Wairagja: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wairagja''', Wairagya, w transliteracji sanskrytu Vairagya - dosłownie "beznamiętność", "bezpragnieniowość", "bezpożądliwość". Na Zachodzie nie całkiem dokładnie tłumaczone jako wyrzeczenie, gdyż do wyrzeczenia potrzebny jest przymus, siła woli. Jedno fundamentalnych pojęć klasycznej jogi wedle Ryszi [[Patańdźali]], występuje w parze razem z terminem [[abhjasa]]. | '''Wairagja''', Wairagya, w transliteracji sanskrytu Vairagya (वैराग्य) - dosłownie "beznamiętność", "bezpragnieniowość", "bezpożądliwość". Na Zachodzie nie całkiem dokładnie tłumaczone jako wyrzeczenie, gdyż do wyrzeczenia potrzebny jest przymus, siła woli. Jedno fundamentalnych pojęć klasycznej jogi wedle Ryszi [[Patańdźali]], występuje w parze razem z terminem [[abhjasa]] (अभ्यास). | ||
W wedancie wairagja oznacza wyrośnięcie z przemijalności rzeczy doczesnych, ponieważ odnalazło się nieprzemijalną rzeczywistość [[Brahman|Brahmana]]. Kto znajduje radość i błogość w studiowaniu świętych pism oraz dzieł naukowych, nie potrzebuje czytać książek dla dzieci, ponieważ z nich wyrósł. | W wedancie wairagja oznacza wyrośnięcie z przemijalności rzeczy doczesnych, ponieważ odnalazło się nieprzemijalną rzeczywistość [[Brahman|Brahmana]]. Kto znajduje radość i błogość w studiowaniu świętych pism oraz dzieł naukowych, nie potrzebuje czytać książek dla dzieci, ponieważ z nich wyrósł. | ||
W dziele Śri [[Adiśankara]] pod tytułem Tattwabodha, wairagja jest jednym z czterech warunków wstępnych dla osoby dążącej do rozwoju duchowego. Trzy pozostałe to: [[wiweka]] (rozróżnianie, rozeznawanie), [[mumukszu]]/twa (tęsknota, dążenie) i szatkasampatti (poszóstne uzdatnienie). | W dziele Śri [[Adiśankara]] pod tytułem Tattwabodha, wairagja jest jednym z czterech warunków wstępnych dla osoby dążącej do rozwoju duchowego. Trzy pozostałe to: [[wiweka]] (rozróżnianie, rozeznawanie), [[mumukszu]]/twa (tęsknota, dążenie) i szatkasampatti (poszóstne uzdatnienie). | ||
Wairagja określa jogina, a Kryszna w Bhagawadgicie poucza Ardżunę: "Ten jest nazwany zdobywcą jogi, który nie lgnie już ani do przedmiotów zmysłowych, ani do żadnych czynów." | |||
Jedna z sutr Ryszi Patandźali opisuje, iż bezpragnieniowość „można poznać po tym, że to, co postrzegamy i czego się uczymy, nie powoduje w nas poczucia przywiązania.” | |||
Kto osiągnął wairagję nazywany wairagji/nem jest. | Kto osiągnął wairagję nazywany wairagji/nem jest. | ||
[[Category:Hasło]] | [[Category:Hasło]] |
Wersja z 22:05, 6 sty 2017
Wairagja, Wairagya, w transliteracji sanskrytu Vairagya (वैराग्य) - dosłownie "beznamiętność", "bezpragnieniowość", "bezpożądliwość". Na Zachodzie nie całkiem dokładnie tłumaczone jako wyrzeczenie, gdyż do wyrzeczenia potrzebny jest przymus, siła woli. Jedno fundamentalnych pojęć klasycznej jogi wedle Ryszi Patańdźali, występuje w parze razem z terminem abhjasa (अभ्यास).
W wedancie wairagja oznacza wyrośnięcie z przemijalności rzeczy doczesnych, ponieważ odnalazło się nieprzemijalną rzeczywistość Brahmana. Kto znajduje radość i błogość w studiowaniu świętych pism oraz dzieł naukowych, nie potrzebuje czytać książek dla dzieci, ponieważ z nich wyrósł.
W dziele Śri Adiśankara pod tytułem Tattwabodha, wairagja jest jednym z czterech warunków wstępnych dla osoby dążącej do rozwoju duchowego. Trzy pozostałe to: wiweka (rozróżnianie, rozeznawanie), mumukszu/twa (tęsknota, dążenie) i szatkasampatti (poszóstne uzdatnienie).
Wairagja określa jogina, a Kryszna w Bhagawadgicie poucza Ardżunę: "Ten jest nazwany zdobywcą jogi, który nie lgnie już ani do przedmiotów zmysłowych, ani do żadnych czynów."
Jedna z sutr Ryszi Patandźali opisuje, iż bezpragnieniowość „można poznać po tym, że to, co postrzegamy i czego się uczymy, nie powoduje w nas poczucia przywiązania.”
Kto osiągnął wairagję nazywany wairagji/nem jest.