Bektaszijja
Bektaszijja, bektaszyci – suficki tarikat, powstały w XIII wieku na terenie Anatolii, łączący wiele różnorodnych tradycji religijnych (synkretyzm religijny). W imperium osmańskim posiadał duże znaczenie polityczne, z racji popularności wśród zwykłej ludności i wpływów w korpusie janczarów. Bractwo bektaszytów stnieje do dzisiaj.
Założycielem bractwa jest Hadżdżi Bektasz Wali. Wyznaje ono wiarę synkretyczną z elementami szamanizmu, zaratusztrianizmu, chrześcijaństwa oraz ezoteryzmu. Członkowie tego bractwa sufickiego nie przestrzegali szariatu, dżihadu i ramadanu, mogli pić alkohol i jeść mięso wieprzowe. Bektaszyci zrównali pozycję kobiety i mężczyzny, przejęli od chrześcijaństwa spowiedź, celibat duchownych, chrzest i odpuszczenie grzechów.
W świecie skrajnie ortodoksyjnego islamu arabskiego uznawani są czesto za heretyków, zarówno przez szyitów, jak i sunnitów. Do 1925 roku światowym centrum bektaszyzmu pozostawała Turcja, jednak wprowadzono wówczas w tym kraju ściśle świecki model państwa oraz zakazano działalności bractw religijnych i mistycznych, w efekcie światowe centrum bektaszytów znalazło się w Tiranie, gdzie bektaszyzm uznawano za jedną czterech największych konfesji (obok sunnitów, prawosławnych i katolików). W latach 1950-tych XX wieku bektaszyci wznowili swe praktyki w Turcji. Wprowadzony w 1967 roku w Albanii urzędowy zakaz wyznawania religii oznaczał przejęcie przez państwo wszystkich świątyń (alb. teqe) i zahamowanie publicznej działalności wspólnoty. Odrodziła się ponownie w tym kraju w roku 1991.
Linki zewnętrzne
Portal nauk duchowych i społecznych tradycyjnych szkół i zakonów sufickich w Polsce