiająca się w powietrznym z natury umyśle, która odwodzi człowieka od całkowitego i pełnego ofiarowania się Bogu, Guru i Drodze, bo Jaoel czy Michael symbolizują Guru, Gurudeva, Przewodnika posłanego człowiekowi przez Boga, Elohim, aby wędrował za nim na Świętą Górę, ku samooddaniu i całkowitemu Przemienieniu w Światło Oświecenia. Osoba udająca się w duchową Podróż, musi do samego końca swej ziemskiej wędrówki strzec się Azazela, zwodziciela, który jest nieczystą myślą odwodzącą od Drogi, ptakim nieczystych myśli siejącym rezygnację i zwątpienie. Ojciec Abraham, tych, którzy wątpią i rezygnują z Drogi Bożej i Guru wprost nazywa sługami demona Azazela, ktory uwięziony jest na Ziemi jako potępiony zwodziciel zmierzający na zagładę.

Każdy inicjowany poświęcony Drodze, Guru i Bogu musi się wiele wystrzegać nieczystych ptaków czarnych myśli i oddać procesowi ofiarowania, całkowitego spalania zwierzęcych demonicznych cech swego ego. Turkawka symbolizuje naiwność i bezmyślność, częste zmienianie miejsca pobytu i głupotę niestałości dążenia, a gołąb symbolizuje materialne pasożytnictwo żerowania na innych i „wydziobywania“ innym kęsa, który do nich nie należy. Zabij w sobie te ptaki, jednego po drugim i ofiaruj anielskim siłom na Ogniowym Ołtarzu całopalnej ofiary, gdzie spali się wszystko, co te zwierzęce siły symbolizują, a to można wiedzieć obserwując życie i nawyki zwierzęcości. Życie, by jeść i bezmyślnie kopulować, życie, by innym wyrwać ich kęsy, życiowe pasożytnictwo, życie jedynie walką o przetrwanie, kiedy można zostawić te demoniczne, zwierzęce życie i spalając zwierzęce ego stać się duchową istotą wyższego rodzaju, człeko-anielskim bytem, który przemieniwszy ego w Światło Boże, staje się Wiecznym Służebnikiem i Przyjacielem Boga, na wzór Ojca Abrahama i wszystkich wielkich Proroków, Mistrzów i Świętych!

Ofiara dopełniona na Świętej Górze, poprzedzonej czterdziestodniową pielgrzymką i postem ma głęboki symboliczny traktalny zarazem wymiar. Dzień to w duchowej nauce zarówno symbol roku jak i tysiąclecia, stąd 40 dni postu, gdzie Abraham za pokarm ma patrzenie na Gurudewa, a za napój Słowa swego Gurudewa, Mistrza i Przewodnika, to kwintesencja 40 lat życia, cyklu wymaganego w ziemskiej egzystencji od człowieka przez Niebiosa. Jeśli przez 40 lat obraz Mistrza jest ci cenniejszy niż chleb i służy za duchowy pokarm, a Słowa Mistrza droższymi są niż woda i służą za duchowy napój, to dopełnisz 40-letni cykl ziemskiej Pielgrzymki w ziemskim życiu. W życiu duszy, z włączeniem okresów pomiędzy kolejnymi wcieleniami, dzień w świadomości Boga to Jeden Tysiąc lat, Millenium. Cykl 40-tu tysięcy lat, czyli Dni Boga, to cykl życia duszy, która w kolejnych wcieleniach poszukuje obrazu Boga i dąży do tego, aby słuchać Boga. I wszystko to streszcza się w kwintesencjonalnym doświadczeniu Wielkiego Proroka, takiego jak Abraham, do którego anioły z Niebios przychodzą w bardzo rzeczywisty sposób, w sposób namacalny, aby dokonał ostatecznego Przemienienia w Oświeconą, Przebudzoną Duchowo istotę, a jest to niebiańska osobowość, która dopełniła ofiary całopalenia wszystkich zwierzęcych skłonności ziemskiej natury ego. Długa jest zaiste ludzka Pielgrzymka, zanim dojdzie do Świętej Góry w towarzystwie swoich Przewodników, z pomocą których przemieniony zostaje człowiek w Przewodnika Ludzkości, który jest rzeczywiście oświecony, którego Kundalini jest rzeczywiście przebudzona, który rzeczywiście doświadczył Boga. Odpędzanie Azazela, nieczystych ptaków zwątpienia i rezygnacji ma pierwszorzędne znaczenie dla duchowych podróżników, którzy pragną podjąć Ostatnią Pielgrzymkę, dzieki której wzniesieni zostaną na Niebiosa stając się Bogami, aniołami godnymi udziału w Świecie Przyszłym!

Himalaya Swami