Asury - Jak Rozpoznawać Wcielone Demony

Asury - Jak Rozpoznawać Wcielone Demony (U-170)

(1) Demony, w sanskrycie asury, to istoty zbudowane z elementu mroku, z pierwiastków ciemnej materii wszechświata. Asura znaczy nienaturalna, niezdrowa, nienormalna, bezbożna, nieduchowa, gdyż jest to pojęcie będące zaprzeczeniem anioła (sura). Czart, czyli demon to ktoś kto lubi wszystko to, co jest nienaturalne, a swoim życiem niszczy przyrodę, narusza ład i porządek wszechświata, depcze prawa natury. Owszem, jest to i prawo do życia, i prawo do pokoju, ale największym prawem natury jest zasada harmonii i równowagi. Wszelka diskordia jest złem, a wszelki chaos jest oznaką diabolicznej aktywności. Uczniowie duchowej Drogi Oświecenia dbają o ład i porządek w swoim życiu; dbają o rytm swojego funkcjonowania, myślenia i działania. Trzeźwość jest zasadą, jakiej nauczał już Gautama Buddha, wcześniej Gopala Kryszna, a później Jezus Chrystus. Żyjcie w trzeźwości, harmonii i równowadze ducha!

(2) Rozpoznawanie osób pomylonych przez demony czy wcielonych asurków nie jest łatwe, ale jest to możliwe. Chrystus uczył wypędzania demonów opętujących ludzkie ciała i dusze. Buddha uczył egzorcyzmu wyrzucając demony i z ludzi, i z całych wiosek oraz okolic. Awatar Kryszna za swą pracę usuwania demonów posiadł „straszliwy” przydomek „zabójcy diabłów” czy „diabłobójcy”. Prorocy i Mistrzowie nie lękali się sił zła; nie lękali się istot, które potrafiły opętywać poprzez subtelny i niewidzialny wpływ. Ludzie demoniczni przychodzą do Wspólnoty i Guru próbować nauk i technik medytacji jogi. Jednak przychodzą zwykle na krótki czas, a kończą swój pobyt jako szkodnicy. Wspólnota jako taka nie jest zła, gdyż jest polem, na którym Guru posiewa dobre ziarno, acz kąkąl demonów także się pojawia. Na Wschodzie przestrzega się przed porzuceniem duchowej Wspólnoty, przestrzega się przed opuszczeniem Guru. Wszyscy ci, którzy mówią źle o duchowej Grupie, a wcześniej byli zachwyceni, należą do Asurów.

(3) Duchowa Wspólnota, Tirtha czy Sangha to przestrzeń Wolności od zła i niegodziwości, przestrzeń skupienia Światła, pozwalającego na Oświecenie. Asury odpadają z tej przestrzeni niczym zeschłe gówno odpada od patyka, do którego było przyklejone. Wschodni Koan buddyzmu Zen jasno pokazuje cały ten proces odpadania gówna od Sanghi. Jest to często przekazywana opowieść i nauka. Emocje asurów są lepkie, nawiedzone, zachłanne i zaborcze wobec Guru, podobnie jak świeże miękkie gówno, które łatwo przylega do patyka, czyli symbolicznej laski Danda – kija dharmy. Danda to kij dharmy, magiczna laska siddhów – to symbol Guru, łaski nauczania i karcenia. Gówno świeże jest lepkie i zaborcze, lunatycznie potrafi przylgnąć do Guru, który jest Światłem Słońca. Kiedy słoneczny blask Guru wysuszy i wypali gówno, wtedy ono zwyczajnie odpada od Guru; odpada ukazując swoją prawdziwą naturę – różnicę w poglądach, krytykanctwo, niechęć do medytacji czy jogi.

(4) Koan, czyli przypowieść o suchym gównie na patyku jest bardzo kształcąca w dziedzinie rozpoznawania tych, których natura jest demoniczna. Lgną oni i przylegają ściśle do Guru niczym świeże łajno do patyka, ale ogrzani słowem nauki i rozjaśnieni mądrością Guru odpadają. Mistrzowie Wschodu bez ceregieli okazują pogardę i lekceważenie tym, którzy opuścili Wspólnotę i stali się wrogo usposobieni do Śri Guruh. Ta naturalność jest jak spluwanie – odruch, jaki ma człowiek, kiedy poczuje zapach łajna. A u istot oświeconych, świętych, mistrzów i proroków jest to odruch na swąd demonicznej natury rodem z piekieł, natury złej i niegodziwej zrodzonej z mroku. Czyż Jezus Chrystus nie pokazał dobitnie, że będzie ujeżdżał osły, kiedy wjechał na ośle do Jerozolimy? Cóż jest pojazdem Mistrza, jeśli nie jego uczniowie? A osioł to symbol buntu i uporu przeciwko Przewodnikowi Duchowemu. Widać to w kulturze chrześcijańskiej, gdzie czci się populistycznych idoli, ale odrzuca Przewodnictwo prawdziwych, żywych Mistrzów, Świętych i Guru.

(5) Kto odchodzi od Boskiego Guru pokazuje sobą, że jest zbyt złym, aby zostać. Praktyki duchowe nie są trudne, ale trzeba je wiele powtarzać, nawet te najprostsze. Prawdziwe Dobro zawsze trzyma się Guru i Sanghi. A nawet Jezus do swoich uczniów powiadał, że wyzwoleni będą ci, którzy wytrwają z Nim do końca. Zasada ta zawsze dotyczy prawdziwych, czyli aktualnie żyjących Guru czy Śiwāćarjów, czyli Boskich Przewodników. Osłowatość, upór z natury osła pokazuje rodzaj demonicznych uczniów, z jakimi Chrystus wszedł do Jeruzalem. Uciekli oni od swego mistrza jak tchórze, gdy tylko siły demonicznego zła wystąpiły przeciw Jezusowi. Mroczni uczniowie rozpierzchli się tchórzliwie i zniknęli szybko w czeluściach mroku. Chyłkiem zjawili się, gdy Mistrza już zamordowano, aby pochwycić jego dzieło i sobie przywłaszczyć. Nie było ani jednego bohatera, ani jednego Wojownika przy Chrystusie, gdy był torturowany i zamordowany. Zajaśniał zza grobu i zaszalały duchy przyrody, symbolicznie pokazując panowanie ciemności.

(6) Opowieść o ukrzyżowaniu przez rzymski reżim ukazuje, że panowanie ciemności to rejterada, odpadanie od Guru i Świętego Bractwa, porzucanie Guru w chwili ataku subtelnych sił mroku i zła. Kto odchodzi i porzuca Sanghę, kto wyrzeka się Guru, jest opętany przez ciemne siły zła, które choć niewidzialne, działają przez swoich opętańców. Ciemni przylegają do Guru swymi lepkimi żądzami, zwykle o seksualnym charakterze i rodzaju. Czasem takim osobom wystarczy seksualny kontakt z kimś źle usposobionym do Duchowej Drogi i już taka osoba zostaje astralnie skażona, zmienia się w osła, który staje i nie chce iść dalej Drogą razem z Guru! Innym wystarczy rozmowa z jakąś silnie demoniczną i paranoiczną osobą, która jest już opętana i silnym demonom poddana. Są takie osoby w ruchach apologetycznych, w ośrodkach antysektowych, gdzie uprawiana jest diaboliczna propaganda mająca na celu zniszczenie życia duchowego i uniemożliwienie ludziom rozwoju duchowego. Ziemia to pole walki zła przeciw Dobru.

(7) Prowodyrzy, którzy rozbijają duchowe grupy i ośrodki to silniejsze bestie pośród asurów i o dziwo wcale nie mają widocznych rogów. Często „grają” osoby zatroskane tym, co się w grupie dzieje. Bywają też zaaferowane rzekomymi błędami lidera, poszukują w Guru fałszu i zakłamania. Takie obsesyjne żądze towarzyszą niszczycielom grup duchowych. Zamiast eliminowaniem belki w swoim trzecim oku, szukają źdźbła w cudzym. Prawdziwi uczniowie to ci, którzy trwają przy Guru pomimo trudności, zmian i życiowych perypetii. Trudno jest poznać, czy gorliwy uczeń nie okaże się zdrajcą i odpadłym oskarżycielem – szatanem. Słowo szatan znaczy oskarżyciel, a sytuacja ujawnia się, gdy Guru jest oskarżany. Tylko najbardziej złe i zwyrodniałe istoty, szatany są tymi, którzy mają moc oskarżania Guru i Sanghi. Radzi się unikać krytykantów, narzekaczy i czepialskich, bo widać w nich potencjał zła.

(8) Zło daje pewną moc i złym wszystko dobrze się układa przez pewien czas po ich wyczynach, ale moce ciemności są ograniczone. Po pewnym czasie osoby wykorzystane przez demony przeciwko Sandze czy Guru Linii Przekazu można widzieć w biedzie, nędzy i pomieszaniu. Piekło zaczyna pochłaniać wykorzystane przez siebie ściemnione istoty do walki z Mistrzem Bożym i Linią Przekazu. Demony manipulują umysłami wprost z planu astralnego w niewidzialny sposób. Opętani przez demony paranoicy zwalczają Guru, atakują duchowe Grupy, Ruchy i Wspólnoty. Tacy tylko z zewnątrz wyglądają na istoty ludzkie, lecz wewnątrz są pełne łajna niegodziwości, mroku i zła wszelkiego. Ośrodki antysektowe kierowane są przez Bestie i to tacy powodują odpadanie innych od duchowych Grup. Jedyne dozwolone przywiązanie to czysta i wieczna duchowa więź z Bogiem, która wyraża się jako związanie z Guru, Dharmą i Sanghą, a kto tę więź przecina lub osłabia należy do dziedziny zła idącego na zatracenie.

The Himalaya Master (Swami Himalaya)

Udâna: Przekaz Mistrza Himalaya Nr 170; Pierwsze Wydanie: Toruń 1983r.