Wairagja: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wairagja''', Wairagya, w transliteracji sanskrytu Vairagya - dosłownie "beznamiętność", "bezpragnieniowość", "bezpożądliwość". Na Zachodzie nie całkiem dokładnie tłumaczone jako wyrzeczenie, gdyż do wyrzeczenia potrzebny jest przymus, siła woli. Jedno fundamentalnych pojęć klasycznej jogi wedle Ryszi Patańdźali, występuje w parze razem z terminem [[abhjasa]]. | '''Wairagja''', Wairagya, w transliteracji sanskrytu Vairagya - dosłownie "beznamiętność", "bezpragnieniowość", "bezpożądliwość". Na Zachodzie nie całkiem dokładnie tłumaczone jako wyrzeczenie, gdyż do wyrzeczenia potrzebny jest przymus, siła woli. Jedno fundamentalnych pojęć klasycznej jogi wedle Ryszi [[Patańdźali]], występuje w parze razem z terminem [[abhjasa]]. | ||
W wedancie wairagja oznacza wyrośnięcie z przemijalności rzeczy doczesnych. | W wedancie wairagja oznacza wyrośnięcie z przemijalności rzeczy doczesnych, ponieważ odnalazło się nieprzemijalną rzeczywistość [[Brahman|Brahmana]]. Kto znajduje radość i błogość w studiowaniu świętych pism oraz dzieł naukowych, nie potrzebuje czytać książek dla dzieci, ponieważ z nich wyrósł. | ||
W dziele Śri [[Adiśankara]] pod tytułem Tattwabodha, wairagja jest jednym z czterech warunków wstępnych dla osoby dążącej do rozwoju duchowego. Trzy pozostałe to: [[wiweka]] (rozróżnianie, rozeznawanie), [[mumukszu]]/twa (tęsknota, dążenie) i szatkasampatti (poszóstne uzdatnienie). | |||
Kto osiągnął wairagję nazywany wairagji/nem jest. | |||
[[Category:Hasło]] | |||
Wersja z 21:59, 6 sty 2017
Wairagja, Wairagya, w transliteracji sanskrytu Vairagya - dosłownie "beznamiętność", "bezpragnieniowość", "bezpożądliwość". Na Zachodzie nie całkiem dokładnie tłumaczone jako wyrzeczenie, gdyż do wyrzeczenia potrzebny jest przymus, siła woli. Jedno fundamentalnych pojęć klasycznej jogi wedle Ryszi Patańdźali, występuje w parze razem z terminem abhjasa.
W wedancie wairagja oznacza wyrośnięcie z przemijalności rzeczy doczesnych, ponieważ odnalazło się nieprzemijalną rzeczywistość Brahmana. Kto znajduje radość i błogość w studiowaniu świętych pism oraz dzieł naukowych, nie potrzebuje czytać książek dla dzieci, ponieważ z nich wyrósł.
W dziele Śri Adiśankara pod tytułem Tattwabodha, wairagja jest jednym z czterech warunków wstępnych dla osoby dążącej do rozwoju duchowego. Trzy pozostałe to: wiweka (rozróżnianie, rozeznawanie), mumukszu/twa (tęsknota, dążenie) i szatkasampatti (poszóstne uzdatnienie).
Kto osiągnął wairagję nazywany wairagji/nem jest.