Podstawy Samnyasa Jogi, Poświęcenia Bogu

Tradycyjnie w orientalnej duchowości Samnyāsa uznawana jest za najwyższy poziom, najwyższy stopień duchowego wtajemniczenia na Ścieżce Uczniostwa, która wiedzie do oświecenia i wyzwolenia. Jedyną możliwością osiągnięcia tego wzniosłego stopnia duchowej nauki, praktyki i służby jest bardzo ścisły związek kandydata czy kandydatki na Ucznia Duchowego z żyjącym duchowym Mistrzem, Nauczycielem czy Przewodnikiem, z Guru, który sam doskonale zna Samnyāsa-Yogę z doświadczenia, a także osiągnął rezultaty całkowitego Poświęcenia Bogu, takiego, jakie jest znane w duchowości żydowsko-chrześcijańskiej z Ofiary Abrahama. Osoba kandydująca do stopnia Samnyāsa musi rozpoznawać i widzieć, czuć w Nauczycielu żyjącą na Ziemi Boską Duszę, przebudzoną Ātmę, doświadczenie Łaski (Kŗpa), Błogości ze strony jaśniejącej Duszy Mistrza – Kierownika duszy i muszą umocnić się w woli całkowitego duchowego poddania i poświęcenia takiej Boskiej, zrealizowanej, wyższej Duszy (Ātmie) żyjącej wśród ludzi. Samnyāsa często tłumaczona jest jako Wyrzeczenie, Poświęcenie, Samoofiarowanie (Ofiara Abrahama), gdzie ograniczenie egotycznych pragnień idzie w parze z wolą pracy i poświęcenia dla Trzech Klejnotów Boga, czyli dla Wspólnoty (Sanghi), dla Dharmy (Głoszenia Nauki) oraz dla Guru (Mistrza). Wyjaśnienie takie oddaje jedynie zewnętrzne aspekty Samnyāsa-Yogi i jest nieco lapidarne, choć Duchowe Oddanie i Poświęcenie się duchowej pracy, służbie i misji Guru niewątpliwie musi być wielkie.

Samnyāsa określana jest mianem najwyższego stopnia na Ścieżce Uczniostwa, Pielgrzymowania ku Oświeceniu, Wyzwoleniu ku Bogu, co oznacza, że stopnie wcześniejsze są przygotowywaniem Ucznia do osiągnięcia Najwyższego Poziomu Praktyki, począwszy od rzeczy łatwych i podstawowych, aż po zaawansowane i trudne do wcielenia w życiu. Przygotowywanie obejmuje zarówno ciało jak i psychikę, uporządkowanie życia idące w ślad za uduchowiającą przemianą umysłu, uporządkowanie wszelkich związków i relacji ze swojej przeszłości. Uczeń musi być skupiony w Świetle Jaźni, Duszy swego Nauczyciela i musi pojmować swego żyjącego w ciele Mistrza jako Boską Duszę, Ātmę działającą przez ciało, które jest jedynie narzędziem dla wyrażania Boskości, Uczeń musi nauczyć się respektować, akceptować i wypełniać wszelkie rady, zalecenia i wskazania Mistrza, tyczące studiowania nauk, praktyk duchowych, postrzegania siebie i innych, sposobu życia, ascezy, postów, modlitw i medytacji! Samnyāsa-Yoga nie jest uważana za łatwą, ale należy się do tej metody pracy przygotować długotrwale, a bywa, że osoby zostają uroczyście przyjęte do Wspólnoty Samnyāsinów po 40 czy 60 latach praktyki, niemal przy końcu życia wypełnionego praktyką Jogi, Tantry, Duchowych Studiów i pracy Wspólnotowej!

Uczeń musi nauczyć się czuć i dostrzegać Brahmana, Stwórczego Wszechducha wszędzie, a szczególnie w swoim Śri Guru, Duchowym Mistrzu i Przewodniku oraz w Zgromadzeniach Uczniów, w których musi regularnie przez wiele lat uczestniczyć i to w aktywny, czynny sposób, wypełniając wskazaną Sewę, Służbę Bożą. Trzeba wypracować, rozwinąć czy obudzić i ożywić wiele cech anielskich, duchowych, jak regularność, wytrwałość, cierpliwość, ufność, wierność, zaufanie i wiarę, stałość dążenia, współczucie i wiele innych, gdyż brak jakiejś cechy jest przyczyną niepowodzenia i niespełnienia. W tradycyjnej Hatha Yoga lekcja ostateczna, najwyższa, przychodzi zwykle jako czwarta, tak ułożona jest metoda praktykowania, a w Laya Yoga (Wiedza Ćakramów) jako siódma z kolei, gdyż materiał ułożony jest w krótszych przygotowawczych lekcjach. Uczeń musi nauczyć się percepować duchowego Nauczyciela na wyższym poziomie, na falach światła i każdy Czyn Nauczyciela (Guru) przyjmować jako Wolę Bożą, jako działanie Boskiego Ducha dla dobra ludzkości. Jest to bardzo oczywiste dla ludzi Wschodu, że skupiamy się w Boskiej, Duchowej Jaźni Mistrza, bo Boska Duchowa Jaźń jest generalnie wspólna, jedna dla wszystkich istot i nie istnieje inna metoda duchowego zjednoczenia, pojednania ze Śri Guru.

Kandydaci muszą się ćwiczyć w akceptacji tego, co im los zsyła, cieszyć ze wszystkiego, co przychodzi i cieszyć ze wszystkiego, co odchodzi, muszą uwolnić się od wszelkiej zazdrości, zawiści, bo są to emocje asurowe, niegodne anielskiego życia w duchowej czystości. Potrzebne jest rozwinięcie zdolności do bycia jednakim w zysku i stracie i nieprzywiązywania się do efektów wypełnianej pracy, co oznacza działanie, pracy z przyjemnością pracowania dla samej pracy, dla spełnienia wskazanego czynu. Harmonijna płynność i świadomość pogłębionego oddychania musi stać się codziennym ćwiczeniem w czasie każdej życiowej aktywności, wdech łączy się z wydechem, a wydech przemienia się płynnie we wdech, to bardzo podstawowy, równy i głęboki rytm codziennego oddychania, na zawsze, na resztę życia w tej ludzkiej formie przejawienia. Nie można zostać Samnyāsinem wcześniej niż uświadamiając sobie, że osoba ludzka jest Duszą, Jaźnią, Ātmanem mieszkającym w tym ciele czasowo od urodzin aż do śmierci, bo Uczeń rozumie jak doświadcza, że nie jest ciałem, a tylko ciało rodzi się i umiera, lecz Dusza, Jaźń żyje dalej i wędruje przez wcielenia! Samoakceptacja, polubienie ciała, doświadczenie siebie jako Duszy totalna i nieodwołalna akceptacja Guru, akceptacja Wspólnoty, totalne przyswojenie nauk i wcielanie ich w życie, gorliwe uwalnianie się od cech egotycznych i demonicznych, porzucenie toksycznych nałogów i zwyczajów, to wszystko są aspekty dobrego przygotowania do Samnyāsy, która właściwie kultywowana wiedzie prosto do Brahmana, Boga Stwórcy!

Całkowite usunięcie wątpliwości, niewiary, ignorancji, jest warunkiem wstępnym, ale należy wyćwiczyć się tak, aby w ogóle nie rodziły się wątpliwości i niewiara w Guru – Kierownika Duszy, Mistrza Wspólnoty żyjącego na Ziemi Przewodnika. Wiedzy i wiary wyzbyty oraz wątpiący przepada, upada i ginie. Wiele prób i testów przechodzi kandydat, jeszcze więcej Uczeń, zanim godzien będzie Poznania Wyższych Tajemnic i Cudów, które Bóg przygotował dla wierzących, a których oko nie widziało, ani ucho nie słyszało. Czyny nakazane trzeba bezwzględnie spełniać i to niezwłocznie, bez ociągania, a wśród Czynów Nakazanych Odwiecznym Prawe są wszelkie ćwiczenia, praktyki, ofiary, zalecane od tysiącleci wszystkim, którzy osiągnęli poziom wymagany do kultywowania Pojazdu Saǽnyāsina. Uczeń Duchowy nie mnoży pragnień, nie projektuje złudnych fantazji, nie tworzy personalnych roszczeń, rezygnuje z ambicji, co dla ludzi chorych na chorobę egoizmu wydaje się często czymś zbyt trudnym albo niebezpiecznym. W istocie Samnyāsa jest niebezpiecznym lekarstwem likwidującym chorobę roszczeniowego egoizmu, demoniczne zwyczaje i szkodliwe nałogi i te chore, negatywno-demoniczne skłonności czują się często zagrożone, ale ufność i moc wiary Ucznia pokonuje tych złych, diabelskich wrogów duchowości i zdobywa Łaskę Boga. Dążenie do poznania wiedzy i mądrości musi być silne, bo Samnyāsa-Yoga jest dla najinteligentniejszych i wytrwałych Uczniów.

Podstawowa praktyka Skruchy i Pokory, bardzo ważna, składa się z pokłonów ze specjalną modlitwą, pokłonów składanych z pozycji stojącej aż do klęku, gdzie czoło i dłonie dotykają Ziemi, a uczeń kieruje swój Hołd do Boga, Niebios, Guru i Trzech Klejnotów jednocześnie! Ducha Skruchy za wszelkie błędy, grzechy i uchybienia oraz Pokory przed wyższymi mocami i istotami z Niebios, przed Guru i Bogiem, trzeba cały czas umacniać i rozwijać. Praktyka Hołdu z Pokłonami liczona jest w cyklach trwających Lakę, to jest 100 tysięcy i 11 tysięcy wypełnionych ze skupieniem powtórzeń praktyki. Minimalna ilość cyklów to 11 powtórzeń tej Wielkiej Samnyāsa-Yogi. Samnyāsin musi uwalniać się od żądz i władzy zmysłów, być powściągliwym i wstrzemięźliwym w mowie i myśli oraz zaspakajaniu żądz, uwolniony od lęku i strachu, bez gniewu i bez skłonności do żalu czy urazy, nie może popadać w wątpliwości i wahania, dotyczących podążania Ścieżką i Guru, a czystą więź z Nauczycielem, Mistrzem Duszy musi umacniać. Czysta więź musi być wolna od wzajemnych pragnień seksualnych czy biznesowych, a opierać się na duchowym oddaniu. Zachowywanie czystości myśli, serca czynów jest ważne, ale poświęcenie i oddanie, wypełnianie rad i zaleceń jest jeszcze ważniejsze dla osoby kandydującej do Pełni Uczniostwa.

Samnyāsini muszą być dla siebie wzajem uczynni i gościnni, a także regularnie omawiać i poprawiać swe błędy, nawet kiedy osiągną wyższe poziomy Samnyāsa-Yogi, jak to znamy z życia Muni, którzy osiągnęli Pokój Ducha, Miłości Stworzeń i Ducha Braterstwa, Nieustraszoności i Zwycięstwa. Pokonanie siebie, zwycięstwo na sobą, przezwyciężenie swego ego i życie dla Boga i Guru, dla Dharmy i Wspólnoty jest podstawą Samnyāsa-Yogi i po tych cechach poznać osiągnięcie i utwierdzenie stopnia. Trwanie w Najwyższej Jaźni oznacza trwałe skupienie w Guru i jednoczenie ze Świadomością Guru, w miarę duchowego przebudzenia, gdzie poznaje się iż Jaźń, Dusza czyli Ātman, Purusza – jest Jedną Jaźnią i nie przynależy do indywidualnych zasobów przejawionych ciał. Upadek Samnyāsina, czyli odpadnięcie od Guru i Sanghi, Wspólnoty, powoduje nieuchronny upadek osoby w ciemność i mrok, stoczenie się na dno piekieł, choć na początku tego nie widać, jednak Pariwradźaka, Pielgrzym - Samnyāsin musi trwać w Ścieżce i pamiętać, że jego wybór jest nieodwracalny, a Ścieżka Bez Powrotu jest Wieczysta! Najbardziej błogosławieni są Samnyāsini, którzy idą z Guru na zawsze!

Samnyāsa wymaga dobrego przygotowania, ale dla osób, które znają choć trochę praktyki z Ćakramami, z Siedmioma Ośrodkami Świadomości jest całkiem jasne, że Samnyāsa to praktyka duchowa związana z rozwijaniem Lotosu Korony ponad głową, który z natury swej jest Troisty, symbolizowany figurą Trójkąta z Boskim Okiem w środku. Sahasrara-Ćakra, Lotos Tysiąca Płatków jest siedzibą Woli Bożej, a uaktywniana jest przez regularne przyjmowanie Guru-Kŗpa, Błogosławieństwa przez ręce Śri Guru lub Śri Mata, Boskiej Mateczki przewodzącej Aśramem, Świątynią czy Pustelnią w imieniu Guru. Praktyki duchowe Samnyāsina rozpoczynają się od skupienia w Guru i od złożenia, ofiarowania Umysłu (Myśli i Uczuć) Śri Guru, Mistrzowi Duchowej Drogi. Praktykować trzeba niezłomnie i z wiarą, bez załamań, z sercem na zawsze niezłomnym. Medytacje Samnyāsa-Yogi to wyciszenie, likwidacja obaw i rozwój Ducha Samoofiarowania, przepełnienia się Guru, oddania się Boskiemu Guru, totalnego Pojednania w Drodze Ducha! Nie wolno porzucać ani odrzucać czynów nakazanych, rytuałów czy praktyk, gdyż przyniesie to bardzo złe skutki z uwagi na wieczyste ślubowanie oddania. Samnyāsin musi ekstremalnie polegać na Przewodnictwie Boskiego Guru, w pełni oddania i umiłowania, w pełni nieustannej czci, pokłonów, czerpiąc łaskę i wypełniając wszelkie nakazane czyny, osiąga Oświecenie, Wyzwolenie i Świat Boga! Oto duchowa Samnyāsa-Yoga opiewana przez Mistrzów i Mędrców Wschodu!

(Udana)

Mistrz Himalaya Swami

Linki zewnętrzne

PMH - Przekazy Mistrza Himalaja znajdują się na portalu Lajów